Even na 9 uur vertrokken we van berghotel Mummelsee. We liepen over een grintweg die vrijwel parallel aan de B500 verkeersweg liep. We bereikten Seibelseckle. Hier stond zowel het oude huis als een nieuw exemplaar. Op de hoofdingang van het oude huis stond nu de tekst: toilet.
Hier bij Seibelseckle was een omleiding van de Westweg/E1 vanwege de bouw van een NATO pipe-line. Het was een flinke omleiding die toch gauw 3 km langer was dan het hoofdtraject. Door de omleiding hadden we nu echter helemaal geen last van verkeerslawaai op de B500. We liepen langs de oostkant van de Schwarzkop (1058m). Het meest oostelijke punt was de plek, die op de kaart met Falzhütte was aangegeven. De hut zelf troffen we echter niet aan. Ik maakte hier een foto van Coos waarbij ze gedeeltelijk weerspiegelde in een plas met water. Op de achtergrond stonden nog net twee wandelaars die we op ons laatste overnachtingsadres hadden ontmoet.
Vlak voor het einde van de omleiding maakte ik nog 2 foto’s van de natuur. Op deze tweede foto staan dode bomen, die ook een bepaalde sfeer geven/oproepen. Toen we weer op de hoofroute uitkwamen hadden we het idee dat deze omleiding wellicht mooier was dan de hoofdroute. In de omgeving van de Darmstädterhütte kwamen we weer op de officiele route.
Even verderop lagen een heleboel schapen in een afgerasterd gebied. We troffen hier drie wandelaars, die ons even tevoren hadden ingehaald en die we op ons overnachtingsadres hadden ontmoet. Coos maakte van de schapen nog twee foto’s.
We begonnen nu aan de beklimming van de Seekopf. We liepen echter over de flanken en niet over de top (1054m). Na een gedenkteken van Juluis Euting (1839-1913) zagen we de Wildsee (910m) in de diepte liggen.
Op weg naar Ruhestein troffen we aan een grintweg een bankje. Hier hielden we een rust. Dit was halverwege een stoeltjeslift-traject. En daardoor was het hier rustig met toeristen. Onderaan de stoeltjeslift lagen een paar koeien met koeienbellen om.
Nu zetten we koers naar de Schweinkopf (1014m). Daarna volgde een lang pad de Schliffkopf , 1054m) op. Er stond een auto langs ons pad, waar een boswachter in zat. We raakten met hem aan de praat. We zeiden, dat we de volgende dag van de jeugdherberg Zuflucht naar Hausach wilden wandelen. De boswachter zei daarop dat dit wel ver was. Daarop antwoorden we dat er onderweg daar naartoe volgens onze informatie geen overnachtingmogelijkheden waren. Daarop attendeerde hij ons op de Harkhof. Hij duidde de Harkhof op zijn wandelkaart aan.
Even verderop kwamen we langs Steinmauerle. Hier was een (lage) uitkijktoren gemaakt en droeg als bouwjaar 2004. Langzaamaan begon het meer te regenen en waren daardoor ook minder uitzichten. Tegen vier uur in de middag bereikten we de jeugdherberg Zuflucht. Aanvankelijk waren we de enige 2 gasten. Maar tegen zessen kwamen er nog drie anderen aan.