Lentetocht Stichting Omloop Beek 2006

Op zaterdag 6 en zondag 7 mei 2006 organiseerde SOB haar jaarlijkse wandeltocht. De start was vanuit HCR ’t Heuveltje te Beek (gemeente Bergh) in het Montferland, Gelderland.

De naam Beek houdt verband met het beekje 't Peeske, dat vroeger zijn loop had dwars door de huidige dorpskom. Aan dit beekje lagen diverse primitieve ijzersmelterijen, waarschijnlijk nog in de middeleeuwen. Beek kende vroeger veel tuinbouw en met name asperge-cultuur. Het ligt aan de rand van het Bergherbos.
De RK-kerk van Beek heeft een 15e eeuwse toren en mooie gebrandschilderde ramen
Beek ligt in de provincie Gelderland en behoort tot de gemeente Montferland. De gemeente Montferland telt 11 kerkdorpen en zes kleine kernen. Azewijn, Braamt, Didam, 's-Heerenberg, Kilder, Lengel, Loil, Nieuw Dijk, Stokkum en Zeddam zijn de andere kerkendorpen van gemeente Montferland. Tot de kleine kernen behoren Greffelkamp, Holtuizen, Loerbeek, Oud Dijk, Vethuizen en Wijnbergen.

Er werd voor deze dag een temperatuur van 25 graden voorspeld en daarop startten we meteen in de korte broek. We verlieten op zaterdag 6 mei 2006 de start over de St. Jansgildestraat. Deze weg voerde naar de rand van het centrum van Beek. Daarbij kwamen we nog langs een huis dat versierd was met een beertje en een waslijn met babykleertjes en de aankondiging van wereldburger Mandy.
Bij de rotonde van Beek volgden we de Arnhemseweg. Deze loopt in de richting van Zeddam. Maar aan de rand van het bosgebied verlieten we de verkeersweg en betraden de bossen. Het gehele bosgebied waar we deze dag doorheen liepen heet de Bergherbossen. Dit bosgebied is echter een verzamelnaam, want talrijke deelgebieden hadden weer hun eigen naam. Als eerste was dat het Zonderbosch waar we doorheen liepen. Het was al meteen flink heuvelachtig. Over de Berkenallee bereikten we de Vossenweg. We kruisten de Oude Eltense weg.
Vlak voor ’s-Heerenberg sloegen we af om daarna zo snel mogelijk weer de bossen te betreden. We Kruisten hier in korte tijd tweemaal het

Verscholen in de bossen ligt hoog op de stuwwal van Montferland een imposante motte, een walburcht, uit de elfde eeuw. De heuvel waar Hotel Restaurant Landgoed Montferland op staat is ongeveer 1000 jaar geleden opgeworpen en behoort tot de grootste versterkingen van dit type in Noordwest-Europa. De aanleg van deze versterking heeft bij benadering 100.000 mandagen gekost. Het is de derde hoge heuvel van de Achterhoek.

Na het hoogste punt daalden we steil af en na een pompstation kwamen we uit op de Beekseweg N335 (Zeddam –Beek). Deze verkeersweg volgden we over een fietspad parallel. Gedeeltelijk was de weg verdiept aangelegd of de weg voerde tussen een bestaande geul tussen heuvels.
Aan de bosrand met wijds uitzicht op Loerbeek nabij Beek sloegen we af en over de Berkenlaan werd spoedig de verzorgingspost bereikt. De afgelegde afstand bedroeg 14 kilometer. Er stond hier een caravan waar je drank, soep, broodjes en dergelijke kon kopen. Er stond een tent, waar je, zeker bij regen, droog kon zitten. Wat verder naar achteren stonden twee toiletcabines.
We vervolgden ons pad door de bossen. We liepen onder de Keurvorstenheuvel langs naar de Dassenboomse Alle.

De Keurvorstenheuvel bij Beek ligt 81,3 m boven NAP en is genoemd naar de keurvorst van Brandenburg, die er van 1614 tot 1661 zijn jachtterrein had in het zgn. Kleefse Hout.
De Keurvorstenheuvel behoort tot de 10 hoogste bergen van Nederland. De nummers 1 t/m 9 zijn respectievelijk Vaalserberg (Limburg) 322 m, Vrouwenheide (Limburg) 216 m, Sint Pietersberg (Limburg)107 m, Torenberg (Gelderland)107 m, Imbosch (Gelderland) 102 m, Hoenderberg (Gelderland) 96 m, Hettenheuvel (Gelderland) 93 m, Tankenberg (Overijssel/Twente) 85 m en Klifsberg (Limburg) 81 m.

Groot en klein Beekermark zijn voormalige markebossen, tegenwoordig deel uitmakend van het bezit van Huis Bergh/Natuurmonumenten

Recreatiegebied Stroombroek ligt aan de voet van het bosrijke en heuvelachtige Montferland. Het gebied heeft een oppervlakte van 72 ha. en bestaat uit een ruime waterplas met strand en speel- en ligweiden. Naast de gebruikelijke activiteiten van zwemmen, surfen, roeien en waterfietsen beschikt Stroombroek over extra faciliteiten voor de allerkleinsten als een apart peuterspeelbadje en veel speelvoorzieningen. Stroombroek is uitermate geschikt voor- en wordt gebruikt door duikliefhebbers.

Voor Braamt sloegen we af. Opnieuw zagen we weilanden met paardenbloemen en paarden. We staken de N815 over en dwaalden weer door de Bergherbossen. Op een splitsing lag een grote natuursteen. We passeerden nog een wandelwegwijzer met verwijzingen naar het Pieterpad en Euregiopad.
Door het Zeddammerbos en opnieuw de Beekseweg werd de verzorgingspost bereikt. Dit was dezelfde als de 1e verzorgingspost. Verder liepen we door de bosgebieden Keulse Slagen en Hulzenberg.
We kwamen bij een Mariakapel aan de rand van Stokkum en bij een grote camping. Hier stond een bankje. Hier hadden we een korte rust. Want het was met de warmte behoorlijk dorstig weer. Bovendien was het met de vele heuvels ook een pittige tocht. Even later kwam er een bekende wandelaar van WS78 aangelopen. Hij vleide zich ook op het bankje neder.
Over de Eltenseweg liepen we verder tot aan wandelwegwijzer Noaberpad/Pieterpad. We bevonden ons hier op slechts 100 meter van de grens met Duitsland. Over een traject van het Pieterpad liepen we nu door bosgebied Hooge Heide. Daarna kwamen we nog door het Korterbos alvorens bosvijver ´t Peeske te bereiken. Hier lag ook het gelijknamige café restaurant.

In 1885 werd door eigenaar Reijers van 't Peeske een waterradmolen in gebruik genomen, waarvoor een bestaande poel bij de bron van het Peeske tot molenkolk was uitgegraven. Maar de wateropbrengst van de bron leek te gering, waarna in Beek een windmolen werd gebouwd. In 1898 werd door Reijers een badhuis geopend, maar het bronwater bleek te koud. Ook forellen en vervolgens champions kweken lukte niet. Sinds 1890 was er een boordenwasserij, in 1924 werd het café (steintjes), waarna 't Peeske zich geleidelijk tot uitspanning ontwikkelde. Het is eigendom van Huis Bergh/Natuurmonumenten.

We sloegen deze rust over, omdat deze op slechts korte afstand van de finish lag. Via het centrum van Beek werd de finish bereikt. Opvallend bij deze tocht waren de talrijke lange bospaden. De route was over het algemeen goed gemarkeerd. Er werd met de kleuren rood, wit en geel gemarkeerd. Wel viel het op dat na 15 tot 20 km de markeringen verder van de afslagen zaten. Voor elke afslag zat een markering en na de meeste splitsingen was een ondersteunende markering. Maar die ondersteunende markering zat vaak op een plaats die bijna onzichtbaar was vanaf de splitsing. Als je hele goede ogen had kon je de markering waarschijnlijk wel zien, maar die heb ik niet. Maar dan gaf de routebeschrijving voldoende informatie om te weten welke kant je op moest. De markeringen voor de afslagen zaten soms op een plek dat je dacht is die afslag nu al geweest of niet. De routebeschrijving was enigszins summier. De routebeschrijving was wel genummerd, maar de nummers vond je niet terug op de markeringen. Het zou ook wel fijn zijn als de splitsingen vermeld werden in de routebeschrijving.
Maar het was een mooie tocht die beslist de moeite waard is om vaker te lopen, vooral als je van de bossen houdt.

Henri Floor