Strubben-wandeltocht van de FLAL vanuit Zeyen

Op zaterdag 16 december 2000 organiseerde de FLAL een wandeltocht over een afstand van 25 en 35 km vanuit Zeyen. Dit plaatsje ligt ± ten noorden van Assen. Wij kozen het 35 km parkoers. De start was vanuit Eetcafé-Slijterij De Reiziger. Om halfnegen vertrok de eerste groep wandelaars, de ouderen (65+). Om negen uur waren wij aan de beurt. Eerst werd het parkoers voor de 35 km lopers uitgereikt, daarna die voor de 25 km lopers.
Spoedig liepen we al over een zandweg langs weilanden. Na een kleine km kruiste een pad van het ene weiland naar het andere weiland dat vermoedelijk alleen door koeien werd gebruikt. Door de vele regen van de afgelopen maanden was dit een erg modderig pad waar je zeker 10 cm in wegzakte. Veel wandelaars die op lage sportschoenen liepen, kregen hier natte (en modderige) voeten. Wij hadden er met onze stevige stappers geen last van. Ze werden alleen gauw vies. Vele zandwegen waren deze dag erg modderig en het werd daardoor een zware tocht. Via de Zuider es, het Westerse Veld kwamen we in het Westerveen. We zagen fraai een molen in de verte met rode wieken staan. We hoorden in de grote rust dat deze molen recentelijk was gerenoveerd. Nu werd koers gezet naar Zuidvelde. We liepen hierbij een tijdlang tegen de zon in. En de zon weerkaatste in de talrijke plassen op de zandwegen. We volgden hier ook een traject van het Drenthepad. Daarna zetten we koers naar Norg.
Hier was op 15 km de grote rust in Café Bar Restaurant 't Norgerhout. We troffen hier een groep wandelaars van de wandelvereniging De Eendracht uit Drachten. Ze vielen op doordat ze allen hetzelfde trainingspak droegen. Zoiets zie je vandaag de dag nog maar zelden. We vervolgden ons pad door de bosgebieden Molenduinen en Langeloërduinen. Vooral door dit laatste bosgebied slingerde ons pad enorm. Maar het was er wel heel mooi. Verderop kwamen we door het Oosterveld, het Noordse veld en de Peester Maden.
In Peest was op 25 km nog een verzorgingspost bij een boerderij gelegen. Na twee bekertjes bouillon en koffie vervolgden we ons pad. Enige kilometers voor het einde van de tocht liepen we over een groot heideveld met grafheuvels en Celtic Fields (prehistorische akkertjes). Ook kwamen we nog langs het Zeyerhunebed.
Het hunebed ligt in een kuil. Het is niet moeilijk je de oorspronkelijke dekheuvel voor te stellen. Alleen de vier dekstenen zijn goed zichtbaar. Het hunebed werd in 1833 ontdekt en uitgegraven maar niet helemaal want de acht zijstenen en twee sluitstenen liggen nog grotendeels onder het zand. Mr. Lucas Oldenhuis Gratama, een vooraanstaand Drents bestuurder, kocht het hunebed in 1857 voor f. 40,- van een keienhandelaar en voorkwam daarmee de ondergang van dit monument.
Als laatste kwamen we nog door bosgebied de Zeyer Strubben. Hiernaar is ook deze tocht genoemd.
Dit bosgebied is een brede rand met eikenhakhout langs de es van Zeyen. Deze dichte houtwal zorgde er vroeger voor dat het vee en het wild niet van de heidevelden op de akkers konden komen. Doordat de schapen eeuwenlang aan de jonge scheuten knabbelden, zijn de eiken zeer kort en gedrongen gebleven. Dit grillig gevormde kreupelhout wordt strubben genoemd. Er groeit Zweedse kornoelje en zevenster.
In de Zeyer Strubben kregen we de 2e omleiding te verwerken. Door de vele regenval waren sommige wegen helemaal niet meer te begaan vanwege de grote plassen en de modder. Een paar minuten over drie kwamen we bij de finish aan. Daarna verlieten we hals over kop de finish om nog de bus van 15.09 te halen. De bushalte lag op 300 meter afstand lag. Aangezien de bus hier slecht éénmaal per uur rijdt hadden we anders een uur moeten wachten. Het was een mooie, droge dag geworden met de eerste 3½ uur slechts lichte bewolking. Daarna kwam in een ½ uur tijd zoveel bewolking aangedreven waardoor het zwaarbewolkt werd. Slechts een paar druppels viel gedurende een paar minuten naar beneden.

Henri Floor & Coos Verburg