tweede dag Plus Wandelvierdaagse Alkmaar terug naar het overzicht van de Plus Wandelvierdaagse Alkmaar 1ePlus Wandelvierdaagse Alkmaar 2007 Terug naar het overzicht van twee-, drie- en vierdaagsen op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Duinen- en strandroute

Met de 1e Plus Wandelvierdaagse Alkmaar 2007 Op woensdag 27 juni was de start van de 1e Plus Wandelvierdaagse Alkmaar 2007
De start was deze dag vanuit ijsstadion De Meent. Want elke dag werd er van een andere lokatie gestart. Steeds was dit zoveel mogelijk aan de rand van de stad. Omdat wij ons op de voorgaande dinsdag nog niet hadden aangemeld, deden we dat nu. Bij het betreden van de startaccommodatie zagen we eerst alleen maar stands. Maar na een keer vragen bleek dat we ons achter in de zaal konden aanmelden. We zagen verschillende bekenden omdat we nog net voor 7 uur arriveerden. De meeste bekenden startten met de eerste mogelijkheid. Wij vertrokken rond 10 minuten over zeven. Al na een paar 100 meter liepen we over een vrijliggend fietspad. Dat was de Meerweg, een weg die voor aanwonende ook toegankelijk was met de auto. We liepen door de Egmondermeer met uitzicht op fraaie boerderijen. We staken de Molentocht over en verderop kwamen we langs de Wimmenummervaart die door de Wimmenummerpolder loopt.
Egmondermeer
De Egmondermeer is gelegen tussen Egmond aan den Hoef en Alkmaar. Zoals de naam al aangeeft was dit vroeger een (ondiep) meer. Het was eigenlijk een grote plas waarin diverse eilandjes waren gelegen. Het Egmondermeer werd drooggelegd in 1564 – 1565 door de bekende Lamoraal, graaf van Egmont. Na de drooglegging vestigt zich hier een aantal veehouderijtjes. Het gebied is nog steeds slechts schaars bebouwd en wij vinden er in hoofdzaak boerderijen. In de Egmondermeer waren papiermolens en kalkovens gevestigd. Tussen de jaren 1905 en 1938 werd het gebied doorkruist door de stoomtramverbinding Alkmaar – Egmond aan Zee.
Over de Hoeverweg bereikten we Egmond aan de Hoef. We kwamen bij een standbeeld nabij een slotruïne. Hier was de eerste verzorgingspost op 5,2 km. We kregen een pakje Liga koek aangeboden. Bij een kapel sloegen we af. Bij de kapel waren werklui bezig met renovatie werkzaamheden en daardoor besloten we de kapel maar niet te bezichtigen. Verder liepen we door het bosje nabij de slotruïne.
We liepen even over de N251, die door de westkant van Egmond aan de Hoef liep. We sloegen af bij het Nachtegalenpad en liepen nu het Noord Hollands Duinreservaat in. We kwamen uit bij de Egmonden, dat net buiten Egmond aan de Hoef lag. Na oversteek van de verkeersweg Egmond aan de Hoef - Egmond aan Zee liepen we door bosgebied en door het Noord Hollands Duinreservaat in de richting van Egmond aan Zee. Daarbij ontmoetten we nog de vierdaagse fotograaf, die een mooie foto van ons maakten.
We liepen achter de Prins Hendrik Stichting langs en in Egmond aan Zee kwamen we langs de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij. Op 9,0 km werd een verzorgingspost bereikt in het centrum van Egmond aan Zee. We kregen hier een heerlijk biologisch frisdrankje aangeboden en we konden er nog een tweede drankje bijnemen. Met de 1e Plus Wandelvierdaagse Alkmaar 2007
Egmond aan Zee
Van de drie Egmonden is Egmond aan Zee het meest bekende maar tevens ook het jongste dorp. Als stichtingsjaar van Egmond aan Zee noemt men vaak het jaar 977. Toen zou Walgerus, een hereboer uit Egmond-Binnen, tien huizen aan de zee hebben laten timmeren. Deze huizen waren bestemd voor een aantal arme gezinnen, die daar voor niets mochten wonen. Ze mochten vissen in de zee en de enige voorwaarde die deze Walgerus stelde, was, dat ze tien procent van hun visvangst aan de abdij in Egmond-Binnen zouden afstaan. Ter ere van de Heilige Agnes zou Walgerus een kerkje hebben gesticht. Dit kerkje is uitgegroeid tot de huidige Oud-Katholieke St. Agnes kerk aan de Voorstraat. In Egmond aan Zee wordt van oudsher gestreden tegen het water. In de loop der eeuwen verdwenen geregeld delen van het dorp in zee, zoals in de 18e eeuw.
Nabij de vuurtoren van Egmond aan Zee maakten we van een uitkijkpunt enige panoramafoto´s. Daarna liepen we het strand op en zouden het strand volgen tot aan de Hondsbosche Zeewering. Daarbij liepen we nog over de Ecobeach.
Tussen kilometerpaal 36 en 43 betraden we de proeflocatie voor Ecobeach. Hier wordt getest of het innovatieve Ecobeach-systeem van buisfilters voor een breder droger strand zorgt. De proef loopt van 2006 t/m 2009. Tijdens harde wind en storm kan zand wegslaan waardoor in het proefvak mogelijk drainagebuizen tijdelijk boven het zand uitsteken.
Bij een strandtent dronken we nog koffie, cappuccino. Toen we vroegen of we ons eigen brood mochten opeten in deze strandtent werd dit niet toegestaan.
Een eind verderop stond een reddingboot op een trailer op het strand klaar voor noodgevallen. Bij Bergen aan Zee was op 14,6 km een stempelpost op het strand. Hier was de splitsing met het 30 km parkoers. Verder liepen we over het strand. Af en toe met gezicht op oneindig en verstand op nul. De ene keer liepen we vlak langs de vloedlijn. Een andere keer liepen we wat meer van de vloedlijn af. Bij het zien van een grote achtergebleven plas water op het strand was het niet zeker of we aan het eind van die plas droogvoets verder konden lopen, als we de vloedlijn zouden volgen.
Op 21,9 km was de stempel en rustpost bij het begin van de Hondsbosche Zeewering. We kregen hier een flesje bronwater van 0.75 liter. Er zat wel prik in en dat is eigenlijk niet goed voor wandelaars, want daar ga je van boeren.
Hondsbossche Zeewering
De Hondsbossche Zeewering is een dijk nabij Petten, op een plaats waar een stormvloed in de Middeleeuwen door de oorspronkelijke duinen is doorgebroken. De Hondsbossche Zeewering heeft een lange geschiedenis van stormschade en dijkherstel. Het huidige dijklichaam ligt daar sinds 1880 en is sindsdien meerdere malen verhoogd en verbreed. Door de voortdurende erosie van de duinen komt de zeewering steeds meer in zee te liggen. Door zandsuppletie en andere maatregelen wil men de veiligheid die de zeewering biedt versterken.
Met de 1e Plus Wandelvierdaagse Alkmaar 2007 Na deze rustpost dwaalden we door de Schoorlse duinen. Op een beschut plekje in de duinen hadden we een rust en aten en dronken hier wat van ons meegenomen lunchpakket. We hadden nu verschillende malen vergezichten. Eenmaal liepen we van de route af om via een lange trap naar een uitzichtduin te lopen. Veelal over brede grintwegen liepen we door de Schoorlse duinen. De smalle paden werden helaas gemeden.
Bij CR de Berenkuil was weer een stempel en rustpost. Toen we de opmerking maakten dat alle stempels het zelfde waren, draaide de stempelaar onze stempelkaart een kwart slag en plaatste nog een stempel. Zodoende was deze stempel anders dan de anderen. Maar de tekst was nu niet meer leesbaar. We kregen hier nog een mandarijn. Later bestudeerden we de stempels wat nauwkeuriger. En toen bleek het grootste deel van de stempels wel hetzelfde te zijn. Bij de start stond op de stempel nog de tekst: "start". En bij de finish stond: "finish". Bij de stempels die we onderweg kregen stond nog de tekst: "controle".
Op elke post kregen we trouwens iets. Meestal was dat iets te drinken. Vaak ook iets te eten en één keer een sleutelhangertje waaraan een muntje voor het winkelwagentje zat. Maar op het muntje zat het wapen van de Beemster kaas en was eigenlijk te mooi om het voor een winkelwagentje te gebruiken. Want de kans op verliezen is dan wel groot en dat was dan weer zonde.
Het ontstaan van de naam Berenkuil:
Op Hemelvaartsdag in 1963 kwam de allereerste klant naar beneden. Het regende pijpenstelen. De man vroeg of de zaak op beide komende pinksterdagen open was. Hij organiseerde dan voor zo'n tweeduizend wandelaars een tocht door de Schoorlse boswachterij. Of er genoeg ijs in huis was. De afspraak werd gemaakt. De man kreeg een kop koffie en verdween. Om twee minuten later terug te keren met de vraag: "Dit is toch de Berenkuil hè?" De beheerder twijfelde geen moment en antwoordde: 'jazeker'. In de wetenschap dat hij geen collega in de buurt concurrentie zou aandoen. En zo is het gekomen en gebleven. Het werd een knal Pinkster in 1963. Ruim 2000 ijsjes à 15 cent .........................!
Voordat we Bergen bereikten kwamen we langs skicentrum Il Primo. We zagen er de helling voor skiërs en de loipen voor langlauflopers. Na HCR Duinvermaak werd het centrum van Bergen bereikt met de oude ruïne kerk. Mede omdat het traject van de 20 km lopers deze dag 25 km was, was het hier druk omdat zij wachtten op bussen die hen naar de finish zouden rijden. Bovendien was het uitermate gezellig in de binnenstad met zijn talrijke terrasjes en het zonnige weer.
Al ruim vier eeuwen is in het centrum van het dorp Bergen de Ruïnekerk beeldbepalend. Na de verwoesting van de hele kerk in de 80-jarige oorlog werd alleen het koor herbouwd. Dit koor en de resten van de oorspronkelijke kerk vormen samen een zichtbaar stuk historie.
Even buiten Bergen zaten wij op een bankje. En een bekende 20 km loper uit Hoorn kwam voorbij gelopen en kwam bij ons zitten. Hij had nog zoveel tijd over en vond het zonde op de laatste 5 km niet te lopen. De man was rond de 80 jaar.
We volgden nog trajecten van de ANWB fietsroutes "Droogmakerij" en "Oeverland", de LF7a lange afstand route van Alkmaar naar Maastricht over een afstand van 350 km. Buiten Bergen kwamen we langs een molen en verderop kregen we uitzicht op kazematten uit de tweede wereldoorlog. Na nog een laatste molen, die tevens de eerste molen van de ochtend was, bereikten we na 8 uur lopen de finish. Hier kregen we nog een soort rugzakje met daarin een appel en we kregen nog een rode pet. We spraken nog een wandelaar die om half negen was gestart.
naar de top van deze pagina

Henri Floor