3e Euraudax voorjaars-tweedaagse vanuit Veenendaal

Op 2 en 3 april 2005 werd de jaarlijkse voorjaarstweedaagse georganiseerd vanuit Veenendaal over de afstanden van 25 en 50 km
De start was vanuit de kantine van voetbalvereniging Unitas. We liepen de laatste 25 km mee. Deze laatste lus van de 25 km had de naam Grebbelinietocht, omdat delen van het parkoers over de Grebbelinie voerden.
Vroeger was de Grebbelinie een belangrijke militaire verdedigingslinie, nu is deze vooral van cultuurhistorisch en ecologisch belang. Samen met de Hollandse Waterlinie en de IJssellinie vormde de Grebbelinie een stelsel van 'natte' verdedigingswerken. Door het land in tijden van oorlog onder water te zetten, werd het westen van Nederland beschermd tegen de vijand uit het oosten. Verdedigingswerken, zoals de batterij op de Schalmdijk (1786), moesten de opmars van de vijand vertragen. De Grebbelinie kwam in functie door bij de Grebbeberg Rijnwater binnen te laten stromen. Er waren elf 'kommen', vanaf de Rijn tot aan Bunschoten. Die liet men vol water lopen. Om te voorkomen dat het water met een enorme vaart door de Gelderse Vallei naar de Zuiderzee zou stromen, waren er keerkaden en sluizen aangelegd. Toen in 1795 de Fransen ons land binnentrokken, bleek de betrekkelijkheid van de Grebbelinie. Door de vorst waren de ondergelopen kommen bevroren. De linie werd inderhaast verlaten en de forten met in totaal tweehonderd kanonnen vielen zonder slag of stoot in de handen van de Fransen.
Wij verlieten de start en Veenendaal, waarbij we langs of op korte afstand van het Valleikanaal liepen.
We staken de Zijdewetering over en daarna liepen we onder de A12-snelweg door. Bij een veevoederfabriek sloegen we af en even later staken we de spoorlijn Arnhem-Utrecht over. Daarna kwamen we langs een voormalige batterij, een oud verdedigingswerk.
Na buurtschap De Schalm werd koers gezet naar Renswoude. We kwamen langs een boerderij waar een meisje van een jaar of 6 met haar zusje van een jaar of 12 kwamen aangelopen. Het meisje van 6 jaar vroeg spontaan of ze mee mocht lopen. Na een bosgebiedje staken we de Munnikebeek over en even later bereikten we de grote kerk van Renswoude. De afgelegde afstand bedroeg hier 8 km en hier was de eerste verzorgingspost.
Ik had u geachte lezer nog niet op de hoogte gesteld van het weer op deze dag. Het was namelijk een warme, droge en zonnige dag met een maximum temperatuur van rond de 20 graden. Om mijn benen al wat aan de zon te laten wennen voor het grotere werk later dit jaar, liep ik in de korte broek. En met mij vele anderen.
We vervolgden ons pad en betraden het Kasteelpark van Renswoude. Later kwamen we ook nog langs het majestueuze kasteel Renswoude. Enige bewoners zaten buiten op een verhoogd terras en konden mooi op ons neerkijken. We moesten dus tegen ze opkijken. We staken de N224 (Veenendaal-Scherpenzeel) over en liepen vervolgens langs het Grand-Canal naar de Grebbeliniedijk.
Op de dijk staken we als eerste de Fliertse beek over. Later volgde ook nog de Lunterse beek.
De Luntersche Beek is 11 kilometer lang, stroomt vanaf de omgeving Lunteren naar het Valleikanaal en voert het water af van een gebied dat 7200 hectares groot is, vergelijkbaar met 12000 voetbalvelden.
Daarop bereikten we het Voormalige Werk aan de Daatselaar, een oud verdedigingswerk.
De Daatselaar is een verdedigingswerk van waaruit de vijand kon worden beschoten. Het middenterrein was het kampement van de soldaten en aan de buitenzijde stonden de geschutsstukken. Ver buiten de linie waren dan nog voorposten. Het centrale gedeelte van het fort heette het Terraplein.
We staken de weg van Renswoude naar Barneveld over gevolgd door de Nederwoudse beek. Door het Noorderkwartier liepen we naar een bosgebied waar even later opnieuw een traject van de Grebbelinie werd opgepakt.
We bereikten de N224 opnieuw, maar deze staken we pas na een half uur over, omdat hier Café Restaurant De Dennen lag, onze grote Rust. Door het mooie weer gingen de meeste wandelaars hier buiten op het terras zitten. Wij schoven binnen aan bij twee wandelaars uit België en van hen hoorden we dat de Belgische tennisster Kim Clijsters het tennistoernooi in Miami had gewonnen. Er waren ook enige Duitsers die aan deze wandeling deelnamen.
We vervolgden onze tocht en kwamen langs een kruis, een monument ter nagedachtenis aan mensen die hier in 1944 zijn doodgeschoten. We vervolgden de Grebbeliniedijk opnieuw. We staken de Luntersebeek opnieuw over en kwamen opnieuw langs een voormalige Schans. Bij een boerderij aan de Dashorsterweg verlieten we de Grebbeliniedijk over een smal houten bruggetje. We kwamen uit op de Groeperweg en volgden deze door buurtschap Emminkhuizen. Na een oversteek over de spoorlijn Utrecht-Arnhem bereikten we de tweede en laatste verzorgingspost. De afgelegde afstand bedroeg heer 20 km. We kregen hier limonade en een slaatje.
We beklommen de Emminkhuizerberg (het was niet veel meer dan vals plat). Op de top (hoogte 20m boven N.A.P.) hadden we een wijds uitzicht vanwege het ontbreken van bomen en planten op deze berg en het nog steeds zonnige weer. Daarna zetten we koers naar de finish. We liepen nog onder de A12 snelweg door en staken het Valeikanaal over. Door de wijk Ruisseveen werd de finish bereikt.
Het was best een aardige tocht geworden met prachtig zonnig weer. Het IVV-nummer was 11709.

Henri Floor