Kardinge wandeltocht vanuit Groningen met de FLAL

Op zaterdag 24 maart 2001 organiseerde de FLAL de Kardinge wandeltocht over de afstanden van 25, 40 en 60 km.
Van de 301 deelnemers kozen er 32 het 60 km parkoers. Daaronder bevonden zich ondergetekenden. Volgens het LWP was de start vanuit het pannekoekhuis De Uileborgh te Groningen. Toen wij daar aankwamen, waren alle luiken nog gesloten. Op een bordje stond dat de start van de wandeltocht verplaatst was naar sporthal Kardinge met zijn ijsbaan.
Rond acht uur vertrokken we. Het motregende bij aanvang licht, maar deze zou spoedig ophouden. Na een bouwterrein kwamen we bij het Zilvermeer waar we fraai langs liepen. Daarna passeerden we kinderboerderij Wegafarm. De eerste paar km's van de tocht na het meer liepen we over asfalt- en graspaden in een uitgestrekt graslandschap. Daarna bereikten we de ongeveer 40 meter hoge skihelling, vanwaar we een redelijk fraai panorama hadden op de wijde omgeving van Groningen.
Bij mooi en zonnig weer was het panorama natuurlijk veel beter geweest. Even voorbij de skihelling kwamen verschillende groepjes wandelaars bij elkaar en vormde een groep van 17 man. Later bleek dat dit al meer dan de helft van het totale aantal deelnemers op het 60 km parkoers zou zijn.
We verlieten Groningen in noordelijke richting en kwamen daarop langs Zuidwolde gemeente Bedum. We sloegen de weg in richting Noordwolde en op 9 km was een verzorgingspost. Daarna vervolgden we ons pad naar Noordwolde met een fraai kerkje. Enige malen waren er parkoerswijzigingen vanwege de MKZ-crisis. We verlieten Noordwolde over het Plattenburger Voetpad, een smal pad door een weiland. We staken het Boterdiep over en volgden dit tot aan een bos onder Bedum. We liepen door het Bedumer bos tot aan bebouwde kom van Bedum, om daarna opnieuw het bos in te lopen. Hier waren trajekten flink drassig en modderig.
Uitgekomen op een betonpad, volgden we dit pad tot aan buurtschap Ellerhuizen. Bij de Krimstermolen staken we het Harm Westerkanaal over. Daarna liepen we weer terug naar Zuidwolde, om de plaats vervolgens over de Oosterseweg weer te verlaten. Bij huisnummer 26 was het nummer vervangen door een bordje met de tekst "twenty six". Deze Oosterseweg was wel 4 km lang. Daarop bereikten we een overdekte, maar onverwarmde rust in Groepsaccomodatie Rietland, De Boerderij genaamd. De kachel deed het nog niet vanwege werkzaamheden.
Na een korte rust liepen we verder langs vaarten, langs de Noordermolen en langs het bevrijdingsbos bij Noorddijk. Bij buurtschap Ruischerbrug staken we het Eemskanaal over. Nu kwamen we door Middelbert met een fraai kerkje om even later Engelbert te bereiken. Op 29 km was hier een rustpost in café Yellow Stone.
Langs het voormalige stationsgebouw van Engelbert verlieten we de plaats over de voormalige spoorlijn naar Delfszijl. Deze weg heette de Woltjerspoorweg. Daarna zetten we koers naar het Grunopark. Hier was een stellage gebouwd waar skieërs vanaf konden skieën met waterskies. Even verderop werd de KPN Watersportbaan bereikt.
Ambtenaren uit Den Haag zouden oorspronkelijk naar Groningen verhuizen. Onder andere voor hen werd deze watersportbaan voor met name roeiers aangelegd. Toen de verhuizing van de ambtenaren niet doorging bleef de watersportbaan uiteraard liggen. Langs beide kanten van de watersportbaan stonden 6 elektrische windmolens, dus 12 in het totaal. Bij Lageland staken we het Slochterdiep over en volgden dit tot aan Schaaphok. Hier stroomt de Woltersumer Ae door het Slochterdiep. Langs het Nieuwe Rijpmakanaal bereikten we de plaats Harkstede met zijn Stel's molen.
Harkstede is één van de 14 dorpen, die tot de gemeente Slochteren behoren. De anderen zijn Scharmer, Kolham, Froombosch, Slochteren, Schildwolde, Hellum, Siddeburen, Tjuchem, Steendam, Overschild, Lageland, Luddeweer en Woudbloem. Daarnaast zijn er ook nog een aantal niet nader genoemde buurtschappen.
Vermoedelijk is de naam Harkstede afgeleid van "Haarke's stee" (de boerenplaats van Harke).
Lageland is één van de kleinste dorpen van de gemeente Slochteren. Het is bekend geworden door zijn ijsbaan, waarop in het verleden vele belangrijke schaatswedstrijden zijn verreden. Het café De IJzeren Klap heeft boven de deur het Wapen van Lageland, waarin twee kleurige vlakken te zien zijn. Groen is het symbool van de zomer en blauw de kleur van het water.
De naam Scharmer herinnert aan de waterrijkdom van onze laag gelegen streken. De oude vorm Skiramere wil zo veel zeggen als schier meer, helder water.
Even verderop was in Scharmer, gemeente Slochteren, een rustpost in Café Wolters op 45 km. Tussen de Borgmeren door liepen we naar, en een tijdlang op korte afstand langs, de A7- snelweg (Groningen-Nieuweschans/grensplaats met Duitsland). We passeerden een grenssteen van de gemeente Hoogezand- Sappemeer met het fraaie gemeentewapen (zie bijgaand plaatje).
Opnieuw kwamen we in Engelbert en langs café Yellow Stone. Hier was nog een laatste rustmogelijkheid op 52 km. Door de buurtschappen Oude Roodehaan en Euvelgunne werd het Eemskanaal weer bereikt en overgestoken. De totale afstand bedroeg 60,4 km. Wandelaars, die het 60 km parkoers liepen kwamen onder andere uit Krommenie, Haarlem, Driebergen, Tiel en Helmond.
Bij de finish vroeg de parkoersarchitekt hoe wij de tocht vonden. We zeiden dat we een parkoers hadden verwacht dat verkeers-armer zou zijn. Maar de talrijke fraaie boerderij en molens en het natuurgebied Kardinge waren erg mooi. Ook mooi was de Harstederbroeklanden, waar een aalscholverkolonie huist en waar ook steltlopers te zien zijn als zwarte ruiter, kemphaan en groenpootruiter.

Henri Floor & Coos Verburg