Vorig WS78 verslag Volgend WS78 verslag. Foto's van de WS78 tocht te Woerden Terug naar de homepage van Henri Floor Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten De Water- en Weidetocht met WS78 vanuit Woerden
Wandelplaatje van de 40 km lange wandeltocht De Water- en Weidetocht met WS78 vanuit Woerden
Op zaterdag 15 januari 2005 organiseerde WS78 een 40 km lange tocht vanuit Woerden. De start was vanuit het Brediushonk. Om 8.45 uur kwam de voorzitter langs met de mededeling dat we om 8.50 uur konden startten vanwege de drukte.
Na de start liepen we eerst om en later door het Brediuspark.
Daarbij kwamen we langs een sloot met knotwilgen die fraai in het water weerspiegelden. Na 1,7 km kwamen we wandelaars tegemoet die naar de start liepen. Zij dachten dat als ze de wandelaars tegemoet liepen, dat ze dan snel bij de start zouden komen. Dit was echter niet de kortste weg. We liepen in de richting van het oude centrum van Woerden en staken via een brug de Singel over. De Singel stroomt rondom het oude centrum. We bereikten het Westdampark met een fraaie 28 meter hoge watertoren uit 1905. Bij een Israëlische begraafplaats uit 1856. verlieten we het park weer. Boven de toegang van die Israëlische begraafplaats staat in Hebreeuwse letters de tekst uit Jesaja 26 : 19A. Zowel ikzelf als de meesten onder ons zullen geen Hebreeuws kennen. Daarom volgt hieronder de Nederlandse vertaling: “Maar wie u toebehoren, Heer, de doden van mijn volk, zullen leven, weer opstaan”.
We staken opnieuw een brug over de Singel over en liepen vervolgens langs de Oude Rijn over een leuk smal asfaltwegje langs woonhuizen. We liepen door een industriegebied. Want de fabrieken liggen hier langs het water. We passeerden een standbeeld van een man die een trekschuit trekt.
We wierpen nog een blik op de laatste Woerdense dakpannenfabriek. Daarop bereikten we de nieuwbouwwijk Molenvliet. We liepen hier langs de westkant van Woerden met uitzicht op de Polder Barwoutswaarder, maar door het, op dat moment, heiige weer viel het zicht tegen.
Vervolgens bereikten we het wijkpark Molenvliet. Hier stikte het van de trimmers. Het pad kronkelde hier enorm en verschillende keren zouden we kunnen afsteken. Maar dat deden we niet, omdat we voor de hele route hadden betaald. In wijkpark Molenvliet werden verschillende heuveltje beklommen en afgedaald.
Dit is het wapen van Woerden.
Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Daarna werd het Cromwijckpark doorkruist en we passeerden talrijke sportvelden.
Nadat we een spoorlijn hadden gekruist werd buurtschap Kromwijk bereikt. Hier was op 11 km de soeppost en de erwtensoep smaakte hier prima. We vervolgden ons pad en liepen nu langs de Kromwijker Wetering. De boerderijen Omega en Wulvenhorst werden o.a. gepasseerd. Daarna liepen we trajecten van het Graaf Floris V pad dat wit/rood gemarkeerd was. Hoewel we dit pad al 5 keer gelopen hadden, zagen we geen punten van herkenning. De laatste keer dat we dit pad liepen was in maart 1989.
We kruisten de A12-snelweg en volgden nu de Haarweg. Hier regende het gedooide rijp van de bomen. Want in het begin van de tocht zat de rijp mooi bevroren aan de bomen. Maar met de dooi kwam die bevroren rijp natuurlijk naar beneden. En dat terwijl het onbewolkt was. De wind hielp hier af en toe ook een handje mee.
We bereikten het Hoornsche Bos. Dit particulier terrein mochten wij bij uitzondering betraden. In dit park liggen talrijke sloten waar het parkoers langs voerde. We betraden het bos bij een terrein, waar de wilgen net gekapt waren. Aan het einde van dit bostraject voerde ons pad over een glibberig, drie palen breed bruggetje met een leuning aan één kant. We vonden dit best eng. Maar met hulp van één van de organisatieleden werd de overkant heelhuids bereikt.
We vervolgden ons pad over de Haarweg en passeerden onder andere de boerderijen Louisehoeve en Kopervik. Ons pad liep hier langs de Polder Wulverhorst.
Bij de vaart Lange Linschoten aangekomen, staken we deze eerst half over, om vanaf het midden van de brug een fraaie foto te maken van deze vaart. Er kwam een man aangelopen met een opvouwbare stok. Op zijn rug droeg hij een rugzak met daarop allemaal kleine beertjes. Op zijn vraag of wij de 40 km liepen, antwoordden wij dat er maar één afstand werd georganiseerd.
Het Landgoed Linschoten werd in 1647 gesticht door ene Johan Strick. Het huidige beheer is er op gericht om een zo rijk mogelijke variatie te handhaven in planten- en dierenleven. Het bos herbergt een grote reiger- en roekenkolonie. Het witte jachthuis langs het pad behoort bij het landgoed.
We kregen uitzicht op een toegangshek met daarachter Huis te Linschoten. Op een splitsing met de Schapenlaan maakten we nog een foto van een fraai oud huis.
We staken de N204 over en betraden het centrum van Linschoten. Bij café restaurant Het Wapen van Linschoten sloegen we af. Twee wandelaars verlieten deze uitbater. Ze zeiden dat het er erg rustig was en dat de koffie van € 1,35 niet duur was.
De (voormalige) gemeente Linschoten ligt grotendeels in het stroomgebied van een, inmiddels verlande, brede arm van de Rijn die rond het begin van onze jaartelling ongeveer van Vianen langs Montfoort naar Woerden stroomde en daar uitmondde in de Oude Rijn. Door deze "Linschotenstroom" werd op de oorspronkelijke veenbodem een dik pakket klei en zand afgezet, waarvan in latere eeuwen weer lagen werden afgeschraapt ten behoeve van de in de streek gevestigde pannenbakkerijen. Het huidige riviertje "de Linschoten" is geen restant van de "Linschotenstroom" maar een veenriviertje waarop de aangrenzende moerassen hun water konden afvoeren.
Het dikke kleipakket bood een goede basis voor bewoning. Vanaf de 12de eeuw komen hierover langzamerhand wat brongegevens beschikbaar, in de 13de eeuw moet er al een kleine nederzetting in lintbebouwing langs de meanderende Linschoten aanwezig zijn en vanaf de 15de eeuw zijn er schriftelijke rechtsregels bekend.
Na een aantal samenvoegingen en splitsingen van gerechten en polders werd de gemeente Linschoten in 1857 samengesteld uit de gemeenten Linschoten, Achthoven en Wulverhorst. In 1989 is Linschoten nagenoeg geheel opgegaan in de gemeente Montfoort. Het voormalige raadhuis werd ingericht als restaurant.
Op 20 km werd de grote rust bereikt in CR De Vaart Inn. Doordat we in de achterhoede liepen, konden we makkelijk een zitplaatsje vinden. Op de grond lag overal de modder, die andere wandelaars aan hun schoenen hadden meegenomen.
Linschoten werd langs de Montfoortse Vaart verlaten over een mooi grasdijkje
In buurtschap Cattenbroek liepen we over de Cattenbroekerdijk en staken even later de A12-snelweg over. We sloegen af en liepen langs een zandwinningplas
Door Polder Haanwijk liepen we tot aan de A12 om aldaar over een alleraardigst gras/modderpad te vervolgen naar Harmelen. Dit pad heette de Hollandse Kade.
In Harmelen volgden we de Oude Rijn in de richting van het centrum tot de eerste officiële mogelijkheid om dit riviertje over te steken. Vanaf een smal bruggetje over de Oude Rijn hadden we uitzicht op de kerktoren van Harmelen.
Na het smalle witte bruggetje volgden we de Oude Rijn en kwamen langs de Haanwijkersluis.
De Haanwijkersluis in het centrum van Harmelen is alleen nog in gebruik voor de pleziervaart. Tot het eind van de 19e eeuw was dat anders: toen speelde het vervoer over water van personen en goederen nog een belangrijke rol.
In de Leidsche Rijn werden medio 17e eeuw drie schutsluizen aangelegd op de plaats van al aanwezig dammen: de sluizen Stadsdam, Heldam en Haanwijkersluis. Deze sluizen maakten het vervoer van goederen tussen Utrecht en Leiden gemakkelijker. De Haanwijkersluis is de enige van de drie die nog over is. Aan de zuidelijke oever van de sluis is een afsluitbare spuikoker aangebracht. Daardoor kan in droge tijden, ten westen van de sluis, voldoende water voor irrigatie aangevoerd blijven.
Het jaagpad volgend liepen we nu langs Polder Oudeland en Indijk. We kwamen in buurtschap Putkop. Zo heette ook een partycentrum en een tunnel onder de plaatselijke spoorlijn. De koffiepost was eveneens in buurtschap Putkop gelegen. De afgelegde afstand bedroeg nu 29 km. Verderop vervolgden we het gras/zandpad over de Hollandse kade, Nu voerde deze langs Polder Klein Houtdijk. We kwamen op een asfaltpad uit en volgden deze tot aan de N212. Deze kruisten we en liepen verder over een asfaltfietspad langs de N405. Deze weg liep tussen Polder Kamerik Teylingens en Polder Groot Houtdijk. Er was een omleiding ingesteld, doordat op het geplande graspad blubber lag van een uitgebaggerde sloot. We bereikten het centrum van Kamerik en kwamen langs de voet van de Nederlands Hervormde Kerk. Tegenover de kerk was een ophaalbrug over de Kamerikse Wetering
Kamerik is ontstaan ten tijde van de ontginningen in het westen van Utrecht, omstreeks de 12e eeuw. De Kamerikse wetering is gegraven als basis voor de ontginning vanaf de oude Rijn. De wetering is voor het eerst genoemd in een akte uit 1131. De plaats van het dorp is waarschijnlijk bepaald door het ter plaatse aanwezig zijn van een kleilaag in het land, die een stevige ondergrond verschafte voor de bebouwing. Tot in de huidige tijd is een groot aantal panden niet onderheid. De oudste vondst die duidt op bewoning van deze plek is een doodskist, gemaakt van een uitgeholde eikenstam, gedateerd omstreeks de 10e eeuw. Bemaling van het land met molens is rond 1480 begonnen. In 1871 is het stoomgemaal in de wetering halverwege Woerden in gebruik genomen. Sinds het begin van het kunstmatig bemalen is het land hierdoor ongeveer twee meter ingeklonken. Dit proces gaat tot op de dag van vandaag door. Eeuwenlang (tot begin 60er jaren van de 20e eeuw) was er scheepvaart op de Kamerikse Wetering. De laatste schippers waren Hilgeman (ms Kameriks welvaren) en Versteegt (ms Eben Haezer). Zij voeren op Woerden, Utrecht en Amsterdam.
De laatgotische toren van de Hervormde Kerk te Kamerik stamt uit de 15e eeuw. Het is een rijksmonument. De glas-in-lood ramen boven de ingang zijn van links naar rechts: het wapen van de ambachtheer van Kamerik, het gemeentewapen van Kamerik en het wapen van burgemeester de Cock van Kamerik. De balustrade en torenspits zijn uit 1910. In 1950 is een carillon aangebracht (en uitgebreid in 1964) dat nog regelmatig wordt bespeeld. Schip en koor, eveneens uit de 15e eeuw en gebouwd in de z.g. Utrechtse dorpsgotiek, zijn in 1834 vervangen door het huidige, architectonisch middelmatige, gebouw. Bij deze werkzaamheden (en later ook in 1921) is een doodskist uit de 10e eeuw gevonden. Tot 1933 had het kerkgebouw een gebroken kap. De vervanging van de kap was een werkverschaffingsproject. In het interieur van de kerk zijn nog oude rouwborden aanwezig.
De fruitpost, die op 35 km lag, was in boerderij de ‘Wilhelminahoeve’ gelegen. Deze boerderij lag 660 meter van de openbare weg af. Er was hier een parkoerswijziging ingesteld, waarbij je dezelfde 660 meter weer terug moest lopen. Veel wandelaars besloten daarop de fruitpost voor gezien te houden. Wij hadden gelezen dat de officiële route na de fruitpost nog heel fraai door weilanden liep. Wij besloten, ieder afzonderlijk, naar de fruitpost te lopen en informeerden aldaar of we toch niet de officiële route konden lopen.
We hoorden later dat iemand van de organisatie had geoordeeld dat een klein stuk van de officiële vervolgroute gevaarlijk glad was en daarom die omleiding (vervroegd) had ingesteld. Die omleiding was ook gepland voor wandelaars die laat op de fruitpost zouden komen omdat 3 km van die vervolgroute onverlicht was, want de zon ging om 17.00 uur onder.
Maar op de eerder genoemde boerderij Wilhelminahoeve drijft de familie Hogendoorn het “Poldersportbedrijf Boerinn”.
De Boerinn is gelegen in Kamerik in het Groene Hart van Holland, met al haar rijke wateren en vredig grazende melkkoeien, uitbundig schreeuwende grutto's, hier en daar een boerderij, weinig bomen en vooral een mooi uitzicht tot de verre horizon. Temidden van al het rijke water bieden wij onze Poldersportactiviteiten.
De Poldercompetitie is het succesnummer van de Poldersport sinds onze start in 1995. Deze competitie is opgebouwd uit diverse agrarisch getinte onderdelen, die zowel op het land als op het water kunnen plaatsvinden. Het leuke van de Poldercompetitie is, dat de nadruk zowel op de gezelligheid als op de sportiviteit gelegd kan worden. Hierdoor is de Poldercompetitie voor zeer uiteenlopende groepen geschikt. Door de ruime keuze uit de diverse onderdelen zitten er voor jong en oud interessante elementen in. Degene die het om een willekeurige reden niet ziet zitten om zelf actief mee te doen, maken wij coach. Per onderdeel wordt via de coach geïnventariseerd hoeveel deelnemers er zijn. Hierdoor kan ieder individu per onderdeel aangeven of hij of zij wel of niet mee wil doen. Dit is geheel in lijn met ons motto:’ Bijna alles mag en niets moet!’
Poldertocht: Iedereen heeft wel eens door de polder gefietst, maar de beleving hiervan is toch weer anders wanneer u door de polder kanoot, stept of wandelt. Stelt u zich eens voor: in een kano tussen de spenen van een koe doorkijken naar een kerktoren enkele kilometers verderop. Wij kunnen u verzekeren dat dit resulteert in een ervaring, zoals u die nog niet eerder gekend heeft. Wij bieden de Poldertocht in diverse varianten: per kano, step en te voet.
Polderchallenge: Waar bij de Poldercompetitie de nadruk ligt op de gezelligheid en onderlinge samenwerking, staat bij de Polderchallenge de sportieve uitdaging voor het individu centraal. De Polderchallenge is een tocht door de polder met 24 hindernissen. De hindernissen worden individueel genomen en worden extra moeilijk wanneer er door de andere deelnemers wordt tegengewerkt. De hindernissen bestaan voornamelijk uit diverse touwbruggen, maar ook vlotten, wankele bruggen en andere obstakels, dit alles voornamelijk over de sloot. Kortom: spanning en spektakel en waarschijnlijk een nat pak. Er zijn echter ook ‘vluchtroutes’.
Indoor poldersport: Ideaal voor de wintermaanden of als alternatief bij slecht weer is de Indoor Poldersport. De Indoor Poldersport is geschikt voor zeer uiteenlopende groepen van bedrijfsuitjes, vrijgezellenfeesten en (actieve) familiereünies. Globaal gesproken zijn er twee varianten. Bij de eerste variant, de Indoor Poldergames, staat de gezelligheid centraal en is de fysieke inspanning die geleverd moet worden minimaal. Bij de tweede variant, de Indoor Polderchallenge, staat de samenwerking (teambuilding) centraal en is de fysieke inspanning groter.
Klompengolf: Sinds begin 2003 is de Klompengolf bij de Boerinn te boeken. Klompengolf is een licht sportieve groepsactiviteit voor jong en oud en is ook wel bekend als Boerengolf. Het is de agrarische variant van het golfen zoals u dat al kent. De club is vervangen door een houten klompje aan een stok en de bal is van groter formaat. Om eerst even te oefenen en met de klompstok vertrouwd te raken, hebben we een echte drivingrange en puttinggreen.
Klompengolfparcours: Het Klompengolfweilandparcours bestaat uit 18 holes. Bij de holes komt u diverse obstakels en hindernissen tegen, denk hierbij aan bunkers, sloten en hoogteverschillen. Door slim te slaan, kunt u deze echter omzeilen. Na afloop kunt u bij hole 19, en bij mooi weer op het terras, met elkaar nog eens de ervaringen uitwisselen.
Zelf kaasmaken: Nederland is bekend van molens, tulpen en kaas. Het Groene Hart is vanouds de bakermat van de boerenkaasbereiding. Bij de Boerinn is het mogelijk om zelf kaas te maken met een groep van 10 tot 50 personen. De workshop zal ongeveer 1,5 uur duren. De groep maakt als geheel 1 echt boerenkaasje. Tijdens de bereiding wordt er veel over (boeren)kaas verteld en is er volop gelegenheid tot het stellen van vragen. Uiteraard krijgt u ook een stukje echte boerenkaas te proeven.
Toen wij om 16.30 uur bij de fruitpost kwamen, mochten we de officiële route vervolgen. We lazen op de internetsite van WS78 dat degene, die na de fruitpost de officiële route liepen, prutspecialisten werden genoemd. Eerst liepen we over een betonpad dat over ging in weiland. Hier liep ook de Groene Hart Grecht wandelroute. In het weiland staken we twee maal een bruggetje van planken over. Daarop werd de dijk langs de Grecht of Greft bereikt en volgden we het Jaagpad langs dit riviertje. Het werd al aardig donker, want de zon zakte al vrijwel achter de horizon weg. Daarna zagen we de hemel mooi rood kleuren. In een haakse bocht van de Greft en dus ook in het Jaagpad dat wij volgden, stonden twee huizen. Voor één van de huizen lag een bootje, dat leek op een kleine pont. Want deze twee huizen waren alleen via het water of via het jaagpad bereikbaar.
De Grecht loopt in noord-zuid richting van Woerdense Verlaat naar de Oude Rijn. Van Woerdense Verlaat tot Dieloffsdam, waar hij een haakse bocht naar het westen maakt, loopt hij tamelijk recht. Dan neemt hij de vorm aan van een slingerend riviertje, waarna hij net voorbij het gemaal in de Middelwetering weer het uiterlijk van een kanaaltje aanneemt. Over de kade aan de oostzijde is een wandelpad. Dat is bereikbaar via 's-Gravensloot ten noorden van de wijk Tournoysveld in Woerden.
Het grillige verloop van de Grecht weerspiegelt de ontstaansgeschiedenis van deze waterloop. In 1366, werd een wetering gegraven van de Gemeenlandskade naar de Oude Rijn. Hiermee werd de afwatering van de polders Achttienhoven en Kamerik Mijzijde verbeterd. Doorslaggevend voor de aanleg van deze wetering was echter het handelsbelang van de stad Woerden. Door het opschuiven van de grenzen van Holland in oostelijke richting was het Stichts gebleven Miland een enclave in Holland gaan vormen. Dwars door dit Stichtse gebied werd nu een rechtstreekse waterweg van Woerden naar de Kromme Mijdrecht en verder naar Amsterdam verkregen. In 1448 is er voor het eerst sprake van een sluis in de Gemeenlandskade, de Woerdense Verlaat. Maar het schutten van de boten in de Woerdense Verlaat zorgde voor wateroverlast in de polder Kamerik Mijzijde. Dit is decennia lang een bron van conflict geweest tussen de Woerdenaren en de Kamerikse boeren. Aanvankelijk werd besloten de sluis te dichten en op deze plaats een overtoom te maken. Deze vormde echter een belemmering voor de scheepvaart. Het probleem is uiteindelijk in 1494 opgelost door een nieuwe Grecht te graven, zoveel mogelijk aan de westkant van de landerijen van Kamerik Mijzijde en die van de polder te scheiden door een kade.
Op een paar plekken heeft men de bocht afgesneden en daar liggen tussen Grecht en Meije stukken land, die hetzelfde slotenpatroon hebben als de polder Kamerik Mijzijde aan de oostkant van de Grecht. Een van die stukken is de Es, of de Nes. Tot 1799 werd het waterpeil van dit stuk land via een duiker onder de Grecht door geregeld vanaf de overkant. Deze Kamerikse Nessen zijn in bezit van Natuurmonumenten. Ze bestaan uit moerasbosjes en stroken riet- en hooiland. Er groeien bijzondere planten, zoals de gevlekte orchis en moeraskartelblad. Het gebied is te zien vanaf de westelijke Grechtkade.
We liepen een paar maal door klaphekjes en passeerden een groep van 18 schapen. Aan het eind van de grasdijk kwamen we nog langs een pompstation. We betraden Woerden weer aan de noordkant van de wijk Schilderskwartiel. De straatverlichting ging aan en we moesten een smalle asfaltweg, waar auto’s alleen bij uitwijkplaatsen konden passeren, van een kleine kilometer volgen alvorens een betere weg voor onze kiezen te krijgen. Verderop zagen we op de grond een pijl met daarbij de tekst “einde W” (einde wijziging). Langs nog een begraafplaats werd de finish na 8½ uur bereikt.
Het was een grandioos mooie en geslaagde tocht geworden. Wat ons betreft mag dit parkoers over een paar jaar, zonder (parkoers-)wijzigingen, opnieuw georganiseerd worden. Het was de eerste keer dat de parkoersbouwer van deze tocht voor WS78 een tocht had uitgezet. Wij vinden dat hij geslaagd is met vlag en wimpel. Toch vallen er een paar minpuntjes te vermelden. Ten eerste klopten de tussenafstanden op de parkoersbeschrijving meerdere malen niet. En ten tweede klopte de nummering van de ingetekende route ook niet. Er was meestal een verschil van 2 punten. Hoewel het vrij fris was met een maximum van 3 graden was er vrij veel zon. De totale afstand bedroeg 40,45 km en er waren 445 deelnemers. Het IVV-nummer was 11635.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg