|
|
|
|
Met Euraudax vanuit Schaijk
|
Op woensdag 14 april 2004 organiseerde Euraudax een 25 km wandeltocht
vanuit Schaijk. De start was om 10.00 uur. Met 40 man begaven wij ons op pad,
waaronder één deelnemer uit België. Al snel na de start passeerden wij een
dierenparkje waar we een aantal reeën en een hert zagen wegrennen.
Als eerste bosgebied betraden we de Schaijkse Heide. We liepen hier
langs een meertje met een zandstrand rondom. Even verderop liepen we langs
een groter meer. We zagen hier een paar hijskranen en we veronderstelden dat
hier zand werd afgegraven. Vervolgens kwamen we in het natuurgebied Maashorst
met het begrazingsgebied Brobbelbies. De heide en de rest van de begroeiing
wordt beheerd door een kudde schapen en schotse hooglanders.
De eerste wagenrust was op 8,9 km. We kregen hier wat te drinken en een
gevulde koek. Na de wagenrust liepen we over een grote grasvlakte en later
ook nog langs een vennetje. We doken weer de bossen in en passeerden een
bordje, waarop stond dat het nu komende bosgebied tot de gemeente Uden
behoorde. Op een gegeven moment zagen we in de bossen een groot aantal
prachtig bloeiende krentenbomen staan.
We passeerden een wit/rode markering. Deze markering is van de LAW 701.
Dit Peellandpad loopt van ’s Hertogenbosch naar Roermond en is 160 km lang.
Ook zagen we een geel/rode markering. Deze is van het Maas- en Peelliniepad.
Dit Streekpad is 122 km lang en loopt onder andere door de plaatsen Boxmeer
en Cuijk.
Op een grasvlakte in het bos werden door twee verschillende wandelaars
groepsfoto’s gemaakt. Verderop struikelde een wandelaar over een kleine
uitstekende boomstronk en viel voorover op de grond. Daarbij viel zijn bril
af en ontstond er even paniek bij hem. Want hij zou niet fijn zijn als iemand
op zijn bril zou stappen. Het liep verder goed af.
Vlak voor de grote rust passeerden we een gemarkeerde fietsroute met
de naam Maashorst-Herperduin.
Op 16½ km was de grote rust in de kantine van
camping De Heischetip te Zeeland. Hier stond in de kantine een mooie
ouderwetse jukebox. Hij was uitgeschakeld, maar de beheerders verklaarden dat
hij nog goed werkte. Ze stonden er nummers op zoals sofietje van Johnny Lion
en het nummer Lili Marleen van de bekende Duitse zangeres Lale Andersen.
In de buurt van de grote rust zagen we ook nog een wit/rode markering.
Dit is de markering van een zogenaamde MWA. Verschillende Brabantse VVV's
hebben regionale wandelroutes uitgezet en beschreven. Ze worden aangeduid met
de termen MAW's of MLAW's, als afkorting van middellange-afstandwandelpaden.
Op 21 km was nog een laatste wagenrust. Hier kregen we wat te drinken
en een pakje sultana’s. Vlak voor het einde liepen we nog langs een aantal
fraai bloeiende krentenbomen. De totale afstand bedroeg 25,350 km. Het IVV-
nummer was 11329.
De tocht voerde over het grondgebied van Landard en Uden. De plaatsen
Schaijk en Zeeland vallen onderd Landard.
De Maashorst is een zwak glooiend heide-, bos- en landbouwgebied. Het
totale gebied is circa 4.000 ha groot, waarvan 2.200 ha uit bos en heide en
1.600 ha uit landbouwgrond bestaat en is daarmee één van de grootste
natuurgebieden in Noord-Brabant. Het gebied is gelegen in het noordoosten van
Noord-Brabant. Het grondgebied van de Maashorst behoort tot vier
verschillende gemeenten. Oss, Uden, Landerd en Bernheze. Staatsbosbeheer
heeft de meeste bezittingen, maar ook de gemeenten bezitten gronden.
De Maashorst is ontstaan dankzij de Maas, zoals ook een helft van de
naam al aangeeft. De andere helft van de naam “horst” is wat we in de
geologie een hooggelegen gebied noemen.
De Gemeente Landerd is nog een vrij jonge gemeente. Op 1 januari 1994
is de gemeente Landerd ontstaan. Door de gemeentelijke herindeling in
Brabant-Noordoost zijn de voormalige gemeenten Schaijk en Zeeland
samengevoegd tot Landerd.
Hoewel Reek, Schaijk en Zeeland van oudsher een eigen identiteit
bezitten, zijn er toch overeenkomsten in hun historie te ontdekken. Zo zijn
zij allen ontstaan ten gevolge van de toename van de bevolking in de 12e en
13e eeuw. In deze tijd groeit de bevolking explosief. Grote gezinnen zijn
normaal. De jeugd vliegt uit, niet ver, maar wel over de dorpsgrenzen.
De voormalige gemeente Schaijk is in haar huidige vorm in 1942
ontstaan door samenvoeging van de voormalige gemeente Schaijk en de
voormalige gemeente Reek. Het grondgebied van de gemeente Schaijk werd
omsloten door de territoria van de gemeenten Berghem en Nistelrode in het
westen, Uden, Zeeland en Mill in het zuiden, Grave in het oosten en
Ravenstein in het noorden. Behalve de twee hoofdkernen Schaijk en Reek zijn
binnen de gemeente nog enkele kleinere nederzettingen gelegen, zoals Mun,
Schaijkse Hoek, Gaal, Driehuis en Hooge Heide.
Het grondgebied van de gemeente Schaijk was gelegen in het
Noordoostelijk deel van de provincie Noord-Brabant, het z.g. Maaskantgebied,
waar de waterstaatkundige toestand voorheen de remmende factor was in de
ontwikkeling van de streek. De Beerse Maas overstroomde elk jaar het
noordelijk deel van het gemeentelijk territoir, waardoor daar een intensief
bodemgebruik en bebouwing onmogelijk werden gemaakt. Vandaar dat de
nederzettingen meer zuidelijk worden gevonden en wel in het overgangsgebied
tussen lage gronden van de Beerse Maas en de hoger gelegen onvruchtbare
heidegronden. In deze zone bood een agrarische bedrijfsvoering nog de meest
gunstige mogelijkheden. De hier gelegen gronden zijn namelijk qua structuur
en ligging het meeste voor landbouw geschikt. In het zuiden zijn heide, bos
en zandverstuivingen oorzaak van onvruchtbare grond. Toch komt er
verbetering: nadat de Beerse Overlaat gesloten is komt er een einde aan de
overstromingen. De grond wordt nu geëxploiteerd als grasland. Ten zuiden van
Schaijk zorgden ontginningen van heide voor uitbreiding van de landbouwgrond.
De voormalige gemeente Zeeland lag in Noordoost-Brabant, juist ten
noorden van het langgerekte Peelgebied. Ofschoon vooral de laatste jaren het
kerkdorp Zeeland, de voornaamste woonkern, flink is uitgebreid, blijft op de
landkaart het oude patroon van de verspreide bewoning zichtbaar. Nog steeds
zijn de buurtschappen Brand, Graspeel, Kreitsberg, Nabbegat, Oventje,
Puttelaar, Trent, Voederheil en Zevenhuis te herkennen.
Dorp en buurtschappen, ze zijn alle ontstaan rondom verspreid staande
boerderijen, waaromheen de ontginning plaatsvond.
"Sala" is het Latijnse woord voor zo'n boerderij, die in het
Middelnederlands "sale" of "sele" wordt genoemd. Daaraan ontleend Zeeland,
"Sele-land", ook zijn naam. Dus niet aan het land aan de kabbelende zee,
zoals het beeld van het gemeentewapen van de gemeente Zeeland ons
voorspiegelt.
De naam Landerd is afgeleid van "landweer": een dam of dijk bestemd
voor de verdediging van het land tegen de vijand of tegen het water.
|
Henri Floor & Coos Verburg |