volgend traject van het Utrecht pad Terug naar het overzicht van het utrechtpad Terug naar het overzicht van de LAW's, streek- en NWBpaden op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor De eerste 38 km van het Utrechtpad
Dit is het wapen van Utrecht.
Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag
Op zaterdag 5 juni 2004 begonnen wij met het 163 km lange Utrecht pad. Met de eerste trein uit ons dorp reden we naar NS Utrecht CS en volgden eerst de aanlooproute naar het officiële beginpunt. Rond 7.10 uur waren we in Utrecht gearriveerd. Het eerste stuk liepen we door Hoog Catharijne. Mensen van de beveiligingsdienst waren nog bezig met het openen van een aantal hekken. Enige dagen tevoren was de regel in werking getreden, dat dak- en thuislozen en dealers niet meer op Hoog-Catharijne mochten en konden overnachten. Voor ons traject over Hoog-Catharijne waren geen hekken meer gesloten. De meeste winkels waren nog gesloten. Maar een grootgrutter, die zegt veel op de kleintjes te letten, was al wel geopend. Een aantal andere winkeliers waren bezig met het voorbereiden van het openstellen van hun winkel.
Via uitgang Moreelsepark verlieten we Hoog-Catharijne en kwamen op de Mariaplaats. We kregen een mooi uitzicht op de Domtoren. In het straatje dat naar de Dom liep was slechts één wandelaar te zien en helemaal geen fietsers of auto's. Dit kwam natuurlijke mede door het vroege tijdstip. Bij de Oudegracht aangekomen hadden we even wat moeite met de parkoersomschrijving. Dat kwam doordat de naam Oudegracht niet vermeldt werd op een straatnaambordje. Over andere straatnamen volgden we de Oudegracht tot aan het Ledig Erf. Daarbij zagen we zoveel mooie plekjes, dat we tegen elkaar zeiden, dat we hier beslist nog eens terug moeten komen. Bijvoorbeeld op een zondagmorgen als het nog heel rustig is. Het water in de Oudegracht stroomt. En dat komt doordat de Oudegracht een voortzetting is van de Kromme Rijn.
Na de kruising met het Ledig Erf volgden we een water dat hier officieel de Kromme Rijn heet. De klinkerweg langs de Kromme Rijn ging over in een jaagpad. Eerst was dat een zandpad. Dit ging weer over in een verhard pad. We liepen onder een spoorlijn door en voor een enigszins verwaarloosd gebouw met tevens verwaarloosde tuin groeiden talrijk vingerhoedskruid.
We kruisten de Laan van Maarschalkerweerd. Aan onze rechterhand lag Fort Lunetten I, één van de vier Lunetten die deel uitmaakten van de binnenste fortengordel rond Utrecht. Door de vele bladeren aan de bomen was hier evenwel niet veel van te zien. Wat veel beter te zien was, was de nieuwbouw van stadion Galgenwaard aan de overzijde van de Kromme Rijn.
Verderop liepen we onder de A27-snelweg door en bleven steeds het jaagpad langs de Kromme Rijn volgen. We passeerden achtereenvolgens ridderhofstad Nieuw Amelisweerd, ridderhofstad Oud Amelisweerd en bereikten daarop Kasteel Rhijnauwen. Hier is een jeugdherberg gevestigd, dat sedert een aantal jaren door het leven gaat onder de naam Stokaway.
Tot hier verliep het Utrechtpad vrijwel gelijk met de NS wandelroute Amelisweerd. Hier worden de wandelaars van de NS wandeling een rondwandeling aangeboden over Fort Rhijnauwen. Fort Rhijnauwen is het grootste fort van Nederland, met dubbele omgrachting.
We vervolgden ons pad langs de Kromme Rijn. In de tuin van Kasteel Rhijnauwen zagen we kinderen twee ezels aaien. We liepen langs een kersenboomgaard en een verwijzing nodigde ons uit om kersen te komen eten. We sloegen het aanbad af. Onze route liep nu langs de noordkant van het dorp Bunnik. We staken de Kromme Rijn over bij Huize Niënhof en voor de Bunnikerbrug wees Coos naar een locatie waar zij wel eens werkte.
Bij landgoed de Niënhof, dat grenst aan de Kromme Rijn, is in 1995 een riviereilandenreservaat aangelegd met vijf riviereilanden. Daarnaast is een oude rivierarm uitgegraven, waarin natuurlijke rivierprocessen als sedimentatie (bezinksel) en erosie hun gang mogen gaan. In een aantal jaren zijn de vijf riviereilanden begroeid met wilgen en elzen, op de glooiende oevers heeft zich een weelderige vegetatie ontwikkeld en vele dieren als libellen, vlinders, kikkers, muizen, vogels en vissen profiteren van deze natuurlijke rijkdom. In 1996 is op het landgoed een oude geul (een meander) uitgegraven die inmiddels is aangewezen als aardkundig monument. De oevers van de meander bieden plaats aan allerlei oeverplanten, waaronder gele lis, koninginnekruid en dotterbloem.
De Bunnikerbrug dateerde uit 1636 en werd oorspronkelijk aangelegd als tolbrug. We staken nog een weg over. Ons pad bleef de Kromme Rijn volgen. Nu passeerden we een golfterrein. We liepen onder de spoorlijn Arnhem-Utrecht door en passeerden een zuiveringsinstallatie. Daarna liepen we onder deA12-snelweg door. Nu liep de Kromme Rijn, en ook ons pad enige tijd vrijwel parallel aan de A12-snelweg.
Bij een bospassage hadden we een rust op een bankje. Er bleken deze dag niet zoveel bankjes langs ons pad te staan en daarom moesten we ze bijna allemaal optimaal benutten. Dit is het wapen van Odijk.
Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag We staken de Zeisterweg te Odijk over. Na een stuw met vistrap verlieten we het pad langs de Kromme Rijn voorlopig. Dat was op het punt waar de Langbroekerwetering in de Kromme Rijn stroomt.
De Langbroekerwetering werd in 1126 gegraven ter ontginning van het veengebied tussen de Utrechtse Heuvelrug en de Kromme Rijn. Het scheepvaartverkeer liep destijds via de Langbroekerwetering, vanwege de vele bochten in de Kromme Rijn.
We bereikten de splitsing van de Langbroekerdijk met de Rijsenburgselaan. Wij wonen ongeveer 1½ km hier vandaan. We zagen hier nog het oude poortgebouw (1635) van het voormalige kasteel Rysenburgh.
In de Stichtse Courant van 8 april 2004 stond het nu volgende artikel (ingekort)
Er is een zeer opmerkelijk plan ontwikkeld om het middeleeuwse kasteel Rijsenburg aan de Langbroekerdijk (tegenover het einde van de Rijsenburgselaan) te herbouwen. Het betreft een initiatief van Geurt van Yperen die eigenaar is van de locatie waar in vroeger tijden het kasteel heeft gestaan, en daar al jarenlang een vleesverwerkingsbedrijf runt. De heer Van Yperen wordt in zijn streven gesteund door een werkgroep van vrienden die deskundig zijn op het gebied van bouwkunde, architectuur, landschapsbeheer en historie. Het project is intensief voorbereid: enkele jaren geleden reeds werd in opdracht van Geurt van Yperen een archeologisch onderzoek uitgevoerd door de Rijksdienst voor Oudheidkundig Bodemonderzoek (BOR) en ook de Stichting Utrechtse Kastelen heeft zich over het plan gebogen. Beide instanties reageerden enthousiast. In december 2003 werd het idee voorgelegd aan de Driebergse wethouder Van der Burg; ook hij meldde er ‘positief tegenover te staan’. Begin april 2004 zijn de leden van de Driebergse gemeenteraad geïnformeerd over het uitzonderlijke plan.
De herbouw zal uiteraard erg veel geld gaan kosten. Het is de bedoeling dat in het kasteel vijftien tot twintig fraaie appartementen worden gecreëerd. Op die wijze moet het project gefinancierd worden. Bovendien, zo is het voornemen, zal de gehele locatie in de stijl van de 18e eeuw worden teruggebracht.
Driebergen Huize Voorlaan 
aan de Langbroekerdijk nummer 6 Bij Huize Voorlaan verlieten we de Langbroekerdijk. We passeerden een fraai huis dat in 1880 gebouwd was als dienstwoning bij kasteel Beverweerd We betraden een bosgebied van landgoed Beverweerd. De brede zandweg omzoomd met bomen heette De Laan. We passeerden een kruisje ter nagedachtenis aan een Franse oorlogsslachtoffer uit 1945. Op het kruis stond: "Regis Deleuze per Adua ad Astia" en "25 fevrier 1945 - French pilot". Voor Huize Beverweerd sloegen we af. We volgden een asfaltweg en bij een noodbrug, die alleen voor wandelaars en fietsers was, staken we de Kromme Rijn weer over en volgden deze weer enige tijd. Daarbij kwamen we langs de achterkant van kasteel Beverweerd.
We liepen even naar de provinciale weg N229 te Werkhoven toe om deze bij een bushalte meteen weer te verlaten. We staken de Kromme Rijn weer eens over. Over de Jachtrustlaan in de gemeente Bunnik bereikten we Huize Jagtrust in de gemeente Driebergen aan de Broekweg. Verderop zagen we vanaf de Broekweg een sloot met een heleboel bloeiende bloemen langs een sloot en even verderop lag een meertje in een weiland omzoomd met bloeiende witte bloemen.
We bereikten weer eens de Langbroekerdijk en passeerden daarbij kasteel Sterkenburg. Verderop sloegen we af naar Kasteel Hardenbroek. We volgden hier een zandweg over het landgoed van kasteel Hardenbroek, waar alleen wandelaars mochten komen volgens de natuurschoonwet uit 1928.
De NSW (natuurschoonwet) werd in 1928 in het leven geroepen om het verdwijnen van natuurschoon door versnippering van landgoederen als gevolg van hoge successierechten te voorkomen.
De NSW voorziet er in dat bij schenking of vererving van NSW-gerangschikte landgoederen het schenkings-en successierecht niet wordt ingevorderd, mits de eigenaar het goed na verkrijging 25 jaar als zodanig in stand houdt en het terrein openstelt voor publiek (met uitzondering van het huis en naaste omgeving).
Indien hij het terrein niet openstelt, wordt de helft van het verschuldigd recht niet ingevorderd. Voorts is er geen overdrachtsbelasting verschuldigd voor NSW-langdgoederen.
Om voor rangschikking onder de NSW in aanmerking te komen, dient een landgoed aan een aantal criteria te voldoen. Deze worden in de wet genoemd en zijn in een Algemene maatregel van bestuur (het zogenaamde rangschikkingbesluit) uitgewerkt.
Langs de voorkant van kasteel Hardenbroek verlieten we het landgoed en betraden een weg met de welluidende naam Graaf van Lynden van Sandenburgweg. Dit was tevens de N229. We staken deze over en streken hier neer bij een pikniktafel op een parkeerplaats langs de N229. We zagen hier weer eens de Kromme Rijn lopen. Enige malen passeerden ons in totaal 10 bemande kano's.
We staken de Kromme Rijn over en volgden nu een graspad langs de Oude Kromme Rijn. Deze Oude Kromme Rijn-meander werd in 1870 afgesneden bij de kanalisatie van de Kromme Rijn. We werden ingehaald door 5 Utrechtpad-wandelaars om deze even later weer in te halen, toen zij een rustpauze hadden.
We verlieten het graspad langs de Oude Kromme Rijn en volgden nu een graspad langs de Casper Gouwse Wetering. We verlieten de Casper Gouwse Wetering op de kruising met de Kapelleweg. Hier stond een Romeinse grenssteen in de gemeente Wijk bij duurstede. Even verderop werden we welkom geheten in Houten middels een welkomsbord. En weer even verder zagen we dat het met de auto nog 9 km rijden naar Houten was. We bereikten het Amsterdam-Rijnkanaal. We staken deze over en aan de overzijde volgden we deze wel 6 km parallel. Het pad bestond hier uit smalle betonplaten. Er groeide hier veel gras langs het pad, dat regelmatig over we weg hing. Daarom is het aanbevelingswaardig om het traject van Kasteel Hardenbroek tot aan de Irenesluizen bij Wijk bij Duurstede bij droog weer af te leggen.
Ongeveer een km voor de Irene sluizen was een splitsing. We konden over de dijk lopen, waar een geasfalteerde weg liep. Of we konden onderlangs lopen, over de kade. Wij kozen aanvankelijk voor onderlangs. Verderop waren schepen aangemeerd. Ze lagen vast middels kabels aan boeien. Deze kabels liepen over de kade. En na twee boten hadden we geen zin meer om steeds over die kabels te moeten stappen. Daarop besloten we alsnog boven over de dijk te gaan lopen.
We staken de Irene sluizen over. Daarop zetten we koers naar de rivier de Lek. Hier aangekomen versmalde de N229 zich enige honderden meters tot een 2-baans-asfaltweg, waarlangs geen fiets- en/of voetpad liep. Er kwam op dit traject net een grote vrachtauto met hoge snelheid aangereden. Wij ervoeren dit als erg onplezierig en adviseren de uitzetter van dit pad om hier een wijziging in de route aan te brengen. Bij de pont bleven we de Lekdijk volgen. Bij kasteel Duurstede verlieten we de Lekdijk. Via het kasteelbos kwamen we bij het kasteel.
Kasteel te Wijk bij Duurstede
Kasteel Duurstede is een van de oudste middeleeuwse kasteelruïnes van Nederland. Het is een sprookjesachtige locatie omringd door een slotgracht en alleen te bereiken via een ophaalbrug. In het kleine maar prachtige park om het kasteel zijn vele, meer dan 150 jaar oude bomen.
We troffen het niet. Het was een drukte van belang. Talrijke mensen liepen het kasteel in en uit. Via de officiële hoofdingang verlieten we het kasteelpark. In het centrum van Wijk bij Duurstede passeerden we eerst een dixie-muziekgroep. Ons pad ging over in een steeg, die behoorlijk smal werd en waarbij je je ook flink moest bukken. Daarop kwamen we op de markt. Hier was een popgroep bezig. We wisten niet hoe snel we weg konden komen vanwege het lawaai.
Op zaterdag 5 juni 2004 vindt voor de 13e keer Jazz by Duurstede plaats van 13.00 uur tot 01.00 uur. Optredens zullen verzorgd worden door o.a. The New Cool Collective, Jeroen Pek Kwartet, Tim Kliphuis Quintet met Hein de Jong, Ronald Snijder, Fat Harry, Julian Sas, HKU Bigband, Sing, Sax and Swing Show. Naast nog vele anderen treden ook C-Mon en Kypski op. Jazz by Duurstede presenteert Jazz in verschillende stijlen, zoals: oude stijl, mainstream, blues, jazzfunk, fusion, bebop, jump 'n jive, hot violin en swing.
We verlieten in het centrum van Wijk bij Duurstede de route na 9½ uur lopen. We liepen naar het busstation. Na een kwartier wachten, reden we met de doorgaande bus via Doorn naar NS-Driebergen. Hier stond onze auto en reden we huiswaarts. Het was de hele dag droog gebleven. De maximumtemperatuur bleef steken bij 17 graden.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg