|
|
|
|
|
Voralpiner Weitwanderweg 04
|
datum |
zaterdag 31 augustus 1996
|
traject |
Plankenstein(674) - Schindelegg(844) - Rainstein(758) - Scheibbs(339) - Distelreith(850)
- Reinsberg(479) - Gresten(407).
|
afstand |
32 km
|
hoogten |
339 - 850 meter
|
wandeltijd |
9¼ uur
|
weer |
half tot zwaar bewolkt
|
temperatuur |
19°
|
overnachtingadres |
Gasthof Gertrude Auer, Zu den zwei Linden, Gresten, Unterer Markt 7,
(
07487-2222
|
Overnachtingprijs |
2 x Osch. 210
|
uitgaven |
Scheibbs Osch. 108. Subtotaal Osch. 108. Totaal Osch. 7401.
|
Na het ontbijt, dat we weer om 7 uur hadden, begaven we ons om 8 uur op weg. Het
eerste stuk was flink nat. We konden ons niet herinneren, dat het 's-nachts had
geregend, maar het zou best kunnen, want we sliepen deze dagen super. Verderop
liepen we even over asfaltwegen, maar daarna voerde het pad weer mooi op en neer
door bossen. We kwamen nog bij een boerderij met een kapelletje met de naam
Himmel.
Op het kruispunt Schindelegg stond een piknikbank. Dit punt herinnerden
we ons nog van de NSWW. Ook nu lunchten we hier. Op een kruispunt in de bossen
met de naam Rainstein sloeg de NSWW af. Onze markering werd nu een stuk minder.
Langzamerhand bereikten we de afslag naar de Blassenstein met de Urlingerwarte.
We besloten niet de afslag naar de Blassenstein te nemen. Het was heiig, dus het
uitzicht was beperkt. Bovendien was het traject van deze afslag naar de top van
de Blassenstein hetzelfde.
Maar de belangrijkste rede lag in het feit, dat als
we de Blassenstein zouden laten liggen, we voor 12 uur in Scheibbs zouden kunnen
aankomen. En daardoor zouden we nog wat inkopen kunnen doen. De (meeste) winkels
sluiten op zaterdag na 12 uur). Later, toen we in Scheibbs kwamen, deden we
inkopen bij een supermarkt die ook na 12 uur open was, maar dat weet je niet van
tevoren.
Scheibbs was een mooi plaatsje en lag aan een riviertje. We verlieten
Scheibbs via Lueggraben. Dit was een buurtschap dat langgerekt aan een beekje
lag. Bij Ginselberg waren bomen gekapt. Op ons pad lagen vele takken, als of men
niet wist, dat dit pad door wandelaars werd gebruikt. Bij Distelreith, een
boerderij, was de markering slecht. We zagen hier wel 3 mensen, maar het leek
wel alsof ze niet wisten dat hier een wandelroute liep. Er waren een paar
onduidelijke markeringen, maar voor de rest moesten we het op ons
richtingsgevoel doen. Er was een pad te herkennen en dat liepen we.
We kwamen
bij Krexenberg uit en liepen verder over de Spossberg. We kwamen in Reinsburg
aan. Dit dorp bestaat eigenlijk uit 2 delen. Buiten Reinsberg kwamen we bij een
boerderij en vroegen aan de boer of we links of rechts om de boerderij zouden
lopen. Het mocht allebei. Verderop, bij boerderij Unterbruchen stond een hond
lang te blaffen. Toen we dichtbij kwamen, zei de boer dat de hond niets deed. Op
een gegeven moment kwamen we op een punt waar een grote weide voor ons lag. Er
was geen pad te herkennen, maar we moesten volgens de routebeschrijving wel
rechtdoor.
We kwamen verderop bij een gedenkteken waar teksten op stonden in 5
of 6 verschillende talen (Duits, Engels, Frans en vermoedelijk de talen Japans
en Chinees). Er stonden vijf jaartallen op, namelijk 1794, 1894, 1994, 2094 en
2194. Later hoorden we op ons overnachtingadres, dat dit gedenkteken gemaakt was
door een kunstenaar en deze man had een bepaalde gedachtegang van iets dat zich
in de genoemde jaartallen heeft voorgedaan, respectievelijk zich nog zal
voordoen. De dame die dit vertelde had het kunstwerk zelf nog niet gezien, maar
er wel over gehoord. Het kunstwerk lag ook echt A-centraal ten opzichte van de
bewoonde wereld. Via de Badgasse liepen we Gresten binnen. Bij een Privatzimmer
belden we aan, maar ze was bezet. Uiteindelijk overnachtten we in een Gasthof.
| Henri Floor & Coos Verburg |