Apeldoornse Vierdaagse van 12 t/m 15 juli 2005 voor u opgetekend door Henri Floor

Apeldoornse Vierdaagse, derde wandeldag, donderdag 14 juli 2005

Deze dag vertrokken we om 6.40 uur. De vorige dag waren we om 6.35 uur gestart, maar het was toen nog vrij druk op het parkoers. We sloegen na de start meteen af het Orderbos in.

Het noordelijk deel van het Orderbos is al lang bebost. Vermoedelijk groeide hier eikenhakhout. De rest van het gebied heeft eeuwenlang bestaan uit heide. De heide en het hakhout waren in gebruik bij de boeren van de buurtschap Orden en Brink, dat nu opgenomen is in een wijk van Apeldoorn. Ten behoeve van de Ordermolen werd de Orderbeek gegraven. De sprengkop van deze beek ligt in het Orderbos. Het heldere water van de spreng is nu in gebruik bij een wasserij. Tegen het einde van de 19de eeuw, toen de heide geen economisch nut meer had, is men deze gaan bebossen. Er werd voornamelijk naaldhout aangeplant, ten behoeve van de kolenmijnen.

Het was deze ochtend aanvankelijk bewolkt en daardoor was het nog aangenaam. Want ook deze dag zou de temperatuur naar 27 graden oplopen. We liepen nog een eind langs de Orderbeek. Op 5,4 km was aan het Asselsepad de eerste verzorgingspost
We staken de spoorlijn Apeldoorn-Amersfoort over, gevolgd door de A1-snelweg. Meteen hierna was een verzorgingspost van de NWB op 9,1 km. Vlak voor het Napoleonsgat of paardengat, een diepe kuil in het bosgebied waar ook een pad doorheen liep, sloegen we af. De organisatie had geen toestemming gekregen om door het Napoleonsgat te mogen lopen vanwege een dassenburcht die hier aanwezig was.
We liepen nu naar de Hoog Buurlose Heide. Vanaf de Willem Wensinkbank hadden we, op een hoogte van 82 meter boven N.A.P. een prachtig vergezicht over de heide. Willem Wensink was hier boswachter van 1956-1987. Daarna dwaalden we lange tijd over de uitgestrekte Hoog Buurlose Heide. Vlak voordat we de heide verlieten, zagen we een kudde schapen, De schaapsherder zagen we echter niet. Bij een gebouw in Radio Kootwijk stond een bord dat Staatsbosbeheer het desbetreffende gebouw tijdelijk beschikbaar had gesteld voor een schaapskudde.
Op 15,8 km was een rustpost in gebouw C van de wandelvereniging EAWC (Eerste Apeldoornse Wandel Club) Wandellust. Na een bosgebied liepen we naar de "zandwoestijn", zoals het gebied rond Kootwijk wel werd genoemd. Het viel ons dit jaar opnieuw op dat de hoeveelheid mul zand toch steeds minder werd.

Caitwick is de oude Angelsaksische schrijfwijze voor Kootwijk. Caite of Cate betekent schaapskooi en wick betekent wijk, buurt, gehucht. Gehucht van schaapskooien zou men dus kunnen zeggen.

Voormalig stationsgebouw van Halte Assel waar we langs kwamen met de Apeldoornse vierdaagse 2004

Op 22,8 km was een rustpost op camping landgoed Kerkendel te Kootwijk. We volgden ruim een km de asfaltweg alvorens we weer verder door de bossen mochten en/of konden lopen. We staken de weg van Kootwijk naar Assel over en volgden een fraai pad over de heide. Op 28,0 km was een rustpost bij Halte Assel.

Halte Assel ligt aan de spoorlijn Amsterdam-Zutphen. Het voormalige station werd op 15 mei 1876 geopend. Op 15 mei 1935 werd het gesloten en heropend op 1 maart 1943. Daarna weer gesloten op 17 september 1944.

Nu volgden we een lang asfaltpad langs de Pomphulweg met fraaie uitzichten op de Asselse Heide. Daarna betraden we een bosgebied met de naam Pomphul. Eigenlijk is Pomphul de benaming van het kleine vennetje wat hier licht en waar we ook langs liepen. Daarna betraden we het plaatsje Hoog Soeren en daar lag ook fraai een verzorgingspost van de OLAT. We lieten ons de soep hier goed smaken.

Het dorp Hoog Soeren is mooi en hoog gelegen in een bosrijke omgeving. Het dorp steekt qua ligging ver boven Apeldoorn uit. Hoog Soeren ligt namelijk op 85 m boven NAP, terwijl Apeldoorn "slechts" 10 tot 15 meter boven NAP te vinden is. De sprengen in de omgeving van Hoog Soeren werden vroeger gebruikt om de fonteinen van Paleis het Loo van water te voorzien.

Op 32,2 km was nog een officiële rust bij Pannenkoekenhuis "Berg en Dal" te Hoog Soeren. De laatste wagenrust aan het Asselpad was op 36,1 km. Daarna kwamen we nog langs de Germanenkuil. Er zullen maar weinig wandelaars zijn geweest die deze kuil bewust hebben gezien. Deze kuil was een min of meer langgerekte kuil in bosgebied. Door de warmte was de vermoeidheid flink toegeslagen en viel de Germanenkuil alleen op als je de parkoersbeschrijving raadpleegde en daardoor op die kuil geattendeerd werd.
De finish werd om 14.50 uur bereikt. De dagafstand bedroeg deze dag 39,4 km. Het IVV-nummer was 10903.

Henri Floor & Coos Verburg