Vorig WS78 verslag Volgend WS78 verslag Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten Terug naar de homepage van Henri Floor Wellicht de mooiste tocht uit het seizoen 97/98 van WS78

embleem WS78 Dit is het wapen van Nunspeet. 
Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Op zaterdag 28 februari 1998 organiseerde WS78 een 40 km wandeltocht vanuit Nunspeet. De start was vanuit restaurant De Pineta. Vijf voor negen konden we al vertrekken. Al na 100 meter liepen we door bossen. En het zou een echte bossentocht worden, want we kwamen er maar heel weinig uit. We staken de A28 snelweg over en dwaalden door het Renteloos Voorschotbosch.
Boswachter had pijlen weggehaald
Na bosgebied Muthstee staken we de Elfhonderdmeterweg over. In het bosgebied Witte Klap lag een vennetje fraai naast een grote aantal rododendronstruiken. Er ontbraken hier veel genummerde pijlen. Over een afstand van 8 km waren ongenummerde pijlen bevestigd. Dit omdat de boswachter niet op de hoogte was gesteld van de wandeltocht en alle pijlen had weggehaald. Vervolgens liepen we om bosgebied Saxenheim en doorkruisten vervolgens de Vierhoutensche Heide. Hier proefden we het eerste stuifzandgebied. Op 10 km was in Vierhouten in een fraaie boerderij de soeppost. Op weg hierheen hadden we eerst verschillende hagelbuien gehad. Hagel is niet zo erg en het maakt je kleding niet nat. Maar langzaam aan zat er tussen de hagel ook regen. Daarop besloten we op de soeppost de regenbroek aan te trekken. Dat was nog in een flinke hagelbui. Opnieuw kwamen we langs een ven, ditmaal de Ossenkolk. Daarna dwaalden we door het Provinciebosch. Even verderop bereikten we het oostelijke deel van de uitgestreke Elspeetsche Heide, nog steeds in de gemeente Nunspeet.
Verschillende keren overvallen door hagelbuien
Hier werden we opnieuw een keer "overvallen" door een hagelbui. Links van ons zagen we nog blauwe lucht en rechts zat de heide bijna helemaal dicht met wolkenflarden met hagel. Een eind verderop zagen we wandelaars met de wind tegen een weg door de hagelbui zoeken. Wij hadden op dit punt nog even geluk. We zagen hier, in die hagelbui, ook nog een schaapsherder met een grote kudde schapen over de heide lopen. We bereikten het Elspeeterbosch en passeerden even een hoogte van 40 meter boven N.A.P. Even later werd de grote rust te Elspeet in Het Vergulde Hert op 20 km bereikt. Na een welverdiende rust begaven we ons weer op pad en liepen langs de Hervormde Dorpskerk. Aan de rand van Elspeet liepen we langs een authentieke schaapskooi met een kudde van 160 schapen. Nu stonden de schapen, alle met zwarte koppen, wat zielig in de natte modder. Buiten Elspeet pikten we nog een stukje van het westelijke deel dan de Elspeetsche Heide mee. Ruim 1½ km volgden we een bosgebied over de gemeente Ermelo, maar daarna was het verder allemaal weer Nunspeet.
Nunspeet in de late middeleeuwen
Ermelo behoorde samen met Nunspeet en Elspeet een apart schoutambt. Deze situatie blijft bestaan tot de tijd van de Bataafse Republiek. In 1812 wordt Ermelo gesplitst in de gemeenten Ermelo en Nunspeet. In 1817 wordt dat echter weer teniet gedaan en wordt de oude gemeente Ermelo opnieuw ingesteld. De gemeente omvatte Ermelo, Nunspeet, Elspeet en Vierhouten. De gemeente was echter moeilijk te besturen en al in de loop van de vorige eeuw gingen er stemmen op om Ermelo en Nunspeet te scheiden. Ook is er sprake geweest van samenvoeging van Ermelo (dorp) met Harderwijk en een gemeente Nunspeet. Uiteindelijk is in 1972 de gemeente gesplitst.
Parkoersarchitekt liet mooi klimduin onaangeroerd.
Op de Hulshorsterheide bereikten we op 29½ km de koffiepost bij een medewerker van Natuurmonumenten. Over de ± 18 meter hoge Tafelberg bereikten we, via de Leuvenhorst, het Hulshorsterzand. Hier volgden we trajekten van de LAW 8 met het Zuiderzeepad. Naast de officiële route zagen we nog een duintopje, dat we niet onaangeroerd konden laten liggen. Aan de voetsporen konden we zien dat we de enige waren met voornoemde aspiraties. Tussen twee zandvlaktes in was nog, op 35½ km de fruitpost. Deze lag in de bossen en als onderdak hadden de verzorgers hier de caravan van de parkoersarchitekt. Na het viaduct Brandsweg over de A28-snelweg liep ons pad nog fraai over een smal bospad tussen de snelweg en de spoorlijn naar de finish. De totale afstand bedroeg 39,790 km. Het weer was in het algemeen meegevallen. Hoewel er voor de hele dag regen en harde wind was voorspeld, was er alleen de eerste drie uren neerslag met vele keren hagelbuien en ook ragen. Daarna brak de bewolking en werd het half bewolkt, met flinke perioden met zon. Er waren 380 deelnemers.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg