Wandelen op zeeniveau met WS78

Op zaterdag 4 oktober 1997 organiseerde WS78 een 40 km lange wandeltocht vanuit Bussum. De start was vanuit de S.D.O. kantine van sportpark "De Kuil". Dit is weer gelegen naast het bekende gebouw "’t Spant". Bij de start was het, net als voorgaande jaren net een nieuwjaarsreceptie. Na de laatste tocht van de voorgaande serie vanuit Maarn had ieder verder zijn eigen tochten in de afgelopen hete zomer gelopen. En nu troffen we weer vele bekenden die we soms het voorgaande halfjaar niet of nauwelijks hadden gezien. De "nieuwjaarsreceptie" werd met 338 wandelaars wat minder bezocht als voorgaande jaren. Maar daarmee was het niet minder gezellig. In alle rust verlieten we het startbureau en liepen als eerste naar een park met een hertenkamp. Hierin zagen we ook een lama lopen. Daarop bereikten we het uitgestrekte Gooisch Natuurreservaat. Over de Bussummer heide en Lange Heul volgden we over de Oude- en Nieuwe Crailoseweg naar de Crailose brug over de spoorlijn Hilversum-Amsterdam. Daarna betraden we het Spanderswoud. Daarna kwamen we door het bosrijke landgoed Boekesteyn. We kwamen langs het fraai gelegen gebouw Capitool, bekend van de TV-uitzendingen op de zondagmiddag van 12-1 uur. We verlieten voornoemd landgoed bij Huize Schaep en Burgh. Dit is het "hoofdkwartier" van de Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten. We liepen hier op de grens van ‘s-Gravenland en Kortenhoef. In Ankeveense Rade sloegen we af en volgden het geasfalteerde fietspad naar Ankeveen. Hier was op 10½ km de soeppost in gebouw Vriendschapskring. Hier kregen we een heerlijk bekertje vermicelliesoep. Dit smaakte zo lekker, dat we besloten er nog één te nemen.
We kruisten de doorgaande weg in Ankeveen en volgden nu een fraai, 2½ km lang graspad. Dit pad, de Dammerkade, ligt in de Ankeveense Plassen. In het infobulletin stond over de Dammerkade dat er Galloway koeien graasden. Ook stond er verder bij: aai ze en verjaag ze niet. Niet duidelijk was of we ze wel of niet mochten aaien. Hier passeerden we het diepste punt van de wandeling, namelijk -0,9 meter onder N.A.P. De toegangen tot dit pad waren zo gemaakt, dat fietsers moeilijk op het pad konden komen. Het pad was trouwens ook verboden voor fietsers. Maar dat zegt voor sommige fietsers nog niet alles. Over het laatste stuk van de Dammerkade hoorden we op korte afstand een tijd gepraat. Eerst dachten we dat een groep natuurliefhebbers achter het struikgewas aan een natuursurvival bezig waren. Omdat de stemmen zich sneller verplaatsen als dat wij liepen, dachten we later dat die natuurliefhebbers zich iets sneller in een bootje verplaatsten. We waren hier niet echt goed bekend en naar onze mening kon daar achter het struikgewas een sloot lopen. Uiteindelijk kwamen we er achter wat er werkelijk aan de hand was. Achter het struikgewas liep een verhard fietspad. En die stemmen kwamen van die wandelaars die verder voor ons liepen op het parkoers. Aan het einde van de Dammerkade troffen we een groep duikers, die zich aan het omkleden waren. Aangekomen bij de Heintjesrak- en Broekerpolder in de gemeente Weesp sloegen we af en liepen nu een tijdlang langs het meer de Spiegelpolder behorend bij Nederhorst den Berg. Het meer hadden we aan onze rechterhand. Aan onze linkerhand lag eerst de Stichtse polder overgaand in de Horstermeerpolder. We kwamen uit in Overmeer ook behorend bij Nederhorst den Berg. Dit plaatsje aan de Vecht dankt zijn naam aan het kasteel Nederhorst en aan de kerk op ‘den Berg’. Want we volgden nu een alleraardigt smal voetpad langs achtertuinen die aan de Vecht grensden. Langs de Vecht en Polder Dorssewaard bereikten we Vreeland. Hier troffen we wandelaars van de 47^e Dudok de Wit wandeltocht vanuit Breukelen. Een wandelaar wees naar een WS78 pijl en vroeg wat de getallen 50 en 110 betekenden. Dit was voor ons een mogelijkheid om wat reklame voor WS78 te maken. We vertelden dat alle pijlen genummerd waren en overeenkwamen met de nummers uit de parkoersbeschrijving. Dat was in dit geval punt 50. En die 110 sloeg op de tussenafstand naar de volgende afslag. Toen we de Vecht wilden oversteken om naar de grote rust in Het Dorpshuis te Vreeland (gemeente Loenen) te gaan, ging net de ophaalbrug open.
Na de rust staken we de ophaalbrug weer over en volgden nog even de Vecht. Daarop sloegen we af en volgden opnieuw een lang graspad, namelijk de Lambertzkade (2570m lang). Dit pad liep tussen de plassen "Wijde Plas" en "Loenderveensche Plas beiden op een hoogte van ongeveer 1 meter onder N.A.P. We staken een asfaltweg over en volgden nu de 3650m lange Kromme Rade. Dit was eveneens een graspad. Hier hadden we rechts van ons uitzicht op de plas Vuntus en het plaatsje Oud Loosdrecht. We passeerden hier een paar koeien die vlak langs het pad rustig lagen te herkauwen. We staken het Hilversumsch Kanaal over. Langs een brede sloot kwamen we op 30½ km bij de koffiepost. Nu ging ons pad over van uitgestrekte verten naar bosrijker gebied. Over de buitenplaats Gooilust bereikten we Huize Corvershof in het Corversbosch. Daarna liepen we door het Nimrodpark naar de voet van de radio en TV toren te Hilversum. Voordat we opnieuw het Gooisch Natuurreservaat betraden hadden we op 35½ km de fruitpost. Hier kregen we een appel en kochten nog een flesje limonade. Op de Westerheide liepen we langs grafheuvels en even later bereikten we het hoogste punt van de tocht, namelijk 15m boven N.A.P. Over het volgens de stafkaart vermelde militaire oefenterrein Bussummerheide bereikten we de bebouwde kom van Bussum. We kwamen nog langs een hertenparkje. Dat was hetzelfde als op de heenweg, maar nu langs de ander kant. Voor verschillende ramen in huizen zaten of stonden mensen naar ons te kijken en zwaaiden soms. Enige van hen zelfs vrij uitbundig. Over een afstand van 28 km hadden we tijdens deze tocht zo rond zeeniveau gewandeld. De totale exacte afstand bedroeg 39,835 km. Het was de hele dag droog gebleven. De zon had slechts een half uur geschenen. Met een maximum temperatuur van 17° was het een schitterende herfsttocht geworden met een uitstekend parkoers. Dit parkoers werd uitgezet door Henk Veenendaal en Gerard Achterberg.

Henri Floor & Coos Verburg