Op nieuwjaarsreceptie in Voorburg bij WS78

Op zaterdag 5 januari 2002 organiseerde WS78 een wandeltocht van 40 km vanuit Voorburg.
Coby Croïn uit Voorburg bereikte de 40.000 km

Op de plaats waar zich nu Voorburg bevindt, lag in de eerste eeuw voor Christus het Romeinse castellum Forum Hadriani. De nederzetting verkreeg in het jaar 12 voor Christus marktrechten. Dat (niet geheel onomstreden) feit maakt Voorburg de oudste stad van Nederland; een titel die overigens ook door Nijmegen en Maastricht worden opgeëist. De Romeinse legerplaats strekte zich uit langs een strandwal, die momenteel bekend is onder de straatnamen Westeinde, Herenstraat en Oosteinde, en langs een veenriviertje. Dat riviertje werd rond het jaar 50 gekanaliseerd op last van de legeraanvoerder Corbulo, die het in die dagen voor het zeggen had in de kuststreek van Germania Inferior. Corbulo liet het kanaaltje "Fossa Curbulonis" dopen. Thans staat het bekend als Rijn-Schiekanaal (officieel) ofwel "de Vliet". Na het vertrek van de Romeinen wachtte Forum Hadriani een periode van diep verval, zo niet verdwijning. De oudste vermelding van het huidige dorp Voorburg dateert uit 777, toen het niet meer was dan een gehuchtje. "Voor" in de naam Voorburg is afkomstig van het Oud-Nederlandse furha: dennenbos. Deze naam refereert aan het uitgestrekte naaldbomenwoud, dat in het eerste millennium een groot gedeelte van de kuststreek bedekte. Ook in de namen Voorschoten, Voorhout en Veur (oude benaming voor Leidschendam) leeft dit dennenbos nog voort. Vele kleurrijke figuren hebben er in Voorburg gewoond; bijvoorbeeld Prinses Marianne (1810-1883), de dochter van koning Willem I. Zij scheidde van haar man, een Pruisische vorst, om te gaan samenwonen met de stalmeester; een groot schandaal in de 19e eeuw, maar desondanks genoot ze een grote populariteit bij de plaatselijke bevolking. Prinses Marianne bewoonde huize Vreugd en Rust, tegenwoordig Hotel Savelberg. Een hoogst excentrieke dame, in de vorige eeuw, was mevrouw van der Lubbe; dochter van een schatrijk zakenman. Zij fietste dagelijks door het dorp, gekleed in uiterst buitenissige gewaden, en met paars-bepoederd gelaat. Met regelmaat betrad zij tuinen van particulieren, om daar bloemen te plukken. Verder beeldde zij zich in, dat zij een gevierd operazangeres was. Zij had een hoop bijnamen, waaronder "de koningin", "de gravin van Voorburg" en ook wel: "de poederdot". Mevrouw van der Lubbe stierf rond 1980 De Vliet is geen rivier, maar een kanaal. Men vermoedt dat de Romeinen een gedeelte van deze Vliet gegraven hebben. Forum Hadriani (genoemd naar de Romeinse Keizer Hadrianus die in die tijd een bezoek gebracht heeft aan dit gebied) werd een belangrijke stad. Zo belangrijk dat het zelfs de hoofdstad werd van het gebied. Vanaf dat moment werd de stad Municipium Aurelium Cananefatium genoemd.
De start was vanuit de kantine van Sportpark 't Loo. Voor de start en soms ook tijdens de tocht werden flink veel handen geschud en soms ook gekust onder het uitspreken van de beste wensen voor het nieuwe jaar. Er was voor het eerst sinds lange tijd weer eens een echte wintertocht. Tijdens de tocht kwam de temperatuur vrijwel niet boven nul. Het was de hele dag droog, maar op de grond lag af en toe nog wat sneeuw. Vele passages waren derhalve glad. Het nemen van bruggetjes met sneeuw gaf de nodige problemen. Op sommige plaatsen was sneeuw gesmolten en weer opgevroren. Nadat we gestart waren liepen we om een vijver heen gevolgd door het parkje Boerenbos. Daarna liepen we door het Juliana Bernhardpark. Daarna volgde park Vreugd en Rust. Dit park werd doorsneden door een weg waaraan marktkramen stonden. We liepen hier even verkeerd, maar via een andere ingang kwamen we opnieuw in het (tweede deel van) park Vreugd en Rust. Dit park grensde aan de Zuidvliet. Deze vaart volgden we enige meters om deze weer spoedig te verlaten. In dit park werden honden uitgelaten. Van een wandelaar hoorden we dat hier een hond tegen hem aan was gesprongen en een winkelhaak in zijn trainingsjas had veroorzaakt. We kwamen weer op de Oosteinde uit en even later passeerden we de Sint Martinus kerk. We staken de Zuidvliet over en bevonden ons nu op het grondgebied van de voormalig gemeente Leidschendam.
In de zeventiende eeuw maakte Veur deel uit van de ambachtsheerlijkheid Voorschoten en Stompwijk was deel van de ambachtsheerlijkheid Zoeterwoude. De Vliet, tegenwoordig Rijn-Schiekanaal geheten, vormde de scheiding tussen beide delen. De val van de Republiek der Verenigde Nederlanden, in 1795, betekende het einde voor beide ambachten. In de negentiende eeuw, in 1811, decreteerde Napoleon de 'fusie' van Veur en Stompwijk. Dit werd in 1817 echter weer teruggedraaid. Eigenlijk vormden zij dus al eerder gedurende zes jaar één gemeente. Maar uiteindelijk werden Veur en Stompwijk pas in 1938 definitief samengevoegd tot de gemeente Leidschendam.
Sinds 1 januari 2002 zijn de plaatsen Voorburg en Leidschendam samengevoegd. De twee plaatsen zijn er echter nog niet uit hoe de toekomstige gemeente zal gaan heten, nadat de naam Vlietstede werd afgekeurd. We volgden nu een wandelpad langs de Westvliet. Over de Delftsekade bereikten we het centrum van Leidschendam-Zuid. Daarbij liepen we langs de volgebouwde Klein Plaspoelpolder. Aan de Vliet en aan het Sluisplein stond een oud monumentaal gebouwtje, het sluiswachterhuisje. Nu kregen we uitzicht op een molen die fraai langs de Vliet lag. Op het water zaten vogels op het ijs aan de rand waar ook open water was. We sloegen af en over het Duinwaterpad liepen we opnieuw naar Leidschendam-Zuid toe. Over de Kostverlorenweg liepen we naar de in aanbouw zijnde woonwijk Leidschenveen. Daarbij hadden we zicht op drie achter elkaar staande molens. In Leidschenveen zagen we de eerste vijf mensen op het ijs schaatsen.
Op 9 km was de soeppost te Leidschenveen. De erwtensoep smaakte hier prima. Daarop besloten we nog twee extra bekertjes soep te nemen. We kwamen uit op een fietspad langs de A12-snelweg. Deze volgden we even tot aan een benzinepompstation. Hier sloegen we af en dwaalden, inmiddels op het grondgebied van de gemeente Zoetermeer, door het Westerpark. Hier tegenaan was ook een golfbaan aangelegd. We bleven een tijd lang door het Westerpark slingeren tot aan de grote rust. Deze was gelegen in SnowWorld te Zoetermeer op 19 km.
Op de voormalige stortplaats van de gemeente Zoetermeer was nu een natuurgebied ontwikkeld. We liepen hier over de toppen van de voormalige puinhopen en hadden daarbij een zeer wijds uitzicht. De zon liet zich hier van zijn beste kant zien. Rond de toppen van deze heuvels graasden koeien. We daalden af en volgden nu een vaart tussen de Zoetermeersche Meerpolder en de Drooggemaakte Grote Polder. Daarbij hadden we een fraai uitzicht op de plaats Stompwijk. Later staken we de Stompwijksevaart over en bereikten daarop de A4-snelweg. Vanaf de brug over de snelweg hadden we een mooi uitzicht op de recreatiegebieden Vlietland en Leidschendammerhout met daarin Vogelplas Starrevaart. We volgden een fraaie grasdijk langs de Vogelplas. Daar zagen we tientallen schaatsers. De schaatsers bleven over het algemeen wel langs de kanten schaatsen, want er waren ook nog open stukken. We staken de Vliet over een in 1999 geopende brug over. Bij de Veursche Straatweg uitgekomen in de gemeente Voorschoten volgden we deze even en hadden daarbij een fraai uitzicht op kasteel Duivenvoorde. Deze was gelegen achter een brede slingerende sloot omgeven met rietkragen. Weldra bereikten we Tuincentrum Europatuin met daarachter de tuinzaak P. de Groot. Hier stonden tienduizenden planten in kassen. In een van de kassen was de koffie-verzorgingspost op 29 km.
Even verderop voerde ons pad ook door een kas. Over het grondgebied van de Robert Fleury Stichting, een Psychiatrisch ziekenhuis, liepen we naar de spoorlijn Den Haag - Leiden en volgden hierlangs een graspad. Op 33 km was de fruitpost in Leidschendam gelegen. We bleven de spoorlijn op korte afstand volgen tot aan NS station Mariahoeve in de gemeente Den Haag. Via de Schipholboog werd NS station Voorburg 't Loo bereikt. Hier volgden we niet de kortste weg naar de finish, want de parkoersbouwer wist hier nog een lus van 2,3 km uit te zetten. Daarbij liepen we door Park 't Loo.
Er waren 387 wandelaars van start gegaan. Het IVV-nummer was 11475, ditmaal voorafgegaan door het jaartal 2002. De totale afstand bedroeg officieel 39,015 km.

Henri Floor & Coos Verburg