Rondje om Texel, 60 kilometer

Op zaterdag 29 juni 1996 organiseerde de wandelsportvereniging Het Gouden Boltje voor de 26e keer Rondje om Texel over een afstand van 60 km. De start was van half zeven tot zeven uur. Vaste walbewoners konden met de eerste boot van 6.35 uur uit Den Helder op de boot inschrijven. Bij aankomst op Texel konden we meteen van de boot af startten. De tassen werden door de organisatie naar het startlokaal gebracht.
We liepen een dijk op langs de Ponthaven. Verderop kwamen we op een asfaltweg uit en konden even genieten van Texelse weilanden. Daarna kwamen we langs 't Licht van Troost, een hoge lichtmast. Met een ruime boog liepen we om de Mokbaai heen. We kwamen langs een uitzichtsduin, maar niemand nam de moeite om hier even naar toe te lopen. Even verderop liep een smal pad naar rechts naar twee nicht zichtbare duinmeren. Bij het begin van het pad stond een bord waarop stond dat het verboden was om met een bootje op die meertjes te varen. Voor de ingang van de militaire basis Amph. Oefenkamp De Mok was de eerste controlepost. Hier sloegen we af.
Daarna kwamen we op het grote strand De Hors met uitzicht op de Noordzee, het Marsdiep en Den Helder. Ter hoogte van paal 9 werd het strand smaller en volgden we het strand langs de Wester Duinen tot paal 17. Hier was de eerste grote rust in strandpaviljoen Ome Joop.
Langs het plaatsje De Koog (niet zichtbaar) liepen we door tot paal 25. Hier staken we het water De Slufter over via een aangelegde noodbrug door rijkswaterstaat. Van afstand stelde het bruggetje niet veel voor. Maar bij het bruggetje aangekomen moesten we onze eerste mening aanpassen. Er waren palen in de grond geslagen en de noodbrug bestond verder uit loopplanken. De leuningen bestonden uit aan elkaar geknoopte koorden. Nu was het nog een uur lopen naar het verste-, tevens noordelijkste punt van de wandeltocht. Hier was de tweede grote rust in het Torenrestaurant vlakbij de vuurtoren. Over de gehele lengte van het belopen strand lag een wit schuim. Op sommige plekken lag dit wel 30 40 cm hoog.
Na de rust op 31 km werd het parkoers makkelijker. Soms kon je het parkoers zelf wat moeilijker maken, maar dan was het wel mooier. En dan doelen wij ook de trajecten waar je kon kiezen tussen de verkeersweg of anders de grasdijk met schapen en het klimmen over hekken. Maar regelmatig namen we, indien mogelijk, een derde mogelijkheid door het asfaltpad achter de dijk te nemen. Hierbij hadden we steeds uitzicht op de Waddenzee. Na De Cocksdorp was ter hoogte van Café Restaurant Prins Hendrik een verzorgingspost. Deze post was overdekt en dat kwam goed uit, want de eerste echte bui ontlaadde zich nu. Maar de bui duurde te lang om deze af te wachten en we liepen verder.
Langs de plaatsjes Oost en Oosterend (beiden niet zichtbaar) liepen we langs de IJzeren Kaap. In de kantine van Surfclub Texel was opnieuw een verzorgingspost. Hier kregen we thee en konden naar keuze nog voor eigen rekening versnaperingen kopen. Een toilet was niet in deze kantine aanwezig wegens bepaalde voorschriften van gemeentewegen. Over de dijk konden we wel naar een toilet gaan, maar deze zat op slot.
In Oudeschild was de laatste grote rust in een café op de haven. De rust was aan de kleine kant. Na nog een laatste verzorgingspost was de finish op 59 km. Het laatste traject liepen we trouwens stevig door om de veerboot van 19.05 uur te halen.
Het was alles bij elkaar een mooie tocht geworden met redelijk goed weer, zeker in vergelijking met zware regenbuien elders in het land. Op de camping in Den Helder waar wij overnachtten hadden mensen rond 16.00 uur aan ons gedacht toen daar een zware bui viel. Wij hadden toen slechts lichte regen. Er waren dit jaar zeker 50 wandelaars minder vanwege het slechte weer voorafgaande aan de tocht en de slechte weersvoorspelling tijdens de tocht. Coos en Henri

Henri Floor & Coos Verburg