Op zaterdag 7 april 2007 hebben wij een 40 kilometer lange tocht gelopen en opgemeten. We begonnen even na half acht aan deze tocht, die als lustrumtocht van WS78 op zaterdag 5 april 2008 wordt georganiseerd.
De start was vanaf Cultureel Centrum "De Twee Marken" te Maarn. Eerst liepen we naar de tunnels in het centrum van Maarn en gingen daar onder de spoorlijn en snelweg door. Vervolgens passeerden we het voormalige gemeentehuis van Maarn. Sinds 1 januari 2006 behoort Maarn tot de gemeente Utrechtse Heuvelrug.
Daarop betraden we de bossen. Als eerste was dat bosgebied De Kaapse Bossen, deelgebied De Doornse Berg. We kwamen over een heideveld dat in 2003 het predikaat stilste plekje van Nederland had gekregen. We kwamen uit op een bospad dat de welluidende naam "Gouden Laantje" droeg. We staken de geasfalteerde Sandenburgerlaan over en passeerden op korte afstand Huize Ruiterberg. Dit bosgedeelte valt ook nog onder de Kaapse Bossen en heeft hier de toepasselijke naam De Ruiterberg.
We kwamen uit bij de achterkant van camping De Bonte Vlucht. Bij een asfaltweg aangekomen ontdekten we dat waar tot enige jaren terug nog een bord met het wapen van Leersum was geplaatst het wapen weggehaald was.
Dit bord was vermoedelijk verwijderd omdat Leersum geen zelfstandige gemeente meer is en net als Maarn tot de gemeente Utrechtse Heuvelrug behoort.
We passeerden een paalcamping.
Voor de avontuurlijk ingestelde fietser of wandelaar heeft Staatsbosbeheer paalkampeerterreinen, waar 'wild' gekampeerd mag worden. Ze liggen in het bos of aan de bosrand, vlakbij lange-afstandroutes en zijn niet per auto bereikbaar. Er is plek voor maximaal drie trekkerstenten, die binnen een straal van 10 meter van de paal moeten staan. Kamperen is hier gratis, maar u mag er niet langer dan 72 uur bivakkeren.
Deze paalcamping zag er echter wel enigszins dichtbegroeid uit om een tent op te zetten. Verderop passeerden we nog een grafheuvel.
We bereikten de weg van Maarsbergen naar Doorn en betraden hier even later het natuurgebied De Leersumse Plassen annex landgoed Breeveen. Het centrale gedeelte van de Leersumse Plassen was gesloten wegens het broedseizoen. We staken het heideveld van landgoed Breeveen over en kwamen daarbij nog langs een klein meertje. Langs het Leersumse Veld liepen we naar de toekomstig soeppost. Deze is gelegen bij een boerderij waar ook de mogelijkheid bestaat tot kamperen bij de boer. Deze boer heeft maximaal 35 camping-plaatsen.
Vervolgens betraden we bosgebied Ginkelduin. Het parkoers liep hier over het terrein van Molecaten Park Landgoed Ginkelduin te Leersum.
We kwamen uit op de Bovenhaarweg. Deze weg volgden we tot aan boerderij Bergstein. Hier betraden we opnieuw bosgebied. We kwamen langs bosgebied De Hoge Ginkel. Daarna zetten we koers naar de Amerongse Berg. We kwamen niet over de top van deze berg. We hadden op de flank van deze berg een fraai plekje gevonden, waarbij we met goed weer uitzicht hebben op de Rijn en de Stuw bij Wijk bij Duurstede.
Verder daalden we af naar Amerongen. We staken de provinciale weg N225 en kwamen daarop langs een oude begraafplaats waar alleen nog maar begraven wordt als familieleden hier een graf hadden en er plaats was.
Toen we bij de Sint Andrieskerk kwamen, hoorden we dat het orgel in de kerk bespeeld werd. Even dachten we dat hier misschien de Matheus-passion werd gespeeld. Toen we bij de voorkant van de kerk kwamen zagen we daar een begrafenisauto staan en bleek dat de rouwdienst net was afgelopen. Wat de kerk liep leeg.
De officiële grote rust is aan het dorpsplein in de Waaier. Deze was nu dicht. Daarop pauzeerden we in het naastgelegen café De Tram. Hier gaf Coos aan dat ze de tocht niet geheel zou uitlopen. De vorige dag hadden we een 14 kilometer lange NS wandeltocht in 5½ uur gelopen. Dat is voor ons doen niet bepaald snel. Maar wel langzaam genoeg om vermoeid van te worden. Bovendien had Coos op4 april ook nog meegedaan aan de 25 kilometer lange Euraudax wandeltocht vanuit Amersfoort. Bovendien liep Coos steeds met het meetwiel. Want we hadden in het begin van dit verslag al gemeld dat we deze tocht ook aan het opmeten waren.
Na de rust liepen we naar kasteel Amerongen en liepen er omheen.
Toen volgde een teleurstelling. Want nu had het traject moeten volgen door de Amerongse Bovenpolder waarnaar ook deze tocht genoemd is. Maar vanwege een herinrichting van dit gebied was de toegang, die normaal van 1 april tot 1 oktober toegankelijk is, tot eind juni gesloten. Daarop volgden we de zogenaamde Hoogwater route. Want de wandeling door de Amerongse Bovenpolder kan niet plaatsvinden als de uiterwaarden overstroomd zijn. En er is een theoretische kans dat dit het geval is.
We liepen nu verder om het kasteel om vervolgens weer in Amerongen uit te komen. Nu volgden we de dijk in de richting van Wijk bij Duurstede over een afstand van ongeveer 1300 meter. Daarop sloegen we bij de wit/rode markering van het Trekvogelpad af en liepen over Landgoed Zuylestein. Wegens herinrichting van het grondgebied van Landgoed Zuylenstein is het Trekvogelpad hier enige jaren terug verlegd. En wij volgden dat pad hier voor een gedeelte.
We staken nog een sloot via een plankbrug over en bereikten daarop een schaapskooi. Buiten de schaapskooi liepen meer dan 10 zwarte lammetjes.
Na de schaapskooi werd koers gezet naar de rand van Leersum. Maar spoedig daarop betraden we een open terrein en bereikten daarop weer de bossen, bosgebied behorend tot het Amerongse Bos. Langs de bosrand liepen we naar de noordkant van Leersum.
Hier stond de Uilentoren en het mausoleum op de Donderberg op het programma.
Op het hoogste punt van het Lombokbos werd een uitkijktoren gebouwd "Pyramide Lombok", met op de vier punten uilen, later kreeg hij zijn naam Uilentoren. In 1926 werd deze uilentoren eigendom van de gemeente. De jaarlijkse uilentorenloop (waar veel Leersummers aan meedoen), dankt zijn naam hieraan.
Maar het mausoleum op de Donderberg was onherkenbaar omdat het was ingepakt wegens renovatie. Daarop daalden we steil van de Donderdag af. We bereikten restaurant d'Arthuizen. Hier was een bushalte en Coos besloot de tocht hier voor gezien te houden. Ik kreeg het meetwiel mee want de afstand moest verder gecontroleerd worden. Na het afscheid liepen we over de parkeerplaats van het restaurant en werd koers gezet naar landgoed Broekhuizen.
We liepen hier niet om Huize Broekhuizen heen.
Bij een asfaltweg moesten we oppassen vanwege de paddentrek. Even later werd de geplande koffiepost bereikt. In 1999 hadden we hier al eerder een verzorgingspost met een tocht vanuit Maarn.
Na deze geplande koffiepost kwamen we langs een tuincentrum. We zagen hier geel/blauwe markeringen ten teken dat we nu een traject van de Stichtse Dorpentocht gingen volgen. We liepen nu tot voorbij landgoed Darthuizen. Op een bankje aan een weiland hielden we even een rust. Hier verlieten we ook het traject van het Stichtse Dorpentochtpad.
Bij landgoed Sandenburg volgden we de lange Postweg. In de middeleeuwen was dit de belangrijkste verkeersweg van Utrecht naar Arnhem. We staken nog de Sandenburgerlaan over. Bij Huize Kaap Doorn verlieten we de Postweg en staken even later de N225 over en bereikten daarop de parkeerplaats van de Kaapse Bossen. Hier was de fruitpost gepland.
Na de fruitpost beklommen we de Doornse Berg.
Eerst kwamen we bij de fundamenten van een oude brandtoren. Even later bereikten we de top van de 52,9 meter hoge Doornse Berg. Hierop staat een hoge uitkijktoren. We hadden geen puf om deze toren te beklimmen.
Op vrijdag 16 juni 2006 is de nieuwe uitkijktoren 'De Kaap' in de Kaapse bossen in Doorn feestelijk geopend. De uitkijktoren is 25,5 meter hoog en geeft een eindeloos uitzicht over het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug. Vanuit de toren ziet u in de verte de piramide van Austerlitz, Amersfoort en de Utrechtse Domtoren! Al in 1900 stond er op het hoogste punt in de Kaapse Bossen een uitkijktoren. ‘De Kaap’ is dan ook een begrip op de Utrechtse Heuvelrug. De toren is opgebouwd uit metalen segmenten, bekleed met vervangbare panelen van larikshout uit de Kaapse Bossen. De nieuwe toren is ontworpen door Tony de Haan, bouwkundig medewerker bij Natuurmonumenten.
Het is nog ongeveer 4 kilometer en we snakken bij wijze van spreke naar het einde van de tocht vanwege de zwaarte. Want naast onze wandelspullen sjouwen we ook een meetwiel mee en bij elke afslag moeten we het apparaat op de grond zetten om de tussenafstand te vermelden.
Langs Huis Doorn werd Maarn weer bereikt. Ook deze keer voerde de tocht langs het huis van een fanatieke donateur van WS78 die tijdens de WS78 tochten vanuit Maarn steeds een bord met een mooie tekst in zijn tuin heeft staan.
De officiële afstand is ongeveer 41 kilometer.