Vorig WS78 verslag Volgend WS78 verslag. Foto's van de  40 km lange De Groene Poort van Limburg-tocht met WS78 vanuit Nijmegen op zaterdag 15 maart 2008 Terug naar de homepage van Henri Floor Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten De Groene Poort van Limburg-tocht met WS78 vanuit Nijmegen

Wandelplaatje van de  40 km lange De Groene Poort van Limburg-tocht met WS78 vanuit Nijmegen op zaterdag 15 maart 2008 Op zaterdag 15 maart 2008 organiseerde WS78 een 40 km wandeltocht vanuit Nijmegen.De start was vanuit het Gymnasion van de Radboud Universiteit te Nijmegen. Met de bus reden we vanaf NS Nijmegen naar de start. Vandaar was het 2 minuten lopen naar de startlokatie.
Het Gymnasion is een modern gebouw waarin onder meer het Universitair Sportcentrum is gehuisvest. Daarnaast zijn er ook verschillende onderwijszalen in het complex. De zalen worden niet gebruikt voor regulier onderwijs en zijn daarom geschikt voor cursussen, trainingen, kleine seminars, de start van een wandeltocht en kleinschalige congressen.
Toen wij rond kwart voor negen besloten om naar de uitgang te gaan om tijdig te kunnen startten, bleken we niet de enige te zijn met deze gedachte. De hele gang naar de uitgang stond vol met wandelaars.
Even voor negen uur begaven wij ons op pad. Kort na de start sloegen we al een bospad in. Het was goed opletten geblazen in het begin want er was ook een wandeltocht vanuit de Heilige Landstichting georganiseerd en wandelaars van die tocht, ook 15 km lopers die wij tegen kwamen, waren al om 8 uur gestart.
Het eerste bos van naam was het Heumense bos of Heumesoord. Aan het eind van een zandvlakte, een traject waar WS78 een abonnement op heeft, passeerden we een kruis. Het gebied hieromheen was afgezet, zodat we niet vlak bij het kruis konden komen. Op de nabij gelegen schietbaan werd al druk geoefend. Zouden ze daar dan geen weekend hebben? We passeerden een groot zweefvliegveld. Je moest wel weten dat het een zweefvliegveld was. Want het leek meer om een natuurterrein.
We staken een twee-sporig niet geelektrificeerde spoorlijn over. Daarop doorkruisten we natuurgebied Mulderskop. De naam Mulderskop staat op de kaart vermeld, maar een bordje vermelde dat we het Rijk van Nijmegen, Groesbeek-But betraden.
Het meest open deel van het Groesbeekse bos is de Mulderskop, een heideterrein, waar nog rode dopheide groeit: een in Nederland zeer zeldzaam geworden plantje. Mulderskop wordt begraasd door Schotse hooglandrunderen. Deze imposante runderen zijn hier door Staatsbosbeheer aan het werk gezet om te voorkomen dat de Mulderskop dichtgroeit met grassen en bomen. Het is namelijk de bedoeling dat dit gebied zo veel mogelijk open en zanderig blijft. Allerlei zeldzame planten, maar ook reptielen en vogels zoals de zandhagedis, gladde slang en nachtzwaluw hebben die open plekken nodig.
De Groene Poort van Limburg-tocht met WS78 vanuit Nijmegen op zaterdag 15 maart 2008

 Jachtslot Mookerheide We staken de Heumense baan over. Langs deze asfaltweg stond een opvallend bord van de plaats Mook en Middelaar met daaronder de tekst Mookerhei en meer ... Daarna betraden we natuurgebied Mookerheide, dit ondanks het feit dat we vooralsnog alleen door bosgebied liepen. We bereikten Jachtslot Mookerheide. Gezien het aantal auto’s en een bus op de parkeerplaats deed ons vermoeden dat het hier om een hotel ging. Ons pad sloeg achter het hotel af. We konden hier nog een verkeerd lopende wandelaar terugroepen.
In 1902 gaf Jan Jacob Luden de gebroeders Oscar en Henri Leeuw, architecten te Nijmegen, opdracht Jachtslot de Mookerheide te bouwen. Luden, een ongedurig man van het bohémien-type, hield zijn droompaleis al snel voor gezien en in 1910 werd zakenman Antonie Marinus Vroeg de tweede eigenaar. Hij woonde er tot 1927. Nadat het Jachtslot opmerkelijk ongeschonden de oorlog had overleefd, kochten de Dominicanessen van Bethanië het in 1947 om zich er te gaan bekommeren om het lot van uit huis geplaatste meisjes. Voor de pupillen werd op het landgoed woonruimte en een schoolgebouw gerealiseerd. De zusters onderhielden het slot perfect, maar zagen zich toch genoodzaakt bepaalde gedeelten enigszins aan te passen.
In 1986 verwierf de familie Van Hout het inmiddels leegstaande gebouw. In nog geen 20 jaar werd het Jachtslot -nu als exclusief hotel-restaurant- zó verantwoord in zijn oude luister teruggebracht dat het tot Rijksmonument is verklaard en voorkomt op de lijst van de honderd best bewaarde interieurs van Nederland tussen 1600 en 1940.
Naast het jachtslot lag een hertenkamp. Toen we onze fotolens tussen het gaaswerk stopten om een foto te maken, schrokken ze niet. Ze kwamen zelfs naderbij gelopen, waarschijnlijk met de gedachte dat er iets lekkers te halen was.
De Groene Poort van Limburg-tocht met WS78 vanuit Nijmegen op zaterdag 15 maart 2008

 Mookerheide Bij gebouw Carpe Diem liepen we verder door de bossen van de Mookerheide. Na een klaphek kwamen we echt op de heide. We liepen langs een monument op de Heumense Schans. Hoewel we hier een vergezicht hadden was het uitzicht niet zo mooi omdat we uitzicht op een industriegebied hadden. Na een steil trappetje verlieten we de Heumense Schans. We daalden af tot kort voor de plaats Mook en passeerden een lage uitkijktoren.
In bosgebied liepen we nu langs Herrendal, de scouting van Mook. Er stonden hier flink wat tentjes. We kwamen bij een steile helling in het bos. Omdat hier vlakbij de provincie grens Gelderland-Limburg was, werd dit ook wel de Muur van Limburg genoemd. Bijna niemand kwam hier zonder zweetdruppels boven Nu kwamen we bij het fraaie heideterrein waarin ook de Mookerschans ligt. Het gebied was hier behoorlijk heuvelachtig. Vanaf de Mookerschans hadden we uitzicht op de Maas, de twee naast elkaar staande kerktorens van Cuyck en Cuyck zelf.
We daalden van de Mookerheide af om een volgende "berg" te beklimmen. Door bosgebied Startse dal werd het fraaie Zevendal bereikt. We liepen hier langs de bosrand van de St. Jansberg. We werden ingehaald door de initiatiefneemster van een digitale petitie om de organisatie van Euraudax-tochten door de Stichting Euraudax Nederland (SEN) weer terug te laten keren. De SEN heeft namelijk alle tochten voor 2008 geannuleerd omdat ze niet met de UAN wil samenwerken. De President van de UAN, die deze dag ook aanwezig was in een opvallende kanariegele jas, maar wel met zonnebril op, heeft de UAN opgericht buiten medeweten van de SEN om. En de UAN heeft het alleenrecht gekregen om Euraudax wandeltochten te mogen homologeren. Terugkomend op de dame die ons inhaalde, wilden we nog melden dat zij een fraai verslag had geschreven over de Bossche 100. Het verslag was in het OLAT-nieuws geplaatst.
De Groene Poort van Limburg-tocht met WS78 vanuit Nijmegen op zaterdag 15 maart 2008

 Zevendal In bosgebied net boven Plasmolen was het zuidelijkste punt van de tocht. Daarop volgde de beklimming van de 76,7 meter hoge Kiekberg. De route voerde echter niet over de top. We dwaalden nu een tijdlang door natuurgebied St. Jansberg. Het was hier erg heuvelachtig. Op de bodem lagen nog vele bladeren van de voorgaande herfst.
Nadat tientallen wandelaars al veel eerder kledingstukken hadden uitgetrokken, besloten wij die ook te doen. De bankjes in dit gebied zijn hier erg spaarzaam. Zodoende duurde het nog een tijd voordat we ons plan ten uitvoer konden brengen, want we wilden bij deze aktiviteit wel graag even zitten. Buiten het bos konden genieten van fraaie vergezichten. Nabij Klein-Amerika lag de gelijknamige wijngaard. Vlak langs HCR De Wolfsberg daalden we af naar Groesbeek.
In de archieven wordt de naam "Wolfsberg" al vanaf 1824 genoemd. In dat jaar werd het gebied Groesbeek door de Staten van Gelderland aan particulieren verkocht. De heer Rijnbende die het landgoed "Wolfsberg" vorm heeft gegeven, verkreeg in 1860 het bezit van het landhuis met bijbehorende grond. De Wolfsberg dankt zijn naam aan het feit dat in het jaar 1822 de laatste wolf in de omgeving werd geschoten.
We staken nog een niet meer in gebruik zijnde spoorlijn over alvorens de grote rust werd bereikt. We verlieten Groesbeek aan de noordzijde. Toen we de weg Siep overstaken bedachten we dat we met de herfstdagtocht van de LAT hier altijd overheen komen en ons dan afvroegen waar die zijpaden naar toe gingen en wat die groen/wit gekleurde markering is. Welnu die groen/wit gekleurde markering is van de N70 wandelroute.
Het natuur beschermingsjaar 1970 heeft voor de omgeving van Nijmegen een bijzonder waardevolle herinnering nagelaten: de N 70-wandeling, een route door een prachtig stuk landschap met een hoge natuurwaarde! Niet zomaar een ommetje maar een afwisselende dagtocht van ongeveer 20 km, door een heuvelachtig, bosrijk terrein.
De Groene Poort van Limburg-tocht met WS78 vanuit Nijmegen op zaterdag 15 maart 2008

Nederrijk We liepen hier langs de oostkant van een golfterrein. Daarna liepen we een paar honderd meter over de beroemde (beruchte?) Zevenheuvelenweg, bekend van de Nijmeegse vierdaagse. Vanaf de Kamp te Groesbeek zagen we aan onze rechterhand een opvallende, futuristisch aandoende witte tentkoepel.
Dit moet een parachute voorstellen en is het dak van het Bevrijdingsmuseum 1944. Het museum geeft een indringend beeld van de oorlogshandelingen bij Nijmegen en Groesbeek in de nazomer van 1944, die bekend zijn geworden onder de naam operatie ‘Market Garden’. Er is hier fel gevochten door de geallieerden. Het museum staat op de plaats, waar destijds de parachutisten zijn geland
Teruggekeerd in de bossen zagen we het hoogst geplaatste kruis van de Canadese Erebegraafplaats. Nu dwaalden we een tijdlang door het heuvelachtige weilandengebied Nederrijk. We kwamen op korte afstand van de Duitse grens (325 meter) en de Duitse plaats Wyler. Nabij Huize Holdeurn staken we de Oude Kleefsebaan over.
Vooral in de noordwestelijke provincies van het Romeinse rijk vormde het leger vaak de motor van de civilisatie. Het zorgde bijvoorbeeld voor een goede infrastructuur door de aanleg van wegen en uitspanningen en voor het kanaliseren van waterwegen en de aanleg van havens en bruggen. Daarnaast gaf het leger een nieuwe impuls aan ambachten zoals dat van de pottenbakker. Voor de komst van de Romeinen werd in Nederland uitsluitend handgevormd aardewerk gemaakt, gebakken in open vuren. Het werd geproduceerd op kleine schaal, meestal voor locaal gebruik. De komst van het Romeinse leger creëerde een ongekende vraag naar aardewerk, waaraan de locale inheemse bevolking niet kon voldoen. De Romeinen waren hieraan gewend geraakt en zorgden zelf voor hun aardewerk. Aanvankelijk namen ze het product mee, later ook de producent: hun eigen pottenbakker-soldaten.
Kort na de opstand der Bataven, in 69-70 na Chr., werd in de legerplaats op de Hunerberg in Nijmegen het tiende legioen, genaamd Legio Decima Gemina, afgekort LXG, gestationeerd. Voorafgaand aan de overplaatsing naar Nijmegen had het legioen kort verblijf gehouden in de legerplaats van Harenatium, net over de grens in Duitsland, en daarvoor was het gestationeerd geweest in Spanje. Het tiende legioen produceerde eigen vaatwerk, het z.g. Nijmeegs-Holdeurnse aardewerk, en daarnaast ook dakpannen en olielampjes.
De Groene Poort van Limburg-tocht met WS78 vanuit Nijmegen op zaterdag 15 maart 2008

Beek, gemeente Ubbergen Een van de productiecentra van dit aardewerk werd opgegraven tussen 1938 en 1942, ten oosten van Nijmegen, nabij Berg en Dal op een terrein genaamd 'De Holdeurn'. Hier werden verscheidene pottenbakkersovens en grote ovens voor het bakken van dakpannen en tegels aangetroffen. De vele op het terrein teruggevonden dakpanscherven en misbaksels met het stempel LXG wijzen erop dat het tiende legioen, dat van ca. 70 tot 105 na Chr. te Nijmegen gelegerd was, verantwoordelijk was voor de productie.
Ook na het vertrek van het tiende legioen uit Nijmegen naar Aquincum (Boedapest) werd de productie op 'De Holdeurn' voortgezet. In de tweede helft van de 2de eeuw na Chr. werd 'De Holdeurn' zelfs de centrale pannenbakkerij van het Nedergermaanse leger, zoals blijkt uit de vele teruggevonden stempels EXGERINF, de afkorting van de Exercitus Germaniae Inferioris. Een ander productiecentrum van Nijmeegs-Holdeurns aardewerk heeft gestaan in de canabae, het kampdorp, ten westen van de legerplaats op de Hunerberg in Nijmegen. Bij opgravingen vanaf de jaren zeventig hier, op het terrein van het Canisiuscollege aan de Berg en Dalseweg, zijn veel misbaksels van Nijmeegs-Holdeurns aardewerk teruggevonden, evenals mallen voor het maken van reliëfversierde oren voor dit aardewerk. In 1987-1988 werd hier een pottenbakkersoven opgegraven waarin vrijwel zeker dergelijk aardewerk is gemaakt.
Bij een infobord van de Duivelsberg betraden we de flanken van deze berg. Op of langs de top zelf kwamen we echter niet. Verder dwaalden we door natuurgebied Wijlerberg. Na het Eversbos werd in een buitenwijk van Berg en Dal de koffiepost bereikt.
We liepen nu in de richting van Beek van de gemeente Beek-Ubbergen. Daarbij kwamen langs enige behoorlijk grote optrekken. Aan de rand van Beek sloegen we weer af. Daarbij liepen we achter Kalorama langs. Op het toegangshek stond Johannes de Deo vermeld.
We betraden nu de Heerlijkheid Beek. Door bosgebied Ravenberg en Stollenberg werd een ander deel van Berg en Dal bereikt. Toen we langs tennispark De Tripel liepen dachten we even dat we bij de finish waren. Maar we waren in de war met de al eerder genoemde herfstdagtocht van de LAT, die hier zijn begin- en eindpunt heeft.
Na een groot grasveld in het bos werd de fruitpost bereikt. Deze was ook in Berg en Dal. Nu kwam er een parkoerswijziging omdat er geklaagd was dat het een zwaar parkoers was. Op de privé-website van de nieuwe WS78-webmaster kunnen we een foto zien, die in de oorspronkelijke route gemaakt is en een voortzetting van het heuvelachtige parkoers weergeeft. Langs de achterzijde van de Heilige Landstichting werd het Marienbos bereikt. Een laatste hoogtepunt van deze tocht was een bezoek aan de botanische tuin met een grote rotspartij.
Na 8¾ uur werd de finish bereikt. Het was een hele mooie tocht geworden. Wat ons betreft mag hier het cijfer 10 aan toegekend worden. Het was de hele dag droog gebleven. Het IVV-nummer was 16918. De parkoersuitzetters en de organisatie willen we hartelijk danken voor deze tocht, die wij als een van de zwaarste WS78 tochten in onze administratie (wandelboekje) willen bijschrijven.

naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg


Klik
HIER om naar de fotoreportage te gaan. Er zijn 106 foto's geplaatst.