De 75 van Hengelo

Weinig lange dagtochten in Nederland van tussen de 65 en 80 km
Op zaterdag 9 mei 1998 organiseerde de Hengelose Wandel Unie voor de 9e keer de "De 75 van Hengelo". Voor ons was de belangrijkste reden om aan deze tocht mee te doen het feit dat deze tocht als dagtocht wordt georganiseerd. Dagtochten in de afstanden van tussen de 65 en 80 km zijn er nog maar weinig in Nederland. Je kon aan deze tocht alleen meedoen als je van te voren had ingeschreven. Bovendien moest je opgeven binnen welke uurtijd je de tocht zou uitlopen. Er waren 6 uurgroepen, te weten 10, 11, 12, 13, 14 en 15 uur. Wij hadden 15 uur opgegeven.
Even na 6.00 uur werden we "weggeschoten"
Na een toespraakje even voor de start werd vanaf 6.00 uur ieder persoonlijk "weggeschoten" vanuit het Wandelhuis aan de Twekkelerweg. We verlieten Hengelo in oostelijke richting en staken een brede 4-baans verkeersweg (Enschedesestraat) over. Hoewel het op dat tijdstip nog niet erg druk was, stonden er wel enige mensen die ons behulpzaam waren bij het oversteken, omdat de weinige auto's die er rijden vaak wel heel hard rijden.
We dwaalden eerst door het bosgebied rond Drienerbraken. We staken de gemeentegrens van Hengelo over en dwaalden enige tijd door de gemeente Enschede. Hier dwaalden we door het bosgebied Haverriet en het 50 ha grote Leuttink. De eerste verzorgingspost was op 10 km. Verderop kwamen we langs het Lonnekermeer. Hier was de overgang van de gemeente Enschede naar Weerselo. Nu dwaalden we achtereenvolgens door het Oosterveld, het Snijderveld en het Schaddenveld. Daarbij liepen we tevens met een wijde boog om Luchthaven Twente. Daarop werd de 15 km verzorgingspost gepasseerd. We staken in korte tijd tweemaal de Oldenzaalsestraat over. De eerste keer was dat in de gemeente Enschede en de tweede keer was dat gemeente Losser.
Het parkoers was geheel gepijld met ijzeren of metalen pijlen die op staanders in de grond waren gezet. Bovendien hadden we een parkoersbeschrijving. Deze parkoersbeschrijving was ruim voldoende in combinatie met de bepijling. Bijzonder aan deze parkoersbeschrijving vonden we dat vrijwel alle zijwegen waar we r.d. moesten ook vermeld stonden met straatnaam. Ook waren alle straatnamen correct gespeld, wat bij andere organisaties nog wel eens te wensen overlaat. Een enkele maal waren straatnaambordjes niet zichtbaar en gebruikelijk is om dan de straatnamen tussen rechte haken te zetten. Daarop werd de 20 km verzorgingspost gepasseerd.
Oldenzaal, de oudste stad van Twente
Onder Oldenzaal liepen we door het 144 ha grote bosgebied Boerskotten. In dit gebied ontspringt de Snoeyingsbeek. Oldenzaal is de oudste stad van Twente. Omstreeks 945 werd er de Plechelmus-basiliek gebouwd. En in 1249 werden de stadsrechten verleend. In die tijd was de stad het religieuze, economische en culturele middelpunt van Twente. Maar vanaf 1492 hebben een reeks volkeren de orde en rust in Oldenzaal verstoord. Door de branden in de 15e en 16e eeuw is er veel verwoest. Maar het ronde stratenplan in de kern herinnert nog duidelijk aan de vroegere omwalling. Er zijn nog enkele aardige hoekjes. Maar de trots van Oldenzaal is toch wel bovengenoemde basiliek.
De eerste grote rust lag op 26,8 km. Deze was gelegen in Café Restaurant Het Grote Zwaantje in De Lutte. Hier konden we over onze tassen beschikken. Coos had ondertussen de benen genomen. Toen ik hier aankwam stond zij net op het punt haar tocht te vervolgen. Ik zag haar daarna pas weer bij de finish met een achterstand van 1 uur en 19 minuten.
Eerst liepen we langs de Paasberg. Daarna kwamen we door het 240 ha grote landgoed Egheria. Bij boerderij "De Tichelaar" sloegen we af en liepen daarna naar de verkeersweg Oldenzaal-Denekamp. Deze verkeersweg volgden we enige km's. Daarbij hadden we aan onze linkerhand uitzicht op het 87 ha grote Rodelerveld. Hieraan lag ook de 30 km verzorgingspost.
Het riviertje de Dinkel, baant zich in talrijke lussen een weg
Nu kwamen we in het Dinkelland, het land waar de rivier de Dinkel doorheen stroomt. Veel van de schoonheid van het landschap is te danken aan het riviertje de Dinkel, dat zich in talrijke lussen vanaf Glane naar Lattrop een weg baant door deze streek. De oevers zijn begroeid met een rijke vegetatie waarin vele vogelsoorten huizen.
Op 35 km was een verzorgingspost vlak bij een brug over de Dinkel. We zagen hier geel/rode markeringen van het Twente pad. Ook zagen we een groep van 4 wandelaars dit pad volgen. We kruisten een oude Kasteellaan die naar kasteel Singraven liep. Kasteel Singraven was oorspronkelijk een havezate uit 1381. Hier vlakbij lag ook een waterradmolen met een gezellig restaurant. Deze dubbele houtzaag- en korenmolen uit 1448 is één van de mooiste molens van Twente. Het was hier wel druk met toeristen en de twee waterraderen draaiden volop. Bovendien zagen we hier veel schilders, die landschappen aan het schilderen waren. Het mooiste was echter een bruidstel, die in een open koets zat. De koets werd getrokken door 4 zwart beslagen paarden.
Hier bij kasteel Singrave verwisselden we de gemeente Losser met die van Denekamp. We passeerden de 40 km verzorgingspost en kwamen daarna bij het Kanaal Almelo-Nordhorn en volgden geruime tijd een fietspad langs dit kanaal. We verlieten de gemeente Denekamp even en liepen nu door Weerselo. Heel mooi was het gemeentebordje van Weerselo. Maar terwijl ons pad het kanaal bleven volgen, kwamen we opnieuw langs het gemeentebordje Denekamp. Door het Voltherbroek bereikten we het natuurgebied Rossumermeden. Even voorbij de 45 km verzorgingspost kwamen we langs een grasveld, dat als klootschietbaan wordt gebruikt. Klootschieten is een balwerpspel van met lood verzwaarde ballen. Bij dit spel kunnen vele kilometers worden afgelegd.
Karakteristieke Saksische boerderijen
We zagen regelmatig karakteristieke Saksische boerderijen, die kenmerkend zijn voor de oude bouwstijl in Overijssel. Dit boerderijtype is opgebouwd uit een netwerk van houten balken waar tussen metselwerk wordt aangebracht. Daarnaast zijn ze herkenbaar aan de hoge puntdaken en houten wit omlijste topgevels, vaak gesierd door een gevelteken met een oeroud motief, dat zijn oorsprong vindt in een oud volksgeloof. De deuren van deze boerderijen bestaan uit vier delen, die in het midden verstevigd zijn met een balk (stiepel).
Het deed ons wat denken aan de vakwerkhuizen in Zuid-Limburg. Nog voor het centrum van Weerselo werd de 50 km verzorgingspost gepasseerd. Daarop bereikten we 't Stift te Weerselo. De gemeente Weerselo bestaat uit de kerkdorpen Weerselo, Deurningen, Saasveld en Het Stift. Er zijn nu plannen voor samenvoeging van de gemeenten Weerselo, Denenkamp en de marktstad Ootmarsum. Het Stift met Stiftskerkje en bijgebouwen zijn overblijfselen van een in 1150 gestichte Benedictijnenabdij. Nadat het dienst had gedaan als nonnenklooster is het in gebruik genomen door de "Stiftsjuffers", godsdienstige dochters uit adellijke families. De vervallen bijgebouwen zijn in 1975 gerestaureerd. Het Stiftskerkje uit de 14e eeuw verkeert nog in originele staat. Naast het kerkje staat "De Stiftsschuur" in Saksische bouwstijl. De kerkdeur stond uitnodigend open. Binnen in de kerk zagen we langs de muren rechtopstaande grafstenen staan. De ramen waren (spaarzaam) voorzien met glas-in-lood ramen met wapens en namen van oude families. Voor in de kerk lag de bijbel open bij het hoofdstuk Kronieken. Achter in de kerk stonden aan de muur alle dominees vermeld, die daar hadden gestaan.
Op 55 km lag de 2e grote rust op camping Erve Holtkamp te Saasveld in de gemeente Weerselo. We verlieten Saasveld langs de fraaie Saasveldermolen. Dit is een windkorenmolen uit 1870 met ronde bovenkruier en gelegen op een heuvel. Verderop dwaalden we langs het 42 ha grote bosgebied 't Molenven
Borne is de bakermat van de Twentse textielindustrie
Voor het plaatsje Hertme volgden we nu een andere route ten opzichte van de vorige keer naar de plaats Borne. Borne is de bakermat van de Twentse textielindustrie. De bloei van dit dorp lag in de 17e eeuw, waarin het de rijkste plaats van Twente was. Vermogende doopsgezinde linnenwevers en fabrikeurs hebben er toen gewoond en gewerkt. We staken de Azeloër beek over en langs de oostkant van Delden liepen we weer terug naar de finish. Ik verbeterde mijn persoonlijk tijd met 11 minuten in een tijd van 13.27 uur. Coos was 8 minuten langer onderweg ten opzichte van haar vorige keer. Maar een tijd van 12:08 was nog uitermate goed bij een zo onverwacht warme dag. De temperatuur lag zo'n 10 graden hoger dan de dag ervoor.
Er hadden zich 98 deelnemers aangemeld, waarvan er 9 niet zijn gestart, zodat er 89 deelnemers van start gingen. Er waren 6 uitvallers te betreuren. Deze "De 75 van Hengelo" zat organisatorisch zeer goed in elkaar. Naast de twee grote rusten op ongeveer 27 en 55 km is er vanaf de 10 km bijna elke 5 km een wagenrust. Er waren wagenrusten op respectievelijk 10, 15, 20, 30, 35, 40, 45, 50, 60, 67 en 71 km. Op bijna elke wagenrust waren duidelijke herkenbare EHBO'ers aanwezig. Op alle wagenrusten kreeg je te drinken en op verschillende posten kon je ook belegde boterhammen krijgen. Veelal waren er ook stukjes appel, sinaasappel, banaan of komkommer. Om de 5 km stond langs de kant vermeld wat de afgelegde afstand was. Bovendien werd ook de 37½ km vermeld, de helft van de tocht.
Tijdens de tocht waren er twee extra verzorgingsposten. Niet van de organisatie, maar van kinderen bij boerderijen. Bij de eerste extra verzorgingspost vroegen de kinderen voor een bekertje limonade een dubbeltje. De kleinste munt die ik bij me had was een kwartje. Dus toen zei ik dat ik twee bekertjes kon drinken, wat ik ook deed. Bij de tweede extra verzorgingspost was de drank gratis, ook limonade. Dit soort verzorgingsposten deed ons sterk denken aan de Apeldoornse 4-daagse. De maximum temperatuur lag die dag op 25 graden. Dat was rond de 15 graden warmer als twee jaar geleden, toen we voor het laatst meededen. Er werd ook IVV gestempeld. Deze tocht viel dit jaar samen met de Nacht van Apeldoorn en de Kennedymars te Hilversum. Flinke concurrentie. Maar de 75 van Hengelo was van deze drie de enige als dagtocht. En voor ƒ 15,- exclusief beker en inclusief korting is dit haast geen geld. Bovendien is het parkoers best mooi met flink wat onverharde wegen.

Henri Floor & Coos Verburg