|
|
|
Puzzelwandelvierdaagse vanuit het Drentse Diever
|
Eerste wandeldag, donderdag 29 mei 1997
Vanaf 7 uur konden we starten op het 40 km parkoers.
Officieel was de start van de 30 km pas om 8 uur.
Coos liep dit trajekt om eens even wat gas terug te
nemen. In het LWP had gestaan dat de 30 km ook om 7
uur mocht starten. Mede daardoor zijn wandelaars van
het 30 km parkoers toch ook om 7 uur gestart.
In noord-oostelijke richting verlieten we Diever en op 6
km was de eerste rustpost op Camping ‘t Wildrijck,
voorheen camping Ellert en Brammert. Dit was tevens
ook ons overnachtingsadres. We liepen naar de Drentse
Hoofdvaart toe, staken deze over en doorkruisten
buurtschap Geeuwenbrug. Daarna dwaalden we door het
Leggelderveld en het bosgebied rond het grote Blauwe
Meer. Bij een grote “keet” was een rustpost op 13 km.
Het was nog fris om hier te lang (noodgedwongen
buiten) te rusten, maar een kop koffie ging er toch
wel in. We dwaalden verder langs het Blauwe Meer. Bij
een groot fabriekscomplex stond een pijl rechtuit en
een bord Verboden Toegang. De grondstof voor deze
fabriek was zand. Er lagen een paar grote zandbergen en een bulldozer was
bezig zand in een grote bak te lozen. Onder aan deze bak zat een zeef,
waarna het zand over een transportband verder werd getransporteerd. Er
stonden wel meer dan 10 transportbanden in het verlengde van elkaar. En na
elke transportband werd het zand in een bak met onderin een zeef gestort.
Nadat een transport in een gebouw was verdwenen, kwam het er aan de andere
kant weer uit. De procedure van transportbanden
herhaalde zich en uiteindelijk belande het zand
in een nog groter gebouw.
Na het fabriekscomplex
was op 21 km een rust in restaurant Het Blauwe
Meer. Even volgden we de Drentse Hoofdvaart.
Later staken we deze bij een sluizenkomplex over.
Daarna dwaalden we lange tijd door boswachterij
Smilde. Bij camping De Reeënwissel te Hoogsmilde
was op 27 km een rustpost. Nu kwamen we op een
splitsing, waar vele wandelaars verkeerd zijn
gelopen. We hadden over de zandweg moeten lopen,
waarnaast een fietspad liep. Het fietspad verliet
de zandweg, terwijl op dit punt tevens een
paar zijwegen- en paden waren, waardoor gedacht kon worden, dat dit die 5-
sprong was waarover sprake was in de eenvoudige routebeschrijving. Anderen
volgden gewoon het fietspad in de verwachting dat die vijfsprong nog moest
komen. Mooi niet. Wij interpreteerden het gelukkig goed en liepen niet
verkeerd. Op 36 km was de laatste rustpost. Dit was tevens de eerste
geweest. Na 7 uur stappen bereikten we de finish. De dagafstand bedroeg 40,2
km
Tweede wandeldag, vrijdag 30 mei 1997
We verlieten Diever nu in zuidelijke richting.
In het begin volgden we de rood/geel gekleurde
markering van het Drentepad. Even voor
Wittelterbrug staken koeien een asfaltweg over.
We staken de Drentse Hoofdvaart over en op 6 km
was de eerste rust op camping Wittelterbrug te
Wittelte. We staken een brede sloot over en
kwamen langs de Havezate Oldengaarde. Verderop
kwamen we door een beschermd dorpsgebied van
de gemeente Dwingeloo. Daarna kwam het oude burgermeestershuis Huize Nijen
Gaarde.
Op 11 km was de tweede rustpost op camping Torentjeshoek. Door
bossen en over heide van de Dwingelose heide kwamen we bij de derde
rustpost. Deze lag midden in de bossen bij een pikniktafel. We dwaalden
verder door de bossen van de Anser duinen en de Kraloërheide. Op 20 en 24 km
waren nog rustposten. Daarna werd de terugtocht aanvaard en op 29 km was een
rustpost op camping Torentjeshoek. Het was de tweede keer dat we hier
kwamen. Door de drukte besloten we deze rust nu over te slaan. Er waren deze
dag per slot van rekening zoveel rustposten en onderweg stonden ook wel
bankjes in de bossen. Daarna liepen we naar het centrum van Dwingeloo en
liepen langs wel 10 café’s en/of restaurants. Na een liter melk bij een
supermarkt te hebben genuttigd verlieten we het centrum van Dwingeloo en
kwamen even later langs de officiële rustpost, De Vogelsangh. We staken de
Dwingelerstroom en de Drentse Hoofdvaart over, alvorens de finish te
bereikten op 39,6 km. Het was een mooie dag geweest met vrij veel zon en
temperaturen tot 20°.
Derde wandeldag, zaterdag 31 mei 1997
We waren deze dag ietsjes later gestart, maar rond
7.10 uur vertrokken we in alle rust. Deze dag stond in
het teken van relatief veel asfaltwegen, veel open
terrein, veel weilanden en daardoor minder bos. We
verlieten Diever. In Wapse was de eerste rustpost in
het Dorpshuis “Oens Huus”. Even kregen we, deze dag,
de eerste echte zandweg voorgeschoteld. Deze was wel
meteen een paar km lang. Opnieuw
liepen we (nu een ander deel) Wapse binnen en op 13 km was een rustpost in
HR De Wapser Herberg. Naar deze rustpost toe en voorbij deze rustpost voerde
de route over hetzelfde trajekt, maar tegengesteld. Daardoor waren er
tegemoet lopende wandelaars die zich verbaasd afvroegen of zij of wij
verkeerd liepen.
In natuurgebied De Vledderlanden liepen we lange tijd langs
een vaart. Er zwommen een paar zwanen. Door een nieuwbouwwijk bereikten we
het centrum van Vledder. Hier was op 24 km een rustpost in De Tippe, een CR
van Hammie en Berta Bosma. Nu kwam het mooie bosparkoers. Tegelijk werd het
ook (weer) een spoorzoektocht, althans voor de wandelaars die de eenvoudige
parkoersbeschrijving niet raadpleegden. Alleen op splitsingen waar van
richting werd veranderd, zat een pijl. Er zat geen systematiek in het
aanbrengen van de pijlen. De ene keer zat een pijl aan een paaltje met
blauwe kop bevestigd. Een andere keer zat een pijl op de derde boom opzij
van het pad, terwijl daar ook een paaltje met blauwe kop stond. De laatste
rustpost was op 31½ km in CR Pension Jachtlust bij camping Vakantievreugd te
Doldersum. Er was hier een grote groep recreatie-fietsers neergestreken en
daar ging nu alle aandacht en zorg naar uit. Daarop besloten we door te
lopen en even verderop nuttigden we ons eigen meegenomen limonadeflesje.
Nu volgden we zo’n 3 km de Doldersummerweg, langs het Wapserzand en bos- en
heidegebied Berkenheuvel. We sloegen af, staken de verkeersweg Vledder -
Diever over en kwamen in buurtschap Kalteren. Hier volgden we een km lang
dezelfde asfaltweg, die we ook al op de heenroute hadden gevolgd. De totale
dagafstand bedroeg 40 km. Het was deze dag opnieuw een vrij zonnige dag
geworden met veel wind bij maximum temperaturen van 19°.
Vierde wandeldag, zondag 1 juni 1997.
Ook deze vierde dag was zonnig, maar wel fris. Door de harde wind steeg de
temperatuur nauwelijks boven de 20°. We liepen door het centrum van Diever.
We kwamen langs het Schultehuis, thans VVV en de grote Nederlands Hervormde
kerk. Over een paar doorgaande wegen verlieten we het centrum van Diever.
Daarna dwaalden we weer door bossen. Daarbij kwamen we langs het voormalige
hunebed “Pottiesbargien”, thans een grote rechthoekige zandhoop.
Op 7 km was
de eerste rust- en tevens stempelpost bij een piknikbank in de buurt van het
“onderduikershol” (gebruikt in de tweede wereldoorlog). We dwaalden weer
rustig verder op het 30 en 40 km parkoers tot punt 34. Hier stond “Bij
P24357 rechts” dit was een grintfietspad met daarnaast een zandweg. 9 van de
10 wandelaars volgden hier het fietspad, dat na een paar honderd meter r.a.
sloeg. Wij letten echter goed op, omdat zoiets ons ook al op de eerste
wandeldag was overkomen. Wij moesten de zandweg blijven. We hadden al eerder
in dit verslag geschreven dat de bepijling en de parkoersbeschrijving vrij
minimaal was. De tweede rustpost was op 12½ km
in Eetboerderij “Hoeve aan den weg” te Oude Willem.
Nu zetten we koers naar
Friesland. Eerst dwaalden we verder door Boswachterij Smilde. We staken de
“Oude Willem” over. Dit is (ook) een brede strook grasland tussen de
boswachterijen Smilde en Appelscha. Vlak voor een rustpost op 19 km leek het
wel of ons pad dood liep, maar met pijlen werden we de goede kant op
gedirigeerd. Deze rustpost lag ook op een piknikplaats midden in de bossen.
Nu kwam de “lus van de 40”. Deze voerde door boswachterij Appelscha. In de
buurt van Zorgvlied was een groot gebied kaal
gekapt en hier graasden wat schapen en geiten. Door de harde wind
stoof het zand flink. Later op een rustpost, op 25 km in het Drentse Wold te
Zorgvlied, had de barjuffrouw het in dit kader over “zandhappen”. Over de
heide van het Doldersumse Veld kwamen we bij het riviertje Tilgrup. In dit
gebied zijn bospercelen genummerd. Zo moesten we volgens de
parkoersbeschrijving bij paaltje nummer 210 r.a. Maar de paaltjes stonden
vrij laag en omdat ook nog eens
een pijl ontbrak, liepen ook hier weer vele wandelaars de (figuurlijke) mist
in.
Coos, die het 30 km liep en ook deze afslag miste, vond daardoor deze
dag de minst bevredigende, ondanks het mooie parkoers. Want als je tot 2
keer toe merkt, dat de route niet goed bepijld is en je er ook niet uitkomt
met de gebrekkige parkoersbeschrijving, dan raak je toch wel geïrriteerd. We
kwamen bij de laatste rustpost aan op 32½ km. Hier waren we ‘s-ochtends ook
al geweest in Eetboerderij “Hoeve aan den weg”. Het was hier nu knap druk.
Daarop besloten we door te lopen. We konden nu wel onze reserve
limonadeflesjes aanbreken. De totale dagafstand bedroeg 38,7 km. Deze 4-
daagse kan een hele mooie worden, maar dan moet in ieder geval de
parkoersbeschrijving aanzienlijk verbeterd worden. De bepijling was de
eerste dag minimaal. Na klachten verbeterde dat de daarop volgende dagen met
ondersteuningspijlen. De ondersteuningspijlen hadden echter beter geplaatst
moeten worden. Nu stonden ze, weliswaar op lange trajekten, veelal op
plekken langs het pad, waar je toch niet anders kon dan rechtuit. Terwijl ze
juist op splitsingen moesten staan waar je rechtuit moest. Want bij afslagen
staan ze sowieso.
|
Henri Floor & Coos Verburg
|