We liepen van ons hotelletje naar het busstation en reden vervolgens met de
bus naar Epen. We waren de enigen die in de bus zaten en de buschauffeur
vertelde over dassenburchten, waar we langs reden, bij Heyenrath en
Eperheide. In Epen liepen we eerst even langs een supermarktje. Daarna was het
ongeveer een halve km voordat we weer op het parkoers zaten.
Spoedig liepen we
weer over veldwegen. We liepen om camping Rozenhof heen, bekend van de Ronde
van Zuid-Limburg als rustplaats op de 2e dag. Spoedig bereikten we de Vijler
bossen. Hier dwaalden we lange tijd door. Bij bosranden hadden we fraaie
vergezichten. Maar het mooiste waren wel de mooie herfstkleuren. De zon was
deze dag weliswaar minder fel, maar het werd wel iets warmer. In het plaatsje
Wolfshuis stonden luxe huizen. Uiteindelijk bereikten we het 3 landenpunt op
322˝ meter hoogte.
De Viergrenzenweg vanuit Vaals naar de top herinnert aan
het kortstondige bestaan van het ministaatje Neutraal Moresnet.
In 1815 wilde
zowel Pruisen als de nieuwe Nederlandse koning Willem I het gebied ten zuiden
van de Vaalserberg inlijven vanwege de aanwezigheid van strategische
zinkaders in de bodem. Men kon het niet eens worden en daarom werd Moresnet
neutraal gebied. Het ministaatje van enkele honderden hectaren lag als een
vlaaipunt tegen de Duitse grens. Ook na 1830 bleef Moresnet bestaan. Het
Duitstalige Moresnet werd in 1919 op verzoek van de inwoners bij het Belgische
koninkrijk gevoegd.
Daarna kregen we uitzichten op Aken. Daarbij dwaalden we
nog door Vaals. Na een bungalowpark volgden we een pad door een weiland dat
af en toe vrij drassig was. In buurtschap Holset, dat onder Lemiers valt,
hadden we nog een rust in een café. Verder dwaalden we naar Harles en onder
Vijlen langs. Na het rustige buurtschap Melleschet bereikten we Nijswiller.
Hier hadden we opnieuw een rust in een café.
Daarna voerde het pad over een
hoogvlakte, onder Eys, met vele vergezichten. Bij Cartils kwamen we langs een
gedenkteken van een verongelukt vliegtuig in de 2e wereldoorlog. Iets
verderop, ook in Cartils, had een boer een stuk van het pad omgeploegd. Na het
kasteel van Wittem volgden we nog een mooi laatste stukje naar Gulpen. Dit was
opnieuw flink heuvelachtig en bestond uit een aantal trappetjespaden. Bij het
busstation namen we de bus naar Maastricht.