Met WS78 vanuit Utrecht-Lunetten

Op zaterdag 20 oktober 2001 organiseerde WS78 een 40 km wandeltocht vanuit Utrecht. Het was de eerste keer in de geschiedenis van WS78 dat vanuit Utrecht werd gestart. De start was vanuit sporthal Lunetten, gelegen in de wijk Lunetten en in de buurt van NS-station Utrecht-Lunetten en verkeersknooppunt Lunetten (A12/A27). We dwaalden al snel door park De Koppel en kwamen daarbij langs een kinderboerderij. We staken de A12 snelweg over en bevonden ons nu in de gemeente Houten. Deze informatie vermeld ik alleen uit statistisch oogpunt, want van de plaats Houten zagen we verder vrijwel niets. We liepen langs de Plas Laagraven. Er stond een hek om heen met de vermelding dat het levensgevaarlijk was om je achter de hekken te begeven. Aan het eind van de weg sloegen we af en volgden de voor auto's doodlopende Wayensedijk. Verderop liepen we door 3 tunnels van de A27 snelweg. Voor een grote manage sloegen we af. We liepen hier langs weilanden van het Waterschap Kromme Rijn. We staken de spoorlijn van Utrecht naar 's-Hertogenbosch over. Nu bevonden we ons in de gemeente Bunnik. Verderop kwamen we langs fort Vechten als onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie.
De geschiedenis van de gemeente Bunnik gaat zo'n 2000 jaar terug. De Romeinen bouwden kort na het begin van onze jaartelling bij Fectio (Vechten) een belangrijk castellum (fort) met een haven aan de (toen nog niet Kromme) Rijn, hun grensrivier. De Lek stelde toen nog niet veel voor en het meeste water ging vanaf Wijk bij Duurstede naar het noorden, door de gemeente Bunnik via Utrecht naar Katwijk aan de Rijn. Bij het castellum ontwikkelde zich een handelsplaats, die bleef bestaan, ook toen het castellum in de vierde eeuw definitief door de Romeinen werd verlaten. Het gebied werd toen achtereenvolgens bezet door de Friezen en Franken. In 732 schonk de Frankische hofmeier Pippijn o.a. de restanten van Fectio aan de bisschop van Utrecht. Onder kerkelijke leiding werd het gebied tussen de 8e en de 14e eeuw geheel ontgonnen. Belangrijk voor de ontginningen was de dam die in of kort na 1122 te Wijk bij Duurstede in de Rijn werd gelegd, zodat de Lek de doorgaande route werd. Sindsdien is de waterstand in de Kromme Rijn te regelen, maar is er vrijwel geen scheepvaart meer.
Rechts van ons kregen we vergezichten op de Polder Vechter Oudwulverbroek. We liepen opnieuw onder de A12-snelweg door en staken de spoorlijn Utrecht Arnhem over. Nu bevonden we ons in buurtschap Vechten. Even volgden we de provinciale weg van Bunnik naar Utrecht, maar spoedig sloegen we af naar Huize Oud Amelisweerd. Voor de Kromme Rijn sloegen we af en volgden ongeveer 2½ km een jaagpad langs dit riviertje. Daarbij kwamen we langs Kasteel Rhijnnauwen annex jeugdherberg.
Op 11 km was de soeppost in Bunnik. Nog wisten we van geen wijken van het jaagpad langs de Kromme Rijn. Want we volgden dit jaagpad nog een km. Na een industrieterreintje sloegen we af en volgde een smal pad. Zowel aan het begin van dit pad als aan het einde van het smalle slingerende pad stond één van de twee parkoersarchitecten van deze tocht. Na dit leuke smalle pad over natuurgebied de Wulperhorst ruilden we gemeente Bunnik in voor die van Zeist. Hoewel wij hier in de buurt wonen, kwamen wij over wegen en paden waar wij zelden tot nooit kwamen. We staken de provinciale weg van Zeist naar Driebergen over en dwaalden door het De Breul-park. Daarbij kwamen we langs twee hele grote ronde elfenbanken, paddestoelen gesitueerd om en op boomstronken. We staken de gemeentegrens van Zeist over en bevonden ons nu in de gemeente Driebergen-Rijsenburg. Eerst dwaalden we door Klein Heidestein en liepen om een vijver heen en even verder liepen we door een tunnel met een bocht naar rechts erin. In het tunneltje stonden in de bocht vijf jampotten met in ieder een waxinelichtje, erg romantisch. Verderop liepen we langs een sloot die ons naar een heidemeertje leidde in Groot Heidestein. Na een tweede klaphekje verlieten we Groot Heidestein weer en dwaalden nu door de bossen van landgoed Bornia. We staken opnieuw een gemeentegrens over en bevonden ons nu in Austerlitz behorende tot de gemeente Zeist. Hier was op 21½km een grote rust in dorpshuis 't Trefpunt. We verlieten Austerlitz weer en dwaalden nu verder door de bossen van boswachterij Austerlitz. We kwamen uit op een geasfalteerde weg, die we een km lang moesten volgen. Weliswaar loopt deze weg door de bossen. Maar omdat wij hier goed bekend waren en enigszins parallel aan deze weg een leuk smal bospad kenden volgden we dit pad. Bij heidegebied Hoog Kanje kwamen we weer op de officiële route uit. Nu dwaalden we een tijdlang door bosgebied de Zeister bossen en liepen daarbij op korte afstand van de woonwijken Kerkebosch en Hoge Dennen van de plaats Zeist. Bij een hertenkamp zagen we naast reeën ook enige herten. Toen we door het park "Hoog Beek en Royen" liepen, merkten we niet dat we hier op korte afstand van het centrum van Zeist liepen. Verderop liepen we op korte afstand langs slot Zeist. Over het Filosofenlaantje liepen we langs sportvelden Zeist weer uit. Daarna volgden we zo'n 1600 meter een drukkere verkeersweg, waarbij opgemerkt moet worden dat we het fietspad langs de verkeersweg volgden. Op 31 km was de koffiepost. Deze was gelegen in dezelfde locatie als de soeppost, in Bunnik aan de Kromme Rijn dus. We zaten hier even heerlijk in het zonnetje. De hoge voorspelde temperatuur van 20° had ons doen besluiten om deze dag in de korte broek te lopen. En met ons deden dat nog vele anderen van de in totaal 431 deelnemers die de weg naar Utrecht hadden gevonden.
Na de koffiepost dwaalden we nog door de Niënhof.
De ontginning van deze omgeving was destijd ter hand genomen door kloosterlingen. In 1680 kocht de familie Pesters grond van de Staten van Utrecht en liet deze bebouwen. Daarmee werd de basis gelegd voor het landgoed Niënhof, dat nu in beheer is bij het Utrechts Landschap. Het landgoed bestaat grotendeels uit loofbos en vochtige graslanden onder invloed van de Kromme Rijn. Er is een bijzondere rijke ondergroei met kruiden. Ook zijn er nog gedeelten met hakhout, wat weer specifieke plekken oplevert. Door zijn afwisseling is het gebied aantrekkelijk voor vogels en andere dieren. Langs de Kromme Rijn is een paar jaar terug een riviereneilandenreservaat ontwikkeld.
Na nog een laatste Fort werd op 36 km de fruitpost bereikt in Utrecht. Na Huize Nieuw Amelisweerd staken we de Kromme Rijn over en even later ook de spoorlijn van Utrecht naar Arnhem, de A27-snelweg en de spoorlijn van Utrecht naar 's-Hertogenbosch. We werden nog ingehaald door een lange dame op rollerskates. Zij droeg geen sportkleding. Ook had ze geen speciale beschermende kleding voor mogelijke valpartijen. Opvallend was het dat zij een lange felrode pantalon droeg met een scherpe plooi erin, alsof de broek spiksplinter nieuw was. Toen we naar haar keken vroeg ze ons wat er toch te doen was, omdat ze zoveel wandelaars had gezien. De totale afstand bedroeg 40,075 km.

Henri Floor & Coos Verburg