Toen de zon opkwam waren we al wakker en we besloten vanaf ons balkon een foto van de zonsopkomst te maken. Officieel was het ontbijt in Boll vanaf 8.30 uur. Wij konden om 8.15 uur ontbijten. Het was onbewolkt. We besloten meteen in de korte broek te starten. We maakten nog een foto van ons overnachtingsadres. Buiten het dorpje maakten we nog een foto van Boll en Reiselfingen. We besloten de route van de E1 niet meteen op te zoeken, vanwege hoogtevrees problemen. Even buiten Bull verlieten we de asfaltweg. Spoedig liep ons pad dood, doordat dit pad niet (meer) gebruikt werd.
Langs een bosrand bereikten we weer een asfaltweg. Verderop sloegen we een grintweg in. Deze volgden we tot aan de Rösshütte. Hier hadden we nog een rust. Over voornamelijk grintwegen liepen we door bosgebied ten noorden van Münchingen naar een naamloze hut. Hier hadden we op een bankje een rust en hadden aan de bosrand vergezichten.
Op weg naar de Wutachmühle volgden we een asfaltweg met een hellingspercentage van 15%. Bij de Wutachmühle aten we bij een uitbater broodjes kaas en dronken Fanta limonade. Daarna volgden we de officiële route tot aan Achdorf. Hier was een parkoerswijziging. Deze parkoerswijziging konstateerden we pas halverwege het traject Achdorf-Blumberg definitief. Hier moesten we een onaantrekkelijke verkeersweg volgen en halverwege stond de omleiding (pas) vermeld.
In Blumberg spraken we een echtpaar, die we al eerder hadden gezien. Zij hadden met een museumtrein een afstand van 25 km afgelegd, dat in vogelvlucht slechts 7 km was. Zij liepen van het eindpunt terug.
In Blumberg dronken we bij een café een fanta. Eigenlijk was het café gesloten. Maar even, nadat wij de deur hadden proberen te openen kwam een vrouwtje naar buitengelopen en vroeg wat we wilden. Zij wilde zo weggaan, maar als we maar even wat dronken, kon dat nog wel. Omdat we erg dorstig waren besloten we wat te drinken. Nu was er even een probleem. Tussen de buitendeur en de binnendeur was een ruimte waar wij met z'n drieën maar net inpaste. De binnendeur mocht pas open gedaan worden als de buitendeur dicht was. Dit omdat de kat in het café vrij rondliep.
Toen we op een splitsing afsloegen maakten we een foto van een verwijsbord naar Schauffhausen en naar Santiago di Compestello. We verlieten Blumberg met de bestijging van de Buchberg. Dit was zeer inspannend. Vlak na het begin van de bestijging verloren we namelijk de markeringen. Aan de hand van een eigen ingetekende route bereikten we de top. Van hier hadden we een fraai uitzicht. Er stond op de top van de Buchberg ook een schuilhutje, de Buchberghütte. Een naastgelegen grilplaats met kampvuurmogelijkheid smeulde nog wat na.
We daalden de Buchberg, later, over een smal pad af. Bij het oversteken van een verkeersweg troffen we 4 verschillende wandelbordjes. Hier zagen we voor de eerste keer, en na later bleek enige keer, het witte kruis van de officiële E1 markering. We kregen uitzicht op de spoorlijn van de museumtrein. Even later zagen (en hoorden) we de museumtrein met 10 wagons rijden.
In het plaatsje Randen vroegen we bij een Gasthof om een overnachting-mogelijkheid, maar dat was hier niet mogelijk. Zij belden voor ons op naar de Hegauerhof in Riedöschingen. Eigenlijk was het Hegauerhof gesloten vanwege (hun) vakantie. Het Hegauerhof werd officieel gerund door hun (schoon?)zoon, maar de oudelui konden er ook nog wel wat van.
Maar van Randen was het toch nog een uurtje lopen naar Riedöschingen. We kwamen nog langs de Blauer Stein, een rotsmassief. Jongelui stookten hier een vuurtje. De rook van het vuurtje kleurde het rotsmassief ook blauw.
Toen we Riedöschingen naderden maakten we van de plaats ook nog een foto. Toen we vlak bij de Hegauerhof waren, bleek dat de oudere heer des huizes op een bank buiten ons op zat te wachten. 's-Avonds aten we warm in een naburig Gasthaus. Toen we in dit Gasthaus naar binnen liepen stond er een grote lange tafel met stoelen, alsof er heel veel gasten hadden gegeten. Er waren nog wel enkele gasten achtergebleven. Een man, die later de eigenaar bleek te zijn, zei iets tegen ons, maar dat verstonden we niet. We vroegen ook niet wat hij zei, want we wisten toen nog niet dat hij de eigenaar was.
Bij het afrekenen betaalden we slechts € 18,00. Zo voordelig hadden we, inclusief wijn, nog niet gegeten.

Information über die Wutachschlucht
Information über Blumberg
Information über Riedöschingen
Information über Wutachtalbahn