eerste dag Drentse Wandel Vierdaagse 2003 derde dag Drentse Wandel Vierdaagse 2003 Terug naar het overzicht van de Drentse Wandel Vierdaagse Terug naar het overzicht van driedaagsen en vierdaagsen op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Drentse Wandel Vierdaagse 2003
Van 29 mei t/m 1 juni 2003 werd de Drentse Wandel 4-daagse georganiseseerd vanuit Odoorn.

logo Drentse Wandel 4daagse 2e wandeldag, vrijdag 30 mei 2003
Het werd opnieuw een zonnige en warme dag met een maximumtemperatuur van 25°.
Al bij punt 4 in de routebeschrijving was een onduidelijkheid, hetgeen tot verkeerd lopen leidde. De parkoersbeschrijving gaf aan dat we de 1e weg l.a. moesten. Tussen haakjes stond Dilweg vermeld. Dus wij maar uitkijken naar die Dilweg. Op een gegeven moment zagen we op een huis de straatnaam Dilweg staan. We liepen dus al op de Dilweg. Daarop keken we naar de volgende aanwijzing. Deze gaf aan 2e weg r.a., zandweg. Deze troffen we niet aan. Later bleek dat we daar al voorbij waren gelopen.
Verderop kwamen we langs een oorlogsmonument. Buiten Odoorn volgden we een geel/rode markering van een NIVON-pad. We dwaalden hier door het Odoornerzand. Opnieuw klopte de parkoersbeschrijving niet, waarop we maar de officiële markeringen volgden. Even kregen we uitzicht op het heideveld Molenveld. We liepen door een tunneltje onder de N34 met de naam Poolshoogte. Dat was genoemd naar theehuis Poolshoogte, dat hier vlak in de buurt was, maar waar wij pas aan het eind van de tocht een rust hadden. Ervoor sloegen we af en kwamen langs een oorlogsmonument bestaande uit 3 natuurstenen. De tekst op de stenen was aan de kleine kant. We bevonden ons hier in boswachterij Odoorn. Daarna liepen we langs een afgesloten natuurgebied bestaande uit grassen en water met de naam Katteveen.
HCR De Aanhouder Wint Op 10,0 km was de eerste rustpost in CR De Aanhouder wint te Eesergroen. Verderop volgden we een grintpad, een fietspad langs een watertje, dat de naam natuurpad droeg. Daarna staken we het kanaal Buinen-Schoonoord over. Ook deze dag waren er flink wat verharde wegen. Maar niet zoveel als de eerste dag. We bereikten boswachterij Schoonloo. Hier hadden we nog een wagenrust. Helaas waren er geen stoeltjes beschikbaar om even op te zitten. Vlak voor de splitsing met het 30 km parkoers was een alternatieve verzorgingspost. Jonge kinderen van een nabij gelegen SVR-camping hadden blikjes fris en appels in de verkoop. Dit alles onder het toeziende oog van hun moeder, die af en toe ook foto's maakte. Wij maakten de opmerking dat we hen herinnerden van het voorgaande jaar, toen zij er ook stonden.
We kwamen in het bosgebied bij een groot heideveld annex meertje met de naam Meeuwenplas. De kaart gaf ook aan dat we ons hier in Oud Orvelte bevonden. Langs de kant van het pad lagen, net in de schaduw, een paar grote stenen. Hier hielden we een rust van een kwartier en deden ons te goed aan de eerste helft van ons lunchpakket. Bovendien dronken we een blikje fris op dat we gekocht hadden bij de eerder genoemde wagenrust waar geen stoeltjes waren. Er kwam een dame langs gelopen, die ook behoefte had aan een rust. Ze vroeg beleefd of we er niets op tegen hadden, dat ze bij ons kwam zitten. We antwoordden in de trant van “hoe meer zielen, hoe meer vreugde”. De dame vroeg zich af of er nog wandelaars achter ons liepen, terwijl ze met zekerheid wist te zeggen dat de man met de klompen nog achter haar liep. De man met de klompen was een opvallende figuur. Naast het feit dat hij op klompen liep, was hij geheel in het wit gekleed en droeg een grote hoed, model Mexicaanse hoed. Ellert en Brammert Na het Orvelterveld werden de bossen van boswachterij Sleenerzand bereikt. Nu zetten we koers naar het openluchttheater van Ellert en Brammert. Op weg hierheen liepen we langs een kuil waarin een grote steen lag. Het verhaal ging, dat de reuzen hier vroeger mee knikkerden. We betraden het openluchttheater via de achteringang.
We hadden nu 24,9 km afgelegd. We bezichtigden het hele museum en verlieten het terrein via de hoofdingang. We kwamen in het centrum van de plaats Schoonoord. Daarna volgde opnieuw een bosparkoers en staken het Oranjekanaal over. Daarna kwamen we weer in Schoonoord en liepen toen een heel eind langs het Oranjekanaal.
Op 32,3 km was een rustpost in Dorpshuis De Miet te Odoornerveen. Daarna dwaalden we naar en door boswachterij Odoorn. In een afgesloten heidegebied graasden runderen en zagen drie kalfjes lopen. Coos pakten een flesje met water wat ze bij zich droeg en goot dit op de bek van een schaap. Het schaap liet blijken dat het lekker smaakte en likte meerdere malen met zijn tong om zijn bek.
Op 37,4 km werd theehuis Polshoogte bereikt. Hier was de laatste rustpost. Toen we daarna het pad naar de uitkijktoren namen, waren er een paar wandelaars die achter ons aanliepen in de veronderstelling dat dit de vervolgroute was. We waarschuwden ze maar tijdig. De totale afstand bedroeg 41,8 km.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg