derde wandeldag Apeldoornse Vierdaagse, donderdag 11 juli 1996

Als één van de eerste verlieten we de start. Deze dag verlieten we Apeldoorn in westelijke richting. Het parkoers was ook deze dag anders als voorgaande jaren. Gelukkig volgden we dit jaar niet meer het ellendig lang lijkende asfaltfietspad door de fraaie bossen. Nu volgden we echter zandwegen. De verzorgingswagen lag al op 6 km.
Na de spoorlijn Apeldoorn-Amersfoort overgestoken te hebben, dwaalden we nu meer door de bossen en kwamen niet langs het bekende Alkenschotense heideveld. Maar dit bosparkoers had ook zijn charmes. Ten oosten van Hoog-Buurloo was de splitsing met de 40 km en volgden de lus van de 50 km.
Het was opvallend, dat de bepijling van de 20 en 30 km parkoers over het algemeen zeer goed was, doordat er vaak 2, 3 of 4 pijlen bij een splitsing hingen. Naarmate de afstanden langer werden verminderde het aantal pijlen per splitsing naar 2 of 1. Op een splitsing, op de heuvel bij de Willem Wensinkbank op 82 meter boven N.A.P. was een pijl zeer ongelukkig geplaatst. Voor de heuvel liep een pad naar links. Hier was geen pijl geplaatst. 20 meter verderop, vlak voor de top van de heuvel was enigszins verscholen een pijl geplaatst.
Ergens kan ik mij, als parkoersarchitect, deze plaats van de bevestiging van deze pijl wel voorstellen. Je wilt de wandelaar laten genieten van het uitzichtpunt. Maar 9 van de 10 wandelaars hebben daar geen behoefte aan, met de kans dat wandelaars er r.d. lopen. Een achterop komende wandelaar verklaarde op dat punt geen pijl te hebben gezien, maar wel mij zag en daarop even bleef staan om te kijken wat de achterop komende wandelaars zouden doen.
Verderop in de lus van de 50 km raakte de route het parkoers van 2 km verderop. Dit kan verwarrend werken. Zeker omdat veel wandelaars kijken naar wandelaars die voor hun lopen en minder letten op het beperkte aantal pijlen. Weliswaar is er een routebeschrijving. Maar de over het algemeen vrij eenvoudig parkoersbeschrijving lokt de wandelaars niet uit om massaal de parkoersbeschrijving te bestuderen.
Na de lus van de 50 km volgden we verder het 40 km parkoers over Hoog Buurlo en de Buurlose Heide naar Radio Kootwijk. In de kantine bij Radio Kootwijk is het altijd gezellig toeven. Doordat we al in de achterhoede zaten was de soep al op. Maar een uitsmijter ging er goed in. We hoorden een medewerker van de organisatie door zijn mobilofoon zeggen, dat zich een probleem had voorgedaan waarvoor hij geen oplossing wist. Wat dat probleem was hebben we niet gehoord, maar zolang we goed liepen, hadden we daar ook geen behoefte toe om te horen wat dat probleem was. Daarna zetten we koers naar de "zandwoestijn" van Kootwijk.
Maar eerst was er nog de samenvoeging met het 30 km parkoers. Vlak voor de rust bij camping Kerkendel te Kootwijk zagen we wandelaars op het parkoers van na de rust lopen. Even schoot door ons hoofd, dat we hier konden afsnijden, maar we hadden per slot van rekening betaald voor het hele parkoers. Na deze rust op 36,6 km volgde eerst opnieuw een zwaar en mul zandpad. Bij Halte Assel aangekomen hadden we opnieuw een rust. Toen we aan mensen bij deze rust vertelden dat het nog ongeveer 10 km was, vroegen ze wat voor wandeltocht het eigenlijk was.
Nu volgden we een lang stuk over een asfaltfietspad, maar wel door een heel mooi gebied. Maar na nog een bosparkoers werd Hoog-Soeren bereikt. Door de late doorkomst zagen we praktisch geen wandelaars meer. Wel veel EHBO'ers op de fiets. Opnieuw volgde er een mooi parkoers door de bossen en aan de bosrand met buitenwijken van Apeldoorn was de laatste verzorgingswagen gepland. Toen wij er kwamen was de wagen reeds vertrokken. Na ruim 11 uur lopen arriveerden we als één van de laatsten bij de finish in schouwburg Orpheus. De afgelegde afstand bedroeg 51,9 km

Henri Floor & Coos Verburg