22e Internationale Kempische Wandeldagen 2005

De OLAT organiseerde van 5 t/m 7 augustus 2005 voor de 22e keer de Kempische Wandeldagen. Aan dit 3-daagse wandelevenement kon ook voor 2 dagen of 1 dag worden deelgenomen. Dit jaar was voor elke dag regenachtig weer voorspeld met een maximum temperatuur van 18 graden. De eerste dag bleef het de hele dag droog. De eerste dag hebben we vier kleine buitjes moeten verwerken en de laatste dag hadden we een bui van ruim een kwartier. Deze trof ons in de bossen zodat we met de paraplu het meeste konden afwenden.
Coos, die herstellende was van een elleboog operatie aan haar rechterarm, liep de eerste dag niet, de tweede dag liep ze 15 km en de derde dag 25 km. Ik liep alle drie de dagen het 35 km parkoers.
Op vrijdag 5 augustus 2005 liepen we vanaf de start vanuit Sporthal de Kievit allereerst langs de parkeerplaats, waar voorgaande jaren caravans stonden van wandelaars. Deze stonden er nu niet. Hun locatie was verplaatst naar het naastgelegen sportterrein, waar ook al de tenten stonden.

Het dorp Geldrop is bekend sinds 1296. Het dorp maakte deel uit van de gelijknamige heerlijkheid. Deze heerlijkheid viel officieel onder Gelre, maar was omsloten door Brabants gebied. In de loop van de 14e eeuw worden diverse pogingen ondernomen om het gebied bij Brabant te betrekken. Of dit uiteindelijk officieel gelukt is, is niet duidelijk, wel behoort het gebied sinds het begin van de 15e eeuw administratief tot de Meierij van 's Hertogenbosch. De gemeente Geldrop telt ongeveer 27.000 inwoners. Sinds de vorige eeuw ontwikkelde Geldrop zich van industriegemeente (textiel en wol) tot woongemeente met eigen werkgelegenheid.

We bereikten het Eindhovenskanaal en volgden deze tot net voorbij industriegebied De Spaarpot. Hier staken we het kanaal over. Daarop betraden we bosgebied Collse Heide. We passeerden een ven. Daarop bereikten we golfterrein “De Gulbergen Golf”. We keerden weer terug naar het Eindhovenskanaal.
Bij de Luchense Wetering sloegen we af. Dit was zuidelijk van buurtschap Broek. De Luchense Wetering was meer een smalle sloot en het graspad er langs was ook erg smal. De beek werd naast weilanden omzoomd met maïsvelden. Deze maïsvelden brengen een bepaalde geur voort.
Op 6,2 km werd de eerste wagenrust bereikt. Deze was gelegen in buurtschap Broek. We troffen hier, op de fiets, een echtpaar die wij kenden als gastheer en gastvrouw van ons overnachtingadres van de Stichting Vrienden op de Fiets. Zij waren op weg naar een plantententoonstelling, die gelegen was in tuincentrum “Bloem en Plant” waar wij ook langs zouden komen.
Na deze rustpost vervolgden we ons pad en passeerden een ANWB fietsbordje van de Eindhovenskanaal-route. Na een dierenpension, tevens trimsalon en in- en verkoop van rashonden, sloegen we in buurtschap Heiderschoor af en zetten weer koers naar golfterrein “De Gulbergen Golf”.
We staken voorbij het golfterrein de spoorlijn Eindhoven-Helmond over en zagen nu een groot weiland, dat ingericht was als parkeerterrein. En dat allemaal voor die eerder genoemde plantententoonstelling. We passeerden de ingang van tuincentrum “Boom en Plant”. Hier troffen we de gastvrouw en –heer van de Stichting Vrienden op de Fiets weer. Ze waren te vroeg, want de tentoonstelling ging pas om 10.00 uur open.
Nu liepen we door weilanden-gebied met de naam Schoutse Vennen. Hier was ook een straat naar genoemd. We staken de A270 snelweg over en volgden nu de Oude Postbaan. We liepen hier in de gemeente Nuenen, Gerwen en Nederwetten.
We werden hier ingehaald door twee 80 km lopers (vader en zoon). Op donderdagavond 4 augustus 2005 was namelijk om 23.00 uur ook de start van een 80 km. En 3 uur daarvoor, om 20.00 uur kon ook op de 110 km gestart worden. Vlak daarop was een splitsing. Rechtdoor ging de 15, 25 en 35 km terwijl de 80 en 110 km rechtsaf sloegen. Er was namelijk een verzorgingspost voor alleen wandelaars van de 80 en 110 km. De twee hiervoor genoemde wandelaars hebben ook een eigen homepage met wandelverslagen. Een bezoek hieraan is de moeite waard. Surf hiertoe naar www.wandelervaring.nl
Nu dwaalden we een tijdland door bosgebied met namen als Papenvoortse Heide, Zandbergen en Geeneindseheide. We passeerden opnieuw een ANWB fietsbordje van de Eindhovensekanaal-route. We kwamen op de splitsing van de 25 en 35 km. Wij volgden de 35 km, de Nuenen-route.
We passeerden een infobord nabij het Witven. We kwamen ook vlak langs het ven. Op 17,1 km werd de tweede wagenrust bereikt, gelegen aan de Lijsterlaan, maar wel in het bos. Vlak voordat we de wagenrust bereikten lag op de zandweg trouwens een grote plas water. We troffen op de wagenrust een drietal 110 km lopers. Twee van hen hadden de week ervoor nog meegedaan aan de 100 engelse mijl in Engeland en waren daar respectievelijk op de 5e en 7e plaats geëindigd.
Door bosgebied Molenheide werd buurtschap Achterbosch bereikt. Vlak hierna bereikten we sluis nummer vijf van het Wilhelminakanaal. De brug, waarover wij niet liepen, ging net open en twee pleziervaartuigen voeren in beide richtingen onder de ophaalbrug door. Daarop betraden we bosgebied Ruweeuwsels, eigendom van de Stichting Het Noordbrabants Landschap. Verderop liepen we langs bosgebied Gerwense Heide. Daarop werd buurtschap Rullen bereikt. We kruisten een weg, die omzoomd was met eikenbomen, waarvan de takken gekortwiekt waren, maar daarna volop bladeren hadden gekregen. Ze zagen er heel apart uit.
We liepen naar Nuenen toe.

De namen Nuenen en Gerwen zijn van Frankische oorsprong en behoren tot de zogenaamde "heimnamen". Nuenen - Nuenhem, nieuwe plaats; Gerwen - Gerwin's-heim, de woonplaats van een oud-Germaans stamhoofd. Beide dorpen zijn ontstaan tussen de vijfde en de achtste eeuw, waarbij Gerwen het oudste dorp is. Uit de bijlen en urnen die in 1863 en 1915 zijn gevonden, blijkt dat een Germaanse volkstam op het grondgebied van de huidige gemeente gevestigd moet zijn geweest.
Bij de aanvang van de bouwwerkzaamheden in het plan Langakker-Tomakker in Nuenen-Oost werden opnieuw opgravingen verricht waarbij gebruiksvoorwerpen uit de urnenveldenperiode (8e eeuw) werden gevonden. Hieruit leidt men af daar de eerste bewoners van Nuenen waren gehuisvest.
De burgerlijke gemeente Nuenen-Gerwen gaat terug tot 1300. Op St. Barbaradag 1300 deed Hertog Jan van Brabant een uitgiftebrief uitgaan, waarin de door hem aangegeven gronden voor gebruik van de gezamenlijke ingezetenen van Nuenen-Gerwen worden afgestaan.

Na een molen tegenover een zonnebloemenveld staken we de Hooidonksebeek over. Daarop bereikten we een pleintje met een oude Linde. Deze werd geheel ondersteund door een ijzeren raamwerk. Hier tegenover stond een leuk oud huisje, het Kosterhuisje.

Gebouwd als wevershuisje in 1763. Later kosterhuisje genoemd omdat de eigenaar koster-organist en later zijn dochter als kosteres van de Hervormde Gemeente hier tot 1967 woonde.

Even hier voorbij lag aan onze rechterhand van de straat een groot oud huis. De ramen waren geblindeerd. Op de ramen waren afbeeldingen van het schilderij aardappeleter van Vincent van Gogh.
Op 27½ km was de grote rust in Café Schafrath. We troffen het slecht dat er net een grote vrachtauto aan het uitladen was. Deze stond voor het café zodat we geen uitzicht op het tegenoverliggende park hadden. Tegenover het café stond in een parkje een standbeeld van een man die aan het lezen was en een kunstwerk van een grote natuursteen, die door zo’n 25 zilverkleurige stalen palen werd gestut.

Hotel-café Schafrath is een typische dorpshotel met veranda en is omstreeks 1895 gebouwd in ambachtelijk traditionele trend. Bijzonder aan het gebouw is de architectonische gaafheid van het uiterst eenvoudig gedetailleerde exterieur. Daarbij is het gebouw van belang vanwege de markante ligging en de samenhang met de overige bebouwing bij het Park. Rond 1975 is de achterbouw vervangen door nieuwbouw die buiten de bescherming valt.

Langs de kerk verlieten we het centrum van Nuenen. Na de A270 snelweg kwamen we langs het Enode Zwembad. Hier liepen we even verkeerd omdat we ons aan het fixeren waren op de in de parkoersbeschrijving aangegeven samenkomst met de 15 km. De samenkomst hebben we niet waargenomen. Bovendien liep ik toen met een dame, die niet aan de wandeltocht deelnam. Daarna kwamen we door buurtschap Eeneind. We staken een spoorlijn over en kwamen daarop bij het Sint Antoniuskapelletje. Na een klein industriegebiedje werd de Collse watermolen bereikt op het grondgebied van de gemeente Eindhoven.

De Collse watermolen is in de 13e eeuw gebouwd door kloosterlingen. Later werd de molen feodaal bezit van de Hertog van Brabant. De molen was tot de Franse tijd een ban- of dwangmolen. De ingezetenen van een bepaald gebied waren op straffe verplicht hun graan te laten malen op de door de adel aangewezen molen. Nu is de gemeente Eindhoven eigenaresse van de molen.
De watermolen heeft eeuwenlang een dubbele functie gehad. De voormalige oliemolen heeft tot in het begin van de 20e eeuw olie uit koolzaad geslagen. De koolzaadolie werd gebruikt voor verlichting en het bakken van aardappelen. De korenmolen heeft veel voedergraan, zoals rogge, gerst en haver gemalen. In de jaren 50 stopten de boeren met de teelt van eigen granen. De molen verloor haar functie en kwam stil te staan. De molen wordt nu door vrijwilligers elke zaterdagochtend in bedrijf gesteld voor het malen van tarwe voor bakkers en thuisbakkers.
Op zondag 24 augustus 2003 is tijdens een groots molenfeest de oliemolen van de Collse Watermolen in gebruik genomen door Burgemeester Welschen van Eindhoven. Bij deze gelegenheid is aan de beheerder-molenaar Edwin van Bussel een koninklijke onderscheiding uitgereikt voor zijn grote inzet bij de restauratie en herinrichting van deze gecombineerde koren- en oliemolen in het stadsdeel Tongelre.

Vlak voor de Collse Hoeve was op 32,2 km de laatste wagenrust. Hier zagen we nog een oud voorzitter van de OLAT, die tegenwoordig een reisbureau runt in de Achterhoek. Net na de wagenrust kwamen we bij een infobord van het Hertog Hendrikpad met ingetekende route.

Het Hertog Hendrikpad van de OLAT is een 70 km lange rondwandeling bij Eindhoven. Met een variant is de wandeling 92 km lang. De route is genoemd naar Hertog Hendrik die in 1232 stadsrechten aan Eindhoven verleende. De wandeling voert je over de Strabrechtse Heide en andere mooie natuurgebieden nabij Aalst, Heeze, Geldrop en Nuenen waar laaglandbeken als de Dommel en de Tongelreep stromen. Je loopt door typisch Brabantse gehuchten en komt op je weg kastelen en watermolens tegen. De route is geel-blauw gemarkeerd.

Nu volgden we een fraai pad langs de kleine Dommel of Rul over een afstand van 1 km. Daarop werd het Eindhovenskanaal bereikt. Deze staken we even later over via de Hulsterbrug. De totale afstand bedroeg 36,115 km. Het IVV nummer was 11279.
OLAT heeft trouwens op IVV-gebied een enorme blunder begaan. Voor de drie dagen waren achtereenvolgens de nummers 11277, 11278 en 11279 beschikbaar. Ze hadden eigenlijk ook in deze volgorde gestempeld moeten worden. Maar ze zijn in omgekeerde volgorde gestempeld. Op de eerste wandeldag had dus eigenlijk 11277 gestempeld moeten worden en op de derde wandeldag 11279.

Henri Floor & Coos Verburg