Foto's van de herfstdagtocht van de LAT vanuit Berg en Dal naar het overzicht van alle LAT-tochten Terug naar de homepage van Henri Floor Herfstdagtocht van de LAT vanuit Berg en Dal
Tijdens de herfstdagtocht van de LAT vanuit Berg en Dal op zaterdag 14 oktober 2006
Op zaterdag 14 oktober 2006 organiseerde de LAT haar herfstdagtocht over de afstanden van 40 en 60 km vanuit Berg en Dal. De start was vanuit de kantine van clubhuis “De Triepel”, gelegen op het tennispark “Berg & Dal”. Wij gingen op voor de 40 km. Even na half negen arriveerden we bij de start en een kwartier later gingen wij op stap.
Wij hadden eigenlijk het plan om in de buurt van de start te overnachten. Maar het adres waar we de voorgaande jaren hadden overnacht was bezet en hotel Erica vonden we te duur. Daarop besloten we dan maar op zaterdagochtend van huis met de trein en bus te gaan met daardoor een latere starttijd. Dit had wel weer het voordeel dat we nu met licht startten.
Evenals voorgaande jaren werd er niet gepijld, maar gemarkeerd behoudens de krijtpijlen op verharde wegen. De markeringen werden aangebracht met verschillende kleuren vierkante papiertjes in de kleuren rood (=r.a.), geel (=l.a.) en wit (=r.d.).
Om 8.50 uur verlieten we de start. Het parkoers was hetzelfde als vorige jaar. Maar het parkoers is dermate mooi dat een andere parkoers gewoonweg niet nodig is. We staken de Berg en Dalse weg over in de gemeente Nijmegen en betraden daarop natuurgebied Hengstdal.
Bij een witte slagboom van het Geldersch landschap zetten we onze rugzak op de grond om de tweede wandelstok erbij te halen, die nog op de rugzak zat, omdat het parkoers hier bergachtig begon te worden. We liepen met een wijde boog om de plaats Berg en Dal heen.
Verderop liepen langs de zuidkant van Ubbergen door bosgebied. Daar waar we langs bosranden liepen zouden we uitzicht op de Ooijpolder hebben, ware het niet dat er nog zo’n dichte nevel hing, dat die mooie uitzichten verhinderden. Langs het hekwerk van Kalorama aan de Oude Holleweg liepen we in de richting van restaurant De Palatijn. Daar sloegen we af en volgden een stijgend pad met traptreden. Dit traject was ook wit/rood gemarkeerd (Lingepad en Europaweg 8). Verderop kwamen we bij een oude grenspaal “Laat vriendschap heelen – Wat Grenzen deelen”. Het was een oude grenspaal omdat de grens daar nu niet meer langs liep. We passeerden een bordje van Staatsbosbeheer “Gelderse Poort – Duivelsberg”. Tijdens de herfstdagtocht van de LAT vanuit Berg en Dal op zaterdag 14 oktober 2006
Daarop volgden enige steile hellingen door dit bosgebied. Op de grond lage talrijke afgewaaide tamme kastanjes. We volgden enige tijd wandeling N70 en kwamen daarbij langs het Informatiecentrum Nederlands Cultuurlandschap. Bij het toegangshek was een Mariabeeldje in een soort rozenkrans aan een begroeide muur bevestigd.
Even verderop kwam dan de beklimming van de Duivelsberg. Het was één van de steilste trajecten van de tocht. Het laatste stuk naar de top beklommen we niet omdat er vanwege de nevel toch geen uitzicht was. Bovendien waren we hier vorige maand nog geweest met onze grote vakantie. We hebben namelijk een traject gelopen van de Europaweg 8.
De Duivelsberg is tot 1949 Duits bezit geweest. In het kader van de grens-correcties na de oorlog werd het gebied in dat jaar bij Nederland getrokken. In 1963 zijn de meeste correcties weer ongedaan gemaakt, maar de Duivelsberg is Nederlands gebleven. Voor de naam ‘Duivelsberg’ bestaan verschillende verklaringen. Volgens één van de overleveringen heeft op de top van de berg een offerplaats voor heksen gelegen.
Voor het pannekoekenrestaurant de Duivelsberg sloegen we af
Voor het pannekoekrestaurant liggen op de rand van de stuwwal de restanten van een vesting, Meergelb genaamd. ’t Was een zogenaamd Mottekasteel. Dit bestond uit een houten woontoren op een kunstmatige heuvel, omringd door een droge gracht, die soms voorzien was van een aangepunte pallisade. In noord-oostelijke richting liggen nog de restanten van de voorburcht of uitzichtpunt. Vanaf de burcht zelf heeft u een prachtig uitzicht over Zyfflich. Van de Voorburcht reikt de blik over het Wylerbergmeer tot aan de Veluwezoom (toen de bomen er nog niet stonden).
Meteen na de grens met Duitsland zagen we markeringen van de X7 en E8 (Europäischer Fernwanderweg 8). Langs de weg Vogelsang in Duitsland stond een alternatieve verzorgingspost.
Twee meisjes van tussen de 10 en 13 jaar stonden voor hun huis langs de kant van de weg met koffie, thee, frisdrank, koekjes en spekkies. De kinderen waren pas verhuisd vanuit Nijmegen. Ze hadden zeker nog wat over van de 1 dag durende Nijmeegse vierdaagse. Omdat we er al 10 kilometer op hadden zitten met dit zware parkoers besloten we hier koffie te nemen. De koffie kostte 50 cent. Ze hadden niet veel verkocht, want hun totale opbrengst was 130 cent en bijna alle wandelaars waren al voorbij. Twee kilometer verder stond de officiële wagenrust van de LAT. Toen we daar later hoorden dat de koffie op was, waren we blij, dat we hier koffie hadden genomen. Tijdens de herfstdagtocht van de LAT vanuit Berg en Dal op zaterdag 14 oktober 2006
We passeerden het bord Wyler, gemeinde Kranenburg, Kreis Kleve. Aan de overkant van de weg stond een bord dat onder andere verwees naar Nimwegen (Nijmegen). Spoedig verlieten we Wyler en Duitsland weer. Daarop werd de eerste wagenrust op 12 km bereikt. Alleen de marsleider stond hier “heel zielig” in haar uppie.
We hoorden ook van andere wandelaars dat ze op de eerste wagenrust geen koffie konden krijgen. Er was een (oudere) wandelaar die vertelde, dat hij nog nooit op een wandeltocht had meegemaakt dat de koffie op de eerste wagenrust op was. Er moet wel aangetekend worden dat bij deze tocht gestart kon worden vanaf 7.30 uur. Tot 9 uur kan daarna nog gestart worden. En als je dan rond 9 uur start, dan zit je in de achterhoede. En als het deelnemersaantal 70% hoger ligt dan het voorgaande jaar, dan is het de organisatie niet te verwijten om nog voldoende koffie te hebben.
We hadden een paar dagen voor deze tocht de route al enigszins bekeken vanuit de lucht met Google Earth. Daartoe was er van de website van de LAT een speciale links naar toe geleid. Omdat we hier best geïnteresseerd naar zijn vroegen we hier aan de marsleider verder naar.
Meteen na een bocht in de weg passeerden we een houten paaltje met bovenop een dwarsbalk met de tekst “Kiekuutklaef”. In dit gebied troffen we later gelijksoortige paaltjes waarmee de veldwegen werden aangegeven
Verderop kwamen we bij Veehouderij en trekkers camping De Hoge Hof. Hier liepen we over particulier terrein. We liepen hier over een traject van het Pieterpad. Verderop kwamen we bij een bankje waarop nog net de tekst “deze rust wordt u aangeboden door camping De Hoge Hof” te lezen was. We passeerden een bordje van de fietsroute “Maas-route”.
We kruisten de Zevenheuvelenweg en verderop een oude spoorbaan. Hier vonden we het de hoogste tijd worden voor een rustpost. Omdat hier ook een bankje met leuning stond hielden we hier een rust van een kwartier en aten dronken wat.
De tocht voerde langs een tuincentrum met een heel mooi aangelegde tuin. Bij punt 85 moesten we volgens de routebeschrijving linksaf. Het straatnaambordje r.d. heette Knapheideweg. En na de grote rust kwam je ook op deze weg uit. Het vorige jaar hadden we hier iemand r.d. zien lopen en wij besloten dit nu ook te doen. Daardoor kwamen we niet op de grote rust en niet in het centrum van Breedeweg. We wisten dat we tot één van de allerlaatste wandelaars behoorden. Door hier af te steken konden we de pijlophalers langer achter ons houden. Later bleek dat we de pijlophalers helemaal niet hebben gezien. Wij persoonlijk hadden het geluk dat er een wandelaar uit Lelystad vertraging had met de trein. Daardoor kon hij pas na kwart voor tien startten. En met hem ook de pijlophalers.
De grote rust op 22 kilometer hebben wij derhalve niet aangedaan. Coos, die al lang voor mij liep, was wel naar de grote rust gelopen. Deze grote rust, die in Breedeweg was gelegen, heette nog steeds “café Amigo”. Op 11 oktober 2003 heette deze uitbater nog ’t Mölleke en op 14 oktober 2000 heette het Café De Corner. Tijdens de herfstdagtocht van de LAT vanuit Berg en Dal op zaterdag 14 oktober 2006
We passeerden een groot hekwerk van Wijhoeve De Colonnies. Aan de rand van Breedeweg kwamen we weer op het officiële parkoers uit. En welke bekende wandelaar kwam daar aangelopen? Jawel, dat was Coos. Ik wachtte op haar en samen liepen we verder.
We verlieten Breedeweg langs Klein Amerika en betraden daarop het bosgebied Sint-Jansberg van Natuurmonumenten. We passeerden een grote boom met heel veel takken. Over een pad omzoomd met varens daalden we weer af.
Bij de tip in de parkoersbeschrijving “watermolen rechts” sloegen we het zijpad in en zagen meteen na een bocht de watermolen, vlakbij een nabij gelegen meertje. De bomen rond het meer weerspiegelden zich fraai in het water. We bezichtigden de molen ook even van binnen.
We daalden verder af naar een verkeersweg. We passeerden restaurant De Plasmolense Hof. Naast restaurant De Plasmolense Hof lag restaurant De Jansberg. Dit restaurant werd gerenoveerd. Achter dit restaurant vervolgden we ons parkoers. Tijdens de herfstdagtocht van de LAT vanuit Berg en Dal op zaterdag 14 oktober 2006
We kwamen uit op een asfaltpad. Een fietsbordje gaf aan dat we hier over een traject van de Via Romana (Nijmegen-Xanten) liepen. Op 28 km werd de tweede wagenrust bereikt.
Daarop werd de Mookerheide bereikt. Meteen na het klaphek was van een paaltje de witte markering van een paaltje gescheurd. Maar voor het paaltje lag de markering op de grond, vastgehouden tegen het wegwaaien met drie stenen. Vlak voordat we de Mookerheide verlieten hadden we vanaf het hoogste punt een fraai uitzicht op het hele heidegebied van de Mookerheide. Ook zagen we de Maas en de twee grote kerktorens van Cuyk.
Op weg naar de laatste wagenrust op 35 km volgden nog enige fraaie brede boswegen en paden. Sommige daarvan waren omzoomd met grote, dikke bomen. Toen we op de laatste wagenrust aankwamen stond daar een grote camper van een LAT-lid uit het Noord-Hollandse Hoorn. We zijn niet gebruikelijk om namen in onze verslagen te noemen. Maar als je aan het woord "arts" denkt, dan komen ingewijden er wel uit om wie het ging. Alle verzorgers waren trouwens gestoken in blitse rode pakken, die ze gratis hadden gekregen omdat ze meehielpen in de verzorging.
Er was nog volop te eten en drinken bij deze verzorgingspost. We zaten in de achterhoede en alles mocht bij wijze van spreke op. Wat we op de eerste wagenrust waren misgelopen konden we nu inhalen.
We vervolgden ons pad en dwaalden wederom door boswachterij Groesbeek. Op stronken van sommige bomen hadden zich mossen of elfenbankjes gevormd. Na het Afrikamuseum werd spoedig de finish bereikt. De afgelegde afstand bedroeg 41,710 km.
Het was een mooie, maar loodzware tocht geworden. Het was goed wandelweer geweest. Na 9¾ uur lopen bereikten we de finish. Van een echte herfstdagtocht was niet zoveel te merken. De meeste bomen waren nog niet getooid in een herfstkleur. Ook de maximumtemperatuur van 17 graden paste daar niet bij. We waren trouwens wel blij met dit mooie wandelweer. Het was de hele dag droog gebleven.
De markeringen met vooral het rode papiertje voor r.a. is vrij onduidelijk. Ze vallen slecht op. De organisatie zou toch eens moeten overwegen om met pijlen te gaan werken. Heel duidelijk vinden wij de zwarte pijlen op gele achtergrond. Als de organisatie toch bij het oude wil houden, dan zouden ze met rode papiertjes op witte achtergrond moeten werken voor een betere zichtbaarheid. Maar het huidige is beter dan niets. En het is allemaal vrijwilligers werk. En vrijwilligers zijn er niet voor het oprapen.
Het voordeel van deze markering is, dat als een markering gedraaid wordt, dan blijft deze dezelfde kleur houden. Als een pijl gedraaid wordt, dan wijzigt de wandelrichting voor diegene die de routebeschrijving niet hanteren.
Er was iemand die vroeg hoeveel wandelverslagen er op mijn website staan. Ik moest het antwoord schuldig blijven. Maar ik was zelf ook wel nieuwsgierig. En een vluchtig onderzoek leerde me dat er ongeveer 1135 verslagen opstaan. Hierbij zijn ook gerekend de vakantie-verslagen. Dit jaar bijvoorbeeld hebben wij tijdens onze grote vakantie 20 dagen gewandeld. Daarvan worden dan ook 20 wandelverslagen gemaakt, van elke dag één verslag.
Het aantal deelnemers bedroeg 220. Daarbij was nog niet bekend of alle pijlophalers hadden ingeschreven. En dat waren 90 deelnemers meer dan in 2005. 75 liepen de 60 kilometer terwijl de overigen de 40 kilometer liepen. We willen de organisatie hartelijk danken voor de organisatie van deze tocht en hopelijk tot volgend jaar. Aan deze tocht deden twee wandelaars uit België mee. Ik had hen hiervoor warm gemaakt. En zij hadden van andere wandelaars ook hele positieve geluiden over deze tocht gehoord. Hun wandelverslag zal op 17 oktober zeker op www.wandelmee.nl onder verslagen te vinden zijn.

naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg