Met WS78 op zoek naar klapperstenen

Op zaterdag 19 oktober 1996 organiseerde WS78 een wandeltocht vanuit Apeldoorn. Het parkoers van de tocht was ook al een keer georganiseerd in 1990. De reakties waren toen zo positief dat men besloot om dit parkoers, waar mogelijk te herhalen. Maar bij het voorlopen van deze tocht stootte men herhaaldelijk op afsluitingen en verbodsbordjes. Dit kostte alles bij elkaar nog eens drie dagen speurwerk, alvorens het huidige parkoers werd vastgesteld.
4 km lopen voordat we de stad uit waren
Na de start moest eerst ongeveer 4 km worden gelopen voordat men echt de stad uit was. Zowel binnen de bebouwde kom als daarbuiten herkenden we regelmatig bekende plekjes van de Apeldoornse 4-daagse. Via Ugchelen verlieten we de bebouwing. Als eerste bosgebied liepen we door het Bruggelen of Engelanderholt. Hier liepen we langs een lange kronkelende spreng (=is een soort beekje). Daarna kwamen we uit op de denkbeeldige eerste verzorgingswagen van de 4e dag van de 4-daagse. Ook volgden we nu trajekten van het Maarten van Rossumpad. Regelmatig zagen we geel/blauwe markeringen van dit pad. Op 11 km bereikten we de 1e WS78 verzorgingspost. Dit keer kregen we een bekertje vermicellisoep. Daarna dwaalden we door Het Liederbosch en kwamen in de buurt van camping het Lierderholt. Er naast lag een alkoholisch-arme camping. Opvallend in het bos was, dat er nog zoveel groene blaadjes aan de bomen zaten. Er waren ook veel bomen die al een mooie herfstkleur hadden. Sommige bladeren waren haast vuurrood. Naar de grote rust in Hoenderloo volgden we de laatste km's asfaltwegen. Maar de wegen waren gelukkig niet druk en het landschap was afwisselend.
Door dubbelboeking in het Dorpshuis te Hoenderloo hier geen grote rust
Door een dubbelboeking in het Dorpshuis te Hoenderloo werd de grote rust nu doorgebracht in Restaurant Het Deelerhof. Een probleem was, dat hier zowel de dames- als de heren-wc waren verstopt. Na de rust verlieten we Hoenderloo langs de achterkant van het Piersonkerkje, het kerkje op de bult. Door het Hoenderloosche bos bereikten we de Hoog Buurloosche Heide. Even voor het verlaten van het bos zag Coos 3 kleine wilde zwijnen. Later hoorden we dat andere wandelaars hier een volwassen wild zwijn met 10 ! jongen had zien lopen. De overgang van bos naar heide was hier een prachtig gezicht, doordat we meteen uitzicht kregen op een grote kudde schapen met herder en herdershond. De grote kudde schapen graasden aan de rechterhand van ons smalle wandelpad. Aan de linkerhand zat de schaapherder te genieten van een kop koffie. Af en toe riep hij naar zijn hond, die bevelen uitvoerde om te zorgen dat de schapen bij elkaar bleven. In de bossen rond Hoog Buurloo liepen we langs een hooiberg en twee schaapskooien. We staken de A1-snelweg over en even later kwamen we langs een soort natuurkerkhof. Bij dit kerkhof worden alle onnatuurlijke bloemen en planten, zoals plastic tulpen, verwijderd. In het Orderbosch werd in een partytent de fruitpost bereikt. Hier maakten de oorspronkelijke parkoersarchitekten hun opwachting. Via sportpark Orderbosch werd de finish bereikt op 41,800 km.
'Klapperstenen', ijzerhoudende holle stenen
Eeuwen lang is er ook op de Veluwe op zeer eenvoudige wijze ijzer gewonnen uit 'klapperstenen', ijzerhoudende holle stenen. Met houtskool probeerde men het ijzer te smelten in eenvoudige ovens. De temperaturen die men bereiken kon, waren lang niet hoog genoeg gezien de nog ijzerrijke slakken. Deze werden weer gebruikt voor wegverharding. Het Orderbos, thans sportpark, is een oude winplaats. Naast het asfaltpaadje en tegen de afrastering ligt een historische slakkenhoop. Het was weer een mooie bostocht geworden met goed wandelweer. Weliswaar niet al te veel zon, maar droog weer met maximum temperaturen van 15°.

Henri Floor & Coos Verburg