Van Baarn naar Utrecht over het Utrechtpad

Op zaterdag 30 oktober 2004 vervolgden wij met het 163 km lange Utrecht pad. Het was de laatste dag met de zomertijd. We reden met de auto naar NS Den Dolder. Dit omdat er geen treinen reden vanaf NS Driebergen/Zeist. Rond 8.10 uur kwamen we bij NS Baarn aan. We dronken eerst een kopje koffie. We hadden per slot van rekening nog een marge in de tijd omdat de zon rond 8.30 uur opging. En het eerste traject liepen we door bossen. En met de mist was het nog extra donker.
Nadat we de spoorlijn waren overgestoken betraden we het Baarnse Bos. Hier volgden we een lange brede laan. Bij een met gesnoeide beuken overhuifd kronkelpad sloegen we af. We kwamen uit op de Koningslaan. We liepen hier nog steeds in het Baarnse bos en aan het verste einde van de Koningslaan ontwaarden we een obelisk en aan de andere kant van de Koningslaan zagen we Paleis Soestdijk aan de Amsterdamse Straatweg liggen. Deze kant liepen we op en kregen duidelijk zicht op het paleis.
Verderop sloegen we af en betraden het Paardenbosch. Daarin liepen we onder andere over de 2e Amalialaan. De naam van deze laan bestond al voordat de huidige prinses Amalia geboren was. We bereikten het omrasterde begrazingsgebied De Stulp. We liepen even door het afgerasterde gedeelte. Maar meestentijds tijdens deze wandeling liepen we langs het afgerasterde gedeelte. De nog steeds aanwezig mist zorgde voor niet optimaal mooie (ver-)gezichten
We kwamen uit op de Stulpse Laan. Even verderop voerde een zijpad naar een observatiehut aan het Pluismeer, Dit was wel 300 meter extra lopen (2 x 150m), maar hierdoor konden we tevens ook even lekker op een bankje rusten. We aten wat van ons meegebrachte proviand op.
Over de 300 Roedenlaan bereikten we Lage Vuursche. Daarbij liepen langs het grondgebied van Kasteel Drakensteyn, maar het kasteel zelf zagen we niet liggen. Langs restaurant De Veluwse Boer verlieten we het centrum van Lage Vuursche. Bij het Koos Vorrinkhuis zagen we een eekhoorntje lopen.
Door het Maartendijkse bos werd het Goois Natuurreservaat bereikt. En daarmee betraden we de provincie Noord-Holland. Bij een eerdere etappe van het Utrechtpad hadden we ook al een eind over grondgebied van de provincie Gelderland gelopen.
We liepen langs de Zwaluwhoeve, een fokkerij van Charolais-runderen voor begrazing van natuurgebieden. Langs het Erfgooiersbos en natuurreservaat De Zuid-Hengstenberg kwamen we bij de A27-snelweg. Deze staken we over, gevolgd door een spoorlijn. Door de beperkte overgangen over snelwegen en spoorlijnen in dit gebied nam de hinder van (terrein)fietsers toe.
We bereikten uiteindelijk de rand van de Hoorneboegse Heide. Bij een bankje hadden we opnieuw een rust en genoten van de rust. We passeerden vervolgens de landgoederen Hoorneboeg en Einde Gooi. Daarna verlieten we de bossen en kwamen uit bij wat genoemd wordt het Tienhovens Kanaal. Dit kanaal leek meer op een brede sloot. Bij buurtschap Egelshoek kwamen we op de Graaf Floris V weg. Bij de Egelshoek werd Floris V in 1296 door de edelen gevangen genomen
We volgden de voor auto’s doodlopende Kanaaldijk langs het Tienhoven kanaal. We zagen een paar keer pijlen op de grond, zoals die door de LAT gebruikt worden. Dat moet dan van de Kennedymars zijn geweest, die elk jaar in de maand mei wordt georganiseerd. We passeerden een vertragingshek. Verderop stonden mensen met verrekijkers en fototoestellen op statieven. Een bord gaf de tekst “ Eendenkooi excursie” aan.
In noordelijke richting hadden we uitzicht op natuurgebied de Loosdrechtse Plassen. Mede door de mist zagen we de plassen vooralsnog niet. In zuidelijke richting kregen we een afslag naar het Bert Bospad en liepen hier langs de Tienhovense plassen. Deze zagen we wel. Bij de Oostelijke Binnenpolder van Tienhoven was men bezig met een trilvenenproject van Natuurmonumenten.
We kregen uitzicht op de grote Breukeleveense- op Stille Plas. Bij Tienhoven sloegen we af en doorkruisten Tienhoven. We zagen molen De Trouwe Wachter. Bij een café gingen we hoopvol naar binnen om een kopje koffie te drinken. Maar toen we binnen waren sloeg ons het lawaai van heel veel daar elkaar en luid praten mensen om de oren. Het geluid was te vergelijken met als je op je PC de internetsite www.verbodentoegang.nl intoets. Snel besloten we maar verder te lopen. De mist was nu helemaal weggetrokken en een zonnetje had zich hiervoor in de plaats gezet.
Naar Tienhoven toe waren we meerdere bankjes gepasseerd. We verwachtten dat dit patroon zich buiten Tienhoven zou voortzetten. We volgden de Meeuwenseweg, een gras- en grintpad. Maar aan het einde van de weg zagen we bij boerderij een bankje staan. We belden aan en vroegen of we even op het bankje mochten uitrusten. Het mocht wel, maar het ging aanvankelijk niet van harte.
We liepen inmiddels al een tijdje door de Polder Bethune. Op de kruising met de Veenkade lag een groot betonnen bouwwerk, vanuit de oorlog. Langs het voormalig stoomgemaal Bethune aan de Machinekade zetten we koers naar de Vecht. Langs de Vecht kwamen we langs de buitenplaatsen Goudestein, Doornburgh, De Boomgaard en Huis ten Bosch.
Bij Doornburgh lag een mooi vrijliggend pad langs de Vecht.