Vorig WS78 verslag Volgend WS78 verslag. Foto's van de WS78 tocht te Oosterbeek Terug naar de homepage van Henri Floor Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten De WS78 Stuwwaltocht vanuit Oosterbeek
Wandelplaatje van de  40 km lange De WS78 Stuwwaltocht vanuit Oosterbeek De WS78 Stuwwal-tocht vanuit Oosterbeek
Op zaterdag 8 december 2007 organiseerde WS78 een tocht vanuit Oosterbeek. De start was vanuit Zalencentrum Lebret. Omdat de zaal veel te krap was voor alle deelnemers werd het startsein om kwart voor negen gegeven. Wij vertrokken vijf minuten later. Als eerste liepen we in de richting van de Utrechtse Straatweg. Dit is de belangrijkste straat door Oosterbeek. Door een parkje achter het gemeentehuis kwamen we langs een enorme octopus met omgeslagen armen. We kwamen uit op de Stationsweg met zijn fraaie grote landhuizen
We kruisten de Utrechtse Straatweg en kwamen daarop door Park Hartenstein. Hier volgden we een traject van de fietsroute Midden Nederland (van Enschede naar Den Haag). Verderop kwamen we langs een oude tank, Pathfinder genaamd. Inmiddels waren we op een traject van de Perimeterroute terechtgekomen.
Perimeterwandeling
Het laatste verdedigingsbolwerk van de Engelse en Poolse parachutisten gedurende de Slag om Arnhem in 1944 bevindt zich in Oosterbeek. Dit gebied wordt ook wel de perimeter genoemd. Deze wandeling van ongeveer 2 uur voert U door het bos- en heuvelachtige terrein waar de 1e Britse Airborne Divisie manhaftig standhield. De route voert o.a. langs het Airbornemuseum, de uiterwaarden van de Rijn, het kleine kerkje en de Tafelberg.
Vervolgens kwamen we door het heuvelachtige bosgebied Hemelse Berg met beekjes, vijvers en vlonders. Even volgden we de Kneppelhoutweg. Over Kneppelhout valt het een en ander te vertellen.
Een schrijver uit het midden van de 19e eeuw Kneppelhout, beter bekent als Klikspaan, woonde op de Hemelse Berg. De Kneppelhouts maakte dat nog mooier dan het al was. Het echtpaar was erg kunstminnend en zij stimuleerden verscheidene jonge schilders, dichters en musici door hen uit te nodigen op hun landgoed te komen logeren. Op 17 september 1895 bood het dankbare Oosterbeek mevrouw Ursula Kneppelhout haar en "wijlen haren onvergetelijke Echtgenoot" een gedenkteken aan ter gelegenheid van haar 70ste verjaardag.
Johannes Kneppelhout werd op 8 januari 1814 in Leiden geboren. Als zeventienjarige liet hij zich inschrijven als student rechten aan de universiteit Leiden. De studie boeide hem echter nauwelijks. Bovendien had hij de beschikking over een groot familiekapitaal, zodat een titel hem niet interesseerde, en hij ook nooit afstudeerde. Zijn leven lang heeft hij kunnen rentenieren. Zijn werkelijke interesse was de letterkunde. Tijdens zijn studententijd sloot hij zich aan bij een groep student-auteurs , die be nvloed waren door de Franse en Engelse romantiek. Onder de leden van deze Rederijkerskamer voor Uiterlijke Welsprekendheid bevonden zich mensen als Nicolaas Beets, Johannes Hasebroek en Bernard Gewin. In de aflevering De student-auteur van zijn studententypen verwerkt hij zijn ervaringen met deze Romantische Club , die bijeenkwam in soci teit De Burcht. Daarnaast was hij lid van het (nog altijd bestaande) muziekgezelschap Sempre Crescendo.
Na zijn Leidse periode ontwikkelde hij zich als aristocraat en mecenas voor menig talentvolle jongeling. Zelf kocht hij een buitenhuis bij Arnhem, waar hij een indrukwekkende kunstcollectie aanlegde. Daar overleed hij op 8 november 1885.
Met WS78 vanuit Oosterbeek op 8 december 2007 Aan de rand van de uiterwaarden bij Oosterbeek staat een oud kerkje met voor de toegangsdeur een heel oude boom. Die boom werd natuurlijk op de gevoelige plaat vastgelegd. Aan de zijkant van de kerk stond, buiten het zicht van de wandelroute, een monument ter nagedachtenis aan de tweede wereldoorlog met daarop duidelijk leesbaar de tekst "not one shall be forgotten".
Daarna volgde een leuk smal pad langs de uiterwaarden in de richting van Westerbouwing.
De Westerbouwing heeft haar riante hoge ligging en het schitterende uitzicht te danken aan de voorlaatste ijstijd. Die zorgde voor de enorme stuwwal.
Voor iedereen die voor het eerst op De Westerbouwing komt, valt meteen het overweldigende -bijna on-Nederlands aandoende- uitzicht op. Dit uitzicht is werkelijk uniek!
Loop eens naar de rand van het terras: rechts zien we het sluizen- en stuwencomplex van Driel - het dorp Driel zelf met de markante kerktorens, waar op donderdag 21 september 1944 de parachutisten van de 1e Onafhankelijke Poolse Para Brigade landden; in de verte de Nijmeegse elektrische centrale waar de para-infanteristen van de 82e Amerikaanse Luchtlandings-Divisie de heldhaftige Waaloversteek volbrachten en zodoende de verovering van de Waalbrug mogelijk maakten;
iets meer naar links en dichterbij: de toren van de plaats Elst - zo centraal gelegen in dit deel van de Betuwe; meer naar links de bocht in de Neder-rijn, waar de evacuatie plaats vond in de nacht van 25/26 september 1944, toen plm 2400 ingesloten Britse en Poolse Airbornes door Britse en Canadese Genie naar de zuidelijke oever werden overgevaren en waaraan (duidelijk zichtbaar vanaf deze hoogte) een prachtig monument langs de Drielse Rijndijk herinnert;
Dichterbij: het Drielse Veer, dat in de jaren tot en met de 2e Wereldoorlog gemakkelijk paard en wagens kon overzetten - helaas kompleet over het hoofd gezien door de plannenmakers van Operatie Market-Garden in september 1944.
Dan de spoorbrug, een markant punt in dit oer-Nederlandse rivierenlandschap - de brug die op 17 september 1944 door de Duitsers werd opgeblazen; en dan links en in de verte: de contouren van de Arnhemse Eusebiustoren, in 1994 werd de laatste restauratie voltooid - en iets meer naar rechts van deze Arnhemse kerk Eusebius: de boog van de John Frostbrug, de brug waarom zo hard gevochten werd - maar, helaas, zou het een 'Brug te ver' worden ...
In de verte zagen we duidelijke de twee halve bogen van de stuw bij Driel. Verderop liepen we over vlonders, waarbij we goed moesten opletten vanwege mogelijke gladheid door de nattigheid, hoewel het tijdens de wandeling geheel droog is gebleven. De beklimming naar de Westerbouwing ging via een trap met 147 treden. Aan een muur van het restaurant van Westerbouwing was een gedenkmonument bevestigd met de tekst:
Dedicated tot the officers
and man of the 1st Battalion
The Border Regiment
1st airlanding brigade
who fought and died during
the battle of Arnhem
September 17th 26th 1944
Met WS78 vanuit Oosterbeek op 8 december 2007 We kregen een fraai uitzicht op de Rijn. Aan de andere kant van het restaurant stond nog een monument met de tekst: "Marabout, Primus-in-Indis, Dorset". Boven het woord Marabout was een sphinx afgebeeld; tussen in was een tekening van een kasteel.
The Castle is of Exeter and came from the Devonshire Regiment Badge.
The Sphinx came from the Dorset Regimental Badge, having been awarded to the 54th of Foot for service in Egypt during the Napoleonic Wars.
Marabout is a unique Battle Honour awarded to the 54th for capturing Fort Marabout in Egypt in 1801.
Primus in Indis was the motto of the Dorset Regiment. It was awarded to the 39th of Foot after the victorious battle at Plassey 1757 in India, where they were the only British line regiment to serve under Lord Clive.
We passeerden de weg, die naar het Drielse Veer liep. De halve bogen van de stuw bij Driel werden steeds duidelijker zichtbaar. We liepen door de bosrand van de Valckeniersbossen op de stuwwal met uitzicht op de Rijn. En daar zagen we zowaar een woonboot liggen. Net voor Heveadorp zagen we een zeer groot rond stenen bouwwerk liggen.
Bij Heveadorp ligt een groot rond stenen bolwerk. Dit is de filterkelder, die dateert uit het begin van de 20e eeuw. Het water van de beek werd hier gezuiverd en teruggepomd naar de bedrijfsgebouwen van de toenmalige cacaofabriek. Dit was een uniek milieuvriendelijk monument uit het begin van de 20e eeuw. In 1976 ging de fabriek failliet
In Heveadorp stonden op een braakliggend terrein kerstbomen uitgestald. Twee mannen hadden een muts op van een kerstman. Op de achtergrond was kerstmuziek te horen. Verderop liepen we onder andere door de Middenlaan en de Centrumlaan. Hier stonden rijtjeshuizen met rietgedekte daken. Dit soort rietgedekte rijtjeshuizen zie je niet vaak.
Buiten Heveadorp stond op een grote kruising een oude handwijzer met verwijzingen naar het Dunoplateau en terug naar Heveadorp. We bleven fraai langs de bergrand lopen met uitzicht op de Rijn. We passeerden de afslag naar het Drielse Veer. De nog laagstaande zon zorgde hier voor fraaie kleurschakeringen. We daalden af naar de Fonteinallee, de onder de berg langs lopende asfaltweg.
Het landgoed Duno dankt zijn naam aan het landhuis 'Duunoog' dat hier in de achttiende eeuw stond. De Duno, gekarakteriseerd door hellingbossen, afgewisseld met droge dalen, heeft een beboste, steile heuvelrand langs de Rijn. Door de hoogteverschillen op de zuidrand van de Arnhemse stuwwal en door de overgang van zandgrond naar kleigrond, is hier een rijkdom aan wilde planten zoals de bosanemoon, het dalkruid en de grootbloemige muur.
Met WS78 vanuit Oosterbeek op 8 december 2007 Daarop werd kasteel Doorwerth bereikt. Hier liepen we geheel omheen. Dit kasteel is een heel groot en indrukwekkend gebouw en was misschien wel het hoogtepunt van de tocht. Even wilden we nog naar de binnenplaats lopen, maar we bedachten ons omdat we ons al in de achterhoede bevonden en voor donker binnen wilden zijn, wat trouwens niet gelukt is .
We bestegen de stuwwal weer. We stegen ongeveer 40 meter en dwaalden door de westrand van Doorwerth. Daarbij kwamen we langs een oud en hoog maar ook smal gebouw dat mogelijk een oude watertoren kon zijn. Daarop werden de Cardanusbossen bereikt. We daalden af van de Boesburg berg. Op11 kilometer werd de soeppost bereikt bij boerderij de Boesberg. Dit was een zeer groot boerderijencomplex.
Over een steile asfaltweg met een hellingspercentage van 10% vervolgden we ons pad. De maximale adviessnelheid bedroeg maximaal 20 kilometer. Daar hadden we geen problemen mee omdat we hooguit een derde van die snelheid halen. We liepen weer naar de rand van de uiterwaarden langs de Rijn en liepen onder een brug van de A50-snelweg door. We volgden nu een zandweg die langs een langgerekte heuvel liep en passeerde boerderij Noordberg. We liepen hier door natuurgebied Juffersberg/Noordberg.
De steenoven in de Jufferswaard werd in 1875 gebouwd en liep in 1944 danig oorlogsschade op dat hij niet meer werd hersteld. Nu is de Jufferswaard eigendom van Staatsbosbeheer en een geliefd wandelgebied. De sporen van de stenenfabricage zijn er nog duidelijk aanwezig. De kleiputten zijn in de loop der jaren veranderd in plassen waar de natuur gretig groeit. Zwanen zijn er nog dikwijls te zien. Vooral daar waar de Zwanebloemen welig bloeien.
Met WS78 vanuit Oosterbeek op 8 december 2007 We kwamen uiteindelijk in een natuurgebied rondom een oude steenfabriek. Hierin liep een watertje dat uitmondde in de Rijn. Er waren hier 6 kanovaarders die, nadat ze ontdekt hadden dat het water doodliep, weer terug naar de Rijn peddelden en hun reis stroomafwaarts vervolgden. Wij staken de doodlopende rivierarm over via een brug. In dit afgerasterde natuurgebied zagen we in de verte paarden lopen. Gelukkig bevonden ze zich niet op ons pad. Hoewel ons pad hier redelijk breed was, waren alleen de randen van het pad enigszins begaanbaar door de vele modder. We liepen hier langs de zomerdijk van de Rijn. Het water van de Rijn stond hier vrij hoog, want de strekdammen waren overstroomd.
In Renkum aangekomen passeerden we een kerk waar het voorplein in beslag werd genomen door een kerstmarkt. Verderop passeerden we nog een kerkgebouw. Buiten Renkum staken we de Kortenburgse beek over en liepen over het terrein van Oranje Nassau's Oord. Aan de rand van de oprijlaan stonden twee witgekleurde leeuwen. Op de rand van de bosgebieden Oranje Nassau s Oord en Veluwe Dorschkamp werden we tijdens een fotosessie ingehaald door een echtpaar uit de omgeving van Antwerpen. Van hem was bekend dat het een unicum was als hij voor zijn vrouw loopt. Ik kan nu vertellen dat dit geen unicum meer is. Want wij waren er getuigen van dat hij wederom voorliep. Wij hebben persoonlijk hiervoor wel een verklaring, maar dat moet u ons maar eens persoonlijk vragen. We kunnen wel alvast een hint geven. Het heeft met de temperatuur te maken.
In bosgebied Veluwe-Dorschkamp was een parkoerswijziging. Daardoor was de route ongeveer een kilometer korter. Langs de kant van de Geertjesweg, een asfaltweg, lagen keurig naast en op elkaar gestapelde in stukken gezaagde boomstammen.
Even voorbij caf restaurant Nol in 't Bos te Wageningen-Hoog werd de grote rust op 20 kilometer in caf restaurant Campman te Renkum bereikt. Campman is ook het eindpunt van de bekende Pegasustocht, dat elk jaar in de tweede helft van de maand oktober wordt georganiseerd. Deze grote rust passeerden we om 12.40 uur. De talrijke foto's, die we in de ochtend hadden gemaakt, hadden ook de nodige tijd gevergd. Om nu niet te laat te finishen besloten we de rust over te slaan.
We betraden nu natuurgebied Veluwe Oostereng. We bereikten de Oliemolenbeek en volgden deze naar boerderij Everwijnsgoed. We staken de weg van Bennekom naar Renkum over en vervolgden ons pad langs de beek, nu Molenbeek genaamd. Hier heb ik nog herinneringen uit de beginjaren van mijn leven. Met mijn ouders fietsten we (aanvankelijk zat ik in een kinderzitje) vanuit mijn toenmalige woonplaats Wageningen bij warm weer hier naar toe. We noemden dit toen de Renkumse beek. Er was hier een zandstrandje waar we dan in het water lekker konden pootje baden.
Met WS78 vanuit Oosterbeek op 8 december 2007 We volgden de Molenbeek tot aan huize Quadenoord. Hier stond een opvallende schuur waarvan de wanden uit smalle boomstammen waren opgetrokken. We kwamen langs landgoedcamping Quadenoord, maar nu stonden hier geen tenten of caravans
Op weg naar de Telefoonweg aan de noordkant van Renkum staken we nog een omrasterd natuurgebied (Veluwe Renkumse Heide) over met grote grazers. De grote grazer graasden zo ver weg dat we niet duidelijk konden zien wat voor grazers het waren. We staken de Telefoonweg over en voor het proefterrein van boerderij De Sinderhoeve sloegen we in de richting van natuurgebied Wolfheze af. In natuurgebied Wolfheze liepen we over een groot heideveld met Schotse hooglanders. We liepen vrij dicht langs deze dieren, maar hier leken het wel monumenten, zo stil als ze stonden.
In Wolfheze was de koffiepost op 29 kilometer. Net voordat we de koffiepost wilden verlaten kwam hier een bekende wandelaar uit Apeldoorn aangelopen. Hij loopt normaal in korte broek, zo ook deze dag. Ook heeft hij geen pruik nodig als hij voor sinterklaas of de kerstman wil spelen.
Na een kerk te Wolfheze met een opvallende grote kerkklok (klokkenstoel) wordt koers gezet naar de A50-snelweg. We staken deze over en liepen nu door de Wolfhezer bossen op korte afstand langs de A50-snelweg. Vervolgens liepen we onder de A50-snelweg door en liepen nu parallel aan de spoorlijn Utrecht-Arnhem.
Door een lage tunnel van 100 meter lengte waar bijna iedereen moest bukken, liepen we onder de spoorlijn door. Een man achter ons zei dat als hij hier zijn hoofd zou stoten en als hij dan later naar de huisarts zou gaan en als dan de huisarts een hersenschudding zou vaststellen, dan zou de man toch tevreden zijn, want dan wist hij in ieder geval dat hij hersens had. Net voordat we de tunnel verlieten kwamen twee mountainbikes aangereden. Zij namen niet de tijd tot de wandelaars uit de tunnel waren. We hoorden ze wel enige keren "pas op, tegenliggers" roepen.
Voor toegangshek van natuurgebied Johannahoeve sloegen we af en volgden een asfaltfietspad. Daarbij liepen we weer eens onder de A50-snelweg door. Na een hekwerk rondom Nationaal Sportcentrum Papendal werd bosgebied Mill Hill van Missionarissen bereikt. Langs een open kapelletje met een Mariabeeld werd op 35 kilometer de fruitpost bereikt. Dit keer werden er peren uitgedeeld. Er lagen een paar mesjes klaar waarmee we de peer konden schillen. De peer smaakte prima. Alleen kregen we er van die kleverige handen van. Langs een kerk van de Mill Hill Missionarissen verlieten we de fruitpost.
Missiehuis Vrijland in Oosterbeek is een van de vele Kloosterverzorgingshuizen die Nederland rijk is. Een groep rustende missionarissen van Mill Hill en Franciscaanse Missiezusters van St. Jozef woont er na een leven van wonen met degenen met wie zij een gemeenschappelijk verleden hebben. Ooit zaten zij samen in de leerbanken, daarna gingen ze vaak de hele wereld over.
De Mill Hill-missionarissen zijn ge nspireerd door het leven van Christus zelf. Ze willen het woord dat in hem leefde zichtbaar maken in hun eigen leven. Door samen te leven en te werken met armen en verdrukten hopen zij een steentje bij te dragen aan een leefbare wereld voor alle mensen.
Daarop werd landgoed Lichtenbeek bereikt. Het begon al wat donker te worden en we raadpleegden onze routebeschrijving of we nog over verharde wegen kwamen. Want dan zouden we onze reflectievesten tevoorschijn moeten halen. Maar het bleek toch niet nodig te zijn. Na landgoed Lichtenbeek werd Landgoed Boschveld doorkruist. We zagen een fraai prieeltje liggen. Het was eigenlijk te donker op dit nog op te foto vast te leggen. Maar voor het prieeltje stond een hekje. En met ondersteuning van dit hek konden we het fototoestel stiller houden.
Op landgoed Mari ndaal kwamen we nog door de Groene Bedstee die er nu heel bruin uitzag. Want de beukenblaadjes waren bruin gekleurd. We gingen nog onder de spoorlijn Utrecht Arnhem door. Daarna was het nog een km alvorens de finish rond 16.40 uur werd bereikt. Het was een heel mooie tocht geworden. We hebben het tijdens de wandeling droog gehouden. Tot 2 uur in de namiddag was het af en toe zonnig geweest. Daarna was het zwaarbewolkt geworden. Het IVV nummer was 16833.

naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg


Klik
HIER om naar de fotoreportage te gaan. Er zijn 84 foto's geplaatst.