tweede dag Kempische wandeldagen Foto's van de Kempische wandel driedaagse 2007 terug naar het overzicht van de Kempische Wandeldagen Terug naar het overzicht van driedaagsen en vierdaagsen op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Vrijdag, 3 augustus 2007, route richting Nuenen

Kempische wandeldagen Van vrijdag 3 t/m zondag 5 augustus 2007 werd voor de 24e keer de Internationale Kempische Wandeldagen georganiseerd. Er kon voor 15, 25 of 35 kilometer ingeschreven worden. Wij kozen het 35 kilometer parkoers.
Rond kwart over zeven verlieten we de start. Na een paar honderd meter passeerden we een sportveld waar talrijke caravans en een aantal tenten stonden van wandelaars. Door een bospassage, maar ook langs een weiland liepen we naar het Eindhovens kanaal en volgden dit in oostelijke richting, waarbij we achter de fabriek De Spaarpot liepen.
We staken het Eindhovens kanaal over en sloegen daarop meteen weer af. Nu liepen we naar bosgebied Collsche Heide. Daarbij kwamen we nog over een golfterrein om vervolgens een afval stortplaats van de VAM te bereiken. Een gedeelte van de stortplaats was met zand overdekt waarop gras groeiden. Daarover voerde ook ons parkoers.
We kwamen weer bij het Eindhovens kanaal uit. We volgden dit nu ruim 2 kilometer. Bij de Luchense Wetering sloegen we af en volgden deze wetering, die de breedte had van een normale sloot. Na een sluisje sloegen we af en bereikten daarop spoedig buurtschap Het Broek. Hier was op 6,2 kilometer de eerste wagenrust.
Kempische wandeldagen Coos had mij even daarvoor zien aankomen en had voor mij de koffie klaar staan. Dat was pas service. Na de wagenrust volgden we de Mierlose dijk en staken even later de spoorlijn Eindhoven-Venlo over. Meteen na de spoorlijn sloegen we af en volgden over een graspad de spoorlijn parallel. Daarna kwamen we door een natuurgebied waar in 2003 geboortebomen waren geplant.
We kwamen weer op de Mierlose Dijk uit en volgden deze nu tot na de A67-snelweg over. We liepen nu een kleine 1½ kilometer parallel aan de A67-snelweg over de Oude Postbaan. We werden ingehaald door een wandelaar, waarvan we wisten dat hij aan de 80 of 110 kilometer mee zou doen. Want naast de 15, 25 en 35 kilometer organiseerde de OLAT de voorgaande jaren ook de 80 en 110 kilometer van donderdag-avond op vrijdag. Toen ik dan aan de wandelaar vroeg welke afstand hij liep, antwoordde hij: "weet ik nog niet". Ik wist toen nog niet dat de start van de 80 en 110 kilometer niet meer op donderdagavond was, maar op vrijdagavond. Daardoor kwam het antwoord van deze wandelaar mij vreemd voor, omdat de start van die 80 en 110 kilometer nog moest komen. De wandelaar was licht geblesseerd en hij liet het er van af hangen hoe hij zich voor de start zou voelen.
Op de Papenvoortse Heide liepen flink wat wandelaars voor ons verkeerd. Omdat de meeste wandelaars de routebeschrijving niet hanteren en daardoor alleen op de pijlen zijn aangewezen kon dit nogal eens gebeuren. De pijlen waren niet altijd even duidelijk opgehangen voor dit soort wandelaars. Maar voor de pijlers is het handiger om een vaste paal, tak of boomstam te hebben nabij een splitsing en die plekken zitten nogal eens enigszins verstopt.
Kempische wandeldagen We moesten de Grensweg 120 meter volgen en daarna bij 3 paaltjes rechtsaf het bos in. En hier was zo'n geval dat een pijl net achter een struik op een paaltje was bevestigd. Als je dan lekker aan het kletsen bent en aan je linkerhand lekker ver over een weiland kan kijken, dan valt zo'n pijl niet op. Daarna zijn er dan de achterop komende wandelaars die hun voorgangers volgen als een schaap die achter zijn herder aanloopt. Toen de pijl werd ontdekt schreuwde of riepen achteropkomende wandelaars de verkeerd gelopen wandelaars terug.
In bosgebied Zandbergen was de splitsing met de 25 km lopers. We liepen nu over een asfaltfietspad langs een zandweg. Op verschillende plaatsen was dit asfaltpad nat terwijl het niet geregend had. Het bleek dat een naastliggend akkerland besproeid was/werd. Vlak voor de laatste sproei-instalatie begon de sproeier weer water te produceren. Wij hadden er gelukkig geen last van. Even verderop, na kruising met de Gerwenseweg, was op 15 kilometer de tweede wagenrust.
Vervolgens dwaalden we door bosgebied Geeneindse heide. Daarbij kwamen we langs talrijke vennen, waaronder het Wijven, het Kromven en het Wasven. We kwamen ook nog langs een gebied met de benaming van Karmenven, maar dit was geen echt ven (meer).
Bij een groot heideveld verlieten we even de officiële route omdat de zandweg die we eigenlijk moesten volgen rechtdoor liep en we aan het eind linksaf moesten slaan. Wij volgden hier het pad dat vlak langs het heideveld liep, mede omdat het heideveld mooi in bloei stond.
Over bosgebied Molenheide werd buurtschap Achterbosch bereikt. Bij een piknikbank aan het Wilhelminakanaal hielden we een rust. We hadden hier uitzicht op de ophaalbrug bij Sluis 7. Toen we hier even zaten werd de brug geopend en voerden er enige plezierjachten door.
Nu volgde natuurgebied Ruweeuwsels. Het kenmerkende van dit parkoersgedeelte was het smalle graspad omzoomd met brandnetels. En brandnetels vinden wij wandelaars zeer onaangenaam, zeker als je in de korte broek loopt. Verder liepen we langs de westkant van de Gerwense Heide naar en door buurtschap Rullen. Door bosgebied Nuenens Broek werd Nuenen bereikt.
Als eerste passeerden we een molen. Even verderop werd bij een vijver gewaarschuwd voor blauwalg in het water. Daarop betraden we het arboretum Roosdonck. In het centrum van Nuenen kwamen we bij een oude Linde die tegenover het Kostershuisje stond.
Gebouwd als wevershuisje in 1763. Later kosterhuisje genoemd omdat de eigenaar koster-organist en later zijn dochter als kosteres van de Hervormde Gemeente hier tot 1967 woonde.
Kempische wandeldagen Iets verderop stond een gebouw dat geblindeerd was. maar de blinderingen waren beschilderd met afbeeldingen van schilderijmotieven van Vincent van Gogh. De grote rust was op 27 km in café Schafrath. We liepen Nuenen uit en liepen onder de A270 door.
Daarna passeerden we zwembad Enode. Het werd deze dag zo'n 24 graden, hoewel een maximum temperatuur van 20 graden was voorspeld. In buurtschap Eeneind stond een boom waar onderin een Mariabeeldje stond met een kruisje er boven. Deze boom stond schuin tegenover een huis, waar buiten het huis en in de tuin talrijke tierlantijntje hingen.
We staken de spoorlijn over en via de Stationstraat werd een kapelletje bereikt waar op 31 km de laatste wagenrust was. Daarna kregen we uitzicht op de Collse Watermolen. Er werd nu melding gemaakt van een parkoerswijziging. We moesten eigenlijk een leuk pad langs de Kleine Dommel volgen. Maar omdat het waterpeil van de Kleine Dommel zo hoog stond en er dames op sandalen hadden geklaagd over onbegaanbaarheid van het pad werd de parkoerswijziging ingesteld. Toen er later weer berichten kwamen dat het eigenlijk allemaal wel meeviel en best OLAT-waardig was, werd de parkoerswijziging weer opgeheven. Maar intussen hadden wij de omleiding gevolgd. Deze volgde grotendeels een vrijliggend asfaltfietspad.
We kwamen weer bij het Eindhovens kanaal uit en staken deze over. Hier troffen we toch verschillende wandelaars die het pad langs de Kleine Dommel hadden gevolgd. Want dit pad wordt door velen toch wel als het hoogtepunt van de dagwandeling ervaren.
Bij de finish, die op 36 kilometer lag, spraken we nog een dame op leeftijd (75 jaar). We vroegen wat er met haar man was. De man was 6 jaar ouder en het was voor hem niet meer te doen om dit soort tochten te lopen. De dame vertelde dat ze in Ridderkerk woont en voor € 225 met de taxi naar deze wandeling was gereisd.
Het was een mooie, zonnige, droge wandeldag geworden met een maximum temperatuur van 23 graden. Het IVV-nummer was 16736.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg