7e wandeldag, zaterdag 30 maart 2002
We hadden een lange nachtrust van zo'n elf uur gehad. We konden pas om 8 uur ontbijten. We maakten nog een foto van ons overnachtingadres. Op het marktplein fotografeerden we ook nog Huize "In de Kroon". Daarna spoedden wij ons naar de warme bakker. Nadat we hadden gezien dat hier 30 wachtenden voor ons waren, liepen we naar een ander bakker toe. Hier stond men zelfs tot buiten in de rij. Daarop liepen we naar een supermarkt waar het brood weliswaar van mindere kwaliteit is, maar duidelijk opweegt tegen de langere wachttijd bij de warme bakkers.
Nadat we het centrum van Delden hadden verlaten, liepen we onder een spoorlijn door. Door buitenwijken liepen we naar het Twentekanaal. Meteen nadat we het kanaal over een smalle brug hadden overgestoken, sloegen we af en volgden het kanaal enige honderden meters. We volgden nu de Flierweg. Na een zessprong kwamen we langs een oude Joodse begraafplaats. De Flierweg ging spoedig in een zandweg over Bij boerderijen ging de weg over in een asfaltweg. Daarna werd het een zandpad en voerde verderop fraai door natuurgebied Steenveld. Bos en heide wisselden elkaar hier af. Hier lagen ook talrijke vennetjes.
Langs de Buurserbeek
Vlak voordat we de bebouwde kom van Beckum betraden, stond in een tuin op een hoge paal een sierlijke duiventil in de vorm van een kerktoren. In Beckum was een tunnel onder de doorgaande verkeersweg aangelegd waardoor het parkoers iets was aangepast. Buiten Beckum volgden we een lang pad langs weilanden en een bosrand. We liepen over een boerenerf en op een toegangsbordje stond: "op eigen risico" vermeld. Voor boerderij Veldsnijder sloegen we weer af. Opnieuw kwamen we bij een punt waar we niet het vermeldde vanuit het wandelboekje aantroffen. Maar ons wandelgidsje was ook al 9 jaar oud.
We kwamen nu duidelijk onder de invloed van de N18 verkeersweg. Het viel ons op dat bij grotere verkeerswegen auto's op de omliggende wegen veel harder rijden. We volgden de N18 ongeveer 700 meter maar daarna volgde een rustige weg overgaand in een grasweg. Verderop moesten we zelfs over een greppel springen We bereikten nu het natuurgebied Steenhaar. Bij een bankje lasten we een rust in en dronken wat uit onze veldfles. Opnieuw was er een parkoerswijziging. Een paar maal liepen we over een bruggetje. Bij het eerste bruggetje werd Coos vereeuwigd.
Buurserzand
Daarna betraden we natuurreservaat het Buurserzand. Dit natuurgebied heeft veel indruk op ons gemaakt en was erg mooi. We troffen hier zo'n 16 man met grote rugzakken. Het bleken mensen te zijn die lid waren wan de RTKC en ook hun tentje bij zich hadden. Uiteindelijk kwamen we bij de Rietbrug uit die over de Buurserbeek ligt. Kort daarop bereikten we het plaatsje Buurse. Volgens de kaart naderden we het Nivonhuis Den Braam. Op een splitsing stond een wandelpaal met daarop de vermelding van het Overijsselpad, het Noaberpad en het Trekvogelpad. Even verderop was op een splitsing weer een parkoerswijziging. Op een T-splitsing sloeg de markering rechtsaf terwijl we verwacht hadden dat we linksaf zouden slaan. Bovendien waren we van mening dat we de route niet meer op de kaart konden volgen. Later bleek dit op een ander kaartje wel te hebben gekund.
We staken een beekje over dat later de Buurserbeek bleek te zijn. Vlak hierna stond een piknikbank. We besloten hier een rust te nemen. Even later kwamen twee wandelaars aangelopen. Eén van de twee bleek een gedetailleerde kaart bij zich te hebben. En zij wisten ook precies waar wij nu waren. We bleken zo'n twee km van het Nivonhuis te zijn geraakt. Bovendien was de markering die we volgden de andere kant op. Gelet op het tijdstip van de dag (14.45 uur wintertijd) en de nog te lopen afstand ± 8 km was, besloten we niet meer naar het Nivonhuis te lopen, maar via een kortere weg weer op de hoofdroute uit te zien komen.
Buurserzand
Daarbij liepen we opnieuw door natuurgebied met vennetjes. Ook zagen we talrijke Schotse Hooglanders lopen. Verderop liepen we over talrijke vlonders. Onderweg kregen we opeens weer wit/rood gekleurde markeringen te zien. We kwamen op een brede zandweg uit en liepen langs een bordje met de tekst Natuurreservaat Witte Veen.
Verderop liepen we pal langs de grens. Alleen een kleine greppel scheidde ons van Duitsland. Bij een dam in de greppel liepen we even over de dam om later te kunnen zeggen dat we in Duitsland waren geweest. We kwamen langs een open schuilhut dat we herkenden van het Gelrepad. Dit pad is tegenwoordig onderdeel van het Trekvogelpad, tezamen met het Heuvelrugpad en het Waterlandpad.
We kwamen langs een boerderij waar een jonge dame bezig was om een hekwerk te openen waardoor haar ouders met de auto weg konden rijden. Zij riep naar ons: "Hallo wandelaars". Achteraf bleek dat heel goed te zijn want daardoor werden we opmerkzaam gemaakt op een markering waarbij we van de asfaltweg af moesten gaan.
Als laatste kwamen we nog door landgoed Staalenbroek. Hier maakten we nog een foto van een landhuis met daarnaast een hoge boom die fraai in een grote vijver weerspiegelde. We waren nu op één km afstand van buitenwijken van Enschede, maar we zagen hier nog niets van. Toen we ons eindpunt naderden, de eerste bushalte in Enschede, zagen we net een bus wegrijden. De bussen rijden hier om het kwartier. Met de trein van 16.58 uur verlieten we NS-Enschede en 7 kwartier later waren we in Utrecht. Hier dineerden we nog alvorens verder huiswaarts te reizen.
|
Henri Floor & Coos Verburg
|
