eerste dag Drentse Wandel Vierdaagse 2007 Terug naar het overzicht van de Drentse Wandel Vierdaagse Terug naar het overzicht van driedaagsen en vierdaagsen op de homepage van Henri Floor Foto's Terug naar de homepage van Henri Floor 19e Drentse Wandel vierdaagse, vierde wandeldag, zondag 20 mei 2007.

19e Drentse Wandel vierdaagse 2007 Op zondag 20 mei 2007 was de 4e en laatste dag van deze 4-daagse. Het werd ook de warmste dag van de 4-daagse. Het lukte ons maar net om voor 8 uur te starten. We kwamen om 7.53 uur aangelopen en lieten meteen onze pas scannen. Daarna liepen we naar de tent terug en maakten onze veters van de schoenen nog stevig vast. Tijdens het toespraakje begaven we ons dan op pad.
We liepen zuidwaarts en kwamen door de Zuider Esch van Odoorn. We staken de Odoornerzijtak over en bereikten even later Klijndijk. Hier was op camping De Fruithof de eerste scanpost op 5 km.
Over de camping bereikten we daarop het Valtherbos. Hier kwamen we op een heideveldje langs drie hunebedden of wat daar nog van over was. Daarop werd Weerdinge bereikt. Op 12½ km was de rustpost in Dorpshuis Weerdinge. Hier was de splitsing met de 30 km. Want de 40 km maakte hier een lus van 10 km. 19e Drentse Wandel vierdaagse 2007
We verlieten Weerdinge langs de molen. We liepen nu in de richting van Emmen en kwamen daarbij over een lange zandweg met fietspad, Parochieweg genaamd. Daarbij kwamen we langs een grote waterplas die voor zandwinning werd gebruikt. Derhalve was het hier levensgevaarlijk om in of vlakbij de plas te vertoeven. Bij een bankje besloten we de korte broek aan te doen. We kwamen nu in een bosgebied met enige verschillende namen zoals de Emmerdennen, de Emmerschans, Haantjebak en de Haantjeduinen. Daarna volgden we enige km´s over een fietspad langs de N364 naar Weerdinge. Kennelijk mochten we niet over de aantrekkelijker grintweg die we al eerder naar Weerdinge hadden gevolgd lopen. In Weerdinge was in dorpshuis Weerdinge op 22 km opnieuw een rustpost.
Toen we hier een tijd zaten werden we verzocht om aan een andere tafel te gaan zitten omdat de tafel waaraan we zaten opgeruimd moest worden. We vonden dat wat overdreven, maar onze rugzak werd al wel naar die andere tafel verplaatst. Even later moesten ze ook de andere tafel en de bijbehorende stoelen hebben en moesten we verder maar buiten zitten. Bij deze ongastvrijheid besloten we maar te vertrekken. Mogelijk dat de organisatie voor de toekomst een langere verblijfsduur kan regelen. Want als je 22 km hebt gelopen en even op een grote rust zit, dan heb je niet zo´n zin om twee keer te moeten verkassen.
We verlieten Weerdinge en betraden het Valtherbos weer. Dit bos verlieten we weer en zetten koers naar de Kampervenen. 19e Drentse Wandel vierdaagse 2007
Weerdinger zandweg
Deze weg is de vroegere hoofdverbinding tussen de dorpen Valthe en Weerdinge.
Tot in de 19e eeuw liepen er geen echte wegen over de heide maar karrensporen.
De voerlui gebruikten die totdat hun wagens vast kwamen te zitten in te diep uitgereden sporen.
Ze maakten dan zelf een nieuw spoor ernaast, zodat op den duur brede bundels karrensporen ontstonden.
De gebaande zandwegen, zoals de Weerdinger- en de Valther Zandweg, waren een hele verbetering.
De verharding van de zandweg door middel van de veldkeien lijkt ouder dan zij is.
Ze is pas aangelegd in de jaren 30 van de 20ste eeuw, toen in het kader van de werkloosheidsbestrijding veel werd gedaan aan ontginning, bebossing en verbetering van de infrastructuur in Drenthe.
Hier vlakbij waren de Valther Tweeling hunebedden. We maakten een omtrekkende beweging om de Holtesch alvorens Valthe te bereiken. Hier was op 29 km een rustpost in HCR Valthe. Hier zat mevrouw Van Drunen de kaarten te scannen. Mevrouw van Drunen was de moeder van Cor van Drunen die in 2005 op de 5e dag van de Apeldoornse vierdaagse plotseling op 57 jarige leeftijd overleed.
Toen wij Valthe verlieten en over de Linderakkers Valthe verlieten en na de Linder Esch een bospassage passeerden gebeurde er iets, waar we niet op zaten te wachten. Een kwajongen spoot onverwachts vanuit de bospassage op ons met een waterstraal, waardoor we aan de rechterzijkant kletsnat werden. We besloten onze tocht echter gewoon te vervolgen. Vlak hiervoor had een jongen van een jaar of 12 aan ons gevraagd of er nog wandelaars aankwamen. Want hij wachtte namelijk op zijn moeder die nog langs moest komen. Deze jongen was er getuigen van dat we natgespoten werden en zei tegen de desbetreffende jongen, dat hij dit heel erg misselijk vond. Buiten Valthe liepen we langs de Zonnetafel. 19e Drentse Wandel vierdaagse 2007
Zonnetafel
Het stenenbeeld ‘De Zonnetafel’ van Joost Barbiers uit Amsterdam, is in 1997 als eerste beeld van de nieuwe reeks stenen beelden geplaatst op het oude evenemententerreintje en staat aan het pad naar één van de mooiste begraafplaatsen in Drenthe in het dorp Valthe. Het is door de voormalige gemeente Odoorn aangekocht en vormde toen een goede aanzet voor de verdere ontwikkeling van een voor Nederland unieke stenenbeeldenroute, waarbij cultuurhistorische waarden en kwaliteiten van een oer oud landschap Drenthe in een nieuw toekomst perspectief komen te staan.

Opnieuw betraden we het Valtherbos. Daarbij kwamen we nog langs het Onderduikerhol. 19e Drentse Wandel vierdaagse 2007
Het ‘onderduikershol’ in het Valtherbos is een tastbare herinnering aan de jaren 1940-1945.
Bijna drie jaar lang hebben zich hier, in een geïmproviseerd onderkomen in het bos, veertien joodse Nederlanders verborgen gehouden voor de Duitse bezetter.
Ze werden van voedsel en andere benodigdheden voorzien door een inwoner van Valthe, Bertus Zefat.
Zijn hulp aan de onderduikers werd ontdekt; nadat hij had geweigerd om hun schuilplaats aan de Duitsers te verraden, werd hij zonder vorm van proces achter zijn huis doodgeschoten.
Zijn beschermelingen bleven ongedeerd; tot aan de bevrijding door Poolse troepen in april 1945 bleef Zefats weduwe de onderduikers bevoorraden.
Het is, in deze tijd van vrede en luxe, moeilijk voorstelbaar wat het leven in en om deze kuil in het bos voor alle betrokkenen heeft betekend.

Op 34 km was de laatste rust op camping De Fruithof. We troffen hier nog een man van rond de 80 uit Mijdrecht. Hij had een gezondheidsdip gehad en hem was aangeraden om op deze vierdaagse 20 km te lopen. Maar op de laatste dag kon hij het niet meer houden en besloot de 30 km te lopen. Maar hij mocht niet voor 9 uur starten, want als je een langere afstand wilt lopen geeft dat organisatorisch te grote problemen.
Na deze laatste post liepen we nog naar en langs het kanaal Odoornerzijtak. Na het bord van de bebouwde kom van Odoorn liepen we opnieuw langs een kunstwerk, Imponderabilia genaamd .

Kunstenaar Lidy Blaauw omschrijft haar kunstwerk alsvolgt:

Imponderabilia – alles wat onweegbaar is

In Drenthe is de horizon recht of glooiend, met doorkijkjes.
In dit kunstwerk wordt de glooiende lijn verbeeld in de blauwe lijn met kegels.
De kegelvormen zijn naar elkaar gericht alsof ze elkaar iets vertellen.
De kegelvormen, de denkbeeldige vertellers en de lucht weerspiegelen samen in
het gepolijste grondvlak van het beeld. Het is als het ware alsof de oude verhalen
zich in het oude landschap Drenthe weerspiegelen of andersom.
19e Drentse Wandel vierdaagse 2007 Daarna liepen we langs de oostkant van Odoorn naar een markt waar het flink zoeken was naar de markering. We gaven het maar op en via niet de officiële route legden we de laatste meters af.
Na het in ontvangst nemen van onze herinnering respectievelijk medaille nummer 4 en 5 en na het ophalen van het IVV stempel verlieten we spoorslags de finish. Want het volume van de geluidboxen stond op maximaal en daar houden we niet van. In ons overnachtingadres aangekomen vroeg Coos nog aan mij of ik mijn wandelboekje had laten afstempelen. Nee dat was ik helemaal vergeten.
We hadden met de vierdaagse goed wandelweer gehad. Het was alle vier dagen droog gebleven met flink wat zonneschijn. De laatste dag was het warmst met 22 graden. Het IVV-nummer was 10911.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg