eerste dag Drentse Wandel Vierdaagse 2005 Terug naar het overzicht van de Drentse Wandel Vierdaagse Terug naar het overzicht van driedaagsen en vierdaagsen op de homepage van Henri Floor Foto's en plaatjes Terug naar de homepage van Henri Floor 17e Drentse Wandel vierdaagse 2005, vierde wandeldag, zondag 8 mei 2005.
logo Drentse Wandel 4daagse
De dag begon droog en zonnig. Wel was het behoorlijk koud, maar het had net niet gevroren. De temperatuur was tot vier graden gedaald. Als ik een muts en handschoenen had meegenomen, dan had ik ze aangedaan.
We verlieten de feesttent door de Wester Esch (Esch ten westen van Odoorn) en langs de Achter Esch. Daarna volgde ook nog de Zuider Esch alvorens het kanaal Odoornerzijtak te bereiken en over te steken. Voor de N34 sloegen we af en liepen toen naar camping De Fruithof te Klijndijk. De afgelegde afstand bedroeg 5½ km.
Het aantal inwoners van Klijndijk bedroeg op 1 januari 2005: 823. De naam Klijndijk is verbonden aan Jasper Klijn uit Smilde die omstreeks 1850 het initiatief nam tot de aanleg van het Oranjekanaal. Dit kanaal dat vanaf de Drentse Hoofdvaart werd aangelegd om het eeserveen, het odoornerveen en de venen bij Emmen te ontginnen. Klijndijk ligt aan een zijtak van dit kanaal: de zogenaamde Odoornerzijtak.
Waren we via de hoofdingang het campingterrein op komen lopen, via de achteruitgang verlieten we de camping weer. Nu betraden we het Valtherbos. Eenmaal sloegen we een smal pad in en prompt liepen er een paar wandelaars voor ons verkeerd. We kwamen op een heideveld waar 3 kleine hunebedden lagen.
We kwamen daarna langs een begraafplaats te Emmen en staken even later de N364 over. Deze leek wel uitgestorven, maar het was ook zondagmorgen. Daarna volgden we een lange weg tot in Weerdinge. Weerdinge Hier was in het dorpshuis een rust- en stempelpost. De afgelegde afstand bedroeg 13 km. Het laatste stuk dat we hier naar toeliepen regende het wat. En het zag er zo donker uit, dat we dachten dat het voorlopig wel zou blijven regenen, net als de vorige dag.
Toen we dan weer verder wilden lopen en we wandelaars steeds met natte regenkleding binnen in de rustpost zagen komen, besloten we de regenbroek aan te trekken. Want we konden in de rustpost alleen door bovenramen naar buiten kijken. En toen we buiten stonden was het droog.
wapen van Emmen, waaronder Weerdinge valt. 
Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag We kregen meteen de splitsing tussen de 30 en 40 km. Langs de beltmolen De Hondsrug en het sportterrein verlieten we Weerdinge. De achtkante molen wordt als korenmolen gebruikt. Nu zetten we koers naar de Emmerschans en de Haantjesduinen, in de volksmond Haantjesbak genoemd. Dit was ook een mooi bosgebied met heuvels en een vijver. Daarna liepen we weer terug naar Weerdinge over het traject van een oude spoorlijn (NOLS). In het dorpshuis was weer een rust- en stempelpost. Nu bedroeg de afgelegde afstand 22½ km.
De soep, die er bij de eerste rust zo lekker uitzag, maar die we toen niet namen, was ook door andere zo lekker gevonden, dat deze nu uitverkocht was. We verlieten Weerdinge nu in zuidwestelijke richting en liepen nu naar en door het oostelijke deel van de Valtherbossen. Bij het naderen van het Valtherbos begon het wat te regenen, maar in het bos kregen we een hoosbui met wat hagel te verwerken. We bleven toen bij een boom met beschutting schuilen, want we wisten dat de buien toch wel kort duurden. En dat gehannes met regenbroek aan en uit hadden we ook geen zin in.
Op weg naar Valthe kwamen we langs een vennetje en vervolgens langs de Valther Tweelingen. Hier lagen op korte afstand twee hunebedden bij elkaar. Ook konden we nog genieten van een “mooi” blubberpad, één van de velen.
In Valthe was in hotel café restaurant een rust- en stempelpost op 29½ km. Buiten zaten de meeste wandelaars op het terras in het zonnetje. Maar dat was toch nog fris. Maar binnen zag het er wat chick uit. We besloten door te lopen. Want vijf rustposten op een 40 km is voor ons toch wel veel.
Door de Linderesch, die nu gedeeltelijk was volgebouwd met luxe huizen, verlieten we Valthe. We passeerden een handwijzer die aangaf dat het nog twee km naar Odoorn was, terwijl de parkoersbeschrijving nog 9 km aangaf.
Nu liepen we naar een onderduikadres uit de tweede wereldoorlog. Dit was een soort huis dat door 30 joden onder de grond was aangelegd. Er was een apart vertrek voor de vrouwen. In een beuk was een uitkijkpost ingericht. Nu lag hier ook een grote gedenksteen met opschrift.
Spoedig daarna werd camping De Fruithof bereikt. Hier was de laatste rust- en stempelpost. In de vervolgroute zaten een paar flinke slingers om toch maar de 40 km vol te maken. Dat is trouwens net niet gelukt, deze dag. Daarbij liepen we nog een stuk langs het kanaal Odoornerzijtak. Langs de oostkant van Odoorn liepen we naar het centrum. Een paar leukerds hadden de markering verzet, die ons weer uit het centrum zouden leiden. Wij hadden de route op de kaart gevolgd en wilden opzettelijk niet over de drukke markt met de talrijke kraampjes lopen.
Na 8¾ uur werd de finish bereikt. Op 60 meter na was het 40 km. We genoten nog van een optreden van het Hondsrugkoor uit Exloo. Naast de 25 zangers zaten vooraan nog twee dames met een harmonica en verder nog een violist, tevens dirigent, een bassist en een gitaarspeler. Naast de talrijke bekenden zagen we ook nog twee dorpsgenoten en een echtpaar uit een naburig dorp. Het IVV nummer was 10912.
Het was al met al een geslaagde vierdaagse geworden. De regen had een grote stempel op de vierdaagse gedrukt. De route was niet gepijld, maar wel heel duidelijk gemarkeerd met witte stokken. Bovenaan elke witte stok zat een kleur die je moest volgen. Wij volgden de blauwe kleur (40 km). Daarnaast had je nog de groene kleur (30 km), een gele kleur (20 km) en een rode kleur (10 km). Er was ook nog een routebeschrijving, maar die is wel voor verbetering vatbaar. Heel erg irritant vonden we dat de looprichtingen bij elk punt pas aan het einde van de regel stond, terwijl de looprichting juist het belangrijkste is en dus als eerste moet worden genoemd.
naar de top van deze pagina

Henri Floor