Vorig WS78 verslag Volgend WS78 verslag. Terug naar de homepage van Henri Floor Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten Met WS78 vanuit Breda Prinsenbeek
Wandelplaatje van de 40 km lange wandeltocht De Prinsentocht, met WS78 vanuit Breda-Prinsenbeek Op zaterdag 13 november 2004 organiseerde WS78 een wandeltocht vanuit Prinsenbeek. De start was vanuit gebouw Younited op een paar honderd meter vanaf NS Breda-Prinsenbeek. Op weg naar de start kwamen wij twee verbaasde WS78-parkoerbouwers tegemoet. Zij vroegen aan ons waar we vandaan kwamen, omdat we aan de verkeerde kant van het station van Breda-Prinsenbeek liepen. Wij zeiden dat we in Prinsenbeek hadden overnacht, omdat we anders mogelijk niet optijd bij de start zouden zijn.
Prinsenbeek is een dorp met ongeveer 10.800 bewoners. Het bestaat uit één kern. Het centrum van het dorp, Markt en omgeving, is enkele jaren geleden vernieuwd. Prinsenbeek heeft zowel het karakter van een forensendorp als van een dorp met veel tuinbouw. Het dorp is een van de belangrijkste leveranciers van tuinbouwproducten in de Baronie van Breda. Door de ligging van het dorp op de overgang tussen klei- en zandgronden is er een aantrekkelijke afwisseling in het landschap. Als gemeente is Prinsenbeek ingesteld in 1942, toen bij de annexatie van de gemeente Princenhage door Breda het kerkdorp Beek een zelfstandige gemeente werd. In 1951 werd de naam 'Beek' veranderd in Prinsenbeek. Omwille van de stadsuitbreiding van Breda moest Prinsenbeek op 1 juli 1976 het grondgebied ten oosten van de spoorweg Breda-Lage Zwaluwe, de Haagse Beemden, aan de buurgemeente Breda afstaan. Bij de grootschalige Brabantse gemeentelijke herindeling van 1 januari 1997 werd de gemeente toegevoegd aan het grondgebied van Breda. Momenteel is de aanleg van de HSL (Hoge Snelheids Lijn) en het verbreden van de Rijksweg A16 in volle gang.
Na de start staken we de A16-snelweg over, alsmede de spoorlijn Breda-Dordrecht en de HSL in aanbouw. Na 2,22 km kwamen we langs ons overnachtingsadres. Opnieuw staken we een spoorlijn over en bereikten daarop het Liesbos.
Dit 220 ha grote bosgebied van Staatsbosbeheer wordt al eeuwenlang gebruikt voor de teelt van eikenhout. Het gebied wordt al in 1267 vermeld als het ‘Bosce van Lies’. De oudste eiken en beuken in het huidige bos dateren van 1830. Het Liesbos wordt door-sneden door een aantal rechte lanen en paden welke vroeger zijn aangelegd toen het bos als jachtterrein werd gebruikt. Wild, dat de paden durfde over te steken bij een drijfjacht kon dan iets gemakkelijker worden neergeschoten. In het bos liggen verschillende vijvers en in de lagere delen heeft men de vroegere vennen weer een plaats gegeven. Het beheer in dit gebied is zodanig dat dood hout zoveel mogelijk in het bos wordt gelaten zodat hierop weer mossen en zwammen kunnen groeien.
De boswachterswoning dateert van rond 1845. Het Liesbos was toen eigendom van prins Frederik. Hij heeft hier heel wat veranderingen laten aanbrengen, zoals de aanleg van het Engelse park en de bouw van een nieuw Jachthuis. In de boswachterswoning in het Liesbos was het vanouds mogelijk om verversingen te gebruiken. De boswachter vulde op deze manier zijn inkomen aan. Toen de boswachter een nieuwe woning kreeg, bleef de oude in gebruik als uitspanning.
Dit is het wapen van Breda.
Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Het was deze dag een overwegend droge dag met flink wat zonnige perioden. Vooral in de ochtend scheen de zon volop. Daardoor genoten we met volle teugen van de door de zon beschenen eikenbladeren in het Liesbos. We kwamen langs een groot huis midden in het bos waar enige tientallen auto’s stonden. Maar we zagen er geen mensen bij. Vermoedelijk waren deze auto’s van trimmers, want even later kwamen we een grote groep trimmers tegemoet.
Na een tunnel onder de N58 door bereikten we een grote boerderij met de naam Liesboshoeve. Even verderop kwamen we bij een kapelletje aan de Moerdijkse Postbaan. We zetten er een kaarsje. Eigenlijk moesten we zeggen een waxinelichtje, want kaarsen lagen hier niet om aan te steken.
Op 10 km werd de soeppost bereikt bij een ambachtelijke ijsboerderij. Er stonden hier flink wat stoelen en banken waar we op konden zitten.
Deze tocht kenmerkte zich door vele verharde wegen. Ook over betonwegen liepen we verschillende malen. Wel moet opgemerkt worden dat de meeste verharde wegen smal of rustig waren. Tot driemaal toe liepen we langs plaatsen waar auto’s stonden met hondenkooien, ten teken dat in de buurt honden werden afgericht. We zagen gelukkig geen van deze honden, want daar zijn we niet zo dol op.
Op 15 km stonden bij de ingang van landgoed Pannenhoef een paar piknikbanken bij een parkeerplaatsje. Hier hielden we een rust en aten en dronken wat.
Korte beschrijving van de Pannenhoef (657 ha)
Vanaf 1800 werden de onafzienbare heidevelden geleidelijk ontgonnen tot cultuurland en bos. Van 1900 tot 1940 verhevigde de ontginningsintensiteit. In het kader van de werkverschaffing werden de vennen en overige lage delen dichtgegooid met zand van hoge koppen Door het verbreden en verdiepen van het beekje de Bijloop werd het gebied ontwaterd. Toen het Brabants landschap het landgoed in 1970 kon verwerven, was nog maar circa 100 ha woeste grond over. Door geleidelijk aan landbouwgronden uit de pacht te nemen, konden vanaf 1995 verscheidene verdwenen vennen opnieuw uitgegraven worden, zoals de Lokker, de Flesch en de Bak. Vele zeldzame planten keerden weer uit de ondergrondse zaadbank terug: blauwe knoop, teer guichelheil, moerashertshooi en pilvaren zijn slechts enkele voorbeelden.
De grote rust lag op 19 km en was gelegen in Rijsbergen. Het voorgaande jaar hadden we hier ook een grote rustpost gehad, maar toen waren we vanuit Etten-Leur gestart.
Van oorsprong is Rijsbergen een middeleeuws tiend-akkerdorp in het beekdal van de Aa. Dit straatdorp heeft een sterk agrarisch karakter. Naast het gemengde bedrijf was er de tuinbouw die voor de stedelingen producten opleverde als aardbeien en frambozen
Op 20 km kregen we een regenbui te verwerken van ongeveer 5 minuten. Het zag er even heel donker uit en snel deden we de regenkleding aan. Maar even later was er weer blauwe lucht en deden de regenkleding weer uit.
We kwamen bij een afslag waar een parkoerswijzing was. Dat was op een punt, waar bij het begin van een zandweg een bordje verboden toegang hing. Jammer was het dat de parkoerswijziging niet werd aangegeven, zoals gebruikelijk is bij WS78-tochten. Er kwam een parkoersbewaker langs gereden en die maakte ons attent op de parkoerswijziging.
Daarna liepen we langs de Klein Zundertse Heide in plaats van er door heen. Dit kwam door de eerder genoemde parkoerswijziging. Het parkoers voerde fraai over een door rododendrons omzoomd pad in de bossen van Pannenhoef. De wandeling van vandaag was een langgerekt parkoers waarbij we zowel op de heenweg als de terugweg over dit grondgebied liepen. Verderop staken we een langgerekte balkenbrug over. We zagen langs het langgerekte ven werkpaarden en Schotse Hooglanders lopen.
Op 28 km werd de koffiepost te Etten Leur bereikt. Deze was gevestigd in een grote boerenschuur. Op 35 km was nog de fruitpost. Deze was schuin tegenover een kapelletje gelegen. Dit kapeletje was dezelfde kapel als van de heenweg.
Door een tunnel onder de N58 bereikten we weer het Liesbos. Daarna kwamen we nog door het centrum van Prinsenbeek. Hier liepen we langs een café dat stampvol met carnavalsvierders was. Bovendien kwamen we nog talrijke carnevalvierders tegemoet. Het was deze dag de eerste zaterdag na de elfde van de elfde.
De totale afstand bedroeg ongeveer 41 km. 353 wandelaars hadden Prinsenbeek met een bezoek vereerd. Het IVV-nummer was 11581.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg