Op zaterdag 1 december 2007 organiseerde de FLAL een wandeltocht vanuit Zuidlaren. De start was vanuit één van de zalen van café restaurant de Gouden Leeuw tegenover de Grote Brink die centraal ligt in het centrum. In deze zaal stonden alleen hoge barkrukken en dat is voor veel wandelaars niet ideaal. Maar je bent al blij dat je een goede startgelegenheid hebt. Er kon gekozen worden voor de afstanden van 25 of 35 km. Wij kozen het 35 km parkoers.
Tynaarlo is de nieuwe naam van de gemeente Zuidlaren. De gemeente is in 1998 ontstaan door de samenvoeging van de gemeenten Zuidlaren, Eelde en Vries. Aanvankelijk heette de gemeente Zuidlaren, maar na protesten vanuit de voormalige gemeenten Vries en Eelde werd besloten een meer neutrale naam te kiezen, namelijk die van het relatief kleine dorp dat tussen de drie grootste dorpen in ligt.
Tynaarlo is een Millennium Gemeente. Een Millenniumgemeente is een Nederlandse gemeente die meedoet met een landelijke, door VNG-International opgezette, actie om mee te helpen om de acht door de VN in 2000 (millennium) opgestelde millenniumdoelstellingen voor 2015 te halen. VNG is de afkorting van Vereniging van Nederlandse Gemeenten.
In een periode met veel regen waren we verwachtingsvol hoe deze dag zou verlopen. De weersvoorspelling was aanvankelijk vrij slecht. Maar op het allerlaatste moment wijzigde dit toch in vrij gunstig. Maar een groot aantal wandelaars hebben dat niet vernomen gezien de toch ietwat tegenvallende deelname van 433 wandelaars.
Bij de start was het nog net droog. Maar vlak daarna begon het toch ietwat te regenen. Dat was niet veel en het duurde niet lang. Maar daardoor hadden we het eerste uur wel het fototoestel veilig opgeborgen. Voor de start waren we trouwens nog even het dorp ingelopen en hadden daar nog wel een paar foto’s gemaakt.
Na een kort stratenparkoers, waarbij we onder andere op korte afstand langs een grote kerk kwamen, werd de noordkant van Zuidlaren bereikt. Hier vervolgden we ons parkoers westwaarts. We liepen hier langs een paar kleine meertjes. Het Zuidlaardermeer hebben we echter niet gezien.
Na een viaduct onder de N34 bij Westlaren liepen we naar camping De Vledders. Vlak voor Schipborg sloegen we af en bereikten daarop het riviertje Drentsche Aa. Bij Herberg Drentsche Aa staken we de Drentsche Aa.
Nergens in Nederland vind je een beek als de Drentsche Aa. Kronkelend haar weg zoekend door het landschap, zoals zij dat al eeuwen en eeuwen gedaan heeft. Een beekstelsel bestaande uit meerdere beeklopen met namen als het Looner diep, Oudemolensche Diep en Gastersche Diep. Samen vormen ze de Drentsche Aa.
De Drentsche Aa vormde het landschap. De mens heeft hier duizenden jaren lang gebruik van gemaakt. Elders werden de beken langs de liniaal rechtgetrokken om keurige rechte afwateringskanaaltjes te worden. De Drentsche Aa kon gelukkig rustig haar gang blijven gaan. Hier nam de mens het landschap letterlijk en figuurlijk voor wat het waard was. Met de beek is ook het oude, typisch Drentse esdorpenlandschap bewaard gebleven: de saksische boerderijen rond de brink, de akkers op de bolle essen, de hoger gelegen velden en de hooilanden en weilanden in het lager gelegen beekdal. Het resultaat is het best bewaarde beek- en esdorpenlandschap van West-Europa. Sinds december 2002 behoort het gebied tot één van de twintig Nationale Parken van Nederland
Toen Nederland koos voor het inrichten van Nationale Parken, stond ook het Drentsche Aa landschap regelmatig op het lijstje. Het Drentsche Aa gebied heeft echter binnen haar grenzen 16 dorpen en gehuchten en bestaat voor meer dan de helft uit landbouwgrond.
Omdat de functies landbouw en wonen in een Nationaal Park duidelijk ondergeschikt zijn aan de natuur, was zo'n Nationaal Park in traditionele zin voor de Drentsche Aa geen optie. Zo ontstond het plan voor een bijzonder Nationaal Park: het 'Nationaal beek- en esdorpenlandschap Drentsche Aa' dat de eigen sfeer en identiteit zou kunnen behouden. De grenzen van het gebied worden gevormd door de driehoek Assen-Gieten-Glimmen. Het gaat in totaal om ruim tienduizend hectare waarvan ongeveer eenderde natuurgebied is.
Het Nationaal Park Drentsche Aa beschikt niet over een bezoekerscentrum. In plaats daarvan is een informatienetwerk van gecertificeerde Drentsche Aa gastheren en gastvrouwen opgezet. Deze, veelal gebiedsondernemers, vindt u verspreid over het Nationaal Park.
Bij het volgende riviertje (of moet ik beekje zeggen) bereikten we de Zeegserloop. We staken het over en kregen even verder weer een verharde weg onder de voeten. Dat was een traject van de Hunebedstraat. Deze straat loopt van Zeegse naar Tynaarlo. Het hunebed lag aan de kant van Tynaarlo, maar we zagen dit hunebed niet liggen.
We kwamen vrij dicht langs de spoorlijn Zwolle-Groningen en dwaalden verder door de Zuider Esch naar buurtschap Zeegse. Ons parkoers raakte hier tweemaal de heenroute. Er waren nog best wel veel achterliggers. Maar dat konden wel 25 km lopers zijn die bij de start een andere route volgden als de 35 km lopers. We liepen in Zeegse eerst nog om de Noorder Esch heen alvorens de eerste rustpost te bereiken. Deze was gelegen aan de achterkant van een groot gebouw. In de routebeschrijving werd geen informatie gegeven om wat voor soort gebouw het ging. Maar we konden er in ieder geval wat warms drinken.
Bij Zeegse liepen we door bosgebied van het vormingscentrum Vredeveld. We staken de Schipborgerdiep over. Dit riviertje verandert van naam afhankelijk door of langs welke plaats het loopt. Wat zuidwaarts ging het riviertje over in de
Oudemolensche Diep. We staken dit riviertje via een hoge brug over met maar aan één zijde een leuning. Hierna was de splitsing met de 25 km.
We volgden het beekdal langs de Oudemolensche Diep.
Over een plankenpad, waarbij we het Anlooërdiepje kruisten bereikten we de Gasterense Duinen. Het inmiddels zonnige weer zorgde voor fraaie natuurschakeringen over de prachtige heidevelden. In dit gebied werd het eerste hunebed gepasseerd.
Langs het Voorste Veen met diverse meertjes werd Gasteren bereikt en doorkruist. Want zo groot was Gasteren nu ook weer niet. We zagen deze dag ook weer veel grote boerderijen. De één was nog mooier dan de andere. Buiten Gasteren kwamen we langs een uitgehouwen stoeltje in een tot op één meter boven de grond afgezaagde boom.
Gasteren ligt midden in het Nationaal beek- en esdorpenlandschap Drentsche Aa en is een karakteristiek brinkdorp op de Drentse zandgronden. Het wordt gekenmerkt door de vele Saksische boerderijen. In tegenstelling tot veel andere delen van Drenthe, heeft ook het landschap hier grotendeels de oorspronkelijke vorm behouden. De marke van Gasteren bestaat uit essen, heidevelden (Gasterse Duinen, Balloërveld), enkele kleine bospercelen (Gastersche Holt), en groenlanden langs de beken (het Gastersche of Gasterensche Diep, beter bekend als de Drentsche Aa, en het Anlooër Diepje). In de Gasterse Duinen is een hunebed te vinden.
Langs het stroomgebied van het Anloërdiepje liepen we langs beide zijden. Bij een verkeersweg staken we het Anloërdiepje over voordat we aan de andere zijde verder langs het stroomgebied van het Anloërdiepje liepen.
We kregen nog uitzicht op de grote kerktoren van de Romaanse kerk van Anloo. We vonden dit een heel opvallende kerktoren. Maar zo bijzonder was deze toch ook weer niet. Want op onze thuisreis via Groningen kwamen we met de bus door Haaren, waar we een soortgelijke kerktoren zagen.
Anloo is een zeer goed bewaard gebleven brinkdorp met veel monumentale Saksische boerderijen. Bezienswaardig is verder de Nederlands Hervormde Magnuskerk, een romaanse kerk die grotendeels is opgetrokken uit tufsteen. De kerk dateert uit de 11e eeuw en is daarmee een van de oudste kerken van Drenthe. Mede om de instandhouding van de kerk te kunnen bekostigen, wordt elk jaar rond 19 augustus, de feestdag van Sint-Magnus, een etstoeldag gehouden. Op deze dag wordt een 17e-eeuwse rechtszitting van de etstoel nagespeeld, waarbij het dorp geheel in de sfeer van die tijd gebracht wordt.
Magnus van Trani was in de eerste helft van de derde eeuw bisschop van de Zuid-Italiaanse havenstad Trani. Hij stierf de marteldood en werd later heilig verklaard. Zijn feestdag is op 19 augustus. Magnus van Trani is medepatroon van de Kerk der Friezen in Rome.
Daarop werd boswachterij Schipborg bereikt. In deze boswachterij en in het Kniphorster bos werd het tweede hunebed bereikt. We liepen hier op korte afstand langs het plaatsje Annen.
Midden in de oude dorpskern van Annen ligt een grasbrink, wat kenmerkend is voor dorpen in de omgeving. De brink van Annen is de grootste grasbrink van Europa.
Nadat we een drukke verkeersweg hadden overgestoken dwaalden we nabij buurtschap Schuilingsoord nog door het Weringhbos. Inmiddels hadden we de zuidkant van Zuidlaren bereikt en kwamen eerst langs de nieuwe begraafplaats van Zuidlaren, even later gevolgd door de oude begraafplaats van Zuidlaren. Het was opvallend, dat om de nieuwe begraafplaats helemaal geen hek stond, hetgeen je maar zelden ziet. Om de oude begraafplaats stond grotendeels een beukenheg.
Na 6½ uur lopen werd de finish bereikt. We liepen nog even naar het monument van het paard met de twee veehandelaren. ’s-Ochtends hadden we daar foto’s van gemaakt, maar toen was er weinig licht. Thuisgekomen bleek dat die foto’s ook niet scherp waren geworden. Maar nu hadden we een herkansing. Hier troffen we nog twee wandelvrienden uit Noord-Holland die op weg waren naar hun auto. Ze waren bereidwillig om voor het monument te poseren.
Het was een hele mooie wandeling geworden met veel onverharde wegen en paden. Door de regenval van de voorgaande dagen lagen er veel plassen op de paden. Daardoor was het een flink gemanoevreer om de talrijke plassen. Vaak was het hierdoor ook flink modderig en glad. Het weer had zich van zijn goede kant laten zien. Na de ietwat lichte regen in het eerste uur, was het verder opgeklaard. En in de middag was het slechts licht bewolkt waardoor we veel zonneschijn hebben gehad. Deze tocht mag best tot een topper gerekend worden.
Zuidlaren is trouwens ook bekend van Berend Botje. De tekst van het liedje luidt:
Berend Botje ging uit varen
Met zijn bootje naar Zuidlaren
De weg was recht, de weg was krom
Nooit kwam Berend Botje weerom
Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven
Waar is Berend Botje gebleven?
Hij is niet hier, hij is niet daar
Hij is naar Amerika.
Henri Floor
Klik
HIER om naar de fotoreportage te gaan.
Er zijn 45 foto's geplaatst.