|
|
|
|
|
|
17e Drentse Wandel vierdaagse 2005, tweede wandeldag, vrijdag 6 mei 2005. |
Het was bij de start zwaar bewolkt, maar droog weer en opnieuw behoorlijk fris. We verlieten Odoorn over dezelfde zandweg, waarover we de eerste dag de tocht besloten hadden. En dat was een zandweg door de Wester Esch. Door boswachterij Odoorn dwaalden we naar Poolshoogte. Hier was een café-stempelpost. De nabijgelegen uitkijktoren beklommen we nu niet. We zouden wel zien of we deze uitkijktoren ’s-Middags zouden beklimmen.
We vervolgden ons pad over een fietspad door het Schapenpark. De schapen waren waarschijnlijk nog niet wakker, want we hebben er niet een gezien. Spoedig verlieten we het fietspad en dwaalden over zandwegen langs bosranden. Na het bosgebied volgden we even een asfaltweg. Daarna volgde een fraaie veldweg tussen landerijen. We kwamen in Odoornerveen uit bij het Oranjekanaal. We staken deze over via De Lange’s Brug.
De Lange's brug wordt voor het eerst genoemd in 1862. Op 14 juli van dat jaar richt het veenschap Odoorn namelijk een verzoek aan de hoofdopzichter van het Oranjekanaal, om een vergunning af te geven om een draaivonder te leggen, "en wel nabij de Zwaaj nabij Schoonoord". Tevens werd verzocht hiervan het gewone op- en afdraaigeld te mogen innen. Op 25 juli wordt dit verzoek ingewilligd door de direktie.
Het is niet bekend wanneer deze draaivonder precies is gelegd, maar het moet omstreeks 1862/1863 zijn geweest. In mei 1940 is de brug door oorlogshandelingen vernield. Aanvankelijk was het de bedoeling om de brug in 1941 te vervangen; de aanbesteding zou in februari 1941 gedaan worden, in café Naber. Het werk moest dan in twee maanden af zijn.De werkelijkheid was echter anders => pas in 1942 werd de brug aanbesteed. De onderbouw is toen nog afgekomen, maar de bovenbouw is niet meer geleverd in verband met inbeslagname van de materialen, door de bezettende macht.
De landbouwers, die aan de noordoostkant van het Oranjekanaal woonden, waren door het missen van deze brug erg getroffen, omdat verschillende van hen 6 kilometer om moesten rijden om bij hun land in Schoonoord te komen. Er werd nog wel een noodvlonder geplaatst voor voet- en rijwielverkeer, waar indien nodig ook nog een paard overheen kon. Maar omdat deze gemaakt was van oud materiaal, moest het snel worden vervangen.
Al in 1982 diende de Gemeente Odoorn een verzoek in bij de provincie om de brug te mogen vervangen. Het duurde echter nog tot 1984 voor er met de werkzaamheden werd begonnen. De bestaande brug werd vervangen door een betonnen plaatbrug, die aan alle eisen kon voldoen. Begin september was de brug gereed. De vervanging heeft ruim twee maanden geduurd en de totale kosten bedroegen f 225.000,--(€ 102.100).
We vervolgden het Oranjekanaal naar Schoonoord. We kwamen eerst langs de gereformeerde kerk. Daarna passeerden we een markant gebouw. Dit bleek de Nederlands Hervormde kerk te zijn.
In Schoonoord staken we de hoofdstraat over en tevens de brug over het Oranjekanaal. Door een wijk van Schoonoord liepen we naar de bosrand en even later betraden we via een achteruitgang het openluchtmuseum Ellert en Brammert, ook wel bekend onder de naam De 7 Marken. Hier was in de Ellert en Brammert Herberg een café rust. De afgelegde afstand bedroeg 13½ km. We maakten van de gelegenheid gebruik om het hele museum te bekijken.
Het openluchtmuseum "Ellert en Brammert" is ontstaan tijdens de viering van het 100-jarig bestaan van Schoonoord in 1954. Als onderdeel van de festiviteiten werden een paar plaggenhutten gebouwd. Hiermede wilde men het wonen in vroegere tijden laten zien. De belangstelling was zo groot dat men besloot de hutten een blijvende plaats te geven. In de loop van de jaren hebben diverse uitbreidingen plaatsgevonden en is het museum geworden zoals het nu is. Het museum dankt zijn naam aan de beide reuzen uit de legende over deze rovers. De legende over Ellert en Brammert heeft zich volgens de overlevering afgespeeld op het Ellertsveld. In dit gebied ligt ook het museumterrein. Zij fungeren als blikvangers bij de ingang van het museum. De exploitatie van het museum vindt plaats zonder overheidssteun. Uw bezoek maakt dit mogelijk en wordt dan ook bijzonder op prijs gesteld.
Twee jaar tevoren hadden we dat ook gedaan. Toen deden we dat omdat we toen besloten hadden om niet meer in Odoorn te lopen omdat het parkoers ons toen zo tegenviel. Afgelopen jaar hebben we deze 4-daagse niet gelopen. Maar van andere wandelaars hoorden we dat de parkoersen zo verbeterd waren. En dit jaar heb ik wat meer vrije dagen, zodat we dit jaar deze 4 daagse ook besloten te lopen.
In het openluchtmuseum zagen we in een grote schuur onder andere een oude inrichting van een orthopedische schoenmaker. Verder ook een kapsalon. Hierbij stond vermeld dat de gehele tentoongestelde inventaris in de jaren dertig is gekocht op het Waterlooplein te Amsterdam voor 50 gulden (ongeveer € 22,70). Verder had elke vaste klant bij die kapper een eigen la met mes, de kwast en aluin. Verder was er een ruimte ingericht met bakkerij artikelen, inclusief broodwagen. Verder een ruimte met oude turf- en kolenkachels, diverse oude landbouwartikelen. Er was in miniatuur een landbouwmachine uitgewerkt hoe vroeger hooi werd samengeperst in balen. Er was een ruimte met weeg- en meetapparatuur en verder waren er ruim 50 verschillende opgezette dieren.
Na het openluchtmuseum betraden we het bos weer en kwamen langs een oude gletsjerkuil. De bodem van de gletsjerkuil was grotendeels geëgaliseerd en zag er helemaal niet woest uit zoals wij ons een gletsjerkuil voorstelden.
Daarna passeerden we een kuil met een grote steen, de Kielsteen. Hiermee zouden Ellert en Brammert vroeger mee hebben geknikkerd. Daarna bereikten we de plas De Kijl. Toen we het bos verlieten kwamen we langs het Biologisch centrum De Wenning. Bij een vorige editie van de 4-daagse hadden we hier een rustpost.
Vervolgens liepen we langs en door het Orvelterveld. We kregen weer eens een bui te verwerken. Ook liepen we weer eens op een traject van het Pieterpad. Ook hier kwamen heel wat Pieterpad lopers ons tegemoet gelopen. Daarop kwamen we bij natuurgebied Meeuwenplas. Na een volgende bospassage kwamen we langs natuurgebied De Tweelingen. Door de vele regen waren de zandpaden in blubberpaden omgetoverd hetgeen de tocht behoorlijk zwaar maakte. Vlak voor de bebouwde kom van Schoonloo kwamen we nog door natuurgebied De Dennen. Vlak voor de rustpost was een tuinbeeldenboerderij met heel veel tuinbeelden. De meeste waren wit gekleurd. Tijdgebrek weerhield ons van een bezoek. Van een groep van drie dames hoorden we in de rust- en stempelpost Herberg De Loohoeve dat zij de talrijke beelden hadden aanschouwd. Schoonloo behoort tot de gemeente Coevorden.
Na deze rustpost, die op 25½ km lag, dwaalden we verder door bosgebied Schoonlooërveld. We verlieten het bosgebied weer en dwaalden verder door het Westdorperveen. Twee particuliere verzorgingsposten waren kort achter elkaar ingericht. Bij de eerste kochten we nog een banaan. Daarna volgden we een lang fietspad langs een sloot naar buurtschap Eesergroen. Hier was op 34 km nog een rustpost bij Hotel Restaurant De Aanhouder Wint.
Voor het Eeserveld sloegen we af en dwaalden in de richting van uitspanning Poolshoogte. Even hiervoor passeerden we nog een oorlogsmonument. Dit ter nagedachtenis aan 3 jongens (2 van 14 en 1 van 9 jaar) die hier op 22 juli 1945 omkwamen bij het spelen van achtergebleven Duitse munitie. Bij Poolshoogte bleek nu geen stempelpost te zijn. Door bosgebied zetten we nu koers naar camping ’t Vlintenholt. Hier liepen we achterlangs. We staken de N34 over alvorens Odoorn te bereiken en na 43¼ km de finish. Onderweg hadden we nog een keer een hagelbui gehad. Het IVV-nummer was 10910.
|
Henri Floor |