Europäischer Fernwanderweg E1

datum	zondag 16 juni 2002
traject	Stein - Ersingen - Ispringen - Pforzheim - Dill - Sonnenberg - Birkenfeld - Neuenbürg
afstand	24 km
hoogten	220-450 meter
Topographische Karte(n) 1:25 000 Normalausgabe	7017 Pfinztal, 7018 Pforzheim-Nord, 7117 Birkenfeld, 7118 Pforzheim-Süd
wandeltijd	8½ uur
weer	hele dag droog, af en toe zon, veel onder bomen gelopen
temperatuur	30°
overnachtingadres	Hotel Margot, Waldenburgweg 13, 75305 Neuenbürg, ( 07082-2562, www.hotelmargot.de
Overnachtingprijs	€ 46,00

Om 7 uur hadden we ontbijt. We hadden hier weer lopend buffet. We konden zoveel (of weinig) nemen als we wilden. Even na 8 uur vertrokken. We kochten bij de bakker, die zowaar op zondag open was, negen blikjes Fanta. Daarna begaven we ons echt op pad. We verlieten Stein langs en door het Gengenbachtal. Op een gegeven moment moesten mijn kniekousen omhoog, omdat muggen zo dol op mijn bloed zijn. Ook mijn opgestroopte mouwen gingen omlaag. Bij een kapelletje, dat in het jaar 2000 werd gebouwd, hadden we een rust. In dit kapelletje, met de naam St. Wendelin te Ersingen, zat een oude steen in de muur (foto 53). We daalden verder naar Ispringen. We kwamen langs een uithangbord van Gasthaus Engel (foto 54). Buiten Ispringen was de route officieel afgesloten wegens "Bauarbeiten". Maar we konden tussen hekwerken doorlopen. We kwamen uit in Pforzheim. We liepen over een trap naar beneden. We kwamen langs een speeltuintje met bankjes. Maar op deze bankjes was het te warm voor een rust. Daarop besloten we te rusten op enige treden van voornoemde trap, uiteraard in de schaduw. In Pforzheim liepen we onder het station door. Daarna zagen we geen markeringen meer van de E1. In het wandelboekje staat echter dat we hier de rode ruit moesten volgen van de Schwarzwaldverein. Onderweg zou dan op belangrijke punten wel melding worden gemaakt van de E1. Bij het station zagen we nog wel markering. Maar na het station zagen we de markering met de rode ruit niet meer tot aan de brug over de Nagold aan de rand van Pforzheim. Daarop besloten we de ingetekende route weer te volgen. In het centrum van Pforzheim was het erg rustig. Enerzijds natuurlijk omdat het zondag was en anderzijds vanwege de hitte. Aan de rand van Pforzheim, bij de brug over de Nagold, zagen we weer de markering van de rode ruit. We vroegen ons hier even af langs welke kant van de rivier de Nagold wij verder zouden lopen. We konden namelijk een stuk zowel langs de oostelijke kant als de westelijke kant onze route vervolgen. De oostelijke kant was gemarkeerd met de rode ruit. Van een behulpzame fietser hoorden we, dat we het beste de oostelijke kant konden volgen, omdat op de westelijke kant erg veel fietsers reden. Op het eerste stuk langs de Nagold troffen we veel skaters. In de wijk Sonnenberg van Pforzheim hadden we nog een rust op de trappen van een kerk in de schaduw. Aan de rand van een bos, bij een parkeerplaats, troffen we twee dames. Ze vroegen wat we gingen doen vanwege onze rugzakuitrusting. In het bos liepen we langs een grote steen. Hierop stond vermeld dat in 1968 een orkaan grote verwoestingen had aangericht. In Birkenfeld liepen we even verkeerd. Daarbij liepen we langs volkstuintjes. Een dame attendeerde ons erop dat we niet goed liepen. Zij vertelde hoe we wel moesten lopen. Toen we terugliepen zagen we waar we verkeerd waren gelopen. Nu volgden we een smal pad langs en tussen huizen. Bij een bankje hadden we nog een rust. Toen we bij het bankje aankwamen, lag het bankje gedeeltelijk in de schaduw. Toen we het bankje verlieten lag deze helemaal in de zon. Bij de markt van Birkenfeld maakten we een foto van een beeldengroep (foto 56) en van vakwerkhuizen + kerktoren (foto 57). Langs een kerkhof verlieten we Birkenfeld en dwaalden weer door de voor ons zo vertrouwde bossen. In Neuenbürg belde ik naar een hotel op. Dit bleek vol te zijn. Ik informeerde of er nog andere mogelijkheden waren in Neuenbürg. Bij dit hotel zeiden ze dat er verder geen mogelijkheden waren. Volgens mijn informatie was er nog een hotel met de naam Margot. Toen ik deze naam noemde begreep ik van de andere kant van de telefoonlijn dat dit hotel niet als volwaardig werd beschouwd, maar er wel was. Vervolgens belde ik naar hotel Margot op, maar er werd niet opgenomen. Bij Gaststätte Wilhelmshöhe dat op 50 meter afstand stond waar ik vandaan belde, informeerde ik en zij verwezen ons toch naar hotel Margot. Daarop liepen we toch naar hotel Margot toe. Toen we hier om 16.45 uur aankwamen bleek dat het hotel (foto 58) 's middags gesloten was van 14-17 uur. We besloten tot 17 uur te wachten. Te meer omdat zij melding maakten van "Zimmer Frei". Bovendien waren we aan een rust toe van minimaal 15 minuten. Het werd een kamer met aparte badkamer. Bovendien was er een balkon waarop twee ligstoelen in de schaduw stonden. Verder was er in het hotel een zwembad. Maar omdat het te sterk naar chloor rook, besloten we hierin niet te zwemmen. Om bij te komen besloten we een uur op de ligstoel op het balkon te liggen. Later aten we buiten warm. Toen we naar het terras liepen kwam een dame achter ons aangelopen met een emmer. Zij moest de stoelen eerst nog even schoonmaken. We hebben hier lekker warm gegeten. Beiden aten we Käseschnitzel. De wijn smaakte zo lekker dat we nog een tweede fles (van een halve liter) namen. Information über Pforzheim Information über Neuenbürg Information über Birkenfeld Henri Floor & Coos Verburg