Apeldoornse Vierdaagse 2002, derde wandeldag, donderdag 11 juli 2002

wapen van Apeldoorn

Deze dag was een bijzondere start. Er waren geen mensen van de organisatie om een startknip te geven. Om halfzeven besloten we dan maar om zonder startknip te vertrekken. Later bleek hoe de vork in de steel zat. De route voerde dit jaar over het grondgebied van Berg en Bos. En bij de ingang van Berg en Bos stonden de gebruikelijke knippers. Later hoorden we dat men op deze manier kon zien, of er ook zwart werd gelopen. Het bleek dat er veel meer zwartlopers waren, dan men verwacht had. Dit zonder aantallen te vermelden. Het begin van deze dagroute was, zowel op de 20 km als ook verderop op de 30 km parkoerstechnies niet erg sterk. Er zaten flinke lange asfaltpaden in. De omgeving was echter wel mooi.
Op 6,1 km was een verzorgingspost. Een km voor de splitsing met het 30 km parkoers, klopte de routebeschrijving niet. We volgden een tijdlang een zandweg langs een afrastering op korte afstand van de A1-snelweg. Na oversteek van de snelweg zetten we koers naar het bosgebied bij Hoog Buurlo.
Op 12,8 km was een verzorgingspost. Hier was de splitsing met de 40 km. Door het bos dwaalden we naar de Hoog Buurlose Heide. Hier liepen we heel mooi over een smal pad en staken het heideveld over. We kwamen uit bij de Willem Wensinkbank op een hoogte van 82 meter boven NAP. Willem Wensink was bosbeheerder van 1956-1987. Daarna dwaalden we door de bosgebieden van Landgoed De Kooiberg en het Van der Huchtbos. Daarna liepen we door een diep gat in het bos, het Napoleonsgat of Paardengat genaamd.
Op 22,9 km was weer een verzorgingspost. Opnieuw dwaalden we door het bos naar de Hoog Buurlosche heide. Nu staken we via een ander pad de heide over. We kregen uitzicht op het meertje Gerritsfles. Vlak voor de laatste afslag naar Camping Gerritsfles, waar een caférust was, lag een grote plas over de volle breedte van het pad. Hier werd door een jongeman een soort eenakter opgevoerd. Hij had kleren aan met een goede schutkleur. Daarnaast zat tegen zijn kleren takken en stro aan. Hij zat aan het einde van de plas voorover gebogen zodat het net leek alsof daar een hoop takken of een zandhoop lag. Als dan een nietsvermoedende wandelaar met veel moeite over een heel smal stuk naast de plas was gelopen, sprong hij op als een soort tarzan, om de wandelaars te laten schrikken. Voor de plas voerde een smal pad met een ruime boog om de plas heen, waarvan tevoren niet duidelijk was, of je weer op de hoofdroute zou uitkomen.
Op 27,5 km was een caférust op camping Gerritsfles. Voorgaande jaren hadden we in dit gebied steeds een caférust in de kantine van Radio Kootwijk. Maar deze is niet meer beschikbaar.
Midden op de Veluwe staat op grondgebied van de gemeente Apeldoorn een interessant industrieel monument: het zendstation Radio Kootwijk begint in de tijd, dat het toenmalige Nederlands-Indië nog een Nederlandse kolonie was. Contacten met de kolonie liepen van 1923 via Radio Kootwijk door middel van radiogolven. De ontwikkelingen stonden echter niet stil en zo kon men vanaf 1928 een telefoonverbinding via radiogolven tot stand brengen. Daardoor kon men vanuit Nederland rechtstreeks gesprekken voeren met familie in Nederlands-Indië. Radio Kootwijk zorgde voor het doorzenden van deze gesprekken. Recentelijk is dit gebouw verkocht voor € 1,00.
Verder dwaalden we naar buurtschap Radio Kootwijk. Hier hadden we een rust op een bankje op 20 meter van het parkoers. Nu zetten we koers naar de beroemde en beruchte zandvlaktes bij Kootwijk. Maar de roem is er nu grotendeels af, want de meeste plekken waar de langsliepen waren grotendeels begroeid. Alleen het zandpad was nog puur mul zand. Op 35,0 km was een caférust op Camping Kerkendel. Hier was een kampwinkel waar drankjes vrij goedkoop waren. Het was de eerste gelegenheid waar we een flesje fris voor minder dan € 1,00 kon kopen. We betaalden € 0,77. Over een heidegebied en ook door bossen werd, na een onbewaakte overweg, Halte Assel bereikt.
We hadden nu 39,1 km afgelegd. De route naar Hoog Soeren voerde nu voor de helft over een asfaltfietspad met doorlopend uitzicht op heidevelden.
Op 43,0 km werd Restaurant Pannenkoekenhuis Berg en Dal bereikt. Nu volgden we een nieuwe route ten opzichte van voorgaande jaren. Daarbij zat een omleiding in het parkoers. We mochten hier niet van het (rechte) pad af vanwege munitie opruiming. Op 46,3 km was nog een verzorgingspost waar nog verrassend veel 50 km lopers zaten. De officiële totale dagafstand bedroeg 51,8 km. We denken dat de dagafstand met de omleiding zeker 55 km was. En dat allemaal zonder bijbetaling voor de extra km's.

Henri Floor & Coos Verburg