Even na 9 uur vertrokken we uit Kappel. Eerst volgden we asfaltwegen. Toen we het bos betraden werden dat grintwegen. We volgden de Haslach-rivier tot aan de Gutach-rivier. We staken de Gutachbrücke over en volgden het pad hooguit een km. Toen was er een punt waar ik problemen had met mijn hoogtevrees. We keerden om en volgden het pad terug tot we weer op een asfaltweg uitkwamen. We volgden deze asfaltweg naar beneden, staken de Haslach-beek over en even verder volgden we de Haslach op afstand over een goed begaanbare grintweg.
Nu we geen officiële wandelweg meer volgden, waren er ook geen bankjes meer. Op een gegeven moment zagen we een hutje, dat door jagers gebruikt wordt, dat op ongeveer 1 meter hoogte stond. Hier hielden we een rust, aten wat en deden de korte broek aan.
We liepen naar de Stallegger Brücke. Dit was een brug die vrij hoog boven de beek gebouwd was, van hout was en overkapt was. We kwamen hier weer op de officiële route uit. Het leek, dat we het pad konden volgen, maar op een splitsing hielden we eerst rechts aan. Dit pad liep naar beneden, maar even later keerden we om vanwege hoogtevrees problemen. Daarna volgden we op de eerder genoemde splitsing het andere pad. Dit volgden we verder zonder problemen.
We bereikten Wanderzentrum Schattenmühle, Fam. Frei, 79843 Löffingen/Wutachschlucht, tel. 07654-1705, www.schattenmuehle.de. Dit was een café restaurant met overnachtingmogelijkheden. Hier dronken we beiden een grote Fanta. Toen we weer verder wilden lopen sprak een dame ons aan, die samen met haar man ook delen van de E1 liepen en naar het vervolgpunt aan het zoeken waren. De vrouw vroeg of we even wilden wachten, want dan zou ze haar man halen, die aan de overkant van de beek naar markeringen zocht. Samen volgden we de beschreven route. Bij een houtzagerij was de doorgang verboden. Maar ernaast liep een smal pad en een grote pijl met wandelroute duidde de richting nog extra aan. Zij volgden ons tot het moment dat we weer omkeerden vanwege problemen met mijn hoogtevrees.
Op de kaart had ik al een alternatieve route gevonden en we volgden deze. We hadden fotokopiën van kaarten bij ons. Op deze kaarten worden wegen aangegeven met een bijbehorende minimale breedte. Deze wegen worden niet altijd goed onderhouden. Het eerste stuk dat we nu liepen was een brede asfaltweg. Maar verderop was het een weinig begaanbare grasweg, waarbij omgevallen bomen niet opgeruimd waren. En in een enigszins steil bosgebied viel het niet altijd mee om zo'n omgevallen boom te passeren.
Bij de ruïne van de Ober Dietfurt staken we de Wutach over. Even verderop verlieten we de officiële route. Over een bijna dichtgegroeid pad bereikten we een asfaltweg die naar Boll bij Bonndorf voerde. Hier overnachtten we in Gasthof Café Pension zur Wutachschlucht. 's-Avonds aten we aanvankelijk buiten warm. Later gingen we binnen zitten.
Information über Kappel
Information über die Wutachschlucht