vierde dag Drentse Wandel Vierdaagse 2005 Terug naar het overzicht van de Drentse Wandel Vierdaagse Terug naar het overzicht van driedaagsen en vierdaagsen op de homepage van Henri Floor Foto's en plaatjes Terug naar de homepage van Henri Floor 17e Drentse Wandel vierdaagse 2005, eerste wandeldag, donderdag 5 mei 2005.
logo Drentse Wandel 4daagse
Van donderdag 5 tot en met zondag 8 mei 2005 werd de jaarlijkse wandelvierdaagse vanuit Odoorn georganiseerd. 5 mei was dit jaar een bijzonder dag. Het was in de eerste plaats hemelvaartsdag. Bovendien was het bevrijdingsdag. En hoe kan je beter als wandelaar daar nou een mooier feest van maken dan met een wandeltocht lopen. Ditmaal duurde het feest voor ons niet één dag, maar vier dagen lang.
De gemeente Borger-Odoorn bestaat sinds 1 januari 1998.
Op deze datum is een grootschalige gemeentelijke herindeling van de provincie Drenthe voltooid. Bij deze herindeling werden de 34 zelfstandige Drentse gemeenten omgevormd tot twaalf nieuwe. Borger-Odoorn is ontstaan uit de voormalige gemeenten Borger en Odoorn. De gemeente telt ruim 26.000 inwoners, heeft een oppervlakte van 278 km² en ligt op en aan de Hondsrug tussen de plaatsen Emmen en Assen. Landschappelijk gezien bestaat de gemeente uit twee gedeelten die in allerlei opzichten sterk van elkaar verschillen.
In het westelijk deel liggen, op de natuurrijke Hondsrug, de esdorpen. Deze dorpen zijn in en na de vroege Middeleeuwen ontstaan. Ze zijn omgeven door veel natuur die is ontsloten door een net van goed onderhouden fiets- en wandelpaden. In het oostelijk deel ligt het veenontginningsgebied met de veenkoloniale dorpen die zijn ontstaan na de afgraving van de enorme hoeveelheden turf die hier eertijds voorkwamen. Op de randen van de Hondsrug liggen enkele dorpen die een andere ontstaansgeschiedenis kennen. Dit zijn de ontginningsdorpen.
De gemeente Borger-Odoorn bestaat uit de plaatsen: Borger, Bronneger, Bronnegerveen, Buinen, Buinerveen, Drouwen, Drouwenermond, Drouwenerveen, Ees, Eesergroen, Eeserveen, Ellertshaar, Exloërveen, Exloo, Klijndijk, Nieuw-Buinen, Odoorn, Odoornerveen, Valthe, Valthermond, Westdorp, Zandberg, 1e Exloërmond, 2e Exloërmond, 2e Valthermond
welkom bij de Drentse Wandel 4daagse Rond half acht arriveerden we bij de grote feesttent te Odoorn waar de start was. Na twee keer vragen kwamen we bij de infobalie, waar we ons konden na-inschrijven.
Tegen kwart voor acht begaven we ons op weg, na eerst nog een blik op de ingetekende route te hebben gegooid. We verlieten Odoorn in zuidelijke richting. Door een eerste bosgebiedje liepen we langs het plaatselijke sportterrein. Daarop kruisten we de Zuideresch (esch ten zuiden van Odoorn), een gebied met akkers. Over een zandweg bereikten we de N34 (Emmen-Borger) en volgden deze over een parallelweg naar het kanaal Odoornerzijtak. Op weg naar dat kanaal zagen we een boer die met zijn tractor op het land bezig was met het besproeien van zijn land. Aan beide zijden van zijn tractor had hij lange stellages waaruit water werd gesproeid. Verderop staken we alsnog de N34 over. Over de Slenerweg bereikten we café ’t Haantje in buurtschap ’t Haantje te Odoornerveen. We hadden nu 5 km afgelegd.
Het dorp Odoornerveen heeft in de jaren na 1854 gestalte gekregen, toen het Oranjekanaal de Odoornervenen bereikte. Kanaalgravers, veenarbeiders, winkeliers en caféhouders vestigden zich langs het kanaal. De vervening van het Odoornerveen was één van de weinige ondernemingen die aan de verwachtingen van de "Drentsche Veen- en Middenkanaal Maatschappij (DVMKM) voldeed. In de periode tussen 1856 en 1880 is ongeveer 1600 hectare veengrond afgegraven.
De eerste boerderijen werden omstreeks 1880 gebouwd. In 1895 stonden aan de noordkant van het kanaal 5 boerderijen. De meeste boerderijplaatsen ontstonden echter pas na de landbouwcrisis, aan het eind van de 19e eeuw.
Na deze café rust en tevens stempelpost vervolgden we ons pad en staken het Oranjekanaal over.
Het dorp Odoornerveen ligt aan het Oranjekanaal in een hoogveenontginningsgebied tussen de Hondsrug en de rug van Sleen, die evenwijdig aan de Hondsrug loopt. Het bijzondere van het gebied is, dat het vroeger een hooggelegen veengebied was, dat ontstaan is doordat het water tussen de twee ruggen niet weg kon.
Omstreeks het midden van de negentiende eeuw staken enkele ondernemende lieden de koppen bij elkaar om door middel van de ontginning van Drenthe een winstgevende investering te doen. Aannemer Jasper Klijn (geboren in 1810 te Hardinxveld) was degene die het plan ontwierp om:
1. Een grote uitgestrektheid veen in eigendom te verwerven; hiervoor werden de Odoorner venen en drie complexen in Zuidoost Drenthe aangekocht.
2. De afvoer van dat veen mogelijk te maken door een te graven kanaal.
Op 12 december 1853 werd in Smilde begonnen met de graafwerkzaamhedenen en op 26 juni 1854 was het eerste deel gereed en moest het kanaal een naam hebben. Na beraadslagingen kwam oorspronkelijk de naam "Middenkanaal" uit de bus, maar deze vond men toch te nietszeggend, en zo werd, met toestemming van Koning Willem III, bij de feestelijke opening van het eerste kanaalvak, in Hoogersmilde, het kanaal "Oranjekanaal" gedoopt.
Daarna doorkruisten we het centrum van ’t Haantje.
Voor Drentse begrippen is ’t Haantje nog een jong dorp. Het dorp dankt zijn ontstaan aan de spontane vestiging van veenarbeiders in de tweede helft van de 19e eeuw. Het dorp ligt aan de weg Noord-Sleen/Klijndijk en grenst aan het Oranjekanaal. De hechte dorpsgemeenschap heeft een dorpshuis en een sportveldencomplex met kleedaccommodatie. De openbare basisschool is uit het dorp verdwenen. De kinderen uit ’t Haantje en Kibbelveen gaan in Noord-Sleen naar school. Op 1 december 1965 ontkwam ‘t Haantje ternauwernood aan een grote ramp. Een Franse firma die voor de N.A.M. een gasexploitatieboring uitvoerde kreeg moeilijkheden met de enorme gasdruk in de bodem en in de namiddag was de situatie onhoudbaar geworden en ontstond er een grote gaseruptie, waardoor de gehele boorinstallatie in de bodem verzonk. Later is vanuit een nieuwe boorput de eruptie gestopt d.m.v. een cementinjectie.Een klein meertje omzoomd door bos herinnert nog aan die rampzalige gebeurtenis.
Aan de rand van het dorp sloegen we af en volgden een lang fietspad dat ons uiteindelijk bracht bij de Kibbelkoele, een meer en tevens recreatieterrein. We staken de N376 (Sleen-Schoonloo) over en begaven ons nu naar bos- en heidegebied Sleenerzand. Opvallend mooi waren hier de talrijke jeneverbessenstruiken.
Opnieuw werd er een verkeersweg gekruist. Ditmaal was dat de N37 (Hoogeveen-Emmen). Eerst kruisten we een rotonde. Daarna de N37 en opnieuw kruisten we een rotonde. We liepen nu door de westkant van Noord-Sleen. Noord-Sleen is een aparte plaats en is niet een (noordelijk) deel van de plaats Sleen. Nu volgden we een tijd de Groningerweg.
Daarop werd de plaats Sleen bereikt. Dit is het wapen van Sleen. Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  Deze site is mogelijk gemaakt door de Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag
Het esdorp Sleen is in de vroege Middeleeuwen ontstaan op de Rug van Sleen, ook wel Rolderrug geheten, die evenwijdig aan de Hondsrug loopt. In de omgeving van Sleen zijn talrijke vondsten gedaan die op bewoning van het gebied vanaf zo’n 2500 jaar voor Christus duiden. Sleen was de oerparochie van het dingspil Zuidenveld. Tot 1850 bestond het dorp overwegend uit boerderijen aan de brink en enkele straten in de nabijheid daarvan. Na dat jaar is de bebouwing sterk toegenomen en uitgebreid met middenstand. De grootste uitbreidingen vonden plaats in zuidelijke richting. De oude dorpskern heeft haar oorspronkelijke karakter vrij goed behouden; de met eiken, beuken en kastanjes beplante brink, de klinkerweggetjes en de oude boerderijen bepalen hier het beeld. Iets verhoogd op de brink staat de kerk, waarvan de toren met haar 68 meter de hoogste van Drenthe is. Vroeger was het een baken voor de reizigers in het Ellertsveld. Het Ellertsveld – nu gedeeltelijk boswachterij Sleenerzand – was vroeger een grote, boomloze heidevlakte waar niet voor niets de sage van Ellert en Brammert ontstond (zie kader ‘Ellert en Brammert’). In de 20e eeuw is het Ellertsveld ontgonnen en grotendeels met bomen beplant.
We passeerden de Nederlands Hervormde kerk met de hoogste toren van Drenthe, namelijk 68 meter. Op 14½ km was bij eetcafé De Linde in Sleen de tweede stempelpost. In de tent van de stempelpost zaten drie meisjes van een jaar of 10 ieder met een eigen stempel. Twee van hen probeerden als eerste een stempel te plaatsen. Nadat de eerste gelukkige een stempel had weten te plaatsen, bood ik het andere meisje aan om ook haar stempel op mijn stempelkaart te plaatsen en dat deed ze ook.
Na deze rust- en stempelpost vervolgden we en kwamen langs molen De Hoop. Daarna kwamen we langs een speeltuintje met vier banken. Op één ervan hielden we een (buiten-)rust en begonnen aan het eerste deel van onze meegenomen lunch. Langs sportvelden verlieten we Sleen en liepen nu een tijdlang lang een kanaaltje met de naam Jongbloedvaart. Er was een niet apart vermelde parkoerswijziging. Waarschijnlijk zaten er in de officiële route te veel plassen en dat wilde men kennelijk niet de 80 km Kennedymars-lopers aandoen.
We zagen een dubbele wit-rode markering met de tekst Nivon staan. Vlak daarna kwamen twee wandelaars met grote rugzakken aangelopen. We vroegen hen of ze de wit-rode markeringen volgden. Zij antwoorden met nee, wij lopen het Pieterpad. En deze heeft een andere markering, namelijk rood-wit. We passeerden een verzorgingspost van de 80 km en groetten de routeleidster Esselien de Groot.
Door een naamloos bosgebied ten zuiden van recreatiecentrum Ermerzand werd koers gezet naar Erm. We kwamen opnieuw op een splitsing, waar de routebeschrijving afweek van de gemarkeerde route. Nu volgden we de routebeschrijving. Dit was een leuker smaller pad dan de gemarkeerde route en spoedig kwamen we weer op de gemarkeerde route uit.
Net na het bord van de bebouwde kom van Erm sloegen we af en liepen langs de westkant van de plaats Erm terug naar Sleen. Vlak voor Sleen volgden we nog een klein bosparkoersje. Op 24½ km was in eetcafé De Linde opnieuw een rust- en stempelpost. Daarna verlieten we Sleen via de begraafplaats. Hier week de route weer van de beschreven route af. Vanwege 5 mei bevrijdingsdag liet men de route hier langs een oorlogsmonument lopen.
We staken de N376 over. Door open gebied werd Noord Sleen bereikt. Hier was nog een rust- en stempelpost in café restaurant Wielens op 28 km.
Dit is het wapen van Odoorn. 
Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag
De historische commissie Dorpsbelangen Noord-Sleen hield hier in het restaurant een expositie over de Tweede Wereldoorlog. Hier konden we zien wat zich in en rond Noord-Sleen afspeelde tijdens de Tweede Wereldoorlog. Tevens werd een deel van de verzameling van Marco Wolters (student rechten) uit Ter Apel tentoongesteld. Hij had alles verzameld wat met de Tweede Wereldoorlog te maken had. Deze unieke verzameling bestond uit onder andere uniformen en helmen.
Opnieuw staken we de N37 over. Door de oostkant van bosgebied Sleenerzand werd een sloot bereikt die we enige km’s volgden. Normaliter is dit een fraai graspad door het Noord Sleener veld waar je volop kunt genieten. Maar nu stikte het van de steekvliegen.
We kwamen uit bij het Oranjekanaal en even later werd de laatste stempelpost in ’t Haantje bereikt. We troffen hier nog twee dorpsgenoten, die het 20 km parkoers liepen. Zij zijn ook wat ouder dan wij zijn en genieten volop van hun pensioen. De afgelegde afstand bedroeg nu 34½ km. Via het Oranjekanaal, het kanaal de Odoornerzijtak, een parallelweg langs de N34 en een zandweg langs de Achter-esch en de Westeresch werd de finish na 8 uur en 10 minuten bereikt.
Het was een aardige tocht geworden met eigenlijk te veel verharde wegen en paden. Dit kwam mede door het 80 km parkoers. Het zou wenselijk zijn om de 80 km los te koppelen van de 4-daagse, want het heeft een negatieve invloed. In Geldrop heeft de OLAT de Kempische Wandeldagen. Naar het voorbeeld van Odoorn hebben zij daar ook een 80 km toegevoegd, maar wel zodanige dat dit parkoerstechnisch niet te koste is gegaan van hun meerdaagse.
Bij de start was het onbewolkt en de zon scheen erg fel. Met 5 graden was het bij de start aan de frisse kant. In de loop van de dag kwam er wel bewolking opzetten, maar bleef het droog. De temperatuur liep op tot 12 graden. Het IVV-nummer was 10909.
naar de top van deze pagina

Henri Floor