Vorig WS78 verslag Volgend WS78 verslag. Foto's van de WS78 tocht te Bilthoven Terug naar de homepage van Henri Floor Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten De Goois Stichtse tocht met WS78 vanuit Bilthoven
Wandelplaatje van de  40 km lange Waterfront-tocht van WS78 vanuit Bilthoven
Op zaterdag 6 oktober 2007 organiseerde WS78 een 40 kilometer lange tocht vanuit Bilthoven. De start was vanuit zalencentrum De Magneet aan de Julianalaan. Ruim voor de starttijd arriveerden we om bij de praten met alle bekende wandelaars. Want het was de eerste tocht in het nieuwe (30e) winterseizoen. En sommige wandelaars hadden we niet meer gezien sinds de laatste WS78 tocht op 17 maart 2007. Voor de start werd de nieuwe WS78 voorzitter voorgesteld door de scheidende voorzitter onder het oog van de eerste voorzitter van WS78.
Over de Julianalaan werd koers gezet naar de oude watertoren van Bilthoven. Deze stond er mooi bij omdat deze gerenoveerd was. Daarna dwaalden we tussen en langs een camping, een golfbaan, een midgetgolfbaan en langs de achterkant van huizen.
Bij De Biltse Duinen werd nog een zandvlakte overgestoken. We liepen onder de spoorlijn Utrecht - Amersfoort door. We passeerden een RK kerk te Bilthoven aan de Gregoriuslaan die toegewijd was aan O.L.V.van Altijddurende Bijstand.
Bij punt 25 van de parkoersbeschrijving, we hadden toen net de plaats Bilthoven ingeruild voor Den Dolder, was een 100 meter lang slingerend bospad verdwenen omdat het bos gekapt was wegens nieuwbouw van luxe woningen. We staken de N238 over via een fiets- en voetbrug. Daarop werd het terrein van de Willem Arntzhoeve bereikt. Daarna dwaalden we door bosgebied Willem Arntzhoeve. We genoten deze dag volop van de herfstkleuren in de bossen. Dat kwade mede door de zon, die deze dag veel scheen.
Nabij natuurgebied Op Hees te Soest werd landgoed Pijnenburg bereikt. Over een lange zandweg langs weilanden kwamen we bij boerderij Christoffelhoeve. Dit was een grote manege en in de omringende landerijen graasden diverse paarden. Via de Charlottehoeve werd bij restaurant 't Spiehuis de N234 bereikt. We staken hier de provinciegrens over (van Utrecht naar Noord-Holland) en bevonden ons nu in de gemeente Baarn. Bij een benzinepompstation staken we de verkeersweg over en even later werd bij boerderij Brandenburg de soeppost bereikt. De afgelegde afstand bedroeg hier 11,6 kilometer.
Nog steeds bevonden we ons op landgoed Pijnenburg, maar bij Huize Laanzicht verlieten we het landgoed.
Tijdens de WS78 Waterfront-tocht vanuit Bilthoven op 6 oktober 2007 We bevonden ons nu op relatief korte afstand van kasteel Drakenstein en de plaats Lage Vuursche (1 kilometer). Austerlitz Belang organiseerde onder de vlag van de SGWB deze dag ook een wandeltocht. En wel vanuit Austerlitz. En zo kon het gebeuren dat je op een andere wandeltocht kon overstappen. We hoorden van een wandelaar uit Voorburg, dat hem dit was overkomen en dit pas in het centrum van Lage Vuursche bemerkte.
Nu dwaalden we een tijdlang door natuurgebied De Stulp. We begonnen vermoeid te raken en besloten uit te kijken naar een bankje. Spoedig vonden we dit. Op een heuvel stond een bankje met fraai uitzicht op grote delen van natuurgebied De Stulp. In de verte graasden witgekleurde runderen. We besloten hier wat te eten en drinken. Hoewel we met onze rug naar de wandelaars toe zaten, werden we door diverse wandelaars herkend en door verschillende van hen ook gegroet. Er was eenmaal een dame, die naderbij sloop, gewapend met een fototoestel en net voordat we het bemerkten op de gevoelige plaat werden vastgelegd.
Na een rust van een kwartiertje vervolgden we ons pad door natuurgebied De Stulp. Daarna werd het Paardenbosch te Baarn bereikt. Hier liepen we onder andere over de 2e Amalialaan en de 1e Amalialaan. Deze Amilialanen hadden hun namen al gekregen voordat de jongste prinses Amalia geboren was.
Voor het hekwerk van Paleis Soestdijk sloegen we af en dwaalden verder door het Paardenbosch. Buiten dit bos staken we de Amsterdamse straatweg over en volgden deze heel even. Nu vervolgden we over de Schrikslaan door het Baarnsebos.
Het Baarnse bos is uniek door zijn veelzijdigheid. Men kan er urenlang in ronddwalen, maar men kan ook snel het bos in verschillende richtingen doorkruisen om de historische bezienswaardigheden in de directe omgeving te bekijken.
Men kan, zoals vermogende dames en heren dat deden in de 19de eeuw, een wandeling door de schaduwrijke berceau maken, of men kan bij de spiegelvijver of Grote Kom gewoon van de zon genieten en de eendjes voeren.
Tijdens de WS78 Waterfront-tocht vanuit Bilthoven op 6 oktober 2007 Er is ook veel afwisseling wat betreft de aanwezige boomsoorten. Men ziet er onder meer knoestige eiken, statige oude beuken, linden, sparren, dennen en lariksen. Vooral indrukwekkend zijn de eeuwenoude oorspronkelijke eiken en beuken die hier en daar nog staan. Onverstoorbaar hebben ze eeuwenlang de veranderingen in en rondom het Baarnse bos aan zich voorbij laten gaan.
Het padenpatroon in het Baarnse bos is nog steeds vooral dat van een achttiende-eeuws parkbos: planmatig, overzichtelijk en royaal. In de 18de eeuw was de barok nog de toonaangevende richting in de kunst, de architectuur en de tuinaanleg. De mens geloofde nog sterk in een door God ingestelde maatschappelijke orde en dit kwam tot uitdrukking in de vormen die aan de gebouwen en aan de omgeving werden opgelegd.
De geschiedenis van het Baarnse bos begint al in de 17de eeuw, namelijk met het huwelijk in 1654 van de Duitse koopmanszoon Jean Deutz met de dochter van een Amsterdamse burgemeester, Jacob Bicker, wiens naam we terugvinden in het huidige Bickerseiland te Amsterdam.
Als bruidsschat gaf de schatrijke Bicker een stuk grond met een huis te Baarn aan het gelukkige paar. Het was een - waarschijnlijk nog vrijwel onontgonnen - nogal heuvelachtig terrein, genaamd 't bultig Goy.
Het echtpaar Deutz-Bicker werd gezegend met kinderen en kleinkinderen, en het was een van deze kleinkinderen, Willem Gideon Deutz, die het besluit nam om zijn grond door middel van indrukwekkende lanen en romantische vijvers te verfraaien tot een echte buitenplaats. Aan waarschijnlijk de bekende in Nederland wonende Franse tuin-architect Daniël Marot werd opdracht gegeven een ontwerp te maken, en diens plan werd in de daarop volgende jaren ten uitvoer gebracht. Het huidige padenplan van het Baarnse bos komt nog steeds in grote lijnen met dit ontwerp overeen.
Willem Gideon had geen kinderen en na zijn dood werd De Eult, zoals de buitenplaats inmiddels werd aangeduid, verkocht aan het huis van Oranje-Nassau, dat toen al ongeveer een eeuw in het bezit was van het aangrenzende landgoed Soestdijk.
We liepen weer terug naar de Amsterdamse Straatweg vanwege een mooi uitzicht op Paleis Soestdijk. Tijdens de WS78 Waterfront-tocht vanuit Bilthoven op 6 oktober 2007
Waarom is Paleis Soestdijk alleen toegankelijk met een rondleiding?
Het Paleis is een oud en kwetsbaar gebouw en niet geschikt om grote groepen mensen tegelijk er doorheen te laten lopen. De ruimtes zijn ontdaan van alle privé-bezittingen en behoeven een verhaal. Daarom is er gekozen voor een klassieke rondleiding met een beperkt aantal bezoekers, onder begeleiding van een deskundige gids.
Wat is er te zien in het Paleis?

De rondleiding voert door de staatsievertrekken van het Paleis. Ook ziet u enkele privé-vertrekken van de laatste bewoners. Aansluitend op uw rondleiding ziet u ook de keuken en het souterrain van het Paleis
Aan het begin van de Koningslaan hield Coos, die toen alleen liep, een korte rust op een bankje, Twee verschillende fotograven legde haar vast op de gevoelige plaat. Over de Koningslaan zetten we vervolgens koers naar De Naald. Na de zuiveringsinstallatie van Soest volgden we een graspad naar Soest langs de spoorlijn Soest-Baarn. Bij het Kerkplein liepen we langs de RK Petrus en Paulus kerk. Spoedig daarop werd de grote rust bereikt. Deze was gelegen op 22,5 kilometer en was in 't Gildehuis.
De geschiedenis van het Soester Groot Gaesbeeker Gilde of Sint Aechten Schuttersgilde van Soest gaat terug tot de 14e eeuw. Met hun buksen en bogen en andere wapens verdedigden de gildenbroeders, die allen geboren moesten zijn in Soest, have en goed. Uit de geschiedenis zijn daarvan meerdere feiten bekend. Regelmatige plunderingen in de strijd tussen enerzijds de bisschoppen van Utrecht en anderzijds de graven van Holland zijn waarschijnlijk de aanleiding geweest voor het (her)oprichten van een gilde in Soest. Van begin af aan is er sprake van een schuttersgilde.
In 1430 ontving het gilde zijn eerste statuten van een van de Heren van Gaesbeek en Abcoude, die meer dan 135 jaar het dagelijks bestuur voerden over Soest. De oudste Caert die het gilde bezit dateert van 3 juni 1560. Deze Caert verwijst naar de eerdere statuten. Ook thans nog zijn de statuten en gebruiken gebaseerd op deze statuten en de Caert uit 1560.
Het Gildehuis was tot 1966 in gebruik als klooster van de Zusters van O.L. Vrouw van Amersfoort. Naast het Gildehuis is ook het Museum Oud Soest en de Vereniging Artishock in dit pand gehuisvest.
Tijdens de WS78 Waterfront-tocht vanuit Bilthoven op 6 oktober 2007 Na de grote rust volgden we de Grote Melmweg naar Huize Groot Melm en boerderij De Oude Molen. Over het erf van boerderij De Oude Molen liepen we naar de Eem en volgden nu een graspad. Enige malen moesten we over een hekwerk klimmen. De in de parkoersbeschrijving vermelde blubbergraspaden langs de Eem werden gelukkig niet aangetroffen. We liepen hier enige meters over het grondgebied van de gemeente van Amersfoort. In het verleden was de Eem veel kronkeliger. En toen was de gemeentegrens vastgesteld. Nadat de bochten er enigszins uitgehaald waren, was de gemeentegrens niet meegewijzigd.
Bij boerderij De Kleine Melm, anno 1681, werd het graspad langs de Eem verlaten. We staken de spoorlijn Amsterdam – Amersfoort over. Langs sportvelden liepen we weer terug naar Soest. Nu staken we de spoorlijn Baarn-Soest over via een onbewaakte overweg vlakbij NS Soest. Na een maïsveld en de gerenoveerde stellingkorenmolen “De Windhond”, die deze dag open dag had, vervolgden we ons pad langs de spoorlijn in Soest-Zuid.
Daarop werden de Lange Duinen bereikt. Dit is een naar Nederlandse begrippen zeer grote zandvlakte.
De Lange Duinen en de Korte Duinen zijn het grootste stuifzandgebied van de provincie Utrecht.
De Lange en Korte Duinen hebben de status van aardkundig monument, omdat hier nog iets is te zien van de ontstaansgeschiedenis in de ijstijd.
Op 31,7 kilometer werd de koffiepost bereikt. Deze was gelegen in een tent voor scouting te Soest. We vervolgden ons pad langs de Lange Duinen over trajecten bekend van de Euraudaxtochten vanuit Den Dolder. Daarbij liepen we nog om een militair complex heen.
De fruitpost was gelegen aan de rand van natuurgebied De Zoom langs een spoorlijn op 36,3 kilometer. We kregen ditmaal een appel aangeboden. Ook dronken we hier nog een halve liter limonade. We vervolgden ons pad door natuurgebied De Zoom en langs Chaletpark Boschlust.
Nadat we de grens van Soest met Den Dolder hadden overgestoken liepen we nog door het Willem Arntzbos en bereikten daarop NS Den Dolder. Langs het winkelcentrum van Den Dolder, waar de bepijling niet gezien werd, was het nog een klein eindje naar de finish. Na 8½ uur werd de finish bereikt, die deze keer op 40,3 kilometer lag.
Het was een mooie tocht geworden en we danken de organisatie dan ook hartelijk voor deze tocht.

naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg