Beemsterroute

Op vrijdag 29 juni was de derde dag van de 1e Plus Wandelvierdaagse Alkmaar 2007. De start was deze dag vanuit het DSB stadion, het stadion van AZ'67. We verlieten Alkmaar door onder de rondweg te lopen. Daarna doorkruisten we een industriegebied. Over een grintpad, één van de zeer weinige, liepen we langs het meer De Zandput. Aan het eind van het meer liepen we langs een industriecomplex waarbij het dak van één van de gebouwen de vorm had van tenten. Dat bedachten we trouwens pas aan het einde van de tocht toen we langs de voorkant van dat gebouw liepen en zagen dat het bedrijf tenten maakt. We staken het Noord-Hollands kanaal over en volgden dit over de parallelweg langs de N244 en het daarachter gelegen Noord-Hollands kanaal. Na een afslag volgden we de Boekelerweg en hier was veel tegemoet komend verkeer. Daarna volgden we de Zuidvaart. Eerst in noordelijke richting, maar na oversteek over de Laanbrug in Zuidelijke richting.
Op 6,2 kilometer was een verzorgingspost. We kregen hier weer de lekkere biologisch appel/sinaasappeldrank. Tot buurtschap Zuid-Schermer bleven we de Zuidvaart volgen. Het druppelde af en toe wat. Als het niet druppelde en er een geschikt fotomotief was, dan maakten we foto's. Bij de twee kerkgebouwen in Zuid-Schermer sloegen we af en volgden de Driehuizerweg naar Driehuizen.

Driehuizen, het kleinste dorp in de Schermer
In 2003 vierde het dorp Driehuizen haar 400 jarig bestaan. Maar - zo bleek uit archiefonderzoek - in werkelijkheid bestond het dorp toen al 439! jaar. Het begon met een kleine overhaal om boten van de ene kant over de dijk te tillen naar de andere kant (naar het Schermeer). Dat trok een herberg, vissers, boeren en ambachtslieden aan en een klein gehuchtje ontstond. Klein begonnen en klein gebleven maar met een rijke historie. Met de drooglegging van de Schermer verschenen er zestien molens aan de horizon, maar die zijn bijna allemaal weer verdwenen. Het waren jaren ‘van arremoed' die het leven in Driehuizen en omgeving karakteriseerden. Dat zou je heden ten dage niet meer zeggen als je het dorpje ziet liggen! ‘Vroeger woonde je in een gat. Nu ben je rijk als je er woont'.
Een basisschool, een kroeg en een kerk als dorpshuis. Deze drie vormen tezamen met een handjevol huizen aan de dorpsstraat Driehuizen. Daarnaast zijn er diverse dijken die aansluiten op het dorp. Je woont in het dorp óf er buiten, maar je hoort er allemaal bij. Vanaf eind zestiger jaren is de komst van mensen ‘uit de stad' naar het platteland een belangrijke ontwikkeling voor het dorp. In hun kielzog namen (en nemen) deze nieuwe mensen andere gewoonten en levensstijlen met zich mee, die zich doorgaans gemoedelijk mengen met de oorspronkelijke bevolking en gewoontes.
Sinds jaar en dag is het verenigingsleven van grote betekenis voor Driehuizen en omgeving. De kerk is een bloeiend verenigingsgebouw en samen met de school van grote betekenis voor het dorp. Er zijn maar liefst acht verenigingen actief. De Driehuizer Gemeenschap is een dorpsraad en activiteitencommissie ineen. Er is een actieve ijsclub zelfs in de zomer, een toneelvereniging, een visclub, tafeltennisvereniging en maar liefst drie biljartgroepen. Daarbij zijn er een aantal mannen uit het dorp actief betrokken bij de vrijwillige brandweer en zetten vele ouders zich in voor basisschool De Overhael. Al het werk wat daarbij komt kijken, is van bijzondere betekenis voor de onderlinge verbondenheid en gezelligheid in Driehuizen. Klussendag, katknuppelen, kermis mét toneel, kerstviering, koffieochtend, zwemmarathon (van de ijsclub!) of koekgooien. Het zijn de tradities die Driehuizen rijk is en koestert. En dat allemaal door en voor ongeveer tweehonderd mensen, ruim honderd volwassenen en kinderen in het dorp plus nog een krappe honderd aan de omliggende dijken. Als je onbekend bent met Driehuizen dan verwonder je je over zoveel activiteit door en voor zo weinig mensen. Maar als je vaker over de brug komt dan weet je niet beter; ‘zo gaan die dingen hier'. Als je de Driehuizenaren vraagt hoe dat mogelijk is, komen er antwoorden als; het is de saamhorigheid, de gezelligheid, een manier om elkaar tegen te komen. Het is ‘gewoon dat zelse' van dit dorp.

Net voor Driehuizen zagen we een infobord over het Noord Holland pad.

Banjeren door de binnenlanden van Noord-Holland
Het Noord-Hollandpad is een gemarkeerde lange- afstandswandelroute (circa 200 kilometer) van Den Oever naar Huizen. De route loopt langs slingerende dijkjes, rechte kanalen, over hekjes met opstapjes, door boerenland en over ruwe paden. De route loopt dwars door het Noord-Hollandse polder- en natuurlandschap langs historische steden en dorpen. Tijdens deze wandeling maakt u kennis met Hollandse luchten, wisselende vergezichten, kleurige bollenvelden in het voorjaar en de alom aanwezige natuur, waar u vaak alleen maar wandelend kunt komen.

Fort bij Spijkerboor is het meest noordelijke fort van de Stelling van Amsterdam. Dit imposante militaire bolwerk is gebouwd tussen 1880 en 1920 en beschermde de hoofdstad tegen de vijand.

Ons pad door de Beemster voerde over lange kaarsrechte wegen waaraan geen einde leek te komen. Op 22,4 kilometer was bij het viaduct onder de N244 een verzorgingspost. Op alle posten was trouwens toiletvoorziening. Eén kilometer voor de plaats Middenbeemster sloegen we af om vervolgens in buurtschap Klaterbuurt weer een verzorgingspost op een dijk te hebben. De afgelegde afstand bedroeg hier 25,6 kilometer. De harde wind en de regen hadden ervoor gezorgd dat het bord "stempelpost" verdwenen was. Iedere keer als er wandelaars aankwamen riepen ze: "stempelpost!" Er werden verpakte stukjes Beemsterkaas uitgedeeld
We staken de Beemstervaart over en bereikten daarop de Rijp. Veel van dit plaatsje zagen we niet omdat we spoedig daarna het plaatsje weer verlieten. Hier kwam het 30 kilometer parkoers erbij. We volgden nu een asfaltweg langs de Beemstervaart overgaand in een grintweg. Nog verderop sloegen we af en volgden nu een kerkpad door de Eilandspolder. We vonden het traject door de Eilandspolder het hoogtepunt van de hele vierdaagse. Jammer daarbij was natuurlijk de vele regen die we deze dag hebben gehad en ook op dit traject.

Wie een buitenlander wil imponeren met Noord-Holland, kan hem of haar het best de Eilandspolder laten zien. Dit door mensen gemaakte landschap is pure historie die terug gaat tot de 13de eeuw en waar een boeiend verhaal bij te vertellen is. Wat er nu uitziet als een bijna in zijn eigen sloten verdronken land was vroeger een eiland tussen de Schermer en de Beemster, toen nog grote meren, ontstaan door het oprukkende water van de Zuiderzee. Dit is het land van de legendarische waterbouwkundige en architect Leeghwater. Het hoogteverschil tussen de Eilandspolder en de omringende droogmakerijen is spectaculair goed te zien op de Schermerdijk, vlak bij molen De Havik.
Er zijn overigens twee Eilandspolders die nogal verschillen van aanzien en karakter. Het oostelijk deel is een fijnmazig netwerk van sloten en kreken die voornamelijk in oost-west richting lopen. De eilandjes, omringt door ruige rietkragen, worden beheerd als vogelland en daarom begraasd door vee. Hier en daar is een elzenbroekbosje opgeschoten op een enkel recreatie-eilandje. Langs de ondiepe sloten groeit het trilveen aan, dat het thuis is van een delicate flora van varens en orchideeën. In lente en zomer is het hier gruttoland bij uitstek, in de winter komen hier de smienten en plevieren. Het westelijk deel is opener en overzichtelijker. De kavels zijn groter en vooral niet zo smal. Daar zijn ook een paar meertjes als De Lei, het Arismeer en De Knie en flink brede sloten in grillige patronen. De einder is naar alle kanten gaaf en Driehuizen is misschien wel het meest Noord-Hollandse dorp van de provincie zoals het daar ligt aan de kronkelende ringdijk, met een brug en een kerkje. In alle jaargetijden mooi.

We kwamen zowaar op een graspad. Dit was het eerste graspad van deze vierdaagse waarvoor we meer dan 100 kilometer hadden moeten lopen om dit te bereiken. Doordat er al veel wandelaars voor ons dit pad hadden gelopen was het gras, één wandelaar breed, plat getreden. Want van opstaand nat gras worden de wandelschoenen snel nat. Verder konden we "genieten" van een waar modderparkoers. Dit parkoers was een onderdeel van het nieuwe Noord-Holland pad.
Nadat we dit fraaie parkoers hadden verlaten en weer op asfalt verder liepen kwamen we door Groot Schermer. Over de Kopdammerdijk, de Kleine Dijk, de Oostdijk en de Laanweg werd de Zuidervaart weer bereikt. Daarbij kwamen we vlak langs de eerste verzorgingspost die op 6,2 kilometer was gelegen. Deze was nu niet bemand, maar de toiletvoorziening was hier nog wel aanwezig. Langs de Noordervaart en De Omval werd via de Leegwaterbrug over het Noord Hollands kanaal de finish bereikt. De dagafstand bedroeg 40,7 kilometer. Bij de finish zagen we Greet Menken nog. Deze 86 jarige dame hoopt dit jaar voor de 60e keer mee te kunnen doen aan de Nijmeegse vierdaagse.
Een wandelaar uit de Achterhoek heeft alleen deze dag meegelopen. Toen hij zich wilde inschrijven voor één dag kon dat niet. Daarop besloot hij maar achter de andere wandelaars aan te lopen.

Henri Floor