Bos-, duin- en strandtocht Castricum van de LAT op zaterdag 14 april 2007 naar het overzicht van alle LAT-tochten Terug naar de homepage van Henri Floor Bos-, duin- en strandtocht Castricum 2007
Tijdens de Bos-, duin- en strandtocht Castricum op zaterdag 14 april 2007
Op zaterdag 14 april 2007 organiseerde de LAT deze tocht voor de 26e keer. De start was vanuit de kantine van voetbalvereniging Vitesse 22, gelegen op Sportpark Puikman te Castricum.
Castricum is een dorp en gemeente in de provincie Noord-Holland. De gemeente telt 34.830 inwoners (1 januari 2007, bron: CBS) en heeft een oppervlakte van 59,93 km² (waarvan 10,35 km² water). De gemeente maakt deel uit van samenwerkingsregio Kennemerland en ligt van oudsher in het gewest Rekere.
De overige dorpen, gehuchten en buurtschappen zijn: Akersloot, Bakkum, Bakkum-Noord, Castricum aan Zee, De Woude, Dusseldorp, Limmen, Boekel, Klein Dorregeest, Kogerpolder (gedeeltelijk), Molendijk, Noord-Bakkum, Noord-End, Oosterbuurt, Schulpstet, Starting en Stierop
Met de auto reden we de 90 kilometer in 70 minuten naar de start. Net na 7 uur reden we de parkeerplaats op om te constateren dat de parkeerplaats vol was. Er waren weliswaar nog 4 plaatsen vrij, maar deze waren te smal om onze auto zonder risico daar te plaatsen. Elders vonden we nog wel een geschikte parkeerplaats.
Toen we de kantine betraden stonden 18 wandelaars in de rij voor de inschrijftafel. 10 minuten later waren wij ook aan de beurt. Maar om 7.25 uur begonnen we dan aan de tocht. We verlieten de start langs de nieuwe en oude begraafplaats. Kort daarop betraden het Noord Hollands Duin reservaat bij ingang Onderlangs.
Bij Huize Kijk Uit sloegen we af. Door de bossen liepen we naar café restaurant Johanna's hof. Hier stond langs de weg "Kijk Uit" op de grond geschreven. Maar hier had "Kijk Uit" een andere betekenis. We kwamen bij camping Bakkum. Dit is een hele grote camping waar veel Amsterdammers komen.
Camping Bakkum is een van de bekendste campings van Nederland en heeft een oppervlakte van 56 ha.
Toen we rond 8 uur over het terrein van de camping liepen was het uitermate rustig. We zagen maar een paar mensen. Een jongen van een jaar of 8 reed met zijn shelter rond en een man liet zijn hondje uit. Een derde kwam uit de toilet- en wasruimte.
Bij een duinmeer verlieten we de camping weer.
We betraden het duingebied weer en bestegen kort daarop een duintop over 33 treden. Op de top hadden we een wijds uitzicht en voor ons zagen we wandelaars verder op het parkoers lopen. De meute die om 7 uur was vertrokken zagen we natuurlijk niet meer.
Over de Vlewose weg vervolgden we ons pad langs enige hoge duintoppen.
Opnieuw bestegen we een duintop, nu met 96 treden.
Uitzichtduin "de Hoge Toren" ligt aan de gemeentegrens van Castricum en Bergen. Op de top, 30,5 meter boven NAP staat een betonnen bunkerplateau uit de Tweede Wereldoorlog. Bij helder weer heb je hier uitzicht op de vuurtoren van Egmond aan Zee, het Havengebied van Amsterdam, en onder andere de kerken van Alkmaar, Limmen, Castricum en Beverwijk. Met een verrekijker kon bovendien nog de boulevard van Zandvoort, de Rembrandttoren aan het Amstelstation in Amsterdam en onder andere de kerken van Warmenhuizen Stompetoren, Groot Schermer en de Rijp aan de horizon worden ontwaard.
Tijdens de Bos-, duin- en strandtocht Castricum op zaterdag 14 april 2007 Door de duingebieden Sandervlak en Reggers werd de Middenweg bereikt. Met de wandelmarathon van Egmond aan Zee, 2½ maand tevoren, stond hier een militaire vrachtauto met een generator, die er mede voor zorgde dat de erwtensoep hier warm genuttigd kon worden. We waren toen wel veel warmer gekleed dan deze dag. Want deze dag steeg de temperatuur naar 25 graden.
We vervolgden de Lageweg en liepen nu langs duingebied "Centrale Vlak". We passeerden een verwijzing naar een observatiescherm: "Natte duinakker voor gebied Soecke Backer". Met de wandelmarathon van Egmond waren we hier al naar toegelopen en we besloten nu door te lopen.
In duingebied Soeckebaker werden we ingehaald door een hardloper, een ultraloper zou later blijken. Deze Duitse ultraloper zei heel vriendelijk goedendag. Het bleek namelijk dat er naast de 25, 40 en 60 kilometer nog een tocht gelijktijdig door de LAT werd georganiseerd, namelijk een ultraloop, een hardlooptocht over 60 kilometer. Net als bij de Ronde van Amsterdam schijnt dat hier ook georganiseerd te worden. We hadden hier helemaal niets over gelezen. Het waren alles bij elkaar toch wel 25 tot 30 ultralopers, waaronder enige dames.
Nadat we Egmond aan Zee naderden en het duingebied gingen verlaten, liepen we langs het Robbenzand. Bij de Gemeentewerkplaats te Egmond aan Zee was de eerste wagenrust op 13,25 kilometer. Hier bleek later ook de tweede wagenrust te zijn. Na het nuttigen van een viertal boterhammen en even zoveel bekertjes limonade werd de tocht voorgezet.
In 1978 zijn de badplaats Egmond aan Zee, Egmond aan den Hoef, Egmond-Binnen en de polderbuurtschap Egmondermeer samen opgegaan in de gemeente Egmond. Op 1 januari 2001 is deze gemeente gefuseerd met de gemeenten Bergen en Schoorl tot de nieuwe gemeente Bergen.
Tijdens de Bos-, duin- en strandtocht Castricum op zaterdag 14 april 2007 Meteen na de wagenrust kwamen we langs een huis waar voor één van de ramen wel heel veel attributen stonden of hingen waaronder twee grote papegaaien en wel zo'n 10 kleine tot zeer kleine papegaaien. Verder zagen we ook nog meerdere honden en een vuurtorentje ontbrak ook niet.
We verlieten Egmond aan Zee over een 27 meter boven NAP hoge duintop, vanwaar we fraaie panorama's hadden op de anderen Egmonden (Egmond aan de Hoef en Egmond Binnen.
Voordat we het duingebied van het Noord Hollands Duin reservaat weer betraden kwamen we nog langs sportvelden. Op één van de velden was net een jeugdelftal aan het voetballen. Na wat tuinhuisjes al of niet met stadstuintje, hier duintuintje, betraden we nu de "wildernis" met het duingebied dat in het verleden werd aangeduid met het Duingebied van Jonkheer Six van Wimmenum. Wimmenum is een klein buurtschap van Egmond. Mijn broer heeft van Wimmenum een
website gemaakt.
We kwamen nog langs diverse duinmeren. In enkele daarvan stonden schotse hooglanders. Het pad wat we hier volgden was echt heel mooi. Het duingebied is hier nog niet zo overlopen. En we liepen hier o.a. over een 1½ kilometer lang smal en mul zandpad dat erg heuvelig was.
We volgden nog een kleine kilometer het strand. Het leek hier wel uitgestorven. Het was deze dag de eerste dag in het jaar dat de 25 graden bereikt zou gaan worden en daarop was er gewaarschuwd voor overvolle stranden. Welnu, daar was totaal geen sprake van. Toen we bij Bergen aan Zee het strand weer verlieten kwamen we langs een uitbater die zo'n twintig ligstoelen op het strand had geplaatst. En geen enkele stoel was nog bezet. Misschien lag dat nog wel aan het relatieve vroege uur. Want het was zo rond half twaalf. Maar voor ons wandelaars was het al lang zweten geblazen.
Bij HCR Victoria te Bergen aan Zee was de grote rust op 19,8 kilometer. We hadden even moeite om deze rust te vinden. Want toen we bij de rotonde in Bergen aan Zee kwamen, hadden we de rust aan de linkerkant verwacht in plaats van rechts. We zagen twee wandelaars resoluut naar een uitbater lopen dat niet HCR Victoria was. Toen we vroegen of dit de grote rust was, zeiden ze nee, maar bij HCR Victoria kan je niet in de zon zitten. Wij waren echter blij dat we even uit de zon konden zitten. Tijdens de Bos-, duin- en strandtocht Castricum op zaterdag 14 april 2007
Wij zaten in HCR Victoria binnen aan het raam. Aan de buitenkant op het terras zaten twee dames, die we later nog diverse keren zagen en een paar dagen later ook op de website van een bekende wandelaar met oranje pet. Hij stond op de foto tussen de twee dames in.
Na een welverdiende rust, lekker uit de zon, vervolgden we ons pad. We liepen over de Zeeweg Bergen aan Zee uit en kregen daarbij uitzicht op een kerk. Aan de rand van het dorp gingen we bij een bushaltehokje op een bankje zitten om de veters van de schoenen wat strakker te doen. Eén van de wandelaars, die passeerde, maakte de opmerking van : "toch maar met de bus verder?" Hij bracht ons wel op een idee. Maar de tocht en het zonnige weer was te mooi om te beëindigen. En er kwam nog een heel mooi stuk.
Toen we weer in het duingebied liepen kwamen we over een heideveld met een prachtige bloeiende krenteboom. In het duingebied Verbande Pan werd nog een duintop beklommen. Een trap met maar liefst 100 treden voerde naar de top.
Nabij Wimmemum kwamen we vlak bij de doorgaande verkeersweg N511. Hier zagen we een prachtig groot donkerpaars gekleurd bollenveld. Daarnaast zagen we ook gele, roze, witte, blauwe en rood gekleurde bollenvelden. Om dit te aanschouwen moesten we even van de officiële route af, maar dat hadden we er ruimschoots voor over.
Tot aan Egmond aan de Hoef bleven we langs de oostrand van het duingebied lopen met prachtige uitzichten op talrijke bollenvelden. Eenmaal zagen we ook een groot veld met alleen maar blauwe druifjes. Op een Y-splitsing moesten we het doorgaande pad volgen. Maar wat was het doorgaande pad? Het bleek dat we het verkeerde pad volgden. Maar we hadden geen zin om terug te lopen. We besloten op goed geluk verder te lopen. Maar op de eerst volgende splitsing zagen we weer een LAT-pijl. We hadden op deze splitsing van rechts moeten komen. Tijdens de Bos-, duin- en strandtocht Castricum op zaterdag 14 april 2007
Op 28,1 kilometer werd de tweede wagenrust bereikt te Egmond aan Zee.
Op de verharde Oldenborghweg, die we aanvankelijk een halve kilometer volgden, was het nu niet meer echt leuk. Door het warme weer waren er nu honderden fietsers op ons pad. Wel passeerden we hier nog een groot bloeiend bollenveld. Om dit veld van nabij te aanschouwen moesten we ons tussen ongeveer 30 fietsen en evenzoveel mensen door manoeuvreren. Velen van hen spraken engels met elkaar. Opnieuw volgden we een beklimming van een duintop met maar liefst 108 treden omhoog. Voor de aardigheid telden we ook hoeveel treden het omlaag was. Dat waren er maar liefst 199. Opnieuw volgden we de verharde Oldenborgherweg, nu over 850 meter met opnieuw veel fietsers.
Op 37,1 kilometer was nog een wagenrust nabij een Duinmeer. Deze werd bemand door een oud LAT-echtpaar. Achter het hekwerk kregen we nog bezoek van twee Schotse Hooglanders. Hier zaten ook weer de twee dames waarover we spraken bij de grote rust in Bergen aan Zee.
Over het grondgebied van Duin en Bosch liepen we weer terug naar de finish. Daarbij kwamen we nabij station Castricum nog langs een kinderboerderij. Hier hadden Coos en ik een rust gehad toen we het voorgaande jaar de WS78 tocht vanuit Beverwijk hadden nagelopen. De totale afstand bedroeg officieel 40,295 kilometer.
Het was een hele mooie, maar wel zeer zware tocht geworden. Als we hadden geweten dat dit zo'n mooie tocht was, dan hadden we deze wel vaker gelopen. Maar in voorgaande jaren was er altijd wel iets waardoor we deze tocht dan niet liepen. Bij het afmelden kregen we nog een sleutelhanger met op het label de afbeelding van een paashaas met een sleutelbos. Er waren 262 deelnemers. Tijdens de Bos-, duin- en strandtocht Castricum op zaterdag 14 april 2007
Wat ook nog een rol speelde, dat we deze tocht nog niet zo vaak hadden gelopen was het volgende voorval: de vorige keer dat wij aan deze tocht meededen, op 29 april 1984, liepen we de nu niet meer georganiseerde afstand van 70 km, als nachttocht. En omdat ik toen ook lid was van de LAT en nummer laatst op de route was, mocht ik (lees: moest ik) de pijlen ophalen. In boswachterij Schoorl stond op een splitsing een krijtpijl naar links. Later bleek dat ik hier rechtdoor had moeten lopen. Toen ik na een tijd lopen weer op het officiële parkoers uitkwam, vervolgde ik met het meenemen van de aangebrachte pijlen. Op een gegeven moment kwam een wandelaar achterop gelopen en die zei tegen mij: dus jij bent diegene die al die pijlen heeft weggehaald. Hoe het daarna verder is gelopen wist ik niet meer. Ik kwam er echter achter dat ik van die tocht van 29 april 1984 ook nog een verslag op mijn website heb staan. Maar mijn enthousiasme voor die tocht was mede hierdoor aanzienlijk bekoeld. Tegenwoordig is dit veel beter georganiseerd.
Het 25 kilometer parkoers was 25,4 kilometer lang. Het 60 kilometer parkoers was 60.1 kilometer lang. De wandelaars, die alleen het traject van de 60 kilometer volgden, kwamen daarbij door boswachterij Schoorl. Op 29,8 kilometer hadden zij in café restaurant De Viersprong te Schoorl een grote rust. Daarna beklommen ze het steile Klimduin. Er was een wandelaar, die boven aan de top een pijl miste. Even later stond het weer onderaan het Klimduin. De enige mogelijkheid om de route voor hem te vervolgen was om het Klimduin weer te beklimmen en daarna beter op de pijlen te letten. Later lazen we in een paar verslagen van ultralopers, dat er flink wat wandelaars waren die hier verkeerd liepen en zelfs pas na 40 minuten weer onder aan het Klimduin stonden. Verder lazen we dat er een aantal 60-km wandelaars sneller waren dat een groot aantal ultralopers. Voor de ultralopers was de start om 8.30 uur en ze moesten voor 18.00 uur binnen zijn. En niet elke ultraloper haalse deze limiet.
Coos was er niet bij. Zij liep met een vriendin de NS-wandeling Noord Hollands Duin Reservaat vanuit NS Castricum. Deze wandeling loopt van NS Castricum naar Egmond aan Zee. Die tocht is 15 kilometer lang en voerde gedeeltelijk over trajecten van de LAT-tocht. Onderweg kwamen zij nog twee pijlophalers van de LAT-tocht tegen. Ook spraken zij een man, die zijn hondje uitliet, die vertelde dat hij met de snelste 60-kilometer loper had gesproken en van de tocht vertelde.
naar de top van deze pagina

Henri Floor