2e dag van de Apeldoornse vierdaagse, woensdag 11 juli 2001

Er was deze dag onstuimig weer voorspeld met regenbuien en windstoten. Daarom staken we ons deze dag in de lange (training-)broek. Ook namen we nog een regenjas mee. Klokslag halfzeven vertrokken we weer. Opnieuw verlieten we het centrum van Apeldoorn via parken. Ditmaal doorkruisten we het Oranjepark, het Wilhelminapark en het Prinsenpark. Nu zetten we koers naar de dijk waarover de voormalige spoorlijn van Apeldoorn naar Zwolle liep. Tegenwoordig is dat een geasfalteerd fietspad. Dit volgden we tot aan de Wenumse Watermolen. Daarna liepen we langs een aantal (vis-)vijvers. Op 7½ km was een verzorgingspost.
Na een aantal boerderijen in bosgebied bereikten we de ellenlange grintweg die ons naar Niersen voerde. Tot voor 4 jaar volgden we dit in zijn geheel achter elkaar. Tegenwoordig slaan we hier tweemaal vanaf. Daardoor wordt het parkoers natuurlijk wel langer. Na een paar wildroosters werd een bosgebied met sprengen doorkruist. Een paar maal staken we natte houten bruggetjes over. We pasten hier op voor de mogelijke gladheid vanwege de natheid.
Op 19 km was opnieuw een verzorgingspost. Deze was ditmaal gelegen aan de rand van een heideveld. We dwaalden verder door de Koninklijke Houtvesterij Het Loo. Op 23 km was een grote rust in de kantine van voetbalvereniging Emst. We lieten ons er de soep goed smaken. Nu bereikten we een bosgebied met talrijke grafheuvels. Op een stenen paal stond het opschrift met onder andere "8 grafheuvels". Hier liepen twee paden naar rechts. Er waren wandelaars die hier terugliepen omdat ze het eerste pad waren ingeslagen. Andere wandelaars liepen goed het tweede pad naar rechts. Van afstand leek het even net of wandelaars hier rondjes liepen. Weer verderop liepen we langs een informatiepaneel over "Celtic Fields Gortelseweg Vaassen". Op 20 km was een grote rust in het Clubhuis van de Christelijke Sport Vereniging "VIOS" te Vaassen. We gingen buiten in de zon zitten waar het hard waaide. Toen het begon te regenen vluchtten de meeste wandelaars naar binnen. Alleen het groepje waar een wandelaar bijzat met de vlag "Er is Hoop" bleef zitten. De bui bleek ook van korte duur te zijn. Spoedig was het weer droog en vervolgden we ons pad.
We sloegen een grintweg in. De lucht boven onze hoofden werd donkerder en donkerder. Net toen we langs een dicht dennenbos liepen brak een bui los. Deze bui ging gepaard met harde windvlagen. Wij stonden in de luwte van de bomen, waardoor we vrijwel niet nat werden. Even later zagen we wandelaars aanlopen, die geen geluk hadden gehad en haast verzopen hun pad vervolgden. We kwamen nu bij een weilandstrook in een bosgebied.
Hoe een autoweg een voetpad werd:
Voor 1940 liep de enige Noord-Zuid verbinding voor auto- en vrachtverkeer dwars door de dorpen Vaassen, Epe en Heerde. Dit werd toen al door de toenemende verkeersdrukte een bezwaar en men besloot een nieuwe weg buiten de dorpen aan te leggen. Er werd een begin gemaakt, door het uitbreken van de oorlog moest de uitvoering worden gestaakt. In de eerste jaren na de oorlog kwam van verdere uitvoering van dit plan nog niets. Later werd de verkeersintensiteit al zo groot dat deze geplande tweebaansweg te klein zou zijn. Nu is er de autosnelweg Apeldoorn-Zwolle. Het oude tracé is aangekocht door de gemeente Apeldoorn, die er een voetpad/ruiterpad langs heeft aangelegd. Zomaar een stukje uit het Maarten van Rossumpad waarover ook het parkoers van de Apeldoornse 4-daagse liep.
Op 35½ km was de laatste verzorgingspost. Hier troffen we Knelis die met zijn accordeon voor live-muziek zorgde. Toen een bui kwam aanzetten zagen we hem even later in zijn auto wegrijden. Op 37 km was nog een grote rust mogelijkheid in Café Restaurant De Hamer. Het laatste hoogtepunt van deze dag was Paleis Het Loo waar we voor langs liepen. Bij het monument Gedenknaald staken we een drukke verkeerskruising over. Daarna liepen we nog langs het monument "Canada Nederland". Hier houdt een man twee bolhoeden vast. De totale afstand bedroeg deze dag 41,0 km.

Henri Floor & Coos Verburg