Welkom bij Stappen voor KiKa.

Op maandag 24 maart 2008 gingen Huib van Broekhoven en Annie van der Meer van start met Stappen voor KiKa. Tot en met donderdag 10 april wandelden zij in totaal 1200 kilometer door Nederland. Zij deden dit om geld in te zamelen voor KiKa, de stichting Kinderen Kankervrij. En met succes. In totaal bracht Stappen voor Stappen maar liefst 30.000 euro opgebracht

Dit bedrag is symbolisch overhandigd op zaterdag 14 juni aan KiKa.

Kika werft fondsen voor zeven kinderkankercentra. Om precies te zijn: aan onderzoek waarmee deze centra versneld therapieën beschikbaar willen maken voor een betere behandeling en genezing van kinderkanker. Met de sponsortocht Stappen voor Kika willen Huib en Annie zoveel mogelijk geld ophalen voor Kika.

1200 Kilometer wandelen van 24 maart tot en met 10 april betekende dat Huib en Annie iedere dag 80 kilometer te voet aflegden, 18 dagen lang, met twee ingeplande rustdagen.

Het parkoers dat zij volgden was de fietsroute 'Ronde van Nederland', en volgt in grote lijnen de grens van Nederland. Iedere dag kregen Huib en Annie gezelschap van een of twee gastlopers die de gehele dagafstand meewandelden. Op deze internetsite kunt u alle informatie vinden over de sponsortocht. U leest hier alles over de voorbereidingen, de sponsors, de vrijwilligers, de route en de vorderingen die zij maakten. Dagelijks schreef Huib een verslag van de afgelopen wandeletappe. Omdat het doel uiteindelijk is om zoveel mogelijk fondsen te werven, kunt ook u een bijdrage storten. U doet dit niet voor Huib, niet voor Annie, maar voor alle kinderen in Nederland die lijden aan kanker.





Wie zijn wij:

Annie van der Meer

Annie van der Meer wandelt samen met Huib het gehele evenement. Zij heeft een vermelding in het Guiness Book of Records, en heeft vier wereldrecords op haar naam staan. Als enige dame ter wereld heeft zij de ultrawedstrijd Parijs Colmar volbracht.

Haar man Joop van der Meer, verzorger tijdens 'Stappen voor KiKa', heeft de wandelcarriere van Annie in dichtvorm samengevat. Het boek 'Madame Annie' vertelt in 100 bladzijden de verhalen, anekdotes van haar wandelleven. Tochten van 5 kilometer, maar ook van honderden kilometers komen aan bod.

In ongeveer 700 gedichten, ik noem het eenvoudige rijmelarij, heb ik opgetekend hoe Annie reeds 37 jaren door het wandelleven stapt. Na het lezen van de ongeveer 100 bladzijden dan weten jullie bijna ‘alles’.Zo zullen jullie ook nog wel eens een bekende naam de revue zien passeren, vooral als er zich wat komische toestanden voordoen. Tochtjes van vijf kilometer, maar ook 518,5 kilometer non-stop, en dan vooral de randverschijnselen.Van soms uitvallen, omdat het gewoon niet gaat, tot het lopen van een viertal wereldrecords. Willen jullie hiervan meegenieten, en wie wil dat niet, dan is dit boekje verkrijgbaar bij Zwikstra’s boekhandel in Wolvega, vanaf 17 november a.s. (ISBN 978-90-9022361-2). Ook kun je het rechtstreeks bij Joop bestellen door € 9,95 plus € 1,95 portokosten over te maken op rek. nr. 3719.11958 t.n.v J.v.d.Meer te Oldeholtpade o.v.v Madame Annie, uiteraard met het adres waar het boekje naar toe moet. Ook op de verschillende wandeltochten waar we komen zullen we voldoende exemplaren, indien voorradig, meenemen.


Huib van Broekhoven

  Huib is initiatiefnemer en organisator van dit evenement. Huib heeft een lange historie op wandelgebied. Zo heeft hij meerdere malen de vierdaagse van Nijmegen gelopen. Ook is hij een trouwe deelnemer van langeafstandswandeltochten, zoals de 160 kilometer lange wandeling van Nijmegen naar Rotterdam of de klassieker van Amsterdam naar Leeuwarden met een lengte van 150 kilometer. Al meer dan 100 tochten met een lengte van honderd kilometer of meer gingen bij Huib onder zijn voetzolen door. Hij liep ook al meerdere keren een afstand van ruim 200 kilometer non-stop. Op het gebied van de wedstrijdsport staat deze Dirkslander ook zijn mannetje. Zo werd hij 3e bij een Centurionwedstrijd in Engeland, dat is een wedstrijd waarin de lopers 100 EM (161 km.) moeten afleggen binnen 24 uur. Ook wist hij de 24 uur durende wedstrijd in Schiedam op zijn naam te schrijven. Bij de vijftien uur durende wedstrijd in Loon op Zand kwam hij tot een eindafstand van 132.5 kilometer, hij wist daar al meerdere keren een derde plaats voor zich op te eisen.

Maar plezier in het lopen blijft toch bovenal voorop staan, het zal een zeer zwaar evenement voor ons worden. Wij hopen op deze manier met ons vieren en geholpen door de broodnodige sponsoren ons steentje te kunnen bijdragen aan het verhelpen of verzachten van veel kinderleed. 





De verzorging

De Ronde van Nederland kan niet gelopen worden zonder verzorgers. De vaste verzorgers zijn Joop van der Meer en Carla van Broekhoven. Gedurende de 18 dagen van het evenement zullen zij continu aan het werk zijn. Voor de start om 6 uur 's ochtends hebben ze het ontbijt voor de wandelaars klaar gezet. Tijdens de wandeldag zullen zij met twee campers langs de route gaan staan om de wandelaars regelmatig van eten en drinken te voorzien. En 's avonds als Huib en Annie onder de douche staan, zijn de verzorgers Carla en Joop bezig met het maken van de avondmaaltijd. Het welslagen van het gehele evenement ligt voor een belangrijk deel in de handen van Carla en Joop.

Carla van Broekhoven is de vrouw van Huib. Binnen de wandelwereld is zij geen onbekende. Bij diverse wandelevenementen is zij van de partij. Ook kennen veel mensen haar als verzorgster.

Joop van der Meer is de man van Annie van der Meer. Net als Annie is hij een meer dan ervaren wandelaar. Tijdens dit evenement is hij 18 dagen van de partij om samen met Carla de verzorging op zich te nemen.

De gastlopers

  Op iedere etappe kunnen een of twee gastlopers worden uitgenodigd om met Huib enAnnie mee te wandelen. Stuk voor stuk moeten de gastlopers getrainde wandelaars zijn. Om de verzorging niet onnodig ingewikkeld te maken, is het aantal gastlopers beperkt tot maximaal twee per dag. Omdat het om een fondswervend evenement gaat, zullen de gastlopers een bijdrage met een minimum van 30 Euro per dag moeten betalen t.b.v. KiKa het eten en drinken is tot de avond geregeld door de organisatie. Het vervoer van en naar de start en finishplaats is allemaal voor rekening van de gastloper. Als beloning krijgen alle gastlopers na afloop van dit evenement een speciaal ontworpen oorkonde. Hierop zal het doel zijn vermeld, ook welke etappe door de betreffende persoon is gelopen. Het eindresultaat van de sponsoractie zal eveneens op de oorkonde zijn vermeld. Met een mooie wandelervaring rijker en een goed gevoel dat ook zij, hun steentje mochten en konden bijdragen kunnen de gastlopers dan terug kijken op deze sponsorloop. Wij willen dan ook de gastlopers aan u voorstellen:


1e Etappe 24 maart: Vanaf de start zal Adrie Zoon met ons meelopen. Adrie is een goede bekende bij het lange afstandlopen, hij heeft al vele tochten van 100 kilometer of meer op zijn naam staan. Ook gaat Rien Minheere vandaag met ons mee, in eerste instantie zou hij alleen de laatste etappe met ons mee gaan. Maar hij besloot om ook de eerste korte route met ons mee te zwoegen. Rien is zeker geen onbekende in ons wandellandje en heeft o.a. al 15 keren de 110 kilometer lange omloop van Goeree Overflakkee op zijn palmares staan.


2e Etappe 25 maart: Op deze eerste lange etappe hebben wij het gezelschap van Co de Jong en Piet van der Kroft. Deze beide heren kunnn zeker niet ontbreken bij dit evenement. Zij hebben alle twee al vele tochten met een respectabele lengte op hun naam staan. Zij gaan met ons de spits afbijten en wij kunnen blij zijn met dit ervaren gezelschap.


3e Etappe 26 maart: Als de zaken volgens plan verlopen en ze deze morgen de weg weer terug kunnen vinden zullen opnieuw Piet en Co weer met ons mee gaan. Tevens verlaten wij na deze etappe de Noordzeekust en hopen wij morgen door het Westfriese landschap richting afsluitdijk te lopen.


4e Etappe 27 maart: Deze vierde etappe is tevens de langste van alle dagen. Ook zullen wij lange tijd in rechte lijn kunnen lopen zonder zorgen te hebben een afslag te zullen missen. Gelukkig krijgen we ook voor de afsluitdijk goed gezelschap, Martijn Biesmans gaat met ons op stap vandaag. Ook gaat vandaag de Nederlandse wandellegende Jan de Jonge met ons mee, Jan is al zeer vele malen over deze afsluitdijk gelopen. Hij zal er zeker voor zorgen dat we vandaag beslist niet fout zullen kuieren. Helaas kregen wij op vrijdag 21 maart het bericht dat ook Jan niet met ons mee kan. Dit omdat deze dag zijn vader is overleden. Ook dit zijn zaken die kunnen gebeuren en we wensen Jan en zijn verdere familie veel sterkte toe. Adrie Zoon was al veruit koploper voor wat betreft het aantal dagen die hij als gastloper met ons mee gaat maar ook vandaag gaat hij onze gelederen versterken. Adrie gaat ook met ons van West Fiesland over de afsluitdijk naar het echte Friese land, ook is Adrie zeer bekend op dit deel van de route. Elk jaar loopt ook hij de wandeling van Amsterdam naar Leeuwarden, dus is de dijk een bekend stuk parkoers.


5e Etappe 28 maart: Adrie Zoon is vandaag gastloper vanaf Zurich. Op deze manier wil hij wat beter kennis maken met het noordelijke gedeelte van ons land. Een trouwe makker van Annie gaat deze route met ons mee, Jan Schmidt heeft al zeer veel kilometers samen met Annie gelopen. In binnen en buitenland hebben zij al veel avonturen beleefd, het is dan ook heel mooi dat ook Jan met ons mee wil.


6e Etappe 29 maart: Vanaf 6.00 uur zal ook deze dag Adrie Zoon met ons mee zwoegen en lopend naar het plaatsje Glimmen ons vergezellen. We lopen deze dag door de provincie Groningen maar ook door de plaats Groningen en als klap op de vuurpijl, we hebben ook een looper, of eindelijk moet ik zeggen, een loopster uit Groningen. Nel van Bijsteren gaat ons vandaag alles over haar provincie en of over haar stad vertellen. Deze zaterdag gaat Gerard Heunks uit Barendrecht ons nog proberen te motiveren. Hij zal in ons gezelschap blijven tot aan Glimmen, daarna kunnen we genieten van onze rustdag.


30 maart: Rustdag


7e Etappe 31 maart: Voor deze dag krijgen we gezelschap van een loper uit het noordelijke deel van ons land, Jan Willem Dijkgraaf zal ons vandaag moed proberen in te spreken. Ook voor deze etappe heeft Roel de Jonge zich enthousiast aangemeld. Ook Roel is een zeer bekende loper en heeft de tocht Nijmegen-Rotterdam van 160 kilometer al 33 keer gelopen. Er zal zich nog een loper uit Zuid-Holland bij ons vervoegen, Julius van der Vlist uit Den-Haag gaat ons op deze maandag vergezellen. De naam van der Vlist is zeker niet onbekend in de wandelsport en het is ook een eer dat deze naam niet ontbreekt in ons gastlopers bestand. Helaas kregen wij de vervelende mededeling dat Jan-Willem niet mee kan op deze dag. Omdat er ontwikkelingen zijn op zijn werk die een deelname aan onze tocht in de weg staan. Vanaf deze plaats willen we Jan-willem veel sterkte toewensen met deze vervelende ontwikkeling. 


8e Etappe 1 april: Op deze 1e dag in april krijgen wij ondersteuning van Wim Brink uit Zwolle. Wim is een vrij nieuw gezicht bij de lange afstandstochten maar heeft inmiddels al meerder ultralopen op zijn palmares en wij vinden het geweldig dat ook hij met ons mee gaat stappen. Is Wim een nieuw gezicht bij de lange wandeltochten, dat geld zeker niet voor de loper die luisterd naar de naam Ernst Westerhoff. Deze man heeft een palmares voor wat de lange wandelingen betreft waar menigeen jaloers op is. Ook is hij veruit koploper bij de Long Distance Walkers.


9e Etappe 2 april: Ook voor vandaag hebben we weer gezelschap, Leo Houben gaat vandaag ons loopteam gezelschap houden. Hij is werkzaam in een ziekenhuis in het midden des lands. Hierdoor komt hij vaak met kankerpatienten in aanraking en de gevolgen van deze vreselijke ziekte. Ook wil hij zich op deze manier inzetten in de strijd tegen deze ziekte en dan met name bij de allerkleinsten in onze maatschappij. Gelukkig krijgen wij voor deze dag ook weer eens een vrouwelijke loper. Ilona Klinkendon zal ons deze dag gaan vergezellen.


10e Etappe 3 april: Opnieuw is het Leo Houben die met ons op stap gaat. Tevens is het vandaag zijn geboortedag en hij heeft ons een tractatie in het vooruitzicht gesteld. Dus vadaag is ons motto onderweg "feestvieren en gewoon doorstappen" Tijdens het Jubileumfeest van de LAT was het Remco de Bruin die ook positief reageerde op de vraag of ook hij met ons mee op stap wilde. Ook hij zal bij het feestje van Leo aanwezig zijn en ons deze dag een etappe verder helpen. Op deze etappe gaat de voorzitter van de Amsterdamse wandelvereniging de L.A.T. ook met ons mee, Alex Wijsman is zeker een bekende verschijning in wandelend Nederland. We zijn dan ook reuze blij dat ook hij een dag met ons op pad wil.


11e Etappe 4 april: Vandaag hoopt Cor van Wijnen ons gezelschap te houden.Tevens regelde hij dat er vandaag gelopen kan worden in functionele shirts beschikbaar gesteld door Runnersworld Nijmegen.
Ook hebben voor deze dag twee lopers uit het zuiden zich bij ons aangemeld. Dit is de uit het Limburgse Melderslo afkomstige Jan Seuren en Gerrit Bonants, hij is inwoner van Maashees, beiden hebben ook al meerdere lange afstanden op hun naam staan. Ook heeft de langeafstandsloper Arie den Hartog zich aangemeld als begeleider van het ondersteuningsteam. Arie zal het kwartet compleet maken, met Arie heb ik de laatste jaren al heel veel lange rondjes gemaakt in zowel binnen als het buitenland. Hij zal ons met zijn positieve inslag er zeker doorheen helpen deze dag.


12e Etappe 5 april: Vandaag, aan het einde van onze tweede wandelweek krijgen wij gezelschap van twee gastlopers. Deze keer niet alleen twee goede lopers maar ook zijn zij verantwoordelijk voor het maken van deze mooie website. Remke Rutgers en Paul Altena hebben al veel werk verricht voor ons en we zijn dan ook bijzonder trots dat zij ook nog eens een dag met ons op stap willen.  Op het laatste moment heeft zich nog een loper aangemeld voor deze etappe. Huub Stheins gaat vandaag ook met ons mee tot de tweede rustdag.


6 april: Rustdag


13e Etappe 7 april: Voor deze dag heeft zich een zeer gerespecteerde loper aangemeld. Ad Leermakers gaat ons er deze dag door proberen te sleuren. Ook voor deze dag hebben zich nog twee OLAT lopers aangemeld en bij uitzondering gaan er vandaag drie gastlopers met ons mee. Het zijn Hans de Vries en Hugo Prinsen die het gastentrio compleet gaan maken.


14e Etappe 8 april: Deze dag zullen we worden bewaakt door enkele Belgische lopersJos van Gorp uit Kasterlee een diesel onder het lopersvolk. Maar ook twee die dit jaar in het Engelse Londen de centurion titel wisten te behalen. Het zijn Rudy Schoors en Caroline Mestdagh uit het plaatsje Geel ook zij willen hun steentje bijdragen aan ons evenement. Ook heeft zich voor deze dag Matthee Bruijns zich bij ons gemeld. Hij is nog niet zo lang als wandelaar actief maar zelf heb ik hem al meerdere keren ontmoet en een goede gesprekspartner in hem gevonden. Ook weet hij wat stevig doorstappen betekend, dus zijn we blij dat ook hij met ons mee gaat. Er gaat op deze 14e etappe nog een tweede vrouwelijke gastloper met ons mee, Jenny Bergs uit het plaatsje Wouw bij Bergen op Zoom. ook voor haar is dit een bijna thuiswedstrijd en zij kent de omgeving goed wat het voor ons weer wat gemakkelijker maakt.


15e Etappe 9 april: Vandaag de laatste lange etappe, Brabant is gisteren verlaten en Zeeland wordt door ons doorkruist. Theo Klanke is een loper die ook het Brabantse land heeft ingeruild voor het Zeeuwse zand. Hij is op dit moment woonachtig in Vlissingen en heeft op deze manier een leuk thuisloopje. Ook hoopt Jaap van Broekhoven met ons mee te stappen. Hij is niet alleen onze zoon maar tevens onze PR. man voor ons evenement. Op deze dag gaat er nog een echte Zeeuwse loper met ons mee Chris Crucqis ook een veel geziene loper. Ook is hij vaste voorloper van enkele Zeeuwse lange afstandstochten.


16e Etappe 10 april: Ook voor de laatste etappe zullen wij worden begeleid door Adrie Zoon. Hij is tot nu toe de absolute koploper als het gaat over het aantal dagen die hij met ons mee zal stappen. Op deze kortere etappe die naar het eiland Goeree-Overflakkee voert gaat Leen Stolk eveneens met ons mee. Leen is ook een trouwe bezoeker van veel wandeltochten en is tevens ook inwoner van het voorgenoemde eiland. Ook de wandelmakker van Leen gaat vandaag met ons mee. Rien Minheere zal zich ook deze dag bij ons vervoegen. Ook voor Rien geldt het, hij is op weg naar het eiland waar hij woont. Als derde man uit het wandelclubje gaf ook Gerbrand van Damzich op om deze laatste dag met ons op te trekken. Ook Gerbrand loopt veel samen met Rien en Leen op tochten in ons land. Als laatste van dit kwartet lopers heeft Jan Kransse zich bij ons aangemeld. Ook Jan is een trouwe wandelaar en van het eiland Goeree-Overflakkee afkomstig. Met hun vieren hebben zij al veel tochten door Nederland gelopen. Jaap van Broekhoven hoopt ook deze finish etappe met ons mee te hobbelen om zo met een leuke groep ons te begeleiden naar het einddoel. Tot nu toe bestaat de groep lopers alleen nog uit, behalve Annie dan, lopers van het eiland, ik hoop dat daar nog wat verandering in komt!! Deze week hebben we dan na lange tijd de eerste buiten het eiland loper die zich aanmelde. Aat van 't Oor gaat met al de eilandbewoners op stap tot aan de finish. Onze Belgische vriend Jos van Gorp heeft te kennen gegeven dat ook hij de laatste dag met ons mee zal gaan. Gelukkig gaat er in deze laatste etappe ook nog een vrouwelijke loopster met ons groepje mee, Ilona Klinkendon is ook vandaag weer van de partij. De aanmeldingen voor deze laatste dag komen nu echt op gang. Ook twee lopers die in het begin met ons gaan lopen, Piet van der Kroft en Co de Jong gaan vandaag met ons mee. Tevens heeft de in Zeeland wonende Theo Klanke zich aangemeld. Opnieuw hadden we een aanmelding van een loper die ook al op 4 april ons gaat vergezellen. De uit het uiterste zuiden afkomstige Jan Seuren is vast besloten om ook deze laatste etappe met ons te voltooien. Opnieuw kregen wij het verheugende bericht van een loper die wat verder van het Flakkeese land af woont dat hij ons gaat vergezellen. Dit keer gaat het over Leo Houben, ook hij hoopt er deze slotetappe bij te zijn. Het gaat goed met de aanmeldingen voor het meelopen op deze laatste dag. Ook voor vandaag weer een loper uit Limburg, Gerrit Bonnants uit Maashees komt deze feestdag naar ons toe om ons binnen te loodsen.

Hier eindigt de informatie over de gastlopers.

Overige vrijwilligers

Dit evenement wordt mogelijk gemaakt door veel vrijwilligers. Om deze mensen zeker niet onvermeld te laten stellen we ze hier aan u voor.

Remke Rutgers
Maakster van de zeer mooie internetsite www.stappenvoorkika.nl

Paul Altena
Samen met Remke is hij verantwoordelijk voor deze site, beiden hebben zij er nog dagelijks werk aan te verrichten.

Marcel Bunschoten
Hij is het brein achter het ontwerp van de speciale diploma's die voor dit evenement worden gemaakt. Ook gaat hij onze financiën beheren.

Jaap van Broekhoven
Hij gaat al het pr. werk voor dit evenement verzorgen. Ook zal hij de vragen gaan beantwoorden over deze tocht en over het doel waarvoor wordt gelopen. Ook gaat Jaap de kranten en evt plaatselijke radio en tv. stations over de doorkomst in verschillende plaatsen informeren. Hij is tevens verantwoordelijk voor het ontwerpen van een folder die zal worden verspreid.

Hansje Zoon
Hansje doet voor ons veel werk op administratief gebied, allerlei zaken worden achter de schermen door haar uitgevoerd. Wij zijn dan ook bijzonder gelukkig dat we deze mensen achter ons hebben staan.

Hieronder begint het verslag van de tocht.


maandag 24 maart 2008, 20 km

Vanmiddag om even na 14.00 uur stroomde het publiek binnen bij het VVV te Ouddorp. Vele belangstellenden stonden aan de start tegen 15.00 uur, familie, collega's en vrienden. Burgemeester Stoop van de gemeente van Dirksland en Burgemeester van der Velde van Ouddorp kwamen ons nog even moed inspreken en ons een hart onder de riem steken.

Na van tien tot nul te hebben afgeteld knipten de beide Burgemeesters in combinatie met de Friese Burgemeester Joop van der Meer het startlint doormidden. TV en radio waren aanwezig maar ook van de krant was er de nodige belangstelling. Ook waren er vandaag al twee gastlopers, Adrie Zoon en Rien Minheere. Maar ook werden we ruim vijf kilometer uitgeleide gedaan door ons maandagavond loopgroepje. Tevens was sponsor van der Bok erbij voor de eerste kilometers, de vele belangstelling doet ons bijzonder goed.

In de Breenstraat op Goedereede Havenhoofd hadden wij de eerste verzorgingspost van deze mega wandeling. Hier kregen wij al koffie en een plakje kruidcake, gebakken door de vrouw van een collega.

Het vervolg van de tocht gaat over de Haringvlietsluizen richting het eiland Voorne en Putten. De sneeuwbuien worden al naar gelang de route vorderd steeds heftiger.

We worden tot de finish van deze dag begeleid door verschillende R.W.V. leden.

Deze avond werd ik ook nog gebeld door radio 2 waar wij live in de uitzending waren, om ook van deze dag een verslag te doen. Dit was een kort verslag van vandaag, nu ik dit zit te typen zitten Joop en Annie bij ons aan de koffie en we schuiven zo in ons slaapstekkie. 





dinsdag 25 maart 2008, 83 km 

Vanmorgen om exact 06.00 uur kwamen onze twee gastlopers piet en Co aan in Hellevoetsluis bij ons startpunt. Kort hierna vertrekken wij met ons viertjes voor onze eerste lange tocht. De wegen zijn glad en er moet voorzichtig worden gelopen en met de campers worden gereden. Door de nog duistere polder van Voorne en Putten worden de eerste stappen voor Kika gezet deze dag.

Onderweg naar Brielle worden we geteisterd door de eerste sneeuw en hagelbuien van de dag. In Den Briel ontmoeten we de eerste bekende van de dag, Frans de vriend van mijn nichtje Wendie zit langs de kant van de weg en hij moedigt ons luidkeels aan.

Na Den Briel gaan we naar de pont in Rozenburg waar Dannyelle ons staat op te wachten gewapend met camera schiet ze als een ware persfotograaf het ene kiekje na het andere. Ook staat zij er voor garant dat wij een gratis overtocht hebben als wandelaars.

Hierna gaan Co, Piet, Annie en ikzelf een stevig stuk tegen wind langs de nieuwe waterweg richting Hoek van Holland. onze ledematen worden vandaag al gelijk op de proef gesteld want van tijd tot tijd krijgen we een heftige bui over ons heen.

We lopen noordwaarts en komen spoedig aan in het brede duingebied van ons land. In Kijkduin worden we nog even verrast door de Fam. van der Vlist die ons een eigen gebakken cake met opschift "Succes met de 1200 km voor Kika". Tevens presenteerden zij een warme mok met chocomel erbij. Met dit soort weersomstandigheden een welkome versnapering. We worden in Karwijk aan Zee nog even getrakteerd op een ware zandsorm wat we tot op laat in de avond tussen onze tanden voelen.

Mijn GPS geeft aan dat we vandaag ruim aan onze vooraf geplande kilometers zitten.

Eenmaal bij de finish is het zaak om zo snel mogelijk naar onze SVR camping in Lisse te komen voor de nodige rust. Hier wacht ons nog even een verrassing, het bleek nl. dat de oude vrouw die hier het beheer van de camping altijd regelde vanmorgen was overleden. De Zoon en schoondochter willen nog van alles regelen om het ons naar de zin te maken maar we lossen het zelf wel op. Als we maar stroom hebben en gebruik mogen maken van het toillet dan zijn we dik tevreden.

De verzorgers maken nog een heerlijke maltijd voor ons vieren en daarna schrijf ik een kort dagverslag. Om 22.00 uur gaan alle kaarsjes uit en de kaarsjes die niet uit willen laten we maar branden.

Carla heeft vandaag kranig werk geleverd door de camper vlekkeloos door de Randstad te loodsen, voor een ding ben ik zelf wat ongerust, misschien wil zij straks niets anders meer.






Woensdag 26 maart 2008, 78 km

  Piet en Co zijn wederom van de partij vandaag.Ze waren ruimschoots aanwezig op de parkeerplaats NoordwijkerhoutDe dag begon met wat spetters op het raam van de camper maar net niet hard genoeg om een regenjas aan te trekken.We kwamen door een prachtig natuurgebied waar we veel reeën hebben gezien. 



Om een uur of 11 kwam de zon te voorschijn en heeft ons de rest van de dag vergezeld. Het was zelfs zulk mooi weer geworden dat we overlegden of we verder zouden gaan met de o zo geliefde korte broek.

 De eerste problemen met de wagenrust deden zich voor in Bloemendaal we konden door de vele wegopbrekingen deze niet bereiken.Maar dit alles is soepel opgelost door onze ervaren verzorgingsploeg.Nadat we zijn aangekomen bij de pont die ons over het Noordzeekanaal heen bracht, stond een RWV echtpaar ons op te wachten gewapend met een doos rijkelijk gevuld met overheerlijk gebak die de jarige Yvon voor ons had meegebracht.Ze zijn een heel stuk op de route met ons meegegaan, daar hebben we erg veel gemak van gehad omdat er twee wagenrusten niet of nauwelijks bereikbaar waren met onze campers.We hebben dan ook een aanval moeten plegen op de voorraad uit de auto van Sico en Yvon. Later, nadat deze twee enthousiaste supporters waren vertrokken, werden wij staande gehouden in de duinen door twee enkele “duinwachters” of hoe je die guppen ook mag noemen.Als ware misdadigers werden wij ondervraagd, of we onze duinkaarten konden tonen die wij uiteraard ……. niet hadden.We hebben met de hand op ons hart moeten beloven deze op de eerstvolgende doorgangspost te kopen.Maar dit hebben wij uiteraard, onder het mom van, “ No risk, No fun” niet gedaan.Later bij de verzorgingspost stond een echtpaar woonachtig in de plaats Heiloo, die van ons evenement hadden gehoord in de uitzending van Radio 2.Ze waren reuzebenieuwd naar ons evenement en zeer geïnteresseerd en kwamen ons een hart onder de riem steken.Toen wij het voorval van de groene guppies vertelden hadden ook zij daar weinig begrip voor.Ze vertelden ons, omdat zijn hier in de buurt wonen, zij hier zonder duinkaart al vele tochten hadden gewandeld en gefietst maar nog nooit waren aangehouden.

We hadden vandaag een vroege finish. Om zes uur bereikten we kamperduin bij de opgang van de Hondsboschezeewering.We zetten onze twee gastlopers in de nabijheid van een busstation af, en rijden naar de S.V.R. camping waar wij hartelijk werden ontvangen.Vanwege de natte omstandigheden van de afgelopen dagen mogen we onze campers op het verharde erf naast de koeienstal parkeren. 

Verzekerd van een glas verse melk kunnen we deze avond tevreden in ons bed rollen. 

Carla en Joop zijn blij deze drukke kuststreek te kunnen verlaten en hopen ons nu in een rustiger gebied te mogen verzorgen!






Donderdag 27 maart 2008, 85 km  

We vetrekken om 5.30 uur vanaf de camping en komen na een klein half uur aan in Camperduin. Hier staan de nieuwe gastlopers voor vandaag ons al op te wachten. Adrie Zoon en Martijn Biesmans gaan met ons mee vandaag, Hansje gaat ons vandaag bij staan in de verzorging. Na twee dagen duinen bossen en zandhappen staat er vandaag een etappe van lange rechte stukken op ons programma.

Het idee wat we vandaag over de route hadden kwam zeker uit, na nog een stukje duingebied wat na de Hondsbossezeewering ligt te hebben doorlopen, volgen dan de stukken lange asfaltwegen. Je krijgt hier na enkele uren lopen al snel een soort afsluitdijksyndroom.

Bij de tweede wagenrust bij een boertje op het erf krijgen we een heel gastvrij ontvangst. Na afloop stopt hij ons nog het nodige aan etenswaren toe, geweldig zulke mensen te ontmoeten. Later lopen we een woonplaatsbordje tegen het lijf waarop staat: “Stroe” de schrik zit er gelijk goed in. Maar nader onderzoek gaf aan dat ons kleine landje zelfs twee plaatsen met deze naam kent. Dus niet fout gelopen maar gewoon in het Noord-Hollandse.

Even verderop komen de broer en schoonzus van Joop bij ons op bezoek. Zij geven ons een kaart met een bemoedigend woord erop en een dikke fooi voor Kika. Dit zijn nou van die mooie dingen in het leven waar wij van kunnen genieten. Ook komt er nog een kennis van Dannyelle bij ons langs gewapend met fototoestel, controle of we wel echt heel de route lopen.

Dan gaan we via Den Oever de bewuste ruim zeventig jaar oude dijk op. De geplande rusten staan op dezelfde plaats als bij de wandeltocht Amsterdam-Leeuwarden. Dit zien we maar niet als diefstal, je hoeft in dit geval ook weer niet opnieuw het wiel uit te vinden dachten wij. Na uren over de dijk sjouwen ga je een beetje hallucineren en lijkt het net of er ver voor je uit water op het pad licht maar als je er naar toe wil lopen schuift het telkens met je mee. Ook heb je bij dit soort stukken volop tijd om onzin te bedenken, zo dacht ik als elke automobilist vandaag €0.50 in de Kikapot zouden doen dan liepen we pas echt binnen. Tel daar alle niet hands free bellende chauffeurs eens bij op en je dag kan niet meer kapot. Maar ook hier gaat het helaas om luchtkastelen.

Ook gaan Annie en Huib nog even naar de andere kant van de dijk om daar mee te werken aan de dijkverzwaring. Ik weet niet of zoiets daar veel aan zal toevoegen maar Annie was er in ieder geval bijzonder trots op. Ja, je moet wat op een lang stuk als dit staan niet overal toiletpotten. Dus maak je van de nood een deugd, Na vele uren zwoegen komt ook aan dit stuk en eind. We lopen het plaatsje Zurich binnen en dan staat de klok op 19.00 uur. We nemen afscheid van Martijn en spoeden ons naar de SVR camping in Arum bij de Fan Bakker waar we super gastvrij werden ontvangen. Daarna eten en snel naar het mandje. Nog even het weer: fris maar heel de dag zon.






Vrijdag 28 maart 2008, 83 km

  Alweer die wekker die (4.50 uur) ons ruw uit onze slaap wakker schudt. Soepel laten wij ons uit onze slaapplek afzakken en maken een begin met het ochtendtoilet. Er wordt ook deze dag weer op tijd vertrokken en we rijden naar de startplaats Zurich. Daar aangekomen staan Anneke en Anne Molenaar ons al op te wachten deze twee wandelaars gaan ons verzorgingsteam vandaag versterken. Ook brachten zij onze gastloper Jan Schmit naar ons toe. Op tijd vertrekken we voor de 5e etappe en we stappen de mistige friese polder in. Eerst gaat het langs de buitenkant richting Harlingen, hier is bij de stenen man onze eerste rust. Daar zou ook Hansje zich weer bij ons team vervoegen want zij moest vanmorgen eerst hun tentje nog afbreken. Ook Adrie gaat vandaag weer met ons mee maar die was al met ons meegereden. Toen we dan ook weer op deze post vertrokken was er van Hansje nog geen spoor. Anne en Anneke waren bereid nog even te wachten, misschien had ze wat oponthoud. Maar na lang wachten, er kwam van alles langs behalve Hansje. Dus maar even gebeld, nou en daar kregen ze te horen dat niet alleen Adrie overal kan pitten dat het een lieve lust is maar ook Hansje kan er iets van. Ze beloofd spoedig te komen en gaat haar tent inpakken.

Over de route kan ik verder kort zijn, ook vandaag weer het syndroom waar ik het gisteren al over had, lange, lange rechte wegen. En toch zaten er al naar gelang de dag vorderde leuke stukken route in. Het weer daar kan ik nog korter over zijn maar ik wil het in weerbericht termen proberen te omschrijven. In de ochtend dichte tot zeer dichte mist, later op de dag zal de wind hard tot stormachtig worden en op het einde van de dag en het begin van de avond regen, regen en nog eens regen. Nu ik dit zit te schrijven hoor ik ze driftig tikken op ons dak.

Carla gaat er steeds meer lol in krijgen en laveert onze woning van post naar post. Deze dag dus met veel hulp van Anne en Anneke en van Hansje. Ook vandaag werden we weer op een overheerlijk stuk gebak getrakteerd door deze geweldige mensen. Ook ging Anne nog even op pad om voor onze camper een nieuwe gasfles te regelen, Hij kreeg ze gesponsord mee van Ploegro uit het friese Tzummarum, geweldig dit soort dingen.

Verder vandaag niet zoveel bijzonders, behalve dan enkele kilometers fout lopen maar dat kregen wij er ook gratis bij. Ook nu weer goed en gastvrij ontvangst bij SVR camping van Fam. Visser uit Wierem waar ook onze finish was vandaag. Dat was het voor vandaag en ik ga nu snel de koffer in en groet u, tot morgen






Zaterdag 29 maart 2008, 78 km

  Vanmorgen om, ja, de trouwe lezer weet het al natuurlijk, 6.00 uur staat het hele spul weer klaar voor vertrek. Op deze zaterdagmorgen ergens in een verlaten oord van Friesland in het plaatsje Wierum, staan Adrie Zoon en Nel van Beisteren klaar om met ons als gastlopers mee te gaan. Adrie heeft samen met Hansje vannacht bij ons op de camping geslapen maar vanwege het barre weer dit keer niet in de tent. Voor deze nacht hadden ze een kamer weten te regelen op de boerderij. Als ik deze morgen dan ook niets vermoedend naar de badkamer loop om me zo ver als mogelijk wat op te frissen, krijg ik even een echte verrassing te verwerken. Boven gekomen zie ik vanuit mijn ooghoeken een slaapkamerdeur opengaan. Hier komt een breed lachende Jongeman gevolgd door een even zo breed smilende dame tevoorschijn. En wat schetst mijn verbazing als ik zie dat het mijn eigen zoon met zijn vrouw zijn. In alle stilte waren zij gisteren naar het hoge noorden van ons land afgereisd om ook ons vandaag te vergezellen. Na een slechte nachtrust, gevolg van de harde wind en regen, veel regen, moet het dan toch maar gebeuren. Nel wordt gebracht door mede wandelaar Hielke van de F.L.A.L. ook hij moest er zijn nachtrust voor opofferen. 

Als we de beschutte en warme ruimte verruilen voor de regen en de wind buiten moeten we toch even slikken. Moedig gaan we op weg en we doen net of er niets aan de hand is, nou dat was maar even hoor. Ik had al veel kleren aan maar ondanks dat, voelde ik binnen enkele minuten het water op mijn tere huidje komen. Met het vooruitzicht de dag nog voor je te hebben is dat zowaar geen prettige gedachte. Volgens mij had ik hiervoor nog nooit zoveel kleding aan gehad, een zweethemd, een shirt met lange mouwen een wind en waterdicht jasje en nog eens een regenjasje waar ik later nog een extra regenjas over heen aantrok. Het mocht allemaal niet baten, toch werd ik nat maar hoe kan het ook anders, normaal komt de regen in druppelvorm naar beneden nu was het een waterval. Door de harde wind aangejaagd werd het door alle kieren van onze kleding gejaagd. Dan komt er nog bij dat er een stuk fantasieloos parkoer moest worden overwonnen, zo kon het zijn dat er de eerste tijd weinig te bespreken viel. Na een tijdje komen we aan op de 1e post en kunnen we nog een extra laag aantrekken. Als we eenmaal weer onze weg vervolgen wordt het gelukkig na enkele uurtjes iets milder. Ook lopen we na de sluis bij Lauwersmeer de vierde provincie in van deze tocht. Dat is ook geen slecht resultaat, vijf dagen lopen en vier provincies doorlopen. U, als lezer kan het geloven of niet, het werd die dag nog geweldig mooi weer. Langzaam maar zeker kon ik de kledingstukken van mij laten afpellen. Onderweg werden we, alweer op gebak getrakteerd, dit keer van Jaap en Hannah. In Zoutkamp missen we de verzorgingspost en na veel belwerk wordt er besloten een rust over te slaan. Wat wij nog niet wisten is dat Annie waarschijnlijk toch een stille drinker is, halverwege de route komt ze erachter dat ze het hele stuk al met een kurkentrekker in haar jaszak loopt. Door heftige steken in haar liezen wordt ze gewaar dat er iets niet in orde is. Ze blijft bij hoog en laag beweren dat ze niet weet hoe dat ding daar komt. Verder verloopt de tocht vlekkeloos behalve dan nog een incidentje in de stad Groningen waar er een markering was verdwenen. Maar na wat improvisatiewerk en wat gevraag zo her en der komen we toch op de geplande post uit. Om even over 19.00 uur zijn we weer op ons eindstation in de plaats Glimmen net onder Groningen. We rijden naar de camping en zien dat we daar een mooi stekkie hebben voor de komende dagen. Ook Adrie en Hansje blijven nog een nachtje en hopen morgen weer huiswaarts te keren. We gaan nog even in de kantine lekker een warme maaltijd gebruiken en daarna is de batterij leeg. We gaan op naar een nieuwe week met nieuwe kansen, een meer bosrijke omgeving en hopelijk zonnig weer. 6.






Zondag 30 maart 2008, rustdag  

Zondag 30 maart genieten de Stappers voor KiKa van een welverdiende rustdag.






Maandag 31 maart 2008, 83 km  

Gisteren echt super genoten van onze rustdag, we hebben dan ook echt niets gedaan behalve lekker eten en wat relaxen. De beheerder van de camping “De Hooizolder” in Eelde boer Lammert heeft voor ons een vip behandeling geregeld. We mochten in zijn kantine eten en daar hebben wij dankbaar gebruik van gemaakt. Adrie en Hansje mochten in een stacaravan slapen wat gezien het slechte weer zeker niet verkeerd was. Maar een wandeldag is snel om maar een rustdag lijkt nog veel sneller om te zijn en voor we het weten loopt het wekkertje weer af. Als we op de startlocatie aankomen in Glimmen staan Ariaan en Julius van der Vlist samen met Astrid van der Bijl, Roel de Jonge en Frans Zeebel al ons op te wachten. Ze waren al heel vroeg in de nacht naar ons afgereisd. Dus vanmorgen gaan Julius en Roel ons lopend vergezellen Ariaan en Frans en ook Astrid gaan ons verzorgingsteam ondersteunen. We kunnen doordat ze iets vroeger op de start waren ook wat eerder vertrekken. Onder wat miezerige omstandigheden worden de eerste stappen in de nacht gezet, nu nog in de provincie Groningen maar spoedig lopen we de mooiste provincie van Nederland binnen, aldus boer Lammert en dat is volgens hem toch Drenthe.

Het lijkt wel of het weer gelijke tred houdt met de omgeving, liepen we afgelopen week onder troosteloze omstandigheden lange rechte stukken door Friesland en door noord Groningen. Nu lopen wij door de beschutte bossen en het weer wordt steeds beter. Het gaat zelfs zulk mooi weer worden dat de lange broek voor het korte exemplaar wordt verruild.

Na Zuidlaren gaat dit loopviertal door in zuidelijke richting naar het TT circuit in Assen. Maar er vandaag geen motorrace dus sjouwen we maar gewoon door. Net voor Borger worden we bezocht door een oud RWV bestuurder Roel Wieringa die daar is gebracht door de fam Boerhof om ons wat moed in te spreken. Tevens worden we op deze 5e post door Roel de Jonge op een eigenhandig gebakken appeltaart getrakteerd. Roel bezit verborgen talenten en had nooit buschauffeur moeten worden, echt heerlijk. Ook had hij voor Carla en voor Annie nog een surprise, dit in de vorm van een Kika beer, dit wordt door ons zeer gewaardeerd.

Julius heeft vorige weeg ons al op een cake getrakteerd en bracht nu nog een envelopje met sponsorgeld voor ons mee. Ook gaan de verzorgers voor ons om boodschappen en de kosten zijn nul, daar wordt je pas echt stil van als je aan het einde van de dag dit zit op te schrijven.

Als we onze weg vervolgen komt er nog een wandelaar ons bezoeken hij fietst kilometers ver met ons mee. Als we bij een Hunebed ten zuiden van Drouwen even een foto maken gaat hij ons verlaten maar niet na het overhandigen van een kruikje Hunebedbitter, dus kort en goed, het was vandaag voor het eerst een prachtige wandeldag, mooi weer en een super mooie route. Prachtige boerderijen en veel bos en heide, echt een route om van te genieten. We komen dan ook ruim op tijd op de finish aan in Veenoord en nemen afscheid van onze gasten van deze dag.

Dan rijden we naar de camping in Holsloot waar we ook al weer hartelijk worden ontvangen. We krijgen ook hier een mooi plaatsje op het erf en er komt een mevrouw ons nog wat geld overhandigen wat ze op de vergadering van het reumafonds had geregeld voor ons. Ook het dochtertje van de campingbeheerders overhandigd ons nog een mooi bedrag, wat moet je dan op zulke momenten nog zeggen? Woorden schieten te kort vanaf deze geweldige reacties.

Alle mensen die op welke wijze ons steunen geweldig bedankt namens ons vieren en voor vandaag groeten uit Holsloot en tot morgen welterusten allen.






Dinsdag 1 april 2008, 84 km  

Na een redelijke nachtrust staan we in Veenoord opgesteld op twee plaatsen om onze gastlopers op te wachten. Dit omdat we een wat onduidelijke startplaats hadden, ons voorgevoel bleek juist toen we na even wachten toch maar even belden met deze heren. Ze waren ruim op tijd in de omgeving maar ze konden het ook na veel vragen niet vinden. Even wat aanwijzingen via de mobiel en daarna kwamen Wim Brink uit Zwolle samen met Ernst Westerhof uit Drunen aangereden. Ook kwam er een auto met wat afgevaardigden uit Flakkee, Jaap, Hannah en een collega van mij Leni Mijs waren als verrassing naar Holsloot gekomen. Verrast waren we zeker weer, voor de tweede keer weet Jaap me te strikken op een leuke manier.

Als we eenmaal vertrekken is het gras nog wit van de vorst de temperatuur is nog onder nul. Zo zoetjes aan hebben we alle weertypes gehad, vorst, sneeuw, hagel, onweer en harde wind maar zeker niet te vergeten regen, veel regen. Door Duitsland gaat de route vandaag voor het grootste deel en ik moet zeggen dit niet de meest spectaculaire route te vinden. Hoewel er mooie stukke in zaten, gelukkig schijnt het zonnetje dus kunnen we wel genieten.

Dat veranderd best wel snel want in de middag trekt er een dikke bewolking over en later vallen er weer heftige buien. Annie struikelde over een stuk betonijzer wat één of andere Duitse eikel net boven de grond uit had laten steken. Ze maat een schitterende dubble flik flak maar de landing vond ik wat minder geslaagd. Ik merk terloops nog even op, dat ze niet moet doen of ze de Paus is en omdat ze nu in Duitsland is gelijk de bodem moet kussen, die opmerking had ik beter niet kunnen plaatsen. Verder is alles goed afgelopen, eenmaal in Nederland krijgen we ook weer Nederlands weer, dus regen.

Na de finish snel weer naar de SVR camping, dit keer in De Lutte bij De Bergboer waar we snel gaan douchen en wat eten, dan alle lampjes uit en bijtanken voor morgen.






Woensdag 2 april 2008, 80 km

  We vertrekken zoals een ieder wel zal weten inmiddels op de afgesproken tijd, om zes uur is het vertreksein gegeven. Onze twee gastlopers zijn vandaag Ilona Klinkendon uit Barendrecht en Leo Houben uit Utrecht. Ook deze mensen zijn ruim op tijd aanwezig, na een dag bij onze oosterburen op bezoek te zijn geweest struinen we vandaag door tukkerland. Twente is ook prachtig en we verbazen ons telkens over de vele onverharde paden die deze fietsroute rijk is. Carla en Joop weten ons op elke wagenrust weer te verrassen met hun verschillende voedingsrecepten die wij krijgen voorgeschoteld.

Natuurlijk willen we niet in herhaling vallen maar zoals we elke dag tachtig kilometer lopen zo hebben we ook elke dag een regen periode. Het was niet echt al te gek, we hebben ons regenjasje niet eens aangehad. Na een bui kregen we gelukkig de zon en zo konden we weer wat opdrogen. Ik heb volgens meerdere kennissen wel het probleem dat ik nogal lelijk opdroog. We zullen hier maar niet over gaan redetwisten op de site, het zonnetje ging steeds meer terrein winnen en het laatste stuk werd het zelfs aangenaam.

Op een wagenrust in het plaatsje Geesteren in de Achterhoek waar wij inmiddels zijn aanbeland, dit is zo zoetjesaan provincie, weet ik hoeveel, komen er kennissen van Joop en Annie ons opzoeken. Roeli en Jan blijken twee hartelijke mensen en ze brachten zelfs een leuk presentje voor ons mee. Dit alles werd compleet met kaart en volkslied aan Annie overhandigd. Dit soort reacties zijn gewoon heel erg leuk om mee te maken. Ook zijn deze mensen met ons meegefietst tot aan de finishplaats Barchem, hier zit onze missie er voor vandaag weer op. Carla en Joop staan ons weer op te wachten aan de onderkant van de kale berg in Barchem met onze rijdende woning. We nemen afscheid van onze gastlopers en spoeden ons richting Ruurlo, waar we bij SVR camping van de fam Arfman ons weer lekker kunnen opgefrissen. We staan bijna geparkeerd in de koeienstal maar wel lekker op het verharde erf. Dus morgen weer met goede moed er tegen aan voor een nieuwe etappe.






Donderdag 3 april 2008, 82 km  

Vanmorgen staan we uiteraard op tijd bij het eindpunt van gisteren. Jarige Leo komt net aangelopen getooid met gele muts, waarop vermeld staat dat hij vandaag goed is gemutst. Even daarna komt ook Remco de Bruin aan op de startplaats, hij had persoonlijk vervoer geregeld. Het hele spul is compleet, dus wordt er vertrokken, het is nog maar net droog geworden. Vannacht konden we genieten van het luide gerikketik op het dak van onze mobilehome, niet genieten dus, met angst en beven dachten we aan wat komen gaat. Maar het bleef overwegend droog vandaag, dus dat was mooi meegenomen. Na de start zien we een bewegwijzering over het hoofd en na een kwartiertje lopen staan we weer precies op de plaats waar wij even hiervoor vertrokken. Dan gaat het wel goed en komen we geleidelijk weer lekker op gang. We hadden met Joop en Carla afgesproken dat ze lopend naar de verzorgingspost moesten komen. Dit omdat deze moeilijk bereikbaar zou zijn. Na lang wachten kwamen wij van een heel andere kant als zij verwachten. Later bleek dat deze actie geheel onnodig was geweest, we waren even hiervoor als lopers zelf de camper gepasseerd. Klein foutje, en één fout is toch nog een negen.

Even later lopen we het spoor over het plaatsje Vorden binnen, hier stonden Alex Wijsman samen met zijn vrouw Cisca al op ons te wachten. Alex loopt het vervolg van onze tocht met ons mee, terwijl Cisca Carla en Joop zal bijstaan in de verzorging.

Alex stapt weer van de route op het station van Arnhem en gaat vandaar samen met zijn lady terug naar Diemen. Carla wordt steeds behendiger met de camper, de Posbank in Arnhem wordt beklommen. Arnhem wordt van voor naar achter doorkruist en ons Carlaatje laveert vrolijk overal tussendoor. Een heel enkele keer stapt ze van achter het rad en geeft ze Joop opdracht haar woning te keren. Zelfs de pont is geen opstakel meer, alle hindernissen worden soepel genomen.

Twee pontjes worden vandaag genomen en dat scheelt weer wat metertjes lopen. In Huissen gaat Annie nog even een drogisterij binnen om een rolletje sporttape te kopen. Als ze haar schuld heeft voldaan stapt ze vrolijk naar buiten. Dat had ze gedacht, buiten stond haar wandelmaatje te wachten, gewapend met een draagbaar alarm. Die ging natuurlijk af toen Annie door de deur wilde vertrekken, dus terug naar de kassa. Nog drie pogingen werden ondernomen om zonder gierende sirene buiten te geraken maar helaas zonder resultaat. Het meisje wat achter de kassa stond had meer succes en kon met de tape ongehinderd het pand verlaten. Dus dan Annie maar alleen door het apparaat, ook nu gaat het alarm af, dan maar haar tas leegmaken. Dat vond Huib toch net iets te ver gaan en hij bekende dat hij de dader van dit ongemak was. Gelukkig kon ook Annie hier smakelijk om lachen en zo konden we toch met ons allen de route af maken. Het was een zeer vroeg finish vandaag, wel hadden we nu een verre reis naar de SVR camping in Herwen bij de fam.de Jong. Ook hier vandaag weer een gastvrij onthaal, we mochten om de koffie komen met appeltaart. Ook had de vrouw een grote pan soep voor ons gemaakt, we hebben duidelijk gemaakt dat dit alles heel erg goed is bedoeld en wij waarderen dit erg maar we willen snel douchen en daarna eten en naar ons bed. Dat is allemaal in goede harmonie opgelost, ook kwamen de ouders van mijn collega Anton Wijgertze nog even langs om ons van het nodige brood te voorzien. Deze mensen hebben ook al heel veel voor ons Kika loopteam gedaan en wij waarderen dit zeer. Nou dat is het in grove lijnen weer een beetje, nu lampen uit en slapen, morgen weer met goede moed verder.






Vrijdag 4 april 2008, 84 km  

In alle vroegte staan er opnieuw een viertal gastlopers klaar in de donkere nacht. Arie den Hartog uit Almkerk, Cor en Truus van Wijnen uit Hoogvliet maar ook onze twee Limburgse vrienden Gerrit Bonants uit Maashees en Jan Seuren uit het plaatsje Melderslo.

In Loo wordt deze morgen het startschot gegeven voor opnieuw een lange etappe. Gelukkig is het nog droog als we vertrekken, wel wat fris maar goed loopweer zoals wij wandelaars dat noemen. Cor begint zijn wandeling met een soort sjaaltje om zijn nek, hier maakt hij later een soort van bandana van, dus krijgt hij al snel de bijnaam Cor Pantani.

De eerste wagenrust hadden we bij de pont gezet, dat was iets verder dan gepland. Dit omdat we gisteren van onze campingbeheerder te horen kregen dat de pont niet meer zo vroeg vertrok. Na wat navragen komen we erachter dat deze om acht uur voor de eerste vaart naar de Ooijpolder zou vertrekken.

Dus iets langer op de rust gebleven om daarna ons op het voet/fietsveer te begeven. We lopen over de dijk met rechts de uiterwaarden en de Waal en rechts uitzicht op de Ooijpolder. Truus verzorgd de tweede wagenrust ze was zo snel mogelijk omgereden om ons hier van eten en drinken te kunnen voorzien.

Even later komen we aan bij een pontje wat handbediend eerst naar ons toe moet worden gehengeld, deze taak neemt Cor voor zijn rekening.

Als de schuit eenmaal aan wal ligt stappen we allen in en moet met wisselbeurt het vaartuig naar de andere kant worden gelaveerd. Na deze oversteek komen we aan in een modderpad waar alleen onze petten nog zonder modderspatten uit vandaan komen. Besmeurd en bebaggerd komen we aan aan de voet van de klim naar Berg en Dal.

Deze beklimming kost ons en dan bedoel ik Annie en mij heel veel energie, na al deze dagen van stevig doorstappen is deze klim een geweldige zware inspanning. Maar even verderop is het allemaal weer snel vergeten als een trouwe wandelmakker ons op de fiets komt opzoeken.

Ben van Eldik had vandaag vrijaf genomen om ons een hart onder de riem te stoppen en dat deed hij dan ook. Op de volgende wagenrust, die hij solidair met ons lopend bereikte met zijn fiets aan de hand, staat een doos gebak ons toe te lachen.

Een moorkop ter grote van een voetbal wordt door ons allen in een tijd van niets soldaat gemaakt. Want lopers kunnen niet alleen lopen ze kunnen ook geweldig ……….

We lopen door en komen op de Mooksebaan bij restaurant het Zwaantje waar we op de parkeerplaats soep nuttigen.

Ook daar waren geen problemen mee, dan de Mookerheide op naar Plasmolen. Nu komen de Limburgers aan hun trekken want zij trekken door het eigen gebied. In Gennep worden we nog even ondervraagd door een verslaggever voor krant en radio.

Nog even op de foto voor onze camper en lopen maar weer. Een voorbijganger informeert wat er hier allemaal aan de hand is en wordt daardoor helemaal enthousiast en doneert een leuk bedrag.

Weer wat kilometers verder komen de zus en zwager van Jan Seuren ons tegemoet, gewapend met een echte Limburgse vlaai.

Voor ik deze tocht begon heb ik nog even op de weegschaal gestaan, dat met de gedachte van, ik zal eens kijken wat ik weeg als ik straks terug kom? Maar op deze voorgang ga ik er toch over denken een boekje van Sonja Bakker aan te moeten schaffen.

De route van vandaag was aanmerkelijk langer dan gepland en door de vertraging met de pont gaat de klok aardig richting 20.00 uur. We lopen opgelucht het plaatsje Well binnen maar na tien minuten ook weer uit.

Na nog eens een klein half uur stevig doorstappen komen we opnieuw in Well aan. Nu komen we spoedig bij de camper aan waar Carla en Joop ons staan op te wachten met een warme maaltijd en een groep enthousiaste aanmoedigers. Tijdens de maaltijd komen Paul en Remke even aanwippen, dit zijn de gastlopers voor morgen en zij overnachten in Well. Na het eten weer naar de SVR camping snel douchen en daarna naar bed.






Zaterdag 5 april 2008, 81 km  

We staan opnieuw aan de start voor onze dagelijkse wandeling, vandaag met de gedachte dat we morgen even niet moeten. Want voor morgen lonkt onze welverdiende rustdag en daar zijn we alle vier echt aan toe. Gastloper Huub Stheins staat ons al op te wachten, hij werd gebracht door Hannie Klumpkers met haar man. De twee andere gastlopers voor vandaag zijn de makers en onderhouders van onze mooie website Paul Altena en Remke Rutgers. Zij hadden de nacht doorgebracht in een tegenover de start liggend pension. Als ook deze twee lopers zijn gearriveerd kan de wandeling beginnen. In het mistige plaatsje well worden de eerste stappen vandaag weer gezet richting het Brabantse land. Onder windstille omstandigheden is het prettig wandelen de eerste uren. Helaas wordt na verloop van tijd de bewolking dikker en dikker, de lucht wordt onheilspellend donker en even later komt het water weer met bakken naar beneden. Onderweg meld ik aan mijn medewandelaars dat we de slogan van deze tocht gaan wijzigen in “soppen voor Kika” dat in plaats van Stappen voor Kika. Ik dacht dat ik tijdens de natte zaterdag in Groningen niet meer kleren aan kon hebben maar ook dat is inmiddels achterhaald. Er blijken nog meer lagen over elkaar heen te kunnen en mijn kompanen verbazen zich over de hoeveelheid kledingstukken die ik aan heb. Ik wil het beslist niet koud hebben en door de vermoeidheid en het lagere tempo en de weersomstandigheden is dat een hele opgave. In Lottum staat ons weer een gastloper op te wachten om ons weer moed in te praten voor de komende dagen. Jan Seuren die gisteren in ons gezelschap aanwezig was en hier in de buurt woont kwam ons nog even opzoeken. Ook vandaag gaan we weer met de pont, dit keer is Grubbenvorst de plaats waar we de Maas oversteken. Gisteren stond Arie den Hartog garant voor een gratis oversteek, vandaag was het Huub Stheins die ons een gratis overtocht garandeerde. Dan bereiken we de grensplaats Venlo en ook hier gaat het kwartet lopers de Maas over, dit keer over de brug. Na deze oversteek gaan we in vrijwel één rechte lijn terug naar de kust van ons kikkerlandje. Ook was dit het moment dat de wolken hun inhoud over ons uitstorten. Zo zoetjes aan lopen we het Peelgebied binnen, onderweg komt ook Theo Tromp van de O.L.A.T. ons nog even op de foto zetten. Hij wil onze tocht promoten als we in het Brabantse land binnen gaan. Langzaam maar zeker knapt het weer wat op, nu vallen de druppels in mindere hoeveelheden en wind de zon af en toe de strijd. De zesde wagenrust staat in Brabant en hiermee hebbe we de op één na laatste provincie bereikt, die we moeten doorlopen. We sleuren ons nog even door de Dennedijkse bossen die net onder de rook van Asten liggen en gaan daarna op de eindmeet af. Hier komen we na een dikke 84 kilometer aan in de plaats Lierop waar we bij de kerk de campers en de verzorgers weer terug vinden. Huub gaat vanaf hier met het openbaar vervoer naar zijn eigen woonplaats. Paul een Remke rijden met ons mee naar de caming in Asten-Ommel. Hier mochten ze overnachten in een stacaravan van de gastvrije campingbeheerder. De fam Mennen was supper enthousiast en we mochten gratis gebruik maken van zijn tropisch zwembad en sauna. Ook konden we nog om een kop koffie komen maar we bedanken voor hun gulle aanbod en wijzen hen erop dat we maar twee dingen willen, eten en slapen. Ook de volgende dag stond er weer een verslaggever op de stoep, hij moest drie pogingen ondernemen om ons niet slapend aan te treffen. Maar toen kreeg hij dan ook de foto’s die hij wilde hebben. Het is ongelofelijk maar waar, nu ik dit zit te schrijven staat de deur van de camper wijd open en is het zeer aangenaam en zonnig weer. Als dat nu eens voor de komende dagen het weerbeeld mocht zijn kon het geluk voor ons niet meer op. Verder lekker lui zijn en wondenlikken van de afgelopen twaalf etappes. Morgen weer een lange etappe en dan gaat het echte aftellen beginnen.

Vrijdag 4 april, 5 uur ’s middags. We zijn net aangekomen in Ommel, bij Lierop. Finishplaats voor de etappe van 5 april. Het plan is om hier onze auto achter te laten en met onze rugzakken en tent per openbaar vervoer af te reizen naar Well, de startplaats voor morgen, 5 april. We hebben ons aangemeld bij de hartelijke mevrouw Mennen, gastvrouw voor morgenavond. We mogen de auto hier laten staan en laden dus onze rugzakken uit. Tenminste, dat was het plan...

Helaas, in de auto staat maar één rugzak, in plaats van twee. De tweede rugzak staat nog thuis, op circa twee uur rijden (inclusief files) van hier. Het gebrek aan een schoon t-shirt en een schone onderbroek is nog het minste probleem. Het grootste probleem is dat in die tweede rugzak ook de tent zit! Wat nu? Eerst de schuldvraag beantwoorden natuurlijk. Want wie is er verantwoordelijk voor dat de tweede rugzak nog thuis staat? Gelukkig hebben we samen die vraag al snel beantwoord. Helaas hebben we wel elk een ánder antwoord op die vraag. Maar onze relatie is gelukkig tegen dergelijke meningsverschillen bestand.

Het volgende probleem is de rest van de uitrusting. Wat ontbreekt er allemaal: wandelbroek, tandenborstel, verschoning voor de zondag (onderbroek, sokken, schoon t-shirt). Oké, het is vrijdagavond en dus koopavond. Deurne is dichtbij en daar hebben ze een HEMA, dus de uitrusting is snel aangevuld. Alleen kost dit wel extra tijd, en we moeten ook nog onderdak vinden, want de tent hebben we niet.

De zaterdagavond mogen we op de camping bij de familie Mennen in Ommel in een caravan overnachten. Nu nog een plek voor vanavond. We besluiten naar Venraij te rijden, op zoek naar een pension of iets dergelijks. In een plaatselijk café vragen we naar een pension en de waardin verwijst ons naar de buren. De buren nodigen ons gastvrij binnen. Bij het horen van onze plannen, geven ze ons een gouden tip: een geweldig Bed en Breakfast op 400 meter van de start. Ze zoeken zelfs voor ons het adres op en bellen even op. Gelukkig heeft “La Belle Meuse” nog een kamer vrij vanavond.

"De beste Bed en Breakfast vind je in Well"

Na een bezoekje aan de snackbar voor ons avondmaal zoeken we dus “La Belle Meuse” op. Daar aangekomen zien we tegenover het gezochte adres twee campers staan. Zouden dat... Jawel hoor, achterop de campers zien we de bekende vlaggen voor Stappen voor KiKa. De lopers zijn net aangekomen en Joop, Carla, Huib en Annie genieten van een welverdiende warme maaltijd. Een hartelijke begroeting, al snel gevolgd door een welterusten en dan bellen we bij ons overnachtingsadres aan. De eigenaren, Ron en Fanny, ontvangen ons heel vriendelijk en zijn heel geïnteresseerd in Stappen voor KiKa. We geven ze dus een folder mee en verdwijnen zelf met onze overnachtingsspullen naar ons appartement. Als we dat zien, hebben we helemaal geen spijt meer dat we de tent thuis zijn vergeten. Wat een prachtige plek! De nacht is kort, maar de bedden zijn prima, en een uitgebreid ontbijt was al voor ons klaargezet in de koelkast. We zijn dus maar een kwartiertje eerder opgestaan om van het lekkers te genieten. Om tien voor zes ’s ochtends willen we met onze tas onder de arm de deur uitstappen. Op de deurmat ligt een envelop: voor Paul en Remke. We nemen de envelop dus mee naar buiten, waar de campers en de Stappers al op ons staan te wachten. Huub Stheins, de derde gastloper van vandaag, is ook gebracht door Hanny en Jacques Klumpkens. Snel even de envelop openen. Een kaart met de beste wensen van de gastheer en gastvrouw van de afgelopen nacht en een financiële bijdrage. Wat een aardige mensen kom je zo tegen.

We gaan van start

Inmiddels is het zes uur geworden. Tijd om op te stappen. Een mooie route en aangenaam gezelschap is ons deel. Helaas blijft ook vandaag de kraan niet dicht. We krijgen de nodige regen over ons heen. Maar ook de regen trekt gelukkig weer voorbij en niets kan de goede stemming drukken.

Huib, Annie, Carla en Joop kijken uit naar de rustdag van morgen en met drie frisse gastlopers erbij vliegen de kilometers voorbij. Helaas blijkt de route ietwat veranderd ten opzichte van de ingetekende route van de gids, dus we krijgen ook nog wat extra kilometers cadeau. Na circa 85 kilometer komen we opgefrist en inmiddels opgedroogd in Lierop aan. Een vreugdevolle ontmoeting met Joop en Carla en het afscheid van Huub volgt hier. Huub stapt hier op de bus richting Eindhoven.

Wij reizen met Joop en Carla mee in de campers richting camping en dan zoeken we de douche, het avondmaal en onze slaapzak (eentje slechts) op. Gelukkig heeft mevrouw Mennen, de campingeigenaresse, voor dekens en lakens gezorgd. Zo kunnen we alle twee warm slapen. Welterusten.

De campingeigenaar licht de locale media in over Stappen voor KiKa

Zondagochtend, half elf. Op het terrein arriveert een verslaggever van de lokale omroep. De campingeigenaar heeft een aantal mensen geïnformeerd, ook deze journalist. Helaas, op dit tijdstip liggen we nog allemaal in diepe rust. Twaalf uur, wij zijn inmiddels opgestaan en ook Joop is wakker. We nemen afscheid van Joop en de campingeigenaar en willen vertrekken. Op dat moment arriveert opnieuw de journalist. Helaas, de beide wandelaars Huib en Annie zijn nog steeds, of eigenlijk opnieuw, na een snel ontbijt, in diepe rust. Er wordt een afspraak gemaakt voor twee uur. Joop zal zorgen dat de slaapkoppen (nou ja, verdiend hoor!) dan beschikbaar zijn. De campingeigenaar is zo vriendelijk ons bij station Deurne af te zetten. Ook wil hij geen geld aannemen voor de overnachting. Dat gaat dus mooi naar de pot voor Stappen voor KiKa. Ook biedt de eigenaar aan om gebruik te maken van het zwembad en de sauna van het nabijgelegen recreatiepark. Een bijzonder vriendelijk aanbod, maar de stappers maken er een echte rustdag van en komen niet van de camping af. Gelijk hebben ze, want ze leveren met zijn vieren een geweldige prestatie, en die rustdag is meer dan verdiend.  






Zondag 6 april 2008, rustdag  

Vandaag de tweede en laatste rustdag van Stappen voor KiKa.Voor vandaag staan er drie onderwerpen op het programma: slapen, slapen en slapen. Een fotograaf van de locale media moest vandaag drie keer langskomen voordat hij de wandelaars wakker vindt om enkele foto's te maken. Ook het gratis sauna en tropischzwemparadijs arrangement wordt vriendelijk afgeslagen.






Maandag 7 april 2008, 83 km  

Het viel vanmorgen niet mee om onze stramme ledematen weer tot actie te dwingen. Als de wekker ons ruw uit onze coma wakker schud, blijkt het geen droom maar werkelijkheid, we moeten eruit. Na alle ochtendrituelen te hebben afgewerkt, ook hier is een soort van volgorde in gekomen, gaan we toch op weg met ons vieren. Vandaag zal de start zijn in Lierop waar we afgelopen zaterdag waren gestopt. Bij de start zien we dat ook nu onze gastlopers al aanwezig zijn. Hans de Vries en Hugo Prinsen staan al te wachten en bijna gelijktijdig komen Carl Durand met Ad Leermakers aangereden. Na elkaar te hebben begroet gaat het dan toch echt beginnen.

Het gras is deze ochtend wit van de vorst en we hadden al een extra truitje aangetrokken. Maar omdat het meestal na een nachtvorstje lekker weer wordt beginnen we toch weer wat hoop te krijgen. En na enkele uren breekt ook echt het langgewenste zonnetje door. We lopen heerlijk ontspannen onze kilometers en onze onderdanen worden verwarmd door de in kracht toenemende zonnestralen. Langs het Wilhelmina kanaal bij Son en Breugel worden enkele kledingstukken uitgetrokken en het is volop genieten. Ook omdat het wandelfenomeen Leermakers niet alleen goed kan lopen maar ook heerlijke taarten kan fabriceren. Sonja zal zeker niet blij kijken als ziet wat wij de laatste tijd allemaal naar binnen schuiven.

Een heel bekend spreekwoord zegt: “Prijs de dag niet voor het avond is” en helaas bleek dit maar al te waar. U als lezer zult het geloven of niet een uur later liepen we in een sneeuwbui. En later was het of Klazien uit Zalk ons het liedje voorspeelde, Jas aan, jas uit, jas aan, jas uit, dan bedoelen we uiteraard de regenjas. Nadat we Hilvarenbeek waren gepasseerd komen we aan op een wagenrust waar we mijn zus ontmoeten die op weg is naar een vakantiebestemming in Limburg. Ook zij weet ons weer te verwennen en wel op een echte Zeeuwse bolus en cake. En maar groeien die dikke pens.

Met of zonder regenjas lopen we toch maar door want met wachten kun je geen kilometers maken. Dan komt er opnieuw een verrassing, Els Kievit, de trainer van ons loopgroepje staat ons net buiten Alphen onverwacht op te wachten. Kees van der Velde staat even terzijde gewapend met zijn fototoestel het hele schouwspel op de gevoelige plaat vast te leggen. Ook de broer van Els, Jaap was even meegekomen, hij woont in Alphen en wilde er ook even bij zijn. Even moest ik naar de juiste woorden zoeken en dat gebeurt niet zo vaak maar met dit onverwachte maar welkome bezoek was dit wel even het geval.

We vervolgen onze weg en net voor we Alphen binnen lopen komen de dochters van Ad Leermakers even buurten, Yvonne en Peggy wensen ons nog succes en vervolgen hun weg. Als we tijdens deze ontmoeting even op een paar leegstaande stoelen neervallen bij een verlaten café, komt net wijdbeens report voorbij en ook nu weer met een druk klikkend fotoapparaat.

We bereiken de eindmeet vandaag om 19.30 uur en eten op de eindstreep een bord met bami, door Carla tussen het autorijden door bereid. Joop staat alles te filmen en zo was de dag weer vol. Na de maaltijd naar de in Ulvenhout gelegen SVR camping gereden, dan onder de douche en naar bed.

Nog even in grote lijnen de dag bezien, eerst veel zon en weinig wind.Later veel regen meer wind veel kou maar een leuk loopgezelschap. Over het algemeen viel het weer wel mee als je het met de vorige echte natte dagen vergelijkt en we hadden vandaag veel leuke bezoekers. Morgen weer met goede moed verder.






Dinsdag 8 april 2008, 81 km

  HOERA EEN DROGE DAG, o, sorry een beetje meer ingetogen schrijven mag wel. Ik moet eerlijk bekennen dat zoiets na al de achter liggende dagen niet mee valt. Laten we proberen bij het begin te beginnen. We vertrokken vanmorgen op een grote SVR camping in Ulvenhout. Ruime plaats, kleine douche ruimte maar hier schijnen bijna alle campings een abonnement op te hebben. Met enige strubbeling weet ik de slagboom in actie te krijgen en kunnen we de nieuwe dag beginnen.

De wandelploeg voor vandaag staat al weer opgesteld als wij daar aankomen. Twee Brabantse gasten, Jenny Bergs en Matthee Bruins maar ook onze vier Belgische vrienden, Jos en Mia van Gorp en Rudy en Caroline Schoors. Mia de vrouw van Jos gaat ons de gehele tocht volgen en de verzorgingsploeg versterken. Op tijd kon er weer worden gestart, alleen na vijfhonderd meter in het donker sjouwen slaat toch weer de twijfel toe. De groep maak een keurige 180 graden draai en even later staan we weer bij het vertrekpunt. Bij de tweede poging blijkt dat de eerste onderneming om weg te komen uit Ulvenhout toch goed was. Met gezwinde pas lopen we door de nog in rust zijnde plaats.

Ook had het net als gisteren weer een beetje gevroren maar ook nu hopen we op een mooie dag. Nou die mooie dag kregen we, voor het eerst een geheel droge etappe. Jos vertelde dat hij voor ons een kaarsje had ontstoken om voor ons een droge dag te bepleiten. Of het werkelijk zo is weet ik niet maar mooi weer hebben we in ieder geval wel gehad.

We mochten vandaag mede omdat we met vijf gastlopers waren een gezellige dag beleven. Er wordt wat af geouweh……. Op zo’n dag als dit. In Nispen staan de dochter en de vrouw met twee kleinkinderen te wachten op opa Matthee. Heel leuk natuurlijk en we leggen het allemaal vast op onze digitale camera. Dan komen we bij onze campers en zien dan dat de vrouw van Matthee voor een doos koffiekoeken heeft gezorgd. Heel leuk en ze waren zo groot dat je er niet eens mee in een doucheruimte kan van een SVR camping.

Halverwege de middag verlaten we nadat we hier twee dagen te gast waren geweest het Brabantse land. We ruilen de zandgrond in voor de zware klei en de bossen voor kale dijken. Mia regelt van alles om het ons goed naar de zin te maken en dat lukt haar geweldig ook verzorgd ze haar eigen team want ze wil ons niet op kosten jagen.

Deze dag komen we na een dikke tachtig kilometer weer aan in het plaatsje Waarde. Hier worden we ook nog even blij verrast doordat we uit België nog een behoorlijke som geld krijgen overhandigd. Dat alles door mensen die ons geweldig op alle fronten steunen, door mee te lopen, door ons te volgen op internet en ook nog voor ons loopdoel geld in te zamelen. Zoiets moois kunnen we niet goed omschrijven maar blij zijn we er wel mee. Helaas komt ook aan mooie dingen weer een eind en we nemen afscheid en kunnen hierna gelijk eten omdat Carla alles al klaar had. Daarna verkassen we naar Woensdrecht waar we midden in het dorp op een SVR camping mogen staan.

Ps ik hoop dat Jos en Mia nog een paar kaarsjes hebben of in ieder geval dat we van neerslag in welke vorm ook enkele dagen worden gevrijwaard.






Woensdag 9 april 2008, 78 km  

Het laatste verslag is een beetje vertraagd vandaag, we hebben met ons vieren eerst de nodige flessen moeten leegmaken. Voor de laatste etappe worden we vandaag ruw uit onze slaap gewekt, ook nu geen erbarmen en opstaan om tien voor vijf. Gisteren waren we door het Woensdrechtse mannenkoor in slaap gezongen. Ze hadden hun wekelijkse repetitieavond in de naast onze camper gelegen schuur. Deuntjes als, Jongen je bent een zeeman en op de woelige baren, of iets in die geest worden ten gehore gebracht. Of het nu in de liedjes zat of omdat toch echt morgen de laatste etappe er aan zat te komen, ik weet het niet maar ik had erbarmelijk slecht geslapen. Toch maken we ons op om vandaag de Zeeuwse provincie te doorkruisen.

Na een flinke reis komen we weer aan in Waarde en ook nu stonden onze gastlopers te wachten. Vandaag een echte Zeeuwse aangelegenheid, Chris Crucq, Theo Klanke en Piet Posthuma gaan ons vergezellen. Zeeland is de provincie met de meeste zonuren volgens de promotieslogans aldaar. Tot op heden is het ook waar gebleken en hebben we het beste weer van onze hele tocht toch in Zeeland gehad.

We stappen dapper langs en over de dijken, over de sluis bij Hansweert, waar het scheepvaartverkeer druk heen en weer vaart. Links van ons de drukke vaarroute van de Westerschelde en rechts de polders met Zeeuwse kleigrond. Her en der zie je al boeren die de opdrogende akkers gaan bewerken of inzaaien. De Zeeuwen houden ons op de hoogte van welke toren van welk dorp is of van interessante zaken om ons heen. Ook regelt Chris nog even een zak echte bolussen die heerlijk waren.( toch Sonja na afloop denk ik)

 Begonnen we vanmorgen met wat wit uitgeslagen gras in de bermen, naarmate de tijd verstrekt en de koperen ploert zijn werk doet gaan er meer kledingstukken uit. Het moet natuurlijk niet gekker worden maar zelfs een korte broek hoort er vandaag weer bij. Het klinkt misschien gek maar we wisten niet eens meer hoe die er uit zag. Met twee oogverblindend witte onderdanen leggen we kilometer na kilometer af.

Net na een wagenrust bij Heinkenszand komen twee motoragenten ons op een aanstormend peloton wielrenners attenderen. Ik dacht nog die zijn ook aardig uit de richting voor de koers Gent, Wevelgem maar het bleek om een sponsortocht te gaan. Hoe toevallig, zij reden voor een goed doel 12000 kilometer in estafette vorm dit parkoer. Wij 1200 kilometer maar niet in estafette en al helemaal niet op de fiets. Op zich wel leuk dit voorval en vooral de gelijkenis.

Bij de plaats Nieuwdorp staat er een radioverslaggever ons op te wachten van radio Zeeland. Ook de vrouw van Theo komt even buurten en ons succes toe wensen, het hondje van Theo vind het allemaal maar niks en laat zachte jankgeluidjes horen dat hij liever mee zou willen stappen. We merken terloops nog even op dat het maar fijn dat Theo niet zulke geluidjes maakt als hij ver van het vrouwtje is verwijderd.

Ter hoogte van Middelburg komt ook zoon Jaap weer opduiken, Hannah gaat met de auto verder terwijl Jaap met ons mee gaat stappen. Ook gaat hij druk met het fototoestel in de weer om alles vast te leggen. Op de eerstvolgende rust wordt het pas echt gezellig, Karin en Wim van Bremen uit Hellevoetsluis komen ons ook even opzoeken. Wim heeft ook nog wat bij zich, een doos met A-A drink had hij gekregen van PLUS Trommel uit Hellevoetsluis van de Moriaanseweg. Geweldig dit soort leuke acties, ook hardloper Sjaak Brouwer begeleidt ons op de fiets tot in zijn woonplaats Middelburg.

Als we Middelburg in lopen staat er een filmcamera van OVSE-land onze verrichtingen op te nemen. Hier komt geheel onverwacht ook Cor en Truus van Wijnen aangereden om ons op de laatste lange tocht te begeleiden. Om 19.15 uur stappen we over de eindmeet, we wensen elkaar proficiat en zijn blij dat het erop zit voor vandaag.

Dan hebben de Zeeuwse meelopers nog een echte verrassing voor ons, ze overhandigen ons een formulier waar op staat: sponsorbijdrage etappe 15. Ter waarde van € 1000, - dit is mede mogelijk gemaakt door: KNBLO regio Brabant-Zeeland, mr. Lout Havermout, voorzitter, bezoekers algemene ledenvergadering en vereniging individuele leden regio Babant-zeeland. Dan wordt het pas echt even stil, terwijl we toch een dag lekker hebben gekeuveld met elkaar, mensen allemaal hartelijk bedankt.

De dag even op een rij gezet, heerlijk wandelweer, leuke groep en na de finish om een bak lekkere patatten vandaag. Dan nog even naar onze camping en ook hier weer een geweldige verrassing, echt deze camping uit Oostkapelle van de Fam.Wattel staat echt met stip op no.1. Een ruime douche, super schoon sanitair en prachtige staanplaatsen. Dus elke eikel die het ooit nog eens in zijn hoofd durft te halen om iets negatiefs over Zeeuwen te zeggen, die pak ik persoonlijk aan.

PS nog even een leuk voorval, we liepen niets vermoeden over een markt in Nieuwdorp waar de groentevrouw ons uitnodigde iets in haar kraam uit te zoeken. Want zei ze jullie hebben de vitamines wel nodig, ze had net het live interview op de radio met ons gehoord, geweldig toch.






Donderdag 10 april 2008, 45 km  

Hallo trouwe lezers van onze dagverslagen. We zijn deze keer rijkelijk laat met ons verslag maar dat zal ik proberen uit te leggen. Donderdagmorgen kunnen we lekker uitslapen, nou vergeet het maar, als het mag dan lukt het niet! Toch komen we wat uitgeruster uit ons mandje als normaal om tien voor vijf in de morgen. Acht uur was het toen we ons naar de wasruimte begaven, daarna nog wat hand en spandiensten en spoedig konden we vertrekken. Bij de Banjaardweg aan de voet van het imposante bouwwerk Neeltje-Jans moest er gestart worden. Als we hier om tien uur aankomen zien we dat er nog geen gastlopers aanwezig zijn en dat is tevens de eerste keer dat wij er eerder waren dan onze gasten. Maar dit is niet voor lang want spoedig melden de eerste mensen zich aan en het worden er velen die met ons de intocht willen mee beleven. Het wordt een gezellige boel zo op donderdagmorgen en dat terwijl het werkverkeer van en naar Zeeland voorbij raast. Om even over de klok van elf uur geven we het vertreksein en de eerste stappen op de pijlerdam worden gezet. We worden vanuit alle hoeken en verdacht opgestelde plaatsen op film vastgelegd. Dat overkwam mij laatst ook maar toen hing er een prijskaartje aan van € 160,- en daar werd ik niet vrolijk van. Dit keer kom ik er hopelijk goedkoper vanaf. Gastlopers van vandaag waren: Tjabel Ras, Aad van 't Oor Hans Krootjes, Gijs den Ouden (voorzitter RWV) Theo Klanke, hij was al te voet vanuit Vlissingen gekomen. Maar ook uit Limburg, Jan Seuren met dochter Nikki en Gerrit Bonnats. Piet van der Kroft, hij liep heel de route met spandoek en Co de Jong uit Woerden maar ook Adrie en Hansje Zoon, Adrie veruit koploper in het aantal dagen gastloper. Ook Illona was weer naar Zeeland gereisd evenals Leo Houben en Remco de Bruin. En de iets later aangekomen Julius van der Vlist en Carl Durand die met reflectievest met opdruk gezien mocht worden. Dan ook nog een delegatie uit Flakkee, Gerbrand van Dam, Jan Kransse, Rien Minheere en Leen Stolk waren van de partij . Vandaag was ook zoon Jaap er weer bij maar dit keer als loper en fotograaf. België is vandaag vertegenwoordigd door afgevaardigde Jos en Mia van Gorp naar ons toe te sturen. Mia neemt een deel van de verzorging over evenals Ariaan van der Vlist en Astrid Bijl en Suze van Vliet zij wisten met dit clubje hun mannetje(vrouwtje)te staan.

Spoedig was de eerste rust bereikt en de koffie had daar de volle aandacht. Vervolgens gaat het wandelleger naar het eiland Schouwen-Duivenland waar we onze tweede post vinden, telkens onder het spiedend oog van vele filmcamera's. Post drie stond in Burgh-Haamstede tegenovet restaurant Molenberg waar we door de eigenaar allen van een heerlijk ijsje werden voorzien. Dit had ik enkele dagen hiervoor ook niet durven denken toen wij werden geteisterd door regen en sneeuw, dat we een luttel aantal dagen later in de zon konden genieten van een ijsje. Maar er moet weer worden gelopen want de stal lonkt en we willen naar de eindmeet.

Wel vonden Annie en ik het gek dat we nadat we al wat uren bezig waren niet meer zoveel kilometers hoefden te maken, zou je er dan toch aan gaan wennen, elke dag dezelfde lange afstand lopen?

Ter hoogte van Port-Zeelande krijg ik een dreigend telefoontje, (Els Kievit) het gevolg was dat er een ketting om mijn been werd gelegd compleet met kogel. Dit alles om te voorkomen dat we te vroeg in Ouddorp zouden aankomen.

Toch is het allemaal nog goed gekomen en bij het zendstation van Ouddorp ontwaar ik in de verte een blauwe gloed die ons met rasse schreden nadert. Eerst dachten we met een invasie smurfen van doen te hebben maar toen ze dichterbij kwamen bleek het de atletiekclub "De Stellerunners" uit Stellendam te zijn.

Zij verwelkomen ons met applaus en begeleiden ons op de laatste kilometers naar de finish.

De campers worden naar het VVV gebracht en vanaf de laatste post, ongeveer drie kilometer voor het einde komen Carla en Joop ook naast ons lopen. Annie en Huib hebben beiden de vlak met het logo in de hand en zo marcheren we door de beste badplaats van Nederland.

Op de hoek Dijkstelweg, Dirk Doensweg trappen de twee stappers even op de rem, hier waren ze twee en een halve week geleden de officiële route begonnen. De grond wordt gekust en de missie is nu echt voltooit, 1200 kilometer stappen voor Kika zit erop, niets cadeau gekregen maar geploeterd en afgezien. Maar dan nu dit mooie moment, we kunnen hier niet blijven liggen op straat en het is trouwens nog erg koud aan de lippen die Ouddorpse klinkers. Nu rest ons nog het aanloopstuk tot het VVV en eerst gaan we nog even langs de winkel van sponsor van der Bok voor een foto. Gerard moet nog even zijn korte bokkenpootjes van onder zijn lijf rennen om op tijd het bord van de zolder te halen. Maar dan kunnen de nodige kiekjes worden geschoten.

Dan rest ons nog twee paadjes en een straatlengte en we zijn er. Een erehaag met vrienden bekenden en belangstellenden staan ons op te wachten, de muziekkapel speelt een vrolijke deun en de zon schijnt. Dat is de binnenkomst waar wij alleen maar van durfden te dromen.

Van alle kanten ontvangen wij de gelukwensen en de kado's stapelen zich torenhoog op. Veel vragen worden er beantwoord en ook mogen we een tipje van de financiële sluier oplichten. We hoopten op € 10.000.- en dat leek moeilijk, toen werd het € 15.000.- en zoals het er nu voorstaat mogen we met enige trots melden dat we zelfs de € 20.000.- gaan overschrijden.

Een magnifieke afsluiting van Stappen voor Kika. Ik wil dan ook iedereen nogmaals bedanken die ons hebben gesteund op welke wijze dan ook in deze afgelopen periode.


Zaterdag 14 juni, de AFSLUITING van het Stappen voor KiKa project  

Het is vrijdag de 13e als het Nederlands elftal, op deze voor bijgelovige mensen foute dag, met een zeer positieve score uit de strijd komt. Op deze avond komt de mobiele woning “Roezie” bij ons voorgereden, het wandelkoppel Joop en Annie van der Meer met zich meedragend. Wij hopen morgen met het hele team medewerkers van ”Stappen voor Kika” ook een positieve score bekend te gaan maken. Slechts enkelen zijn op de hoogte van het juiste eindbedrag en dat maakt het juist zo leuk. Na een gezellige avond, waarop vele herinneringen over de afgelopen periode worden opgehaald, is het spoedig bedtijd. Veel te snel gaan de uren dan voorbij, maar er moet ook aan de broodnodige rust worden gedacht!

De volgende morgen staan we al weer redelijk vroeg naast ons bed. Een blik door het raam leert ons dat het er buiten niet geheel onaardig uitziet. De zon probeert in alle voorzichtigheid het nachtelijk duister te verdrijven. Ook zien we enig teken van leven bij de voor ons huis geparkeerd staande camper. Onze twee Friese vrienden hebben zich goed voorbereid en al een gedegen warming up gehad. Zij waren al vier dagen onderweg en hebben al honderdzestig kilometer wandelplezier verwerkt en dus zijn deze twee zwoegers goed ingelopen voor de etappe van vandaag. 

Als we in de keuken staan en de eerste voorbereidingen gaan treffen voor een goede verzorging rammelt de deurbel in onze hal. Nog licht slaapdronken schuifel ik schoorvoetend naar de voordeur en maak hem open om onze medestappers binnen te laten, denk ik! Terwijl ik een stap naar achteren doe om zo gastvrij mogelijk over te komen wordt de deur onder lichte druk geopend en krijg ik een rijk gevulde broodmand in mijn handen gestopt. Voordat het tot mijn verdwaasde brein door is gedrongen staat de bakker inmiddels al weer voor de tweede maal aan de deur, opnieuw met een zeker niet minder gevulde mand. Drie of vier keer loopt de beste man van zijn voiture naar onze voordeur. Nadat hij ons een hartelijk “eet smakelijk” heeft toegewenst, laat hij mij verbouwereerd achter. Ik roep Carla ook naar beneden om de rijk gevulde tafel ook aan haar te laten zien. Een bijgeleverde kaart biedt helderheid in het mysterie, met het opschrift: “voor de vier kanjers” begint het verhaal. Het blijkt afkomstig van een collega van mij. Zij wil ons op deze manier iets overhandigen als blijk van waardering voor de door ons vieren geleverde prestatie. Er wordt snel contact met het huis op wielen gezocht en even later zitten we alle vier aan een rijk gevulde en zeer luxe broodmaaltijd. Vers sap en een hardgekookt eitje completeren het geheel. We laten ons dit alles welgevallen en zo kunnen we vanmorgen met een stevig aangelegde maagbodem aan de geplande wandeling beginnen.

Met ons vieren gaan we naar het VVV- kantoor in Ouddorp, een plaats die ook nog de titel “beste badplaats van Nederland” draagt. Als we hier aankomen worden wij, zoals altijd zou ik bijna zeggen, op zeer gastvrije wijze ontvangen. Koffie of thee, met of zonder verse Zeeuwse bolus, gaan het ontbijt, mochten we daar niet genoeg aan hebben gehad, aanvullen. 

De overige deelnemers voor de afsluitingstocht van vandaag komen ook aan en even voor acht uur is iedereen aanwezig: Paul en Remke, (makers van de website), Hansje en Adrie, (administratieve medewerkers) en Jaap en Hannah, ( PR medewerker). Marcel en Marije, (penningmeester) konden er helaas niet bij zijn. Zij zijn druk aan het verhuizen en hebben nu even andere prioriteiten. Er wordt voor deze gelegenheid in de blauwe shirts gelopen met de opdruk: 1200 kilometer Stappen voor Kika wordt mede mogelijk gemaakt door van der Bok schoenen te Ouddorp.

Als we allemaal wat hebben genuttigd gaan we op pad. De route hebben Carla en ik enkele weken hiervoor al uitgezet en nauwkeurig opgemeten. Carla moet noodgedwongen in de verzorging, ze mag op doktersadvies niet lopen. Afgelopen week is zij gestoken door een mug en geïnjecteerd met een foute vloeistof in haar bloed. Dit had een heftige reactie tot gevolg en wel zo, dat de dokter elke heftige inspanning verbood. Het verzorgingsteam zal bestaan uit Carla en schoondochter Hannah en later zal Els, onze trainer en voorzitter van de atletiekclub erbij komen om dit verzorgingsduo te assisteren.

We verlaten het pand van het VVV en sluipen door wat smalle paden het centrum in. Even gaan we bij onze sponsor Van der Bok Schoenen naar de winkel, maar hier is nog geen teken van leven te ontdekken op dit vroege uur. In het centrum heerst al een heftige drukte, er zijn vandaag tevens visserijdagen en de marktkooplieden zijn hun waren al aan het uitstallen. Ik roep terloops aan zo’n viswijf dat ze ons nog niet veel kan aanbieden, wijzend op de nog bijna lege kraam. Maar ik mag toch mijn bestelling al doorgeven, ze weet wel wat te regelen schettert ze mij na.

  Na dit rondje om de kerk gaan we dan toch het dorp verlaten. Bij het bejaardentehuis zie ik dat de gordijnen lichtelijk worden beroerd. Ook kunnen we nog net een glimp opvangen van de zojuist ontwaakte grijsaards die ons met argusogen nastaren en zich ongetwijfeld zullen afvragen wat dit achttal smurfen aan het doen is? Als eenmaal de bebouwde kom is verlaten wordt het asfalt omgeruild voor een onverhard bospad. Er is even wat gemor over de modderige paden en de smerige schoenen die de deelnemers er gratis bij krijgen, maar al gezellig kletsend lopen we zo onze kilometers. Hansje is belast met de routebeschrijving en weet haar taak met verve te vervullen.

Als we na ca. acht kilometer de eerste post naderen, staan de drie verzorgers ons al op te wachten. Ook zien we even verderop dat de lucht onheilspellend donker begint te worden. Het drietal trakteert ons op koffie en/of thee met een lekker stuk appelflap erbij. Dit om een beetje het gevoel van de Kika tocht weer terug te krijgen. Ook het weer blijft in deze traditie want het begint nu echt te regenen.

Paul die met zijn twee meter aan lichaamslengte toch niet voldoende overzicht denkt te hebben beklimt de daar aanwezige uitkijktoren. Hij had gehoopt op de klok van de aan de overzijde gelegen Big Ben de tijd te kunnen waarnemen, om zo ons tijdschema in de gaten te kunnen houden. Door de heftige regenval blijkt dit geen haalbare kaart en keert hij onverrichter zake terug bij de koffiepost. Een beetje ineengekrompen worden de bekertjes koffie leeggeslurpt. Met dit weer koelt het in ieder geval snel af en blijven de bekertjes lekker vol. We zoeken met ons groepje de weinige beschutting die hier aanwezig is.

We gaan toch maar weer door en terloops wordt ik nog even als pakezel gebruikt. Een zware tas van de verzorging hangt aan mijn arm. Deze moet ik dragen tot bij de kruising in de buurt van de parkeerplaats. Een hardlopende tegenligger kijkt wat medelijdend naar mij als hij me doorweekt en zwaar gebukt ziet gaan onder deze last. De verzorgingsploeg gaat zich naar post twee begeven, terwijl wij een zwaar zandpad bestormen. Eenmaal in de buurt van de vuurtoren breekt de zon weer door en alles ziet er gelijk weer wat vriendelijker uit. Paul, die geen regenkleding bij zich heeft, ontdoet zich van zijn blauwe shirt en loopt in ontbloot bovenlijf door de Ouddorpse duinen. Volgens hem kun je op deze wijze je shirt gemakkelijker laten drogen. Nadat we wat op hem hebben ingepraat weten we hem van dit naturistengedrag af te krijgen. Hij kleedt zich weer zoals de gehele groep en zo zijn we weer één team.

Nadat we onder de hoofdweg (die Zeeland met Zuid-Holland verbindt) zijn doorgelopen, staan we voor de tweede maal oog in oog met onze verzorgingsploeg. Deze keer heeft ook onze ontbijtleverancier en collega zich bij dit trio gevoegd. Met een smile van oor tot oor kan ze genieten van de verhalen over onze verbaasdheid van vanmorgen. Onze rustpauze wordt wreed verstoort als er een touringcar afgeladen met antiek zich naast ons opstelt. Zelfs de hoge dieselprijzen weerhouden de chauffeur er niet van om zijn huifkar luid pruttelend naast ons te laten staan. Het duurt even voor de lading rollators, rolstoelen en stokdragers is uitgestapt. Het hele gezelschap gaat naar het trammuseum van Ouddorp. Hier staan door vrijwilligers goed onderhouden oude locomotieven en er is zelfs een heuse spoorbaan richting Zeeland. Na het maken van een groepsfoto van het smurfenstel gaan we weer op weg en verlaten we het parkeerterrein. De route gaat nu over “De punt” van het eiland, natuurlijk over een onverhard pad. Lopend langs de enorme waterpartijen en poelen horen we de kikkers die luidruchtig aan het vergaderen zijn, maar ze zijn het duidelijk niet met elkaar eens zo te horen! Er zijn ook twee medewandelaars die even door de speciaal geplaatste wildkijkschermen een blik op het water werpen. De bewoners van de plas vliegen verschrikt op bij het zien van deze indringers. Enkele malen wordt de spoorlijn gekruist, maar er is nog geen sprake van druk treinverkeer. De bejaarde reizigers staan nog allen trouw te wachten op het perron terwijl de trein zich met luid gesis en veel rook uit de stalling hijst.

Even lopen we langs het Grevelingenmeer en de te belopen bodem is hier zeer drassig. Dan volgen we een golvend graspad en door de hoogteverschillen krijgen we te maken met een prachtig vergezicht. Voor Paul opnieuw weer niet voldoende. Hij gaat het als enige toch weer hogerop zoeken door zich op een bankje nog meer boven zijn medewandelaars te verheffen. Door het mooie weer dat we nu inmiddels hebben kunnen we hier een groot gedeelte van het eiland overzien. Hansje houdt de regie goed in handen en geeft weer aan dat er moet worden gelopen. Enkele kilometers verderop komen we aan bij de Preekhilpolder van Ouddorp. Hier maakt het wandelclubje nog even een lus, om het daar aanwezige Dallas- achtige witte gebouw. Het gras op deze dijk heeft hier de laatste tijd geen maaimachine, schaap en/of koe gezien, hierdoor staat het okselhoog. Nu is dit voor de één hoger dan voor de ander en er zijn er die de venijnig prikkende stekels niet plezant vinden. 

Toch komen we opnieuw aan bij de wagenrust, waar we weer worden verwelkomd en opnieuw worden voorzien van een natje en een droogje. Van Els wordt hier afscheid genomen, ze zal na deze post weer naar de camping gaan. Hannah trekt de wandelschoenen van Carla aan en gaat het laatste deel met ons mee dartelen. Carla zal ons bij Gerard van der Bok in de winkel opwachten. We sjouwen door Ouddorp. Alle leuke paadjes en doorsteekjes worden meegenomen. Zoals het Mannenpad en natuurgebied “De Kleistee”, welke zich midden in deze woonplaats bevinden. Dan komen we opnieuw aan bij de schoenwinkel waar een paar versleten schoenen van mij liggen die tijdens de 1200 kilometer zijn stukgelopen. Men staat daar met foto en gedicht als dank voor de geleverde sponsoring. 

Wij gaan nu in de winkel compleet met sponsor op een groepsfoto. De klacht dat er te weinig blauw op de Nederlandse straten is vervalt bij het zien van dit wandelpeloton. En Gerard glimt van oor tot oor bij het zien van zoveel reclame tijdens deze drukke visserijdag. Dan gaat het lopersgroepje naar de finish, opnieuw het VVV kantoor “Het blauwe Huus”, waar we ook nu weer hartelijk welkom zijn. Jurgen en Mirna zorgen ook nu weer dat wij niets te kort komen en voorzien ons van eten en drinken.

Dan is het moment aangebroken waar het uiteindelijk allemaal om te doen is: de bekendmaking van het eindsaldo en de overhandiging aan een Kika-medewerker. Een verslaggever van de krant staat alles driftig te notuleren. Een fotograaf knipt er lustig op los en een cameraman probeert in alle standen de bewegende beelden op de band te zetten. Een microfoon krijg ik onder mijn neus gestopt en de redevoering kan beginnen. We melden de Kika afgevaardigde dat dit alles niet vanzelf is gegaan en ook dat we de lat hoog hadden gelegd voor wat het eindbedrag betreft. We hadden namelijk als doel € 10.000,- als streefbedrag gesteld. Het heeft ook enige maanden geduurd voor we dit bedrag gingen benaderen maar na verloop van tijd gingen we er zelfs overheen. Ook omdat we bijna geen onkosten behoefden te maken kunnen we het ontvangen bedrag in zijn geheel aan Kika gaan doneren.

En nu we enkele maanden verder zijn en een duidelijk kosten / baten plaatje hebben, kunnen we het door ons meegebrachte bord met eindbedrag onthullen. De verbazing is groot bij iedereen als er staat dat wij als loopteam € 30.000,-over gaan maken aan Kika. Het echte eindbedrag is zelfs nog hoger, maar dat maken we rechtstreeks aan Kika over. Het leek ons mooi om een rond eindbedrag bekend te maken. We gaan, nadat het saldo is overgemaakt, ons rekeningnummer opheffen en daarmee is het project “Stappen voor Kika” definitief afgerond.

Hierna begeven we ons weer naar Dirksland voor een warme douche. We spreken af om die avond om half zeven naar het restaurant “De Zeemeeuw” in Stellendam te gaan. Hier hebben we een tafel gereserveerd om met het hele team ter afsluiting een warme maaltijd te gebruiken. Gerard van der Bok geeft te kennen dat wij een rondje van hem mogen nemen en ook de eigenaar en medesponsor van het restaurant geeft een rondje van de zaak. Zo kunnen wij deze avond afsluiten met een mooie score, een mooie dag en een geweldig eindsaldo! Hiermee wordt het hele project op een geweldige manier afgerond. 

Alle sponsoren en gulle gevers nogmaals onze hartelijke dank voor de spontane medewerking van u allen aan ons evenement. Zonder de inzet van een ieder die dit soort initiatieven een warm hart toedraagt was dit eindresultaat niet mogelijk geweest. Wij hopen dan ook in het bijzonder dat dit bedrag een zeer goede bestemming mag krijgen. Voor onderzoeken naar nieuwe geneesmiddelen is en blijft veel geld nodig. Wij hebben slecht weer moeten trotseren, spierpijn was ons deel en slaaptekort en vermoeidheid maakten het tot een zware onderneming. Maar als wij met deze actie een steentje hebben kunnen bijdragen aan een betere geneesmethode bij kinderen met kanker, dan zijn alle negatieve zaken snel vergeten en is ons doel zeker bereikt.

Henri Floor