Vorig verslag van de Hochalpiner Zentral-alpenweg 02 Volgend verslag van de Hochalpiner Zentral-alpenweg 02 terug naar het overzicht van de Hochalpiner Zentral-alpenweg 02 Terug naar het overzicht van buitenlandse tochten op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Hochalpiner Zentral-alpenweg 02
datum zaterdag 5 september 1998
traject Hochangerhaus (1312m) - Eisenpaß (1183m) - Bei den 3 Pfarren (1428) - Hochalm (1643m) - Herrenkogel (1642m) - Hienkasattel (1300m) - Almwirt (1170m) - Pöllasattel (1271m) - Fensteralpe (1642m) - Pöllasattel (1271m) - Schladnitzgraben (Leoben, ± 680m)
afstand 25 km
hoogten 680-1643 meter
wandeltijd 11 uur
weer hele dag mistig en regenachtig
temperatuur 10°
overnachtingadres Gasthof Mak, Schladnitzgraben 31, A8700 Leoben, ( 03842-22280
Overnachtingprijs 2 x Osh. 200
Uitgaven niets, dagtotaal 0, eindtotaal 12800
Aankondiging in de Neue Kronen Zeitung dat we vermist waren De dag begon al niet 100%. Hoewel het buiten mistig was, had de Nederlandse wirtin Marian de Haan uit Kapfenberg zich verslapen. Hun hulpje van 13 jaar maakte haar wakker. Rond 7.15 uur vertrokken we. Onder andere bij het ontbijt was kaas en pindakaas (AH) uit Nederland.
We liepen eerst terug naar de Eisenpaß. Het laatste stuk, het smallere meden we vanwege de omgevallen bomen. We konden een grintweg naar de Eisenpaß nemen. Nu begonnen we met een flinke klim. We liepen veel door struikgewas. Omdat deze flink nat was van de mist besloten we al spoedig de regenbroeken aan te trekken. Toen we bij het bordje “Bei den 3 Pfarrer” kwamen, dacht ik dat we al verder waren. We bleven verder lopen in de mist. Opeens zagen we 3 gemsen weglopen.
Het was vermoeiend om steeds naar markeringen te moeten zoeken. Vooral op die plekken waar het open was, was de mist erg dik. Op het Hochalm zagen we 5 landrovers met trailers voor vee staan. We bleven hier even staan. Enerzijds om ons goed te orienteren hoe we verder moesten lopen. Maar anderzijds had ik een bang voorgevoel dat even later uitkwam. Namelijk dat we (loslopende) paarden zagen opdoemen. Maar even later zagen we ook mensen die de paarden naar de trailers hadden gestuurd.
Het bleek dat er paarden waren meegekomen, die niet werden afgetransporteerd. We voelden ons in een circus vol met wilde paarden. We vroegen aan één van de mensen of ze ons even naar bomen wilden begeleiden. Eén van hen, een vrouw, deed dat ook daadwerkelijk en we bedankte haar daar ook voor. Nu volgden we een zandweg met af en toe bomen langs de kant. We zagen gelukkig geen paarden meer onderweg. Wel kwamen we enige keren mensen tegen die koeien voortdreven.
Even voor een huis, het Hochalmhaus, sloeg ons pad af. We staken een paar maal een beekje over en kruisten een weiland met koeien, ook met jonge koeien. Uiteindelijk bereikten we Almwirt. Hier stonden twee kasten van huizen, maar alles was wel privat. We lunchten hier op de trap van één van de huizen. De trap was overdekt en dus droog. Daarna liepen we door naar het Fensteralm. Op de top was een gipfelbuch en schreven we onze namen in.
We besloten om te keren en liepen terug tot aan het Pollasattel. De reden dat we terugkeerden was het feit dat we al 7 uur onderweg waren en nog maar net halverwege onze geplande tocht waren. Bovendien kwam het moeilijkste gedeelte nog. Verder was er te veel mist en het kostte ons te veel tijd om de markeringen te vinden. Daardoor schoten we ook niet op. Ik had van dit gedeelte nog fotokopiën van de omgeving (thuis) gemaakt en deze kwamen nu goed van pas.
Van het Pollasattel liepen we over grintwegen naar Schladnitzgraben. Rond zes uur ’s-avonds kwamen we bij Gasthof Mak aan. Het onthaal was niet enthousiast. ’s-Avonds, nadat we de wirt onze wandeling hadden verteld, viel hem de gedetailleerdheid van de kaarten op. We kwamen aan de Stamtisch zitten.
Er was een man, Manfred, die een horlogezaak in Leoben heeft. Hij haalde een “Osterreichische Militarkarte erbij, om de route op een overzichtskaart te bekijken. Hij was onder de indruk van wat we gelopen hadden. Manfred schonk ons de kaart. De wirt schonk ons tot drie maal een schnaps. Rond 22.15 uur gingen we slapen.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg