Vorig WS78 verslag Volgend WS78 verslag. Foto's van de WS78 tocht te Spijkenisse Terug naar de homepage van Henri Floor Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten De Bernissertocht met WS78 vanuit Spijkenisse

Wandelplaatje van de 40 km lange wandeltocht De Bernissertocht met WS78 vanuit Spijkenisse Op zaterdag 12 februari 2005 organiseerde WS78 een 40 km lange wandeltocht. De start was vanuit kerkcentrum “De Dorsvloer” te Spijkenisse, in de wijk De Akkers. Rond kwart voor negen begon het al zo druk te worden, dat de organisatie besloot om 10 minuten voor negen het startsein te geven.
Spijkenisse, dat samen met het dorp Hekelingen één gemeente vormt, is een stad van uitersten. Aan de ene kant bent u met de metro in een oogwenk in het hart van wereldhavenstad Rotterdam. Anderzijds liggen fraaie polders, grote recreatieplassen en veel oude kleine stadskernen, zoals Simonshaven, Geervliet, Heenvliet, Abbenbroek en Zuidland.
Toen wij met de metro vanuit NS Rotterdam Alexanderpolder waren gearriveerd, werden we min of meer overvallen door de storm die er woedde. Er was wel veel wind voorspeld. Maar toen wij van huis vertrokken was het lang niet zo erg.
We verlieten de bebouwde kom van Spijkenisse door de wijken De Akkers en Vogelenzang. In de buitenwijken van Spijkenisse woei het al hard, maar toen wij eenmaal de bebouwde kom verlieten en in polder Simonshaven kwamen was het bar en boos. We kregen een harde stormachtige tegenwind met harde regen te verwerken. We zagen driemaal in totaal 4 wandelaars teruglopen die het al te gortig vonden. Later bleek dat rond half tien 10 mensen de pijp aan Maarten hadden gegeven. Later volgde er op de grote rust nog een uitvaller.
Na buurtschap Biert passeerden we een infobord over Polder Biert. Aan onze linkerhand zagen we bij water Welvliet het water tegen de oevers met witte schuimkoppen slaan.
wapen van Simonshaven
Waterschap Hollandse Delta gaat in 2006 de zoete en zoute stromen in Het Welvliet van elkaar scheiden. Het Welvliet is van oorsprong een zoute kreek ten westen van Spijkenisse. Na de bedijking werd de kreek zoet. Toch sijpelt er nog voortdurend zout kwelwater de laaggelegen polder binnen en dat zoute water komt uiteindelijk ook in het oppervlaktewater terecht. Dat is enerzijds een probleem voor de landbouw in de polder, anderzijds is zout grondwater gunstig voor de vegetatie in het natuurgebied Biert. Dit natuurterrein van Staatsbosbeheer is een weidevogelgebied met een bijzondere zoutwatervegetatie. Om tegemoet te kunnen komen aan de verschillende belangen heeft waterschap Hollandse Delta besloten om de zoete en zoute systemen in Het Welvliet van elkaar te scheiden met een aantal technische maatregelen in zoetwatersloten en zoutwatersloten. Door het aanleggen van dammetjes en stuwen in de sloten zullen er in 2007 twee systemen naast elkaar functioneren. Zo kunnen de boeren in de polder hun land uit de sloot beregenen en profiteert het natuurgebied sterker van het zoute kwelwater.
Over de Molendijk liepen we naar Simonshaven. Daarbij hadden we een fraai uitzicht op een oud wit kerkje dat vrij solitair lag.
Bij de eerste weg naar rechts zagen we enige tientallen wandelaars onze kant oplopen. Vrijwel meteen dachten we dat dit wandelaars van onze tocht moesten zijn, die echter al verder in het parkoers zaten. We besloten naar ze te zwaaien en enigen zwaaiden terug. We hadden hier enige kilometers kunnen afsnijden, maar we hadden voor de hele tocht betaald en wilden daarvan dan ook optimaal profiteren. Dit ondanks de stormachtige wind en de regen.
Dit is het wapen van Spijkenisse.
Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag In het centrum van Simonshaven sloegen we af bij dorpscafé “De oude haven”. We kwamen uit bij het water Bernisse (voor de eerste keer) en dwaalden daarna over zeer vochtige graslanden door polder Oud Stompaard. Over de Biertsedijk werd de soeppost op 11 km bereikt. De hoofdroute ging hier verder over een zeer smal graspad dat parallel aan de geasfalteerde Biertsedijk liep. We vroegen aan een lid van de verzorgingspost over er een parkoerswijziging was. Die was er officieel niet, maar iedereen liep wel verder over de asfaltweg.
Sinds 1 januari 1980 bestaat de gemeente Bernisse. Deze gemeente is voortgekomen uit de plaatsen Abbenbroek, Oudenhoorn en Zuidland en delen van de gemeenten Geervliet (inclusief Simonshaven) en Heenvliet. De gemeente heeft een totale oppervlakte van 6.858 ha.
Het recreatiegebied Bernisse is een watergang tussen het Spui en het Hartelkanaal. Het gebied is ruim 300 hectare groot, is gevormd door diverse plassen waarin en waarop gevist, gesurft, gezwommen en gevaren kan worden.
We kwamen weer bij de Bernisse uit die we enige tijd volgden. Aan de overzijde zagen we wandelaars lopen. We verkeerden in de veronderstelling, dat als we de Bernisse zouden oversteken, dat we dan meteen rechtsaf zouden slaan. Maar we sloegen juist links af. De wandelaars die we dus aan de overzijde van de Bernisse hadden gezien zaten al veel verder in het parkoers.
Daar, waar we linksaf waren geslagen stonden enige knotwilgen. Er volgde nu een zeer vochtig parkoers. Mensen met lage wandelschoenen zullen hier beslist natte voeten hebben gekregen. Er kwam een wandelaar aangelopen, die geen moeite deed om nog droge voeten te houden. Hij zei dat hij zoveel mogelijk door de plassen liep, omdat zijn voeten toch al nat waren en het dan aangenamer is om in die situatie zoveel mogelijk door plassen te lopen.
wapen van Zuidland Tot voorbij Zuidland bleven we langs de Bernisse lopen. Daarna volgde nog een leuke passage door een griend. We liepen in de richting van het centrum van Zuidland en betraden bij de molen de bebouwde kom van Zuidland. De wieken van de molen draaiden volop terwijl er amper zeil aan de wieken waren bevestigd. Over de Molendijk liepen we verder naar het centrum van Zuidland.
In de Kerkstraat liepen we langs een huis waarin een tegel op anderhalve meter hoogte was bevestigd in de buitenmuur. Op de tegel stond: Tijdens de watervloed in februari 1953 steeg het water tot de onderkant van deze tegel. We hadden hier ook mooi zicht op de plaatselijke kerk. Een paar straten verderop, in de Nijverheidsstraat, stond een hele oude open brandweerwagen in een voortuin van een huis.
We verlieten Zuidland weer en volgden opnieuw een tijdlang de Bernisse. Aan de overkant van het water zagen we de pijlophalers. We liepen langs het plaatsje Abbenbroek en even later werd op 20 km de grote rust bereikt in Restaurant “La Campagne” in het buitengebied van Geervliet. Een gedeelte van het restaurant was gereserveerd voor personeelsleden van een bekende Nederlandse Oliemaatschappij, die als embleem een schelp voert.
wapen van Abbenbroek De volgende doorkomstplaats was Heenvliet. Via de ruïne van Heenvliet bereikten we de markt. Hier stonden een groot aantal oude kastanjebomen en enige oude huizen. Verder stond er een standbeeld van een werkpaard en een oude dorpspomp uit 1755. We verlieten Heenvliet door een parkje en bereikten daarop het Voedingskanaal Brielse Meer. Ook dit water volgden we enige honderden meters.
Heenvliet was vroeger een welvarend stadje, wat nog te zien is aan het Marktplein met zijn kastanjebomen, de 17e eeuwse gevels en een pomp uit 1775. Op 20 maart 1469 werd aan Heenvliet stadsrechten verleend en er werd een week- en paardenmarkt ingesteld. Nog ieder jaar wordt op 2e Pinksterdag een paardenmarkt gehouden. Verdere kijkpunten in Heenvliet zijn de ruïne van Ravensteijn en de Joodse Synagoge aan de Kerkweg, hoek Blankensteinstraat.
Daarop werd Geervliet bereikt. Bij de molen werd het centrum bereikt. Deze molen heeft nu als bestemming restaurant. We liepen even verkeerd. We konden aan de hand van de parkoersbeschrijving zien, waar we zaten. Maar als we vandaar verder waren gelopen, dan hadden we een traject overgeslagen. Zoals al eerder geschreven in dit verslag, hadden we voor de hele route betaald. En dan wilden we ook zo veel mogelijk de officiële route lopen. Daarop liepen we terug. Daar hadden we later geen spijt van. Want anders hadden we het fraaie oude gemeentehuis gemist.
We hadden ons fototoestel wederom bij ons en hadden al talrijke foto’s gemaakt. Maar in Geervliet regende het zodat we in deze plaats geen foto’s hebben gemaakt.
Ook Geervliet werd verlaten.
wapen van Heenvliet
Geervliet, sinds 1381 stadsrechten, heeft een prachtig klein centrum met als blikvanger het raadhuisje uit de 14e eeuw (1346). Dank zij de vele restauraties is dit historische gemeentehuis nog steeds in gebruik voor het voltrekken van huwelijken. In de Middeleeuwen is Geervliet ommuurd, maar deze stadswal werd later grotendeels door brand verwoest. Nog meer branden teisterden Geervliet. De toren van de Nederlands Hervormde Kerk, daterend van het begin van de 13e eeuw, werd omstreeks 1730 door de bliksem getroffen en brandde geheel af. En enkele jaren later, in 1743, verwoestte een grote brand 23 huizen en 11 schuren in de Kerkstraat.
En het bleef nog regenen, ook in de polders Geervliet en Oud-Hoenderhoek. Op 31 km werd de koffiepost bereikt. Deze was gesitueerd in een grote schuur bij een boerderij. Hier troffen we een oud bestuurslid van WS78 aan, die enige adviezen aan de parkoersbouwer had gegeven.
Daarna volgden nog enige lange rustige asfaltwegen alvorens een alleraardigst knotwilgenpad werd bereikt. Dit knotwilgenpad voerde naar het Mallenbos in polder Schiekamp.
wapen van Geervliet Daarna volgde nog een modderpad van meer dan 1 km lengte. Aan het eind van dit pad troffen we 6 loslopende Schotse Hooglanders. We voelen ons nooit zo op ons gemak als we in een gebied met Schotse Hooglanders lopen. Maar toen we ze ontdekten hadden we geen puf meer om hier terug te lopen. Ze lieten ons gelukkig ook met rust.
Langs het water Vierambachtenboezem werd de fruitpost op 38 km bereikt. Deze lag in een serre van een tuin bij particulieren. Door de wijken De Hoek en Sterrenkwartier werd de finish bereikt. Het was een hele aardige tocht geworden. We liepen ontzettend vaak door moerassig grasland of over modderpaden. Alle wandelaars die de tocht volbracht hebben mochten zich ervaren prutspecialisten noemen. Van de 275 deelnemers waren er 11 niet gefinisht. Van de 8 uur en 35 minuten dat we onderweg waren geweest heeft het ongeveer 3½ uur geregend. De pijlophalers werden bij de finish met luid applaus binnengehaald.
We zagen in het wandelgebied talrijke malen boerderijen met hele grote zwart-gekleurde schuren. We hebben hier geen foto van gemaakt, omdat we een kleurenfilm op ons toestel hadden zitten. Verder troffen we bij bijna elke plaats een natuur-ijsbaan aan. Het IVV-nummer was 11656.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg