Met Opening van het winterseizoen 2001/2002 bij WS78

Op zaterdag 6 oktober 2001 organiseerde WS78 een 40 km wandeltocht vanuit Dieren. De start was vanuit het Cultureel Centrum Theo Thorne gelegen in het centrum van Dieren. Deze dag liepen wij samen met een blinde man. Omdat het best vermoeiend is om een blinde man te begeleiden sprak ik met Coos af dat ik met de blinde man tot aan de eerste verzorgingspost zou lopen. Coos zou het dan overnemen en met hem tot aan de grote rust lopen. Daar zou ik het van Coos weer overnemen tot aan de tweede verzorgingspost. Coos zou daarna de laatste 10 km met hem lopen. Normaal is een WS78 wandeltocht opgedeeld in 4 x 10 km. Maar dat was ditmaal toch anders. Ditmaal was dat respektievelijk ± 9, ±14½, ±7½ en ± 9 km. Op de grote rust stelde ik Coos daarom voor, dat zij met de blinde man doorliep tot aan de koffiepost, zodat we beiden ± 20 km met hem liepen. Later zou blijken dat Coos wel het zwaarste deel had gehad.
Rond 9.15 uur verlieten we de start. Als eerste bijzonderheid die er te vermelden was van het parcours, was de 49,2 meter hoge Carolinaberg waarover het parcours liep. Hier bovenop is namelijk een 14-sprong. Wij herkenden dit punt niet meteen. Het was al weer enige tijd geleden dat wij hier voor het laatst waren. Toen stonden hier prachtig grote oude bomen. Nu waren al die hoge bomen verdwenen. Op de top stond nu een boompje met daar omheen een ronde bank.
Het Sterrebos ligt westelijk van het dorp Dieren en is tussen 1757 en 1763 aangelegd. Het meest opvallend is het stervormige laanpatroon, met als centrum de Carolinaberg waar de 14 lanen bij elkaar komen. De Carolinaberg is genoemd naar de dochter van stadhouder Willem IV.
Daarop vervolgden we ons pad naar de 67,9 meter hoge Prins Willemberg. Hier dwaalden we door de Middachter bossen en even later liepen we over de flanken van de My Ladyberg. We liepen langs de zuidkant van het plaatsje Ellecom, door het Faisantenbos. Na boerderij De Pol kwamen we op de Weertsdijk. Dit was een winterdijk langs de IJssel. Op elke pier die in de IJssel stak, zaten twee of meerdere vissers. Er werd hier ook een viswedstrijd georganiseerd. We liepen onder de Middachterbrug door. Over deze brug liep de A348-verkeersweg en onder de brug stroomde een dooplopende rivierarm van de IJssel . We kwamen bij camping De Eikenboom in het plaatsje De Steeg. Hier was de soeppost op 9,010 km. Hier zei een dame, die we 3 dagen tevoren ook hadden gezien op een Euraudax wandeltocht te Veenendaal, tegen ons: "Afgelopen woensdag vierden jullie je 15 jarig huwelijkfeest en nu loopt Coos met een andere man". Zij doelde op die blinde man die nu met Coos liep.
Na de soeppost kwamen we langs huize Oud Middachten, spoedig gevolgd door kasteel Middachten. Het kasteel lag er fraai bij in het herfst zonnetje. Weliswaar was deze dag de opening van het winterseizoen (zie de koptekst), maar de temperatuur zou wel tot 19 graden stijgen. Derhalve liepen ook talrijke (snellere) wandelaars in korte broek.
Dit van oorsprong vroegmiddeleeuws kasteel Middachten (1190) dankt zijn naam aan Jacob van Mithdac, de eerste Heer van Middachten. De huidige gedaante dateert uit het eind van de 17e eeuw. Door erfopvolging is het beheer van het kasteel nu in handen van de 24e Vrouwe van Middachten, Isabelle Gravin Ortenburg, Gravin van Aldenburg Bentinck. Het kasteel behoort tot één van de weinige nog 'complete' kastelen, omdat het beschikt over een volledige en authentieke inboedel, waaronder een grote collectie portretten en vele in de loop der eeuwen verzamelde meubels en kasten vol serviezen, glaswerk, zilver en linnengoed. Het kasteel wordt omgeven door een prachtige, op Versailles geinspireerde tuin met landschapselementen, die is opgedeeld in 'groene kamers', waarin zich o.a. de kruidentuin, de oranjerietuin, de rozentuin en de tuin met éénjarige zomerplanten bevinden. Ook beschikt het over een grastennisbaan en kan er croquet worden gespeeld.
We staken de Middachter Allee over en spoedig verlieten we het plaatsje De Steeg. Nu liepen we een tijdlang door een zonovergoten bos. Er waren nog niet zo heel veel herfstkleuren aan de bomen. Wel zagen we talrijke paddestoelen en ook menig blaadje lag op de grond. De bodembegroeiing in dit bos was wisselend. We zagen gras, mos, bosbessenstruiken en varens. We liepen langs een grote steen, duivelssteen genaamd met een afdruk erin. Volgens de overlevering is dat een handafdruk van de duivel. We dwaalden verder door de bossen van de gemeente Rheden, want ook Dieren behoort tot deze gemeente. We kwamen nog op korte afstand van de bekende uitspanning Carolinahoeve. Na de Lange Juffer en door Hagenau en het Hupkesbos zetten we koers naar de noordkant van de bebouwde kom van Dieren. Daarna liepen we via het Priessnitz-monument naar Laag Soeren.
Jut van Breukelerwaard was een vermogend inwoner van Laag Soeren die halverwege de 19e eeuw genezing van zijn jicht zocht in een Duits kuuroord. Toen daar de koudwater-behandeling succesvol bleek, wilde hij ook in zijn eigen woonplaats gebruik maken van het mogelijk heilzame effect van het Veluwse water. In 1849 kocht hij het Huis Laag Soeren met landerijen, waarop hij de geneeskrachtige badinrichting Bethesda liet bouwen. Het water werd betrokken uit de Soerense sprengen. Nog steeds is het complex, nu Soeria geheten, een kuuroord. Ter ere van vier watergeneeskundigen, van wie men methoden in Laag Soeren toepaste, richtte Jut van Breukelerwaard omstreeks 1860 het Priesnitz-monument op.
Hier in Laag Soeren was de grote rust in "Ons Dorpshuis". We hadden nu 23½ km afgelegd en arriveerden hier pas om 13.45 uur. Maar, zoals al eerder gezegd, het was een mooie zonnige, en tamelijk warme dag zodat we met volle teugen van de hele dag wilden genieten.
Net na de grote rust was op een splitsing een monument van een op zijn rug liggend paard. We liepen zuidelijk langs Eerbeek (gemeente Brummen) naar het Apeldoorns kanaal toe, staken deze over en volgde deze 1400 meter.
Wapen van Brummen

Rond 1825 besloot Koning Willem I tot de aanleg van een kanaal dat Apeldoorn met de IJssel bij Hattem zou verbinden. In de jaren 1859-1866 verlengde men het tot dan toe doodlopende kanaal van Apeldoorn naar de IJssel bij Dieren om ook doorgaande scheepvaart mogelijk te maken. Om het grote hoogteverschil van 7 tot 10 meter tussen kanaal en rivier te overbruggen, metselde men in 1865 een getrapte sluis met drie schutkolken op een rij. Voor Nederland was deze drietrapssluis een uniek waterbouwkundig werk. In de jaren '50 van deze eeuw nam de scheepvaart in het kanaal tussen Apeldoorn en Dieren toe. De oude sluis was te klein en werd in 1957 vervangen door de sluis zoals u die nu nog kunt zien. In 1972 werd het kanaal gesloten voor scheepvaart. De oude drietrapssluis is in 1978 gedempt.
Daarna zetten we koers naar het plaatsje Hall. Even later bereikten we de koffiepost. Deze was, evenals de soeppost gevestigd op een camping. Ditmaal was dat Camping "De Kikker", gelegen op 30,995 km. Via landgoed Leusveld werd de fruitpost bereikt op 35,620 km. De klok was inmiddels de 17.00 uur gepasseerd en officieel moesten we voor 18.00 uur binnen zijn. We waren echter nog niet de laatsten. Er zaten nog ongeveer 10 wandelaars achter ons en ook de pijlophalers moesten daarachter nog komen. Vlak voor de finish kwamen we nog door het plaatsje Spankeren. De totale afstand bedroeg 40,490 km en we arriveerden klokslag zes uur.
Het was een hele mooie bostocht geworden die veel te weinig deelnemers had getrokken. Dat waren er slechts 298. Het bleek dat een aantal wandelaars aan een meerdaagse tocht te Fulda in Duitsland meededen. Ook was er een jubileum tocht in de omgeving van Haarlem. We hadden tijdens de tocht met onze blinde man achter elkaar moeten lopen op plaatsen waar door grote plassen op het pad, maar minimale ruimte was voor de wandelaars. De blinde man heeft met volle teugen genoten en wij treinden tevreden huiswaarts. In Driebergen aangekomen keken we vreemd op dat het er regende.

Henri Floor & Coos Verburg