Op zaterdag 8 augustus 2003 was het nog weer warmer dan de eerste wandeldag.
Weliswaar was voor 7 augustus 2003 36 graden voorgespeld en deze dag "slechts"
34 graden. Het betrof echter steeds voorspellingen, die niet altijd uitkwamen.
We vertrokken weer rond half acht, nadat de eersten al rond 6.45 uur waren
vertrokken.
We volgden de eerste 7 km en de laatste 7 km het traject, dat de 28 km en 42 km
lopers de eerste wandeldag hadden gelopen. We doorkruisten het plaatsje Berg en
bereikten de hellingbossen langs de Geul. We kwamen uit op de weg van Berg en
Terblijt naar Houthem en volgden deze weg naar buurtschap Geulhem. Daarbij
kwamen we langs oude rotswoningen. Bij de Geulhemmermolen sloegen we af en 50
meter verderop sloegen we opnieuw af.
Een grintweg voerde door de bossen weer omhoog. We kwamen weer in Berg uit. Maar
verlieten de plaats meteen weer in westelijke richting. Nu liepen we langs
weilanden en boomgaarden. Opnieuw staken we een verkeersweg over (Berg en
Terblijt - Maastricht). Nu kregen we regelmatig vergezichten op Maastricht.
We liepen hier langs de bovenrand van de Rasberg en hadden voortdurend prachtige
uitzichten op het Maasdal. We staken de gemeentegrens met Margraten over en
zetten koers in de richting van Bemelen. We kwamen ten noorden van Bemelen uit
boven de steile rotswanden op de Bemelerberg. Het was allemaal goed afgezet,
zodat er geen gevaarlijk situaties ontstonden. De Bemelerberg bestaat uit de
Clijsberg, Stro- en Winkelberg en is onderdeel van een 35 ha. groot
natuurgebied.
De gemeente Bemelen was tot de komst van de Fransen in 1794 een particuliere
heerlijkheid van het kapittel van O.L. Vrouw in Maastricht. Tot 1794 behoorde
Bemelen daarmee tot de generaliteitslanden, die in 1795 werd overgenomen door
de Bataafse republiek en samengevoegd werden met het land van Luik, Oostenrijks
Gelderland en andere Oostenrijkse bezittingen. De grondbezitters van Sint
Antoniusbank gaven er in 1799 de voorkeur aan om zich onderdaan van het
nabijgelegen Heer te mogen rekenen. De reden hiervoor was het gebruik van de
gemeenteweide, die tot Heer zou gaan behoren. Uiteindelijk is de helft van de
gemeenteweide aan Bemelen toegewezen waardoor Sint Antoniusbank voor Bemelen
behouden kon blijven. Omstreeks 1800 werd Bemelen in plaats van heerlijkheid
gemeente. Een kleine gemeente, want in 1817 omvatte ze 28 huizen.
Tot 1982 bleef Bemelen zelfstandige gemeente en was met 360 inwoners de kleinste
gemeente van ons land. Naam maakte de gemeente Bemelen iedere keer bij de verkiezingen
om vaak als eerste gemeente de verkiezingsuitslag te kunnen geven. In 1982 werd
Bemelen onderdeel van de gemeente Margraten.
In Bemelen was de grote rust in het gemeenschapshuis. We liepen verder
zuidwaarts over een veldweg langs het bosgebied rond de 123,9 meter hoge Mettenberg.
Metten is een oude naam voor geiten. Boven op de Mettenberg, op grondgebied van Bemelen,
heeft een galg gestaan, waar misdadigers ter dood werden gebracht.
De veldweg wordt door de dorpelingen Kategröb genoemd, naar een oude vrouw die in de
bergwand een mergelgroeve had ingericht als grotwoning.
Opeens
sloegen we af en volgden een grubbe, een soort holleweg. Dit pad was deze dag
misschien wel het mooiste traject van de dag. Nadat we het bos verlieten,
volgden we de bosrand. Het pad voerde hemelsbreed nu tegengesteld, maar wel zo'n
30 tot 40 meter hoger als heen. We hadden dus flink geklommen.
Nu liepen we rond de Krekelberg. Er waren dit jaar flink wat nieuwe parkoersen
uitgezet, dus niet alles kwam even bekend voor. Dit ondanks het feit dat we hier
al voor de 15e keer kwamen. Ter hoogte van de kerk van Berg was de samenvoeging
met de overige parkoersen. Vanwege het vroege uur (10.00 uur) zagen we hier nog
geen wandelaars van de 28 km of 42 km. Na nog een laatste klim door weilanden
werd even later de finish bereikt. We meldden ons af en haalden ons IVV
stempeltje met nummer 10906 op.
De 28 km lopers en de 42 km lopers kwamen, vlak voor de laatste rust- en
controlepost, langs een supermarkt. Hier zaten flink wat wandelaars aan de melk
of karnemelk. Er was een wandelaarster, die met de auto naar Margraten was
gereden en hier haar lusje van 14 km begon. Zij liep dus van het 28 km parkoers
het traject van 7 - 21 km. Na afloop trof zij een dame, die het 28 km parkoers
liep, maar het vanwege de hitte na 21 km wel voldoende vond. Zij kon met de
eerder genoemde dame mee maar de finish rijden.