tweede dag Ronde van Zuid-Limburg 2000 tweede dag Ronde van Zuid-Limburg 2000 Terug naar het overzicht van de Ronde van Zuid-Limburg 2002 Terug naar het overzicht van driedaagsen en vierdaagsen op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Ronde van Zuid-Limburg 2000

Dit is een oud wapen van Heerlen.
Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Op zondag 21 mei 2000 verlieten we de start rond half negen. Nadat het op weg naar de start had geregend was het nu droog. We liepen onder de 4-baansweg N281 door. Over graspaden liepen we langs Nieuw Eyckholt, een huis voor ouderen. Daarop kwamen we in Benzenrade, tegenwoordig een wijk van Heerlen. Door de gesloten glazen deur van de plaatselijke kapel keken we naar binnen. Een kaarsje zetten was er dus niet bij. Na een bospassage kwamen we langs de Benzenraderhof. Na een mooi pad langs weilanden en door een bosgebiedje (Imstenraderbos) bereikten we Imstenrade bij een zeer grote boerderij. Even verderop kwamen we ook langs het gelijknamige kasteel. We staken de A76-snelweg over. Over de Peuschenkensheide stegen we vervolgens naar het plaatsje Huls. Hier werd het hoogste punt van de tocht bereikt op 220 meter.
Op 8 km was de eerste grote rust in Hotel Bellevue. Hier vandaan had je inderdaad een fantastisch panorama met vergezichten tot in Duitsland en België. Mede omdat we ver achterin liepen waren er wandelaars die vroegen of wij het 30 km parkoers volgden. Het officiële parkoers is 40 km, maar ouderen - 65plussers - mogen 30 km lopen. We kregen echter wel de indruk dat er ook diverse 65minners de 30 km liepen. Wij liepen in ieder geval het 40 km parkoers. Door Hulsveld daalden we af tot aan de rand van Simpelveld. Langs een zuiveringsinstallatie verlieten we deze plaats weer. En via een pad door een weiland kwamen we in Bulkensbroek. Na een asfaltweg langs het plaatselijke kasteel liepen we door een tunneltje onder een oude spoorweg (het vroegere ’miljoenenlijntje’) door. We kwamen in een file terecht. Over een smal pad, waar inhalen niet mogelijk was, liep een groep gehandicapten. Er waren in deze groep twee wandelaars, die het erg moeilijk hadden en persoonlijke begeleiding nodig hadden om moeilijke passages te passeren. Via veldwegen kwamen we vervolgens in Baneheide.
Op 14 km was in Nijswiller een verzorgingspost. Het weer hield zich nog steeds goed en het druppelde slechts af en toe. Naar later bleek stilte voor de storm. Op de splitsing met de 30 km kregen we een appel. De splitsing met de 30 km werd niet gepromoot. Alleen in het wandelboekje met de parkoersbeschrijving werd melding gemaakt van de mogelijkheid om 30 km te lopen voor ouderen. Het volgende dorpje op ons parkoers was Hilleshagen gevolgd door Melleschet. Daarna kwamen we in Vijlen. Van verre zagen we al de hoogst gelegen RK kerk van Nederland liggen. We liepen onder langs de kerk. Daarna volgden weer een paar draaihekjes en we kruisten weilanden. Op een splitsing wees een pijl r.d., terwijl we r.a. moesten. Markeringen verderop gaven ook aan dat we r.a. moesten. Door het Elzetterbos bereikten we de grote rust bij restaurant en camping Rozenhof te Camerig. Toen we goed en wel gesetteld waren ging het regenen. En het bleek later zo’n drie uur door te blijven regenen.
Na de rust dwaalden we weer lange tijd door de Elzetterbossen. De parkoersbeschrijving was nu minder goed te volgen. Door het regenachtige weer was het al donkerder in de bossen. En dan nog eens onder de paraplu waardoor het nog donkerder werd. Door de regen veranderden de zandpaden geleidelijk in modderpaden. Via Elzet werd koers gezet naar Wahlwiller. Hier kregen we op een verzorgingspost gratis bouillon, citroen of ijsthee. We hadden nu 27 km afgelegd.
Wahlwiller koestert zich in de schaduw van de beschermende heuvels. Midden in het dorp ligt een klein kerkje dat een ware kunstschat herbergt: de moderne wandschilderingen van Aad de Haas maken Wahlwiller tot een waar bedevaartsoord voor kunstliefhebbers. Ook in culinair opzicht is Wahlwiller een bestemming met allure door de restaurants van topniveau. Daarnaast heeft Wahlwiller ook wijngaarden.
Over veldwegen werd Overeys bereikt. Na kasteel Goedenraad sloegen we af bij Hoeve Vogelzang. Nu volgde een steile klim naar een verzorgingspost bij boerderij Vanhommerig te Bosschenhuizen. Door de regen was nu ook een stal tot zitruimte omgedoopt. We kregen uitzicht op de molen bij Vrouwenheide. Bij de Putberg was een lang, smal pad waarover heen een laag dunne vloeibare modder lag. Het was hier goed uitkijken. Later hoorden we dat hier wandelaars waren uitgegleden en dus helemaal onder de modder kwamen te zitten. Weer anderen waren over het naastliggende prikkeldraad geklommen om iets aangenamer te kunnen lopen. Al dit prikkeldraad langs wandelpaden deed ons denken dat wandelaars, en dus mensen, eigenlijk als beesten worden behandeld omdat we tussen prikkeldraad moeten doorlopen. Verderop kwamen we nog langs vroegere kalkovens. Als laatste kwamen we nog langs Hoeve De Dohme. Dit was vroeger één van de buitenverblijven van Karel De Grote. Ook kwamen we nog langs de Welter watermolen. De totale afstand bedroeg 39,2 km. We deden hier bijna 9 uur over.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg